پاورپوینت کامل آمادگی و اقدام برای تحقّق آرمان شهر ۸۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آمادگی و اقدام برای تحقّق آرمان شهر ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آمادگی و اقدام برای تحقّق آرمان شهر ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آمادگی و اقدام برای تحقّق آرمان شهر ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

مقدّمه

اندیشه ساختن مدینه فاضله ای که در آن، شهروندان، فضیلت محور و ارزش مدار زندگی
کنند و زمینه بسط و توسعه معنویت و صلح و صفا و پاکی را – که به رشد و تعالی
انسانیت می انجامد – برای آنان آماده کند، از دیرباز، در ذهن همه متفکّران و مصلحان
و دل سوزان جامعه بشری، مطرح بوده و هر کدام، به فراخور افق فکری خویش، طرحی در
انداخته اند و الگویی را پیشنهاد کرده اند.

مدینه فاضله، در واقع، داستان عصیان و اعتراض انسان ها در برابر شرایط عصر خویش
است. مدینه فاضله و آرمان شهر، در واقع، سرزمین موعودی است که مکاتب و اندیشه های
گوناگون، در برابر انسان ها به تصویر کشیده اند و در صورتی که به درستی، مورد
مطالعه قرار گیرند، نشان می دهند که تمامی مکاتب فکری (چه با منشأ الهی و چه بشری)،
به دنبال تحقّق جامعه ای بوده اند که در آن، افکار و اندیشه های آن مکتب، به تحقّق
برسد. از این رو، می توانیم این موضوع را مطرح نماییم که چه بسا بعضی از
آرمان شهر ها که برخی مکاتب بشری برای انسان ها تصویر می نمایند، در تعارض با فطرت
انسان و سعادت شهروندان و در واقع، «ضد آرمان شهر» باشند. بنا بر این، ابتدا به
معرّفی مختصر درباره مفهوم آرمان شهر و تاریخچه آن می پردازیم.

مفهوم شناسی

اندیشه درباره جایی که همه چیزش نیک باشد، قدمت زیادی دارد. به عنوان نمونه، در
حماسه سومری «گیلگُمش» ـ که مربوط به هزاره دوم قبل از میلاد است ـ به توصیف نوعی
بهشت زمینی برمی خوریم.

آرمان شهر، گاه به صورت داستان های اساطیری و عصر زرّین و بازگویی حماسه های بزرگ
بشری جلوه گر گشته است و گاه به صورت انتقاد متفکّران از آرمان های نظام های حاکم.

از افلاطون (م۳۴۷ پیش از میلاد)، حکیم یونانی در کتاب «جمهور» تا عصر اوج درخشش
تمدّن اسلامی با «اندیشه های اهل مدینه فاضله» فارابی (م؟؟؟ق) و «یوتوپیا» تامس
مور، فیلسوف قرون پانزده و شانزده انگلستان (م۱۵۱۶م) و «آتلانتیس جدید» فرانسیس
بیکن (م؟؟؟م) و… همگی کوشیده اند به توصیف آرمانی شهری ایده آل یا همان آرمان شهر
مطلوبشان بپردازند.

تحقّق عدالت اجتماعی و انصاف، دستیابی به حقیقت، روابط اجتماعی آرمانی (سالم)، غلبه
خیر بر شر، برابری و برادری، غلبه عقلانیت بر اجتماع، رستگاری آدمیان، منتخب و
محبوب بودن حاکمان، تحقّق بهشت این جهانی، و… همگی در اندیشه های آرمان ورزانه
اندیشمندان آرمان شهر، ذکر گردیده است.

تصویری که از شهر آرمانی، در سیمای توصیفی متفکّران یاد شده ارائه گشته است، برحسب
مواضع سیاسی و مذهبی و فرهنگی عصر آنها بوده است. گاه، آرمان شهر در اساطیر گذشته
جستجو و با زبان ادبیات و تاریخ، مطرح شده است (عصر زرین)؛ و گاه، به صورت پیشگویی
و پیش بینی و بازآفرینی ای تکنولوژیک و ایدئولوژیک، از اینده درآمده است (آتلانتیس
جدید).۱

شهر مطلوب افلاطون

یکی از نخستین صاحب نظرانی که درباره آرمان شهر به اظهار نظر پرداخته، افلاطون است
که در رساله «جمهور» خویش توصیفی از مدینه فاضله ارائه می دهد که در واقع، تجسّم
عملی نظریه وی در باب حکومت است.

