پاورپوینت کامل سرمقاله; سال امام ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرمقاله; سال امام ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرمقاله; سال امام ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرمقاله; سال امام ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint :

۳

امام, عطر و بویی داشت دل انگیز, رنگ و خویی داشت, سرور آفرین
ضرباهنگ سخنان او, قلبها را به تپش در می آورد.

او, با تمامی روح, در پَسِ سخن خود ایستاده بود و نَفَسِ خویش را بر تمامی گستره واژگان, دمیده بود.

در پَسِ هر واژه, حضور داشت و با آن, زندگی کرده بود و جان و قلب تپنده اش به واژه, ضربان, سیلان, خون و حیات بخشیده بود.

این بود که قلبها را به تپش در آورد, شور و نشور آفرید, خون و حیات به کالبدهای فسرده بخشید, زندگی ها را از نو ساخت و زندگی نوینی را بر جام جانها ریخت.

او, خورشید بی غروب است, ندای او, صلای او, همه گاه و همیشه, تا ماه و خورشید بر زمین و زمینیان می تابند, تا آسمان سقف و زمین فرش است, پژواک خواهد داشت. زبان او, زبان وحیانی بود, واژگان او, واژگان سبحانی, نه وحی را غروبی است و نه سبحان را.

ییک صدمین سال طلوع او در مشرق جانها, در آغازین دقایق سال, به نام او آذین بسته شد. آینه بند و آذین بند و نگارگر این سال به نام امام, که خود خورشیدی است هم اکنون پرتو افشان در این سرزمین, هدفی نداشت جز این که مردم این سرزمین و دیگر علاقه مندان به او را در دیگر سرزمینها, هر پگاه خود را آیینه جمال و جلال او بنگرند و خود را به زیباییهای او بیارایند و زشتیها را از خود بزدایند و آیینه وجود او را به سرزمین خود و جامعه خود بتابانند, تا در آن آیینه تمام نما و شفاف, هر کاستی و کژی و ناهنجاری به درستی دیده شود و بهنگام از دامن جامعه سترده شود.

او, خود چنین کرد و افزون بر تلاشهای شبان و روزانِ پیش و پیشها, با تمام توان در سال تبرک یافته به نام آن فرزانه, آیینه داری کرد و مردم را به نگارستان زیباییها, شکوه ها, راستیها و درستیها و به پرتوگیری از خورشید عالمتاب این قرن, امام خمینی, فراخواند و همگان را از کژیها, ناراستیها و نادرستیها, پرهیز داد.

اگر به دقت و ژرف, به ورق ورق زرین کارنامه او در سال مبارک امام بنگریم و صفحه به صفحه کارنامه درخشان و پر از حماسه مردم این سرزمین را از جلوی چشم بگذرانیم و کارنامه سیاه استکبار جهانی و بریدگان از کاروان نور را مطالعه کنیم, خواهیم دریافت سال امام, سال شگفتی بوده است!

هم زیباییها و شکوه ها و والاییها و تعالی جوییها در آن بسیار بوده و تمام روز و ماه و سال را فرا گرفته و هم زشتیها, پستیها و نشیب جوییها.

هم جویباران زلال و خوش آهنگ و سرورآفرین, در جای جای آن, جاری و ساری بوده و هم خیزابها و گندابهای مشام آزار در گوشه و کنار این سرزمین و در آن جاهایی که بارانِ رحمت خداوند نباریده, سریان داشته است.

اکنون, از نور می آغازیم, از چشمه زلال, از شکوه ها و زیباییها. نگاهی می افکنیم به دُرر گفته های رهبری و سیری می کنیم در نگارستان نگار و شمّه ای از تلاشهای گسترده وی را در معنویت گستری, امام شناسی, نمایاندن سیره و سیرت امام و اندیشه های ناب, کارگشا و عزت آفرین او, سره از ناسره شناسی, هشدارها و بیدارباشها, آفتها و خطرها, امیدها و آرزوها, آرمانها و… را یادآور می شویم.

امام, به مردم این سامـان, کرامـت داد و آنان را شجاعانـه از زیر آوار تحقیـرها و نشیبها, به در آورد و حق گزینش, حق دخالت در سرنوشت و مشارکت سیاسی را برای مردم ایران, نهادینه کرد, پدیده ای که هیچ گاه ملت ایران, در درازای تاریخ ایران, از آن بهره ای نداشته است. انسانها در این سرزمین, بسان کالا بودند, بدون هیچ حقی و هیچ حق اظهار نظری. چرخه زندگی اجتماعی, هیچ گاه به پسند این و آن از رعایا, نمی چرخید و پسند و خواست حاکم و گروه های فرمانروا بود که همه چیز را رقم می زد.

امام, به این شب سیاه پایان داد و ملت را به صبح روشن رهنمون شد.

رهبری, در طلیعه سال و در آغازیـن دقایق تحویل و آغـاز فصل شکفتن و زنده شدن دوباره گیاهان و حیات جدید طبیعت, روی این زاویه برجسته از زندگی سیاسی امام انگشت می گذارد و دگرگونی آفرینی وی را به خوبی می نمایاند.

