پاورپوینت کامل جعبه سفید (گفتگو با جوانان); یار شاطر، نه! بار خاطر! ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جعبه سفید (گفتگو با جوانان); یار شاطر، نه! بار خاطر! ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جعبه سفید (گفتگو با جوانان); یار شاطر، نه! بار خاطر! ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جعبه سفید (گفتگو با جوانان); یار شاطر، نه! بار خاطر! ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

۷۴

حریم*

«کم هزینه، آسان و متّکی بر آگاهی و بینش»، این تعریف و نگاه کارشناسان به ازدواج
دانشجویی است؛ ازدواجی که برای اولین بار، در بهمن سال با حضور شصت زوج جوان
برگزار شد و جامعه دانشگاهی ما را با پدیده جدید و نوظهوری به نام «ازدواج های
دانشجویی» رو به رو کرد.

شاید بد نباشد بدانید که نتایج تحقیقات انجام شده، نشان می دهد که «درصد از کسانی
که به این طریق ازدواج کرده اند، از ازدواج خود رضایت کامل داشته اند و تنها دو
درصد آنها منجر به طلاق شده است».

برگزار کنندگان این جشن ها در دهمین سال برگزاری آن، با این شعارها به میدان
آمده اند:«فرهنگ سازی ازدواج آگاهانه و آسان دانشجویی، آموزش و ارتقای سطح مهارت و
بینش و آگاهی زوجین و اشاعه فرهنگ مشاوره و ازدواج و مشارکت اساتید».

ازدواج دانشجویی، بهانه ای شد تا نظرات تعدادی از دانشجویان را درباره ازدواج در
دوران تحصیل جویا شویم:

مریم عزّتی (۲۳ ساله،) با پاسخ مثبت به این سؤال که ایا با توجه به شرایط و مشکلات
کنونی، حاضر است در دوران دانشجویی ازدواج کند، می گوید:«تأخیر در ازدواج می تواند
افراد را به سمت ارتباطات خارج از محدوده ببرد تا شاید بدین وسیله، آن خلأ ناشی از
تأخیر در ازدواج پر شود و هزاران مشکلات دیگر که هر کدام جای موشکافی دارد».

این وبلاگ نویس۱ در مورد آگاهی خانواده ها از پیامدهای تأخیر در ازدواج اضافه
کرده:« بیشتر خانواده ها با این مشکلات آشنا هستند؛ ولی نمی توانند روی فرزندان
خود کنترلی داشته باشند و فرزندان نیز در این مورد، خیلی کمتر اجازه دخالت و یا به
اصطلاح، مشورت می دهند».

او که دانشجوی سال سوم رشته اقتصاد است، در پاسخ به این سؤال که «چه اشکالی دارد
افراد نزدیک به عروس و داماد، تأمین قسمتی از هزینه ها را به عهده بگیرند و ازدواج،
بدون هزینه های اضافی صورت بگیرد؟»، گفته است:« اشکالی ندارد، ما در بین اقوام
خودمان نیز چنین موردی را داشته ایم. هرچند این خانواده، آن چنان با مشکلات مالی
مواجه نبوده اند، ولی طرفین و نزدیکان، با اراده و خواست خودشان در تهیه جهیزیه کمک
کردند و الآن هم این زوج، زندگی خوبی دارند و فامیل هم احساس رضایت می کنند».

فریبرز مقدّم (۲۱ ساله، دانشجوی مدیریت بیمارستانی)، درباره نوع نگاه خانواده ها به
این مسئله می گوید:« حیایی که هست، اجازه نمی دهد ما در سن ۲۱ یا ۲۲ سالگی، حتی اگر
احساس کنیم کسی هست که ما بتوانیم با او زندگی خوبی داشته باشیم، به خانواده
پیشنهادش را بدهیم؛ امّا در مقابل، خانواده هایی هم هستند که خودشان نسبت به این
مسئله، دید خوبی دارند و حتی ممکن است خودشان این مسئله را مطرح کنند. بعضی
خانواده ها هم می خواهند فضای بازی را برای فرزندان ایجاد کنند تا هر وقت خودشان
خواستند بیایند جلو؛ امّا این هم یک سری تعارضاتی را ایجاد می کند و جوان می بیند
که پدر و مادر حرفی نمی زنند؛ شاید برای این که احساس می کنند زود است یا شرایطی که
برای این امر لازم است فراهم نشده». فریبرز، در مورد فرهنگ سازی در تلویزیون، از
یکی از برنامه ها را مثال می زند و می گوید:« مثلاً حاج آقا قرائتی، صحبت می کردند
که چرا مخالفید دانشجویان ازدواج کنند؟ همیشه پدر و مادرها بهانه می آورند که
دانشجوها کار ندارند، زندگی ندارند، خانه ندارند، درحالی که در ازدواج دانشجویی،
پسر و دختر، هر کدام با خانواده خودشان زندگی می کنند تا وقتی که درس تمام شود و
بعد سر و سامان بگیرند و زیر یک سقف بروند. قرار نیست که از الآن بروند در یک
خانه،خرجشان یکی بشود، بچه ای داشته باشند که بخواهند کاری و درآمد آنچنانی داشته
باشند».

