پاورپوینت کامل کوچه باغ زندگی;بلبلانْ خاموش و خَر در عَرعَر است ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کوچه باغ زندگی;بلبلانْ خاموش و خَر در عَرعَر است ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کوچه باغ زندگی;بلبلانْ خاموش و خَر در عَرعَر است ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کوچه باغ زندگی;بلبلانْ خاموش و خَر در عَرعَر است ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

زندگی انسان، معجونی است از قوانین، اعمال، آداب و رسوم مختلف که به مَثل، مانندِ
آش شله قلمکاری است که از هر نوع میوه و سبزی و بُنشَن در آن یافت می شود.

همان طور که در این آش شله قلمکار قاجاری، از مواد گران قیمت تا لوازم ارزان قیمت
وجود داشت، در زندگی انسان ها نیز کارهای متفاوت و رفتارها و گفتارهای رنگارنگ با
قیمت و بهای متفاوت وجود دارد. برخی از این اعمال و رفتارها، ارزشمندتر و
برجسته ترند و از قدر و ارزش بیشتری برخوردارند و برخی دیگر نه.

هنر و انجام دادن کارهای هنری، از جمله اموری است که در زندگی همه افراد و به مقدار
زیاد یافت نمی شود؛ بلکه اکسیر ارزشمندی است که در افراد کمی و به مقدار اندکی وجود
دارد و آن نیز به مَثَل، مانند مواد و میوه های آشی است که فقط در آش شله قلمکار،
پیدا می شد و آن را با زحمت و به دستور پادشاه قاجار تهیه می کردند و به استفاده از
آن، مباهات می کردند.

در فرهنگ گفتاری عامه مردم ایران، جایگاهی هر چند کوچک برای هنر و هنروری باز کرده
و در مَثَل های فارسی، از سازها و ابزار موسیقی تا شیوه مهارت یابی در یک هنر و
چگونگی رائه هنرها سخن رفته است و برخی از آنها را نیز بهانه انتقال مفاهیم دیگر
ساخته اند.

در این نوشته، به برخی از مثل های مشهور فارسی که در پیوند با انواع رشته های هنری
است، اشاره می کنیم:

۱.شعر مگو تا در قافیه اش در نمانی

برای سرودن یک شعر، علاوه بر داشتن طبع روان و لطافت روح و جان، به دانستن فنونی
چند، چون: معانی و بیان و عروض و قافیه نیاز است. کسی که می خواهد شعری بسُراید،
باید به قواعد و قوانین شعرگویی آگاه باشد و آنها را در شعرش به کار بندد؛ امّا کسی
که لوازم شعر گفتن را در اختیار ندارد، بهتر است که شعر نگوید تا این که شعری
نازیبا و دور از قاعده بگوید. از جمله این که برای آوردن قافیه مناسب در آخر
بیت ها، دچار مشکل شود و درمانَد. پس بهتر است که شعر نگوید تا در قافیه اش
درنمانَد. از این ضرب المثل، می توان این گونه بهره گرفت که انجام دادن هر کاری،
نیاز به آگاهی و مهارت در آن دارد و مبادرت به انجام دادن یک کار، بدون آشنایی با
چگونگی انجام یافتن آن، نتیجه ای جز خرابی کار به دنبال نخواهد داشت. خلاصه این که
کاری را که نمی توانی انجام دهی، مکن!

۲. سُرنا را از سرِ گشادش می زند

سُرنا یا سورنا، سازی است بادی که از آلات قدیمی موسیقی است و مانند نی نواخته
می شود. یک سر آن ـ که در دهان قرار می گیردـ ، کوچک و تنگ است و سرِ دیگر آن ـ که
هوا از آن خارج می شودـ ، بزرگ و گشاد است. هر کس که با نواختن آهنگ، با سازِ سُرنا
آشنایی دارد، می داند که آن را چگونه به دست می گیرند و می نوازند؛ امّا اگر سُرنا
را به دست آدم نابَلَد و ناشی بدهند، نسبت به استفاده از آن ناآشنا بوده و ممکن است
که آن را برعکس به دست گرفته و سُرنا را از سرِ گشادش بزند.

در هر کاری نیز نیاز به آگاهی و مهارت است و اگر شخص، ناآگاهانه، انجام دادن آن را
به عهده بگیرد، ممکن است کاملاً برعکس عمل کند و کار را در خلاف جهت معمول انجام
دهد.

۳. خوشا به حال آنها که مُردند و صدایت را نشنیدند!

آواز خوش و صدای نیکو و دلنشین، یکی از نعمت های الهی است که خداوند به برخی
بندگانش ارزانی داشته است. عموم مردم، به صدای خوش و کسانی که خوش آواز هستند،
علاقه مندند و دوست دارند تا گوش جان را با صدای ملکوتی شان آشنا سازند. در این
میان، برخی افراد نیز خود را داخل گود می کنند و نخود هر آش می شوند و خود را جزو
خوانندگان و صاحبان آواز به شمار می آورند و در مجالس خودی و بیگانه، شروع به
خواندن آواز می کنند. مردم که بهترین داور برای خوشی یا ناخوشی آوازند، بدی صدایشان
را تاب نمی آورند و با زبان طنز و مزاح به او گوشزد می کنند که صدایش مناسب برای
خواندن نیست. از این رو، در این گونه مواقع، می گویند: خوشا به ح