ایشان در این پیام, هم گذشته ملت را به یادها می آورد و از زمستان بلند استخوان سوز, سخن می گوید و هم تابلویی زیبا از شکوه آفرینی امام می نگارد و به نگارستان این سرزمین تحویل می دهد. این نگارگر چیره دست می خواهد بفهماند که سال امام, راه امام و عشق به امام, بدون توجه به انسان و گزینش گری آن و دخالت دادن مردم در سرنوشت خود, مشارکت ناب سیاسی, معنی و مفهومی ندارد, شعارهایی بیش نیستند.

(امام بزرگوار, با فکر روشن و منش خردمندانه خود, با اراده و تصمیم قوی و قاطع خود, با روحیات و خصلتهای والای انسانی خود, و با تعبد و ایمان حقیقی به این که در وجود او بود ـ با این چند خصوصیت ممتاز ـ توانست انعکاس دهنده آرزوهای مردم بشود و فریاد مردم, ندا و خواست مردم را تجسم و تبلور ببخشد. وقتی مردم خواسته های خود را در وجود این مرد و در پیام او, منعکس دیدند, به دنبال او حرکت کردند. این موج خروشان و این دریای عظیم و طوفانی, توانست کارهای بزرگی بکند و ملت را از آن وضعیت نجات داد و ایران و ایرانی در مسیر جدیدی قدم گذاشت ـ در مسیر حضور مردم, انتخاب مردم, اهمیت دادن به خواست و عقیده مردم و گرایش مردم, در اهمیت دادن به مصلحت و سود مردم و در ارزش بخشیدن به شخصیت و عزت ملت ایران ـ و در این راه قدم برداشت.)۱

امام, راه چاره ملت ایران را برای استقلال, کرامت, آزادی و رهایی از سیطره قدرتهای ضد مردمی و سعادت و بهروزی در دنیا و آخرت, در حکومت ولایی دید و طرح آن را با تدبیر و بهره گیری از سرچشمه زلال وحی, پی ریخت و پس از حرکت پرخروش و ستم سوز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷, به ملت خداجوی ایران هدیه کرد, تا همیشه و همه گاه در سایه ولایت, سربلند و عزیز, به سوی تعالی ره بپوید.

رهبری در سال امام, تلاش ورزید این حرکت پرخروش, این اندیشه ناب عزت آفرین و این کاخ بلندی را که براساس این اندیشه ناب قد برافراشته و سایه گسترده, شاداب و پرتکاپو نگهدارد و نگذارد گزندی به آن برسد و در برابر هر حرکت کینه ورزانه و دشمنانه ای ایستاد و نگذاشت بر این جام بلور و آیینه شفاف, گرد ملالی نشیند.

در برابر شبهه ها, عالمانه و دقیق ایستاد و حکومت ولایی را والاترین, بهترین و انسان مدارترین حکومتها اعلام کرد و برجستگیها و زیباییها آن را یک یک بر شمرد و ناسانی آن را با حکومتهای بشری نمایاند.

او, هم در برابر کسانی که بر این پندارند و آن پندار را این جا و آن جا می گسترند که: اگر دین حکومت پیدا کند, قداست خود را از دست می دهد, قد برافراشت و هم در برابر کسانی که با دین دشمنی می کنند و با اساس آن مخالف هستند.

در پاسخ مصلح نماها و دلسوزنماها و دین خواه جلوه گرها که حکومت دینی را به این بهانه که قداست دین را از بین می برد, می خواهند از گردونه زندگی این ملت خارج سازند و آن را دوباره به زیر سلطه قدرتهای بزرگ در بیاورند و عزت و اقتدار را از آن بگیرند, می گوید:

(مسأله حکومت, اساس قضایای همه پیامبران بوده است. حالا بعضیها, دوست دارند که حرفهای موهوم و رد شده و غلط را در قالبهای علی الظاهر, علمی تر بیان کنند! بعضیها می گویند که: اگر دین حکومت پیدا کند, قداست خود را از دست می دهد! قداست یعنی چه؟ قداست, یعنی کسی یک چیز بی خاصیت, یک نام, یا یک حیثیت اعتباری و بی حقیقت را به خود ببندد؟ این قداست خواهد شد؟ قداست حقیقی این است که حقیقتی در میان مردم, بر زندگی و بر روابط مردم, بر امور دنیا و آخرت مردم, اثر خوب بگذارد و زندگی را اصلاح کند. این دین است. اگر دینی توانست این کار را بکند, قداست, متعلق به اوست.)۲

استکبار جهانی, که حکومت ولایی, هیمنه و شکوت دروغین آن را درهم ریخته بود و مردم در زیر سقف آن احساس آرامش می کردند و در نزد جهانیان عزیز جلوه گر شده بودند, این وضع را برنتابید و از آغاز, این حکومت مقدس و نوپا را زیر پُتک تبلیغات اهریمنانه خود گرفت و تا جایی که توان داشت برای درهم کوباندن و نازیبا جلوه دادن و از میدان به در بردن آن تلاش ورزید و در چند سال اخیر, برگستره ویران گریها و تباهی آفرینیهای خود افزوده و ایادی داخلی خود را به نام روشنفکر, روزنامه نگار, تحلیل گر, سیاستمدار, جامعه شناس و… به کار گرفته است و آنان, شبان و روزان بر بوق و کرنا می دمند, تا زیباییهای حکومت مردمی ولایی را نازیبا و اقتدار مردمی و معنوی آن را استبداد جلوه دهند, تا از این راه مردم را به حکومت بدبین کنند و زمینه را برای سلطه گستری استکبار جهانی مهیا سازند.

رهبری, در این عرصه نیز, با شکوه, به