به باور افلاطون، همه انسان ها از توانایی و استعداد یکسانی برخوردار نیستند. از
این رو، فرزانگان یا «فیلسوفان» که نسبت به افراد عادی از نظر هوش و قوّه رهبری
برتری دارند، شایسته ترین افراد برای به دست گرفتن امور کلیدی شهر (جامعه)، بویژه
در امر حکومت و قضاوت هستند و اصولاً حکومت باید در انحصار نخبگان باشد. افلاطون،
در آرمان شهر خود، یک نظم اجتماعی آرمانی را در برابر چشم بشر قرار می دهد که دو
پایه اصلی آن، عبارت اند از: عدالت و حکومت نخبگان. وی معتقد است که اکثر انسان های
عادی، ساده بین، راحت طلب و فاقد توانایی کشف حقیقت اند و تنها عدّه اندکی (آن هم
پس از یک دوران بسیار طولانی آموزش و آزمایش و تربیت روحی، فکری و بدنی پس از پنجاه
سالگی) مجاز به مداخله در امر دشوار رهبری، حکومت و هدایت انسان ها به سعادت و
خوشبختی اند. به باور وی، دانش و اخلاق ـ که تنها عدّه اندکی از زبدگان از عهده
کسبشان بر می ایند ـ مهم ترین تضمین در برابر خطرات مهمّی چون: بی لیاقتی، کژروی و
فساد حکومت است. افلاطون، معیارهایی را جهت گزینش شایسته ترین افراد برای حکومت پیش
می کشد که به عقیده برخی از اندیشمندان معاصر، از منابع اصلی الهام حکومت های
کمونیستی و فاشیستی در گزینش و تربیت کادرهای رهبری بوده است. افلاطون، یک دمکراسی
مستقیم و نیز گفتگوی عقلایی در میان گروه اندک نخبگان را در کنار شرایطی مانند:
«جدایی قدرت از ثروت» و «حکومت فیلسوفان»، ضامن یک نظم اجتماعی آرمانی و عادلانه
می داند.

اصل و اساس سیاست از نگاه افلاطون، برخاسته از مفهوم «عدالت» است و آنچه او را
وامی دارد تا به بحث سیاست در کتاب «جمهور» بپردازد، چیزی نیست جز بررسی عدالت در
وجود انسان. اساس استدلال او نیز بدین گونه است که انسان را نمونه کوچک تر یک شهر
می داند و بحث را درباره شهر آغاز می کند تا با روندی مقایسه ای، نتیجه آن را به
انسان نیز تعمیم دهد.

هدف اصلی و اوّلیه افلاطون در ترسیم آرمان شهر، هدفی اقتصادی است و در نهایت،
جامعه ای طبقاتی ایجاد می کند که هر طبقه از آن، نماینده یک بخش (لایه/بُعد) از
روان آدمی است. طبقه ای که نماینده حکمت (تعقّل) است، طبقه فرمانروایان شهر (کشور)
هستند که پس از تربیت روحی و جسمی (زیر نظر فلاسفه) انتخاب می شوند. طبقه ای که
نماینده شجاعت است، طبقه نگهبانان یا پاسداران مددکار است که وظیفه نگهبانی از شهر
(کشور) را به عهده دارند. طبقات پایین تر ـ که با دید اقتصادی شکل می گیرندـ، همان
صنعتگران و کسبه و بردگان هستند که نماینده بخش ها (لایه ها / اَبعاد) پست ترِ روان
آدمی اند.

بدین گونه، مدل «آرمان شهر» و نمونه «انسان کامل» از سوی افلاطون شکل می گیرد که در
واقع، الگویی برای تحقّق عدالت است. از ویژگی های آرمان شهر افلاطون، می توان موارد
زیر را برشمرد:

ـ مبنای شکل گیری آن، عدالت است.

ـ تقسیم کار و تخصّصی شدن کار، از اصول و قوانین مسلّم آن هستند.

ـ هدف اصلی در تحقّق آن، رفاه اقتصادی و عدالت اقتصادی است.

ـ جامعه ای نخبه گرا و طبقاتی است.

افلاطون، این نوع جامعه را نمونه ای از تحقّق عدل و عدالت می داند و هر گونه عدول
از این معیار را آلوده شدن به ظلم می انگارد.

