پاورپوینت کامل سرمقاله; حوزه بیدار قم ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرمقاله; حوزه بیدار قم ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرمقاله; حوزه بیدار قم ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرمقاله; حوزه بیدار قم ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۳

حوزه قم, بیدار است و پرتکاپو و همیشه و درهمه آن بربلند باروی شهر دین، در کار دیده وری تیز می نگرد, ناب می اندیشد, بهنگام می خروشد.

خدا باور است و ولایت مدار و از هر جناح بندی و قبیله گرایی به دور.

به ارزشها می اندیشد و باورها و به قبله ای که صبح و شام, رو به آن به خاک می افتد.

شبان و روزان, رو به سوی نور دارد و پشت به تاریکیها.

زیباییها را می ستاید و خوبیها و نیکیها را می گستراند.

عطر زندگی می فشاند و نسیم حیات می وزاند.

اسلام را خوب می شناسد و ترازمند و به دور از هوی و هوس, تفسیرش می کند.

تشنگیها را فرو می نشاند, چشمه گواراست.

حوزه قم, مهد تربیت روحهای پاک, بی آلایش و تواناست, روحهایی که بسان شاهباز آسمان پیما, دَمْ به دَمْ به عالم بالا اوج می گیرند.

حوزه قم, مهد پرورش دلاورمردانی است که در آوردگاهها و روزگار سخت و دهشت انگیز, بسان پولادند.

حوزه قم, کانون گرما و عشق است, عاشق می پرورد و مهربان و مهرورز.

انسانهایی در دامن گرم و پرمهر خود می پرورد که با دوستان خدا مهربانند و به آنان مهر می ورزند و در راه سعادت و سربلندی آنان, عاشقانه در تکاپویند.

حوزه قم, آرام است و صبور و پرشکیب, دنیای آرامی را می جوید و در کار ساختن جامعه ای نمونه و به دور از ستیز و جدال و کشمکش, امّا درگاه فتنه وَدستان و دشمنی دشمنان, بسان دریای گران می غرد و می توفد و با امواج سهمگین خود, پُشت و بازوی دشمن را می شکند و تارپودش را از هم می گسلد.

حوزه قم, کانِ مهراست و مهرورزی و در همه آن, مهر می ورزد; امّا آن گاه که از مِهر کار نیاید و شعله های سرکش فتنه را با مهر نشود فرونشاند, می خروشد و تیغ بر کف می گیرد و به درمان برمی خیزد.

این است که فرزندانِ حوزه, همه در میدانها و عرصه های مهرورزی در تکاپویند و مهربانانه به هدایت گری و می پردازند و هم در آوردگاههایی که دشمن تیغ بر کف گرفته, حماسه می آفرینند.

اینان, عمری به درازای تاریخ دارند و سینه ای به فراخنای جهان, آکنده از قصه ها و غصه ها و درد دین. نسل بعد از نسل رویاروی فتنه ها نیرنگها و حق کشیها قدبرافراشته اند و با فتنه گران در افتاده اند. میدان دیده اند و سرد و گرم چشیده و تاروپود وجودشان با سختیها و رنجها و دربه دریها و حرمانها, درهم تنیده و در کورانِ حوادث, پولاد آبدیده شده اند و از فراز و نشیب روزگار تجربه ها آموخته اند.

روحانیان و فاضلانی که امروز در صحنه حضور دارند و قهرمانانه پرچم عزت و اقتدار اسلام را بر دوش می گیرند, بیش تر, در نوجوانی و جوانی, با یاد و نام خمینی بزرگ به صحنه کارزار آمدند و حماسه حضور بیافریدند و با گلواژه (اللّه اکبر) زندگی سیاسی و اجتماعی خود را بیاغازیدند.

اینان, با عشق به اسلام و خمینی عزیز, در برابر رژیم آمریکایی و صهیونیستی شاه ایستادند و با آن همه کشتار و آزار و اذیت و آورگی و زندان, خم به ابرو نیاوردند و در کنار این پایمردیها و تلاشهای سیاسی, حوزه درس را نیز رها نکردند و درس استادان را به جان نیوشیدند و روح و روان خود را از هرگونه آلایشی پیراستند, تا شایستگی سربازی جبهه حق را بیابند.

روحانیان بیدار و تاریخ ساز حوزه قم, از آن روز به یادماندنی و حماسی و شورانگیزی که افتخار و چشم و چراغ امت اسلامی, گام روی چشمانِ منتظر ملت شجاع ایران گذارد و به وطن بازآمد و برمزار آلاله های سرخ انقلاب اسلامی, اشک دیده افشاند, تا آن شب سنگین و غمینی که چشم بر هم فرو هِشت و از آن آنی که غُنچه دیگری در این بوستان شکُفت و نور چشم امام, بر رواق منظر چشم این ملت نشست, تا به امروز, در همه آوردگاههای حق و باطل, حضور قهرمانانه یافته اند و دهها فتنه ودَستان را با هوشیاری و تدبیر و حضور بهنگام خود در صحنه و فرمانبری دقیق و ژرف از رهبری, نقش بر آب کرده و بارهای بار با دشمن گلاویز شده و پنجه در پنجه اهریمنی او در افکنده اند.

به اینان, که سیر تاریخ را دگرگون کردند, اگر ناهنجاری دیدند و حرکت خزنده ای را علیه ارزشها احساس کردند, بپاخاستند و شوری انگیختند که به مذاقهایی خوش نیامد و با خط و زاویه فکری شماری, همسویی نداشت, شایسته نیست که گفته شود: جوان و سرد و گرم روزگار ناچشیده اند و دشمن ناشناس و ناآشنای با ترفندها و نیرنگها و بازی خورده فلان گروه و جناح که این, به دور از داد است و ستمی است نابخشودنی بر این قبیله. ستم به این قبیله, به خدا, ستم به خداست.

قبیله ای که همه گاه زیبایی, خوبی و نیکی می گستراند و خواب زدگان را به بیداری و حرکت فرا می خواند و زشتیها را می پیراید و هر جا ناهنجاری می بیند, هشیارانه, هشدار می دهد و دغدغه دین و دنیای مردم را دارد, قبیله خداست و شناخته شده.

همه زیبا رفتاران و نیک اندیشان این قبیله نورافشان و خوبی گستر را می شناسند و گوشهاشان با دَرای این کاروان, اُنس دیرین دارد.

قبیله ای که در عصر خمینی, مردانه به یاری خمینی برخاست و ورق زرینی از تاریخ را به نام خود نگاشت و غرب, جنوب, شرق و شمال این مرز و بوم, هر آن گاه دستان پلید, پلیدی می آفریدند, بی درنگ حاضر می شد و دستان پلید را کوتاه می کرد و پلیدیها را می زدود و عطر اسلام ناب را می فشاند, آشنای همه بیداردلان و خداجویان و خداباوران است.

بله, آنان که در غوغا و فتنه جویهای گروهکها, در غرب, جنوب, شمال و مرکز این دیار همیشه سربلند, و جنگ هشت ساله امپریالیسم جهانی علیه ملت مظلوم ایران, به دور از معرکه نبرد بوده اند و به برکت پایمردیهای یاران جوان و جوانمرد خمینی, آرام و بی دغدغه, در بیغوله های خویش می زیسته اند, روشن است که حماسه آفرینان را نه به نام می شناسند و نه به سیما.

امّا, آنان که در این رستاخیز, با رستاخیزآفرینان محشور بوده اند و مأنوس و هم آوا و همراه, این رستاخیزیان را خوب می شناسند, هم به نام و هم به سیما.

از حوزه نمی شود انتظار داشت که همیشه و همه آن, به انذار و نصیحت و پند و اندرز کژراهه پیشگان بپردازد, آرام باشد و پدرانه با آنان رفتار کند و در برخورد با ایشان, صلح کل باشد که این, به جای خود زیباست, امّا در گاهِ فتنه و فریبکاری و دغل این شب پرستان و سیاهی خواهان و به کژراهه کشاندن مردم, کاری است ابلهانه و از ساحت حوزه به دور.

