پاورپوینت کامل راز جلوه گری ملاصدرا در نگاه رهبری ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راز جلوه گری ملاصدرا در نگاه رهبری ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راز جلوه گری ملاصدرا در نگاه رهبری ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راز جلوه گری ملاصدرا در نگاه رهبری ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۳

بسم الله الرحمن الرحیم

از همه آقایان محترمی که تشریف دارید, صمیمانه تشکر می کنم. هم به خاطر این که امشب ما را مشمول محبت و صفای خود قرار دادید و این جلسه صمیمی و مهربان تشکیل شد که بسیار جالب, شیرین و خاطره انگیز است و هم ـ بیش از این ـ به خاطر زحمت بزرگی که قبول کردید و این کار با ارزش را ـ که هم جنبه علمی دارد و هم محصور به آفاق حوره های علمیه و کشور خودمان نیست, بلکه یک کار حهانی است ـ شروع نمودید. ان شاء الله این کار شما در آینده مفاهیم عقلی در دنیا و جریان اندیشه و نظر در مسائل فلسفی مؤثر باشد. تشکر من بدین خاطر است که آقایان قبول این مسؤولیت بزرگ را فرمودید و بحمد الله اهل این کار هم هستید.

در جلسات متعدد با آقای اخوی, به تدریج در جریان مسائل این کار قرار گرفتم و هر چند گزارش مجموعی و کلی ندارم, لیکن اجمالاً می دانم چه زحمتی در حال انجام است و چه کارهایی انجام می پذیرد.

به نظر می رسد که این حرکت نیز, یک خدمت به فلسفه و اندیشه فلسفی در دنیاست; چرا که با آن که ملاصدرا سردمدار یک مکتب فلسفی و موجد یک جریان عقلانی است, در دنیای غرب شناخته شده نیست. در ایران همه ملاصدرا را می شناسند (منظور در محافل علمی است) و هر کسی که وارد مقولات و مفاهیم فلسفی می شود ـ در این قرون اخیر علی الظاهر این جور بوده است; تا آن جا که شنیده ایم و می دانیم ـ برای سلوک و تعلم فلسفه, بجز فلسفه ملاصدرا راه دیگری نداشته است.

انسان تاریخچه سیر فلسفه را ـ از زمان ملاصدرا تا زمان ما ـ که نگاه می کند و اکابر فلاسفه این دوران متوسط را که انسان مشاهده می کند, حالاتشان را می بیند و کتابهایشان را می شناسد, می بیند که آنان همه بر روال ملاصدرا حرکت کرده اند; مثلاً صدر المتألهین و حکمت متعالیه است که خط اصلی محسوب می شود. البته کسانی هم که معروف به مشایی بوده اند; مثلاً مرحوم آقا بزرگ حکیم در مشهد, در زمان خودش یک حکیم مشایی بوده است.

(معنی حکیم مشایی این بود که آراء شیخ را خوب می دانست) اصولاً هنر او (مرحوم آقا برگ حکیم) در تعلیم اسفار بود. مهم ترین کار او در زمان خودش تدریس اسفار بود; یعنی حتی کسانی که به عنوان نحله های دیگر فلسفی شناخته می شدند, این گونه بوده اند. یا مثلاً مرحوم آقا علی مدرس زنوزی که به عنوان یک مبتکر و کسی که از خط صدر المتألهین, مقداری به جانب دیگر گرایش پیدا کرده است, گرایشهای مشایی و مانند آن را دارد. او در واقع خودش یکی از ذراری طیبه و ذراری علمی ملاصدراست.

شما ملاحظه بفرمایید, الان نیز در حوزه های علمیه ای که فلسفه معمول هست, اگر بگویند در جایی فلسفه شروع می کنند, یا می خوانند, شروع فلسفه از امور عامه است, چرا که ملاصدرا از امور عامه شروع کرده است. حتی کسانی که فلسفه را رد می کردند (اساتیدی در مشهد بودند که فلسفه را رد می کردند که آقای اخوی درس آنها را رفته اند و من هم درس آنان را رفته ام) ولی شروع درسشان از امور عامه بود; یعنی مثلاً مبحث وجود را مطرح می کردند, منتهی اصالت وجود یا اشتراک معنوی را رد می کردند.

