پاورپوینت کامل رموز شادی و موفّقیت ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رموز شادی و موفّقیت ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رموز شادی و موفّقیت ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رموز شادی و موفّقیت ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

۸

از حُزن عرفانی ـ که حالتی ممدوح و بیدارکننده و غفلت زداست ـ که بگذریم، خواهیم
دید که در سراسر ادبیات کهن ما، عارفان، سخن در نکوهش غم رانده اند و هر کدام از
ادبا و شعرا، از راه های مختلف، در محو آن کوشیده اند و خواسته اند به گونه ای،
نشاط و جوشش و شادی را در درون آدمی و در بطن جامعه، گسترش دهند. البته در مورد این
که چرا با وجود این تلاش ها، در بین عامه مردم ما و حتّی میان خواص، اشعار
حُزن انگیز، مطلوب تر و رایج تر است، باید گفت عوامل گوناگونی مؤثّر بوده اند که
زمینه را برای پذیرش و رواج افکار حُزن انگیز، هموار می کردند و از آن جمله می توان
به حوادث تلخ تاریخی (مانند: جنگ ها و حمله دشمنان خارجی به ایران و قتل و غارت و
ویرانی شهرها و آبادی ها)، ظلم و ستم شاهان و حکمرانانی که در مقاطعی از تاریخ بر
مردم، حکومت می کرده اند و تأثیر تصوّف (رواج دنیاگریزی و دنیاستیزی)، اشاره نمود.
همچنین به نظر می رسد که جاذبه خود اشعار هم در این زمینه بی تأثیر نیست؛ چرا که در
ادبیات ما، اشعار غم انگیز، عمدتاً جوهره شعری قوی تر و زیبایی و جذّابیت بیشتری
دارند و این، شاید به هبوط انسان و سرگذشت آدمی باز گردد که از بهشت و جوار خداوند،
به زیر آمده است و در غربت زندگی زمینی، گرفتار شده است و این خود، حکایت دیگری است
که:

بشنو از نی چون حکایت می کند

وز جدایی ها شکایت می کند

کز نیستان، تا مرا بُبریده اند

از نفیرم، مرد و زن نالیده اند

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق

تا بگویم شرح درد اشتیاق

هر کسی کو دور مانْد از اصل خویش

بازجوید روزگار وصل خویش…

در غم ما، روزها بی گاه شد

روزها، با سوزها همراه شد

روزها گر رفت، گو رو، باک نیست!

تو بمان! ای آن که جز تو پاک نیست

هر که او از هم زبانی شد جدا

بی زبان شد، گر چه دارد صد نوا.۱

امّا به طور کلّی می توان گفت که اکثر اُدبا و سخنوران، خواسته اند به گونه ای با
شعر و سخن خود، به پیکره جامعه، نسیم شادمانی بوزند و به نبرد و مقابله با غم و غصه
ویرانگر بروند که گفته اند:

خون غم بر ما حلال و خون ما بر غم حرام

هر غمی کو گِرد ما گردید، شد در خون خویش.۲

و یا:

شاد بودن، هنر است

شاد کردن، هنری والاتر!

گر به شادی تو دل های دگر باشد شاد

زندگی، صحنه یکتای هنرمندی ماست!۳

در جامعه امروز بشری، تحت تأثیر مؤلّفه های عصر جدید (رشد تکنولوژی، گسترش
ارتباطات، اوج گرفتن دستاوردهای علمی و فنّی، سرعت گرفتن زندگی و دامنه دار شدن
نزاع های فکری و تردید ها)، اضطراب و ناامیدی و افسردگی، به واسطه بروز مشکلات و
پیچیدگی ها و ماشینیزم و بی توجّهی به معنویت (بخصوص در بین طبقه مرفّه) و بیماری و
گرفتاری های مادی و اقتصادی و فقر و نادانی و نابرابری (بخصوص در بین طبقه فقیر)،
گریبانگیر انسان ها شده است.

در چنین فضایی، هر چند از برخی ناراحتی ها و ناکامی ها و ناشادی ها که انسان ها
معمولاً با آنها مواجه می شوند، گریزی نیست، امّا در واژه های والا و خصلت های
پسندیده ای چون: همدردی و همدلی و همراهی، ارزش و معنایی خاص می یابند که:

بنی آدم، اعضای یک پیکرند

که در آفرینش، ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار.۴

و:

بی غمی، عیب بزرگی است، که دور از ما باد!۵

چنین خصلت هایی است که نشانه تبلور و تجلّی نوع دوستی انسان هاست.

گذشته از حُزن عرفانی و حوادث تلخ زندگانی ـ که معمولاً همه گیر و همیشگی نیستندـ،
بیشتر عمر انسان، به طور طبیعی به گونه ای می گذرد که می شود با شیوه ها و
راه کارهایی، حالات و روحیات درونی را تغییر داد و تقویت کرد و آموخت که می توان
ضمن استفاده از دستاوردهای بشر امروزی، به فکر تعالی نیز بود و می توان شادمان
زندگی کرد (نه فقط زنده بود) که انسان ها، همان گونه می میرند که زندگی می کنند.
لذا در این مقاله، سعی بر آن است تا برخی از بهترین این راه کارها، به صورت
دسته بندی موضوعی، ارائه گردد.

توصیه های کلّی و عمومی برای شاد زیستن

ـ وقت خود را با کسانی بگذرانیم که بتوانیم چیزهای تازه از آنها بیاموزیم.

ـ به خاطر داشته باشیم که تجربه، معلّم سختگیری است؛ اوّل امتحان می گیرد، بعد
می آموزد.