جزیره توماس مور

یکی دیگر از اندیشمندان که درباره آرمان شهر، به اظهار نظر پرداخته است، توماس
مور(م۱۳۱۶م) فیلسوف و اندیشمند انگلیسی است که کتابی را با عنوان «یوتوپیا
(آرمان شهر/Utopia)» به رشته تحریر درآورده است و در آن، جامعه سعادتمند را در
جزیره ای خیالی وصف کرده است. این کتاب، در واقع، واکنش ذهن عصیانگر نویسنده در
برابر ناروایی روزگار اوست.

آرمان شهر توماس مور، شامل یک کتاب نخست است که در آن، گفتگویی میان شخصیت هایی
خیالی، چون فیلسوف مسافری موسوم به «رافائل هیتلوده» و شخصیت های واقعی چون خودِ
«توماس مور» برقرار می کند. مضمون این جلد، در واقع، کیفر خواستی علیه نابرابری های
اجتماعی و سیاسی انگستان آن زمان است. در کتاب دوم که در آن تنها “رافائل” لب به
سخن می گشاید، نویسنده به تشریح جزیره آرمان شهر می پردازد و بر خلاف کتاب اوّل،
تصویری مثبت و رؤیایی از انگلستانی ارائه می دهد که به شکلی بهتر اداره می شود.

واژه Utopia از پیشوند منفی «–ou» و ریشه یونانی«topos» تشکیل شده است. پس«utopia»،
بنا بر مورد، ترجمه های گوناگون دارد: «هیچ کجا»، «نا کجا» و«جایی از هیچ کجا». از
آن جا که مور، به بازی با کلمات و ابهام های دانشمندانه علاقمند بوده است، پس با
همگونی واکه ها ( حروف صدادار) در«utopia» و «eutopia» بازی می کند. در واقع، در
زبان یونانی، پیشوند «-eu»، مفهوم ِ «آنچه خوب است» دارد. پس «utopia (یوتوپیا)»،
یک «eutopia»(اتوپیا)» نیز هست، یعنی «نا کجا»، هم زمان، مکان خوب و جایگاه تفاهم
وخوشبختی نیز هست.

امروزه، در زبان های اروپایی، صفت «utopique» (یوتوپیایی) برای هر چیز خیالی
دست نیافتنی و غیر ممکن به کار می رود. در فرهنگ معروف «پتی رُبر (le Petit
Robert)» معانی توهّم، سراب، رؤیا و خیال پردازی»، در برابر این کلمه به چشم
می خورند؛ امّا این واژه، در نوشته های توماس مور، گر چه به مفهوم چیزی خیالی است،
ولی «دست نیافتنی» تلقّی نمی شود. ساکنان جزیره آرمانی مورد توصیف «رافائل
هیتلوده»، از نظر طبیعت، تفاوتی با انگلیسی های دوران مور ندارند؛ بلکه تنها چیزی
که ایشان را متمایز می سازد، تشکیلاتشان است و خلق و خو و اخلاقیاتشان.

شهر خدا، شهر علم، و…

یکی دیگر از مفاهیم موجود در حوزه آرمان شهر، مفهوم «شهر خدا» است. «شهر خدا»
اصطلاحی است که در حوزه فلسفه سیاسی به کار می رود. آنچه که در نظریه افلاطون،
«مدینه فاضله» خوانده می شود، در اندیشه متکلّمان مسیحی (مانند آگوستین)، «شهر خدا»
نام دارد. این واژه تخصّصی و خاصّ حوزه فلسفه سیاسی، در دوران جدید غرب ـ که خدا و
دین، از زندگی اجتماعی و حکومت، کنار زده شدـ در «آتلانتیس جدید» فرانسیس بیکن، جای
خود را به «شهر علم» داد. در اندیشه های سیاسی اسلام نیز بین شهر خدا و شهر علم و
دانش، دوگانگی و تعارضی نبوده است؛ امّا باید گفت تأسیس شهر الهی یا مدینه فاضله را
نخستین بار، فیلسوف بزرگ، ابونصر فارابی، عنوان کرد و «رئیس اوّل» (رهبر) آن را
«واضع النوامیس» (قانون گذار) نام نهاده که به نظریه شیعی «امامت» یا همان «پیشوایی
انسان های معصوم منتخب خداوند» بسیار نزدیک می شود و یا به تعبیری، می تواند
برگردان فلسفی آن نظریه باشد.۲