در این هنگامه, حوزه باید از منبر انذار و پند پایین بیاید و رویاروی دشمن قرار گیرد و ردپای او را در همه عرصه ها: اعتقادی, اخلاقی, سیاسی, اجتماعی و اقتصادی بنمایاند و دستهای مرموز اورا از هرآستینی که به درآید, آوای او را از هر حنجره ای که بیرون بیاید و اندیشه او را از هر مغزی که بتراود, به مردمان بشناساند.

حوزه, چشم مردم است, چشم بیدار. هر حرکتی را در درون و بیرون قلعه باید پی گیرد که مباد دشمن به درون قلعه راه یابد و کار را یکسره کند.

امروزه, حصاری که مردم شریف و انقلابی ایران, در درون آن قرار گرفته اند و کوچک ترین تَرَک بر آن, هستی آنان مورد تهدید جدّی قرار می گیرد, حصار باورهاست.

بر باور و ایمان و اعتقاد ملّتی اگر یورش شود و چشمان بیداری, مردم را از یورش دشمن نیاگاهاند و دفاع گران شجاع و دلیری, هشیارانه, با قلم, بیان, حضور و خنجر آخته خود, به دفاع برنخیزند, هستی آن ملت به یغما خواهد رفت.

باور و اعتقاد ما, همان حصار بلند و استواری است که قرنها نگهدارنده عزت و سربلندی و شوکت ما بوده و ما را در فراز و نشیب روزگار, از گوناگون گزندها به دور داشته است و اکنون که بیش از پیش, جلوه گری دارد و میدان داری و اقتدار خود را به جهانیان نمایانده و امت بزرگی را در حصار عزت خود, عزیز گردانیده, دشمن بی رحمانه به آن یورش آورده است و شبان و روزان, تلاش می ورزد, اقتدار آن را در هم شکند و راه به درون بیابد و همه چیز را به تباهی بکشاند و آنچه را مایه عزت مسلمانان و ملت خداجوی ایران بوده, از صفحه روزگار بزداید و آن گاه امتی را به هر کجا خواست, به اسیری برد و به بندگی و کُرنش خود وادارد.

دشمنی که در فکر و اندیشه دست یازی به خاک ملتی است و گسترش حاکمیت و اقتدار خود را بر آن ملت در سر دارد, هم شناسایی, هم راندن و هم بسیج مردم علیه او آسان است; امّا در افتادن با دشمنی که حاکمیت ماهواره ای بر جهان دارد و مردم را در حصارهای اطلاعاتی خود دربند کشیده و جهان را دهکده ای می داند به کدخدایی خود و نویسندگان, روزنامه نگاران, شاعران و روشنفکران بسیاری, مستقیم و غیر مستقیم, عمله اویند و در کار فریب مردم و واژگون جلوه دادن حقایق و هجوم به باورها, کاری است دشوار; زیرا عمله های او را که با رمان و قصه, شعر و قطعه ادبی, مقاله و تحلیل و گزارش, فیلم و تئاتر در کار معنویت زدایی و باورزدایی از جامعه اند و شستشوی مغزها و گستراندن اندیشه های پوچ و تباهی آفرین, نه می شود به دادگاه کشاند و با قانونهای خشک و داوریهای به دور از الهام گیری از روح قانون, گناه بزرگ و فتنه انگیزی و ویرانگری آنان را ثابت کرد, نه مرد و مردانه, در میدان نبرد حضور می یابند که با آنان به نبرد برخاست, نه چهره می نمایانند که به مردم شناساند و نه هم به مردم می شود گفت: از شَرار و شِرارت اینان پناه جویند و به جای اَمن روند که جای اَمنی وجود ندارد, دم مسموم و شیطانی اینان و گرد مرگی که می افشانند, تا اندرون و زوایای ناپیدای خ