غرض این است که هم اسم ملاصدرا فضای فلسفه کشور را گرفته است ـ چون اسم او در منبرها برده شده, هر چند به ذم یا لعن ـ و کتابها, افکار و نحله فلسفی او, فضای حوزه ها را گرفته است. اما این فرد, در دنیا ناشناخته است. البته این اواخر را نمی گویم که کربن و بعضی دیگر, تحقیقاتی را انجام داده اند و مقداری آشنایی پیدا شده است. در فضا و مدارس فلسفی غرب, ملاصدرایی در کار نیست و کَانّه آنان در باب فلاسفه اسلامی, از ابن سینا و ابن رشد به این طرف نمی آیند و ملاصدرایی به این عظمت شناخته شده نیست که واقعاً جای تاسف دارد و به نظر من, شما با این کار, یک حسنه بزرگی را انجام می دهید.

صدر المتألهین, صاحب آراء فلسفی روان, شیرین و دارای اختصاصات منحصر به فردی است; یعنی در میان فلاسفه الهی, انصافاً ویژگیهای فلسفه ملاصدرا بی نظیر است, مجموعه این اختصاصات در هیچ فلسفه ای جمع نشده است. ان شاء الله شما این مسائل را در دنیا مطرح می کنید.

آن اوایل که با آقای اخوی در این زمینه صحبت بود, آن طور که به من مژده دادند, قرار شده است کتابی درباره جمع بندی آرای ملاصدرا, نوشته شود. غیر از این که کتاب او چاپ می شود, یا درباره یک موضوعی از موضوعات ـ مثلاً حرکت جوهری ـ یک نفر کتابی مفصل می نویسسد, باید معرفی دائرهالمعارفی از ملاصدرا بشود که تا به حال نشده است, تا روشن شود ایشان که بوده و آرائش چه بوده است. تفصیلاً و تشریحاً ذکر شود که اگر کسی بخواهد اطلاع کافی از او پیدا کند, بدون غور و ورود بتواند. یک چنین چیزی نیز باید به زبانهای گوناگون ترجمه شود و به دانشگاههای مختلف برود, بعداً هم ان شاء الله کتابهای کوچک ایشان ـ که دارید ترجمه می کنید ـ و همچنین کتاب اصلی و بزرگ مرحوم ملاصدرا در دانشگاهها برود و ببینند.

به نظر بنده, در مسأله ملاصدرا شگفتیهایی وجود دارد. البته همه شما ملاصدراشناس و در مسائل مربوط به صدر المتألهین و حکمت متعالیه, از من واردتر هستید, لیکن دو, سه نکته کوتاه در زمینه ملاصدرا به ذهن بنده می رسید که فکر کردم بد نیست این نکات گفته شود; شاید برای مردم مفید باشد.

نکته اول این که: ملاصدرا در فلسفه خود, بین چیزهای جمع نشدنی جمع کرده است, چون فلسفه او عقلی و ذوقی و شرعی است. این سه چیز, به حسب عادی با هم جمع نمی شوند. عقل و ذوق با همدیگر قابل جمع نیستند. عقل, منطقی استدلالی و خشک است, ولی ذوق, پرتو و افاضه و نورانیت و مانند آن است و قاعدتاً اینها با یکدیگر قابل جمع نیست. ولی او این دو را با هم جمع کرده و آن وقت این فلسفه عقلی, ذوقی را بر مبنای شرع مقدس پایه گذاری کرده است که این, چیز مهمی است. مبادی رسیدن او به این مرحله و به این افکار عالی هم, از تعبد محض است. در دوران ریاضت و انزوایی که او داشته است ـ حالا در کهک بوده یا در هر جای دیگر ـ بعد از آن که این دوره انزوا تمام می شود ـ آن طور که خود ایشان در مقدمه اسفار تصریح کرده است ـ این افاضات به قلب او نازل می شود و این جریان عظیم وجوشان در دل او جاری می شود که واقعاً تمام نشدنی است. این معانی به روح مقدس او افاضه می شود; یعنی در آن حالت مشغول فکر و مطالعه نبوده است.

خود صدر المتألهین, می گوید که: من فقط مشغول عبادت بودم. می گوید: فرض یؤدیه, رفتم آن جا مشغول بشوم که بتوانم فرضی را که از من فوت شده بود تادیه کنم و آن امور خلافی را که از من گذشته بود تلافی کنم و تصریح می کند که دنبال درس و بحث نرفتم.

ایشان این مطالب را در مقدمه اسفار می گوید و بیان می دارد که من در دوران انزوا و خلوتم, اصلاً به فکر تالیف و نوشته و کتاب