نکته مهم در سیر تاریخی «شهر خدا» در اندیشه سیاسی غرب، آن است که این واژه، با دو
واژه مشابه «مدینه فاضله» در نظر فلاسفه سیاسی در یونان باستان و «شهر علم» در
نظریه های مادّی گرا و علم زده بعد از رنسانس، قرابت دارد؛ ولی از نظر ماهیت روابط
و مبانی نظری، با آنها تفاوت عمده دارد: در یکی، فیلسوفان و در دیگری دانشمندان،
مسئول تنظیم روابط و مدیریت و فرمانروایی و سروری و سالاری مدینه (شهر/جامعه) هستند
و در «شهر خدا»، قلمرو از «شهر شیطان» (حکومت های دنیوی) جدا می شود و باید حاکم
معنوی شهر، به هدایت جنبه های مادّی و دنیوی زندگی شهروندان بپردازد. این سه مفهوم،
در اندیشه های سیاسی اسلام، با طرحی که متفکّر بزرگ اسلامی، فارابی، می ریزد، تفاوت
مبنایی دارند. در شهر آرمانی فارابی، «واضع النوامیس» و «رئیس اول» و سرور و
هدایتگر مدینه، دارای صفاتی می شود که به پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) اختصاص
دارند. در این طرح، دیگر بین حکومت های دنیوی و اخروی و مدینه فلسفه با مدینه علم،
جدایی نیست و سهم هر یک در این طرح، محفوظ است و هرگز حضور یکی، به معنای غیبت
دیگری یا نفی آن، تلقّی نمی شود.۳

آرمان شهر اسلام

نکته حائز اهمیت ـ چنان که مطرح شدـ این است که به هر روی، تمامی مکاتب، سعی
کرده اند که بسته به آرا و عقاید خویش، جامعه ایده آلی را تصویر نمایند. در این
میان، تمدّن اسلامی به دلیل دارا بودن ویژگی های خاص و منحصر به فرد خود (از جمله،
پیوند دنیا و آخرت و مادّیات و معنویات در اسلام)، چهره خاصی را از آرمان شهر مطلوب
خود ترسیم نموده است. این آرمان شهر، دارای صفات و ویژگی های منحصر به فردی در
اندیشه اسلامی است. بهره گیری از منابع و مراجع مربوط به اصول و ارزش های اسلامی و
بویژه قرآن کریم و نیز سنّت و سیره رسول اکرم (به عنوان اسوه حسنه برای همه امت
اسلامی) و روایات رسیده از اهل بیت(ع)، می تواند ما را به صفات و ویژگی های منحصر
به فرد آرمان شهر اسلامی رهنمون باشد.

آرمان مهدویت و انتظار، با گرایش به مفهوم «امید به اینده درخشان تاریخ» در پرتو
ظهور و حضور پیشوای معصوم (صالح) و آگاه (مهدی موعود) در آخرالزمان و اجرای کامل
قوانین اسلام (اعم از: احکام و اخلاق) در رهبری و کشورداری و تربیت شهروندان،
نمونه ای از تحقق عینی آرمان شهر اسلامی است که در قرآن کریم، به آن، وعده داده شده
است: «و ما اراده کرده ایم که بر مستضعفان زمین، منّت نهیم و آنان را پیشوایان و
میراث بَران زمین، قرار دهیم».۴

دین مبین اسلام و مکتب تشیع، تصویری بسیار روشن از یک آرمان شهر و مدینه فاضله را
بیان نموده است که در واقع، نهایتی بسیار زیبا را برای جهان بشریت به ارمغان خواهد
آورد و از این رو، واجد امتیاز بزرگی است که در میان تمامی این سرگشتگی و ناامیدی،
جهانِ پر از سعادت را به انسان وعده می دهد که البته وعده ای حتمی است. مدینه
فاضله ای که گستره آن، تمامی کره خاکی و ارمغان آن، تحقّق گوهر گمشده بشری، یعنی
عدالت خواهد بود. در آن مدینه فاضله، جهانی است که انسان ها در بستر فراهم شده در
جامعه ـ که رهبری آن با ولی خداست ـ می توانند استعدادهای وجودی خویش را در بهترین
صورت ها به تحقّق درآورند و در آن جاست که گوهرهای ناب بشری و آرمان خالص برخاسته
از فطرت خداجوی بشر، واقعیت حقیقی خواهند یافت و علم، به نهایت رشد و تکامل خود
می رسد و داشته های زمین در بهترین شکل، بروز می یابند.

آرمان قیام و انقلاب م