ـ برای شاد زیستن، دو راه بیشتر وجود ندارد: یا نیاز خود را کاهش دهیم، یا توان خود
را افزایش دهیم.

ـ ما برای یادگیری آمده ایم و جهان، معلّم ماست.

ـ اشتباه کردن آدمی، به معنای خطاکار بودن او نیست.

ـ معنای زندگی، قدردانی از همه چیز و وابستگی به هیچ چیز است.

ـ ریسک پذیر (اهل خطر کردن) باشیم و به مشکلات، به عنوان یک فرصت نگاه کنیم.

ـ کار ما در زندگی، بی مشکل زیستن نیست؛ باانگیزه زیستن است.

ـ ترس از خطا کردن، بزرگ ترین اشتباه است.

ـ مانعی برای موفّقیت وجود ندارد. تنها مانع، تردید ما نسبت به توانایی هایمان است.

ـ فکر این که زندگی، همیشه سازگار و عادلانه با ما رفتار خواهد کرد را از ذهنمان
بیرون کنیم.

ـ شجاعت، یعنی مقاومت در برابر ترس، نه نترسیدن.

ـ خود را از سه چیز، محروم نکنیم: پندار نیک، رفتار نیک، و گفتار نیک.

ـ گاهی خستگی ما ناشی از سنگینی باری که بر دوش گرفته ایم نیست؛ بلکه به دلیل
طولانی بودن راهی است که در پیش گرفته ایم.

ـ باور داشته باشیم که شکست ها نیز بخشی از فهرست زندگی هستند. فرصت درس گرفتن از
آنها را از دست ندهیم.

ـ زندگی را با آنچه در قلب داریم، بسنجیم، نه با آنچه در حساب بانکی داریم.

ـ هیچ چیز، کاملاً به دردنخور نیست؛ حتّی ساعتی که از کار کردن افتاده باشد.

ـ بسیاری از انسان ها، عظمت زندگی فعلی شان، مدیون مشکلات گذشته شان است.

ـ برای پروانه شدن، مدّتی باید در پیله ماند.

ـ به یاد داشته باشیم: زندگی سفر است، نه مقصد.

ـ اگر برای بارش باران دعا کنیم، به دنبال آن، گل و لاله نیز می روید.

ـ سنگ های درون رودخانه، یا جای پای عبورند، یا مانع گذشتن؛ این، به نگرش ما بستگی
دارد.

ـ انسان های عاقل، به خاطر چیزهایی که ندارند، غصّه نمی خورند؛ امّا به خاطر
چیزهایی که دارند، خوش حال و شکرگزارند.

ـ شادکامی، آن نیست که هر چه خواستیم، بتوانیم انجام دهیم؛ بلکه آن است که از هر چه
انجام می دهیم، لذّت ببریم.

ـ در ذهن خود، تصویری از آنچه می خواهیم باشیم، ترسیم کنیم، نه از آنچه هستیم.

ـ رنج و تلاش و شکست، آموزگارانِ زندگی هستند.

پس همین الآن، دست از مطالعه بردارید و فکر کنید که: چه باید کرد؟

توصیه به خود، در خصوص خویشتن شناسی

ـ اگر به دنبال آرامش هستیم، به پیشامدهای زندگی، برچسب خوب و بد نزنیم.

ـ کارِ ما، تغییر دادن جهان نیست. ما مأمور تغییر خویشتنیم. راه حل ها، در درون
ماست.

ـ وقتی ساعت ها به سختی می گذرند، یاد بگیریم لحظه به لحظه، زندگی کنیم.

ـ بیاموزیم با چشمان باز، خواب و رؤیا ببینیم.

ـ مشکل را در مقابل خود، کوچک ببینیم، نه خود را در مقابل مشکل.

ـ به یاد داشته باشیم که بعضی چیزها را باید فراموش کرد.

ـ درس هایی را که از تجارب می آموزیم، به خاطر بسپاریم، تا مجبور به تکرار آنها
نشویم.

ـ به خاطر داشته باشیم که وضع موجود، همیشه وضع ماندگار نیست.

ـ یاد بگیریم که به درخواست های غیر منطقی، همیشه جواب منفی بدهیم.

ـ از تجارب دیگران بیاموزیم؛ زیرا زندگی، آن قدر طولانی نیست که همه چیز را بتوانیم
خودمان تجربه کنیم.

شیوه هایی در خصوص برقراری ارتباط با دیگران

ـ دیگران را بپذیریم و پذیرفتن، یعنی عشق بی قید و شرط.

ـ در گفتن پاسخ مثبت و منفی، کمی تأمّل کنیم.

ـ هیچ گاه شکایت، و هرگز توجیه نکنیم.

ـ شانه هایمان را از دیگرانی که برای گریه کردن به آن نیاز دارند، دریغ نکنیم.

ـ اگر شخصی را تحقیر کرده ایم، از دلش در بیاوریم.

ـ انتقادپذیر باشیم.

ـ از کسانی که تحت فشار ناراحتی ها و مشکلات ما قرار می گیرند، مراقبت کنیم.

ـ بهترین کاری که می توانیم برای فقرا انجام دهیم، آن است که یکی از آنها نباشیم.

ـ با نامه ای، از کسانی که به ما کمک کرده اند، تشکر کنیم.

ـ اگر می خواهیم هیچ گاه تنها نباشیم، شنونده خوبی برای مشکلات دیگران باشیم.

ـ والدین را مقصّر ندانیم. ما بالغ هستیم و مسئول زندگی خودمانیم.

ـ اگر ساختمانی می سازیم، مواظب باشیم که دیوارهای آن، قلب دیگران را از ما دور
نسازد.

ـ نگذاریم اندوه ما، شادی دیگران را بگیرد، یا شادی ما