او درباره این که: «چرا تمایل به ازدواج، در جوانان کم شده؟»، می گوید:«یکی از
دلایل اصلی این امر، آن است که انتخاب های ما براساس ویژگی های معنوی نیست، حتماً
باید کسی را انتخاب کنیم که از لحاظ ظاهر و از نظر مادی، یک سری معیارهایی را که ما
برای خودمان درنظر گرفته ایم برآورده کند».

با او که در حیاط مسجد دانشگاه تهران گفتگو می کردم خداحافظی می کنم و برای گفتگوی
دیگری، وارد مسجد می شوم.

مهدی وفایی زاده (۲۴ ساله) ـ که با این شرایط، حاضر نیست در دوران دانشجویی ازدواج
کند ـ، معتقد است: «که ازدواج دانشجویی، باعث مشغولیت می شود و ممکن است مشکلاتی را
برای تحصیل به وجود بیاورد. مثلاً دوست خوابگاهی خودم که به دلیل فراهم کردن
هزینه های ازدواج، مجبور به گرفتن مرخصی تحصیلی شد». او که دانشجوی مدیریت آموزشی
است، مهم ترین ثمره ازدواج را آوردن مسئولیت می داند.

فاطمه تقی پور (۲۲ ساله و دانشجوی کارشناسی جغرافیای طبیعی)، ازدواج در دوران
دانشجویی را تنها برای آقایان خوب می داند که به ادامه تحصیل آنان در مقاطع بالاتر
می انجامد. وی می گوید: «خانم ها با ازدواج، درگیر مسئولیت های زندگی می شوند و در
واقع، این خانم ها هستند که آقایان را حمایت می کنند». ایشان در عین حال، ازدواج در
سنین دانشجویی را برای آقایان زود می دانند و اعتقاد دارند که آقایان، بهتر است در
سنین ۲۷-۲۶ سالگی ازدواج کنند. البته ایشان خاطرنشان کردند که حاضرند در دوران
دانشجویی، ازدواج کنند!

عصمت سمیعی (۲۱ ساله، هم رشته ای و دوست فاطمه) که تا به حال، شاهد گفتگوی ما بود،
وارد بحث می شود و در مورد هزینه های ازدواج می گوید:«من که اصلاً قبول ندارم اگر
بخواهد کم باشد،؛ بلکه اگر طرفین، توان مالی داشته باشند، هرچه بالاتر باشد بهتر
است. مگر این که طرفین توافق کنند و واقعاً بخواهند که با هزینه های کمتر ازدواج
کنند». فاطمه، درباره به عهده گرفتن قسمتی از هزینه ها از طرف افراد نزدیک به عروس
و داماد ادامه می دهد:«مثلاً در منطقه لرها مهمانانی که در جشن عروسی شرکت می کنند،
هزینه های شب عروسی را می پردازند؛ امّا در مناطق مرکزی ایران، اصلاً این طور نیست.
حتی شاید پدر داماد هم در تأمین هزینه های ازدواج، هیچ نقشی نداشته باشد».

امیر دوست محمّدی (۲۵ ساله، دانشجوی مدیریت بازرگانی)، معتقد است:«در صورتی که
تجرّد، به زندگی و رفتار فرد ضربه بزند و فرد، احساس نیاز کند، ازدواج می تواند کمک
کننده باشد؛ امّا در صورتی که نیازی احساس نشود، ممکن است مشکلاتی را در امر تحصیل
به وجود بیاورد». او ادامه می دهد:«برخی معتقدند که زن و زندگی، مانع ادامه تحصیلات
است؛ امّا چه بسا دیده شده که برخی میل بیشتری به ادامه و تکمیل تحصیلات پیدا
می کنند که این امر، بسته به شرایط فرد، متفاوت است».

مهدی واحدی (۲۶ ساله، دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی)، معتقد است که
مشکلات و موانع بعد از ازدواج، باعث می شود لااقل برای یک مقطع زمانی خاصی، انگیزه
ادامه تحصیل کم شود و ادامه می دهد:«خیلی از مشکلات روانی به وجود آمده، ریشه در
همین مشکلات فیزیکی و جسمی و جنسی دارند. کسی که یک نیاز فیزیولوژیک جدّی بدنش
تأمین نمی شود، یقیناً روح و روانش تأثیر منفی می پذیرد. از طرف دیگر، یک سری
نیازهایی در حدود ۲۱ ـ ۲۵ سالگی، به صورت خیلی واضح، خودش را نشان می دهد، مثل نیاز
به محبّت کردن و محبّت دیدن به جنس مخالف».

او درباره آگاهی خانواده ها از روحیات خاص این دوران می گوید:« خانواده ها دو
دسته اند: یک دسته خانواده هایی که درک نمی کنند؛ به جهت این که فرزندانشان را با
خودشان قیاس می کنند. مثلاً این که می گویند ما در دوران خودمان مشکلات این چنینی
نداشتیم و فکر می کنند الآن هم همین طور است فارغ از این که هم اکنون سنّ ازدواج
بال