پاورپوینت کامل دین و اسطوره و تأثیر آنها بر هنر ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دین و اسطوره و تأثیر آنها بر هنر ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دین و اسطوره و تأثیر آنها بر هنر ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دین و اسطوره و تأثیر آنها بر هنر ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

هنر و آثار هنری بازمانده از دوران باستانی زندگی بشر، نشان دهنده پیوند امر قدسی
(دین) با تخیل یا تجربه هنری بشر است؛ به همین دلیل، دین، در مقام منبع الهام های
معنوی برای خلّاقیت و فرهنگ بشری، انسانیت (بندگی) و الوهیت (خداوندگاری) را از
طریق ایین و اسطوره به هم می پیوندد و هنر، با دیداری کردن تجربه ها، قصّه ها و
آرزوها، ابعاد ناشناخته شخصیت انسان را به تصویرهایی قابل مشاهده ترجمه می کند و
نقش قطعی را در تحوّل همه دین های جهانی ایفا می نماید؛ چرا که در اجرای ایین ها و
روایت اُسطوره ها، دین و هنر، چه در نظر و چه در عمل، با یکدیگر قرین می گردند.

به عبارت دیگر، هنر، در جستجوی زیبایی، همان هدف دین را ـ که رستگاری و اعتلای
انسان هاست ـ در قالب الگوهای والای آرمانی یا مقدّس، به انسان ها ارائه می نماید.
هنگامی که اهداف موجّه و موثّق دینی، از طریق تصویر، بیان می گردند، هنر، به یک
رسانه دینی تبدیل می شود و این صورتِ ارتباطی منحصر به فرد، باورها و رسوم و
ارزش ها را تقویت می کند.۱

آنچه از این رهگذر، به دست آمده، این است که هنر، هر گاه در خدمت دین قرار گرفته و
از آن تأثیر پذیرفته است، خود را جاودانه نموده و هر گاه رو در روی دین قرار گرفته،
به ورطه روزمرّگی و بیهودگی و زوال افتاده است، چنان که در دوران معاصر، شاهدیم که
در کنار تعالی هنر دینی، به خدمت گرفتن هنر برای اهداف پَست و بر خلاف رسالت ادیان،
(از قبیل: استفاده از هنر برای بهره برداری های جنسی، ترویج پوچی، القای برتری
نژادی و…) است.

اُسطوره ها، شخصیت های برجسته و ماندگاری هستند که در بخش تاریک تاریخ ملّت ها
(یعنی پیش از شروع تاریخ نگاری و کتابت) زیسته اند و به دلیل نقل شفاهی و سینه به
سینه، با اشیا و حوادث و سَمبل ها و آرمان های ملّت ها در آمیخته اند و به نمادهای
هویتی برای آنها و فرهنگشان تبدیل شده اند، گرچه به تمامی حقیقت ندارند و در
وجودشان، حقیقت و رؤیا (آرمان)، به هم گره خورده است، مانند: سیمرغ (هُما) و زال و
رستم در فرهنگ ایرانی و گیلگُمش در بین النهرین و حاتم طایی در حجاز و اطلس و آشیل
در یونان.

رابطه دین و هنر

دین، از جهت ماهیت درونی و باطنی، حقیقتی آرمانی و متعالی است که ذاتاً مطلوب بشر
است و هر انسانی، بالطّبع در آرزوی دستیابی به آن است. این حقیقت ـ که به کمال
مطلق» تعبیر شده است ـ، بر تمام زندگی انسانی که در جستجوی کمال است، تأثیر
می گذارد و او را در یک نظام عقیدتی و رفتاری که مجموعه ای از هست ها و نیست ها و
باید ها و نباید ها و بهترین ابزار و راه برای دست یافتن به آن کمال مطلق است، قرار
می دهد.۲

امروزه، هم تأثیرات ادیان الهی و هم غیر الهی در هنر، مورد بحث قرار می گیرد؛ چرا
که از دیدگاه پژوهشگران معاصر، دین، مجموعه ای از اصول ثابت، احساسات و حرکات جمعی
است که فرد را عمیقاً تحت تأثیر قرار می دهند و در کارهای روزمرّه او، مخصوصاً خلق
اثر هنری، جلوه گر می شوند.۳

شافتس بری (Shafts Bury) در تعریف هنر و زیبایی شناسی آن می گوید: زیبایی، فقط به
وسیله روح، شناخته می شود و خداوند، زیبای اصلی است».۴ فیخته (Fikhteh)، به نوعی،
حرف او را تایید نموده، می گوید: هنر، ظهور و بروز روح زیباست و مقصدش تعلیم و
تربیت. مقصود از هنر، تربیت متوازن سراسر وجود انسان است».۵ امّا هگل (Hegel)، هنر
را تحقّق همانندی تصوّر زیبایی با حقیقت زیبایی» می داند که در کنار دین و فلسفه،
راهی برای درک و بیان عمیق ترین مسائل انسانی و عالی ترین حقایق روح است».۶ در این
میان، لئو تولستوی، در تعریفی زیبا از هنر می گوید: برای این که هنر را دقیقاً
تعریف کنیم، پیش از همه، لازم است که به آن، همچون یک وسیله کسب لذّت ننگریم؛ بلکه
هنر را یکی از ملزومات حیات بشری بشناسیم».۷ پیداست که همه این تعاریف، تعریف هنر
متعهّد به آسمان» یا هنر متعالی» است.

با مدّ نظر قرار دادن تعاریف بالا، می توان هنر را شکلی نو و دل پذیر و نمودی
پرجاذبه از حقیقتی اصیل و ماهیتی آرمانی» دانست که ریشه در فطرت پاک انسان دارد و
او را از آنچه هست» به سوی آنچه باید باشد»، راهنمایی می کند. به عبارتی، می توان
چنین نتیجه گرفت که هنر متعالی، مانند دین، سعی دارد تا با توجّه دادن انسان به
فطرت پاک و الهی خود، همان اهداف دین (یعنی تقویت و تصحیح رابطه انسان با: خدا،
خود، همنوعان و جهان هستی) را محقّق سازد.

هنر دینی و هنر غیردینی

ایا تقسیم پذیری هنر، به دینی و غیردینی (غیر متعهّد به دین) درست است؟ یا این که
اصلاً این نوع تقسیم بندی، وجود خارجی ندارد؟ نظرات در این باره مختلف اند. عدّه ای
معتقدند که دین، هنر را محدود کرده و به نوعی آن را در خود، حل نموده است. در عین
حال، گروهی دیگر، نظر بر این دارند که هنر را هنگامی می توان هنر نامید که در راه
دین، قدم بردارد و تلاش کند تا انسان به هدف دین ـ که همان رشد و تعالی انسان
است ـ، نزدیک شود. از این دیدگاه، هنر، یک ابزار است و هر هنری که از جنسی جز این
باشد، جادو و تزویر و شعبده است.۸

تیتوس بورکهارت (Titus Burkhart)، فریتیوف شووان (؟؟؟) و ارسطو، شخصیت های
برجسته ای هستند که از تقسیم بندی هنر به دینی و غیردینی، دفاع می کنند. آنها
اعتقاد دارند که هنر، خوب است، به شرطی که احساسات خوب را ترویج کند. هنر نباید
راستی و راستگویی را از دست بدهد و گناه و فساد را ترویج کند.۹

تولستوی که شاید بتوان او را از بارزترین شخصیت های مدافع هنر دینی ـ اخلاقی دانست،
در این زمینه می گوید: تنوّع احساساتی که ناشی از شعور دینی اند، بی پایان است و
همه این احساسات، تازه اند؛ زیرا شعور دینی، جز نشانی از رابطه جدید انسان با جهان
در جریان نظام خلقت، چیز دیگری نیست».۱۰ و در جایی دیگر، ضمن انتقاد از هنر غیردینی
می گوید: احساس لذّت جنسی ـ که فرودست ترینِ احساسات است و نه تنها در دسترس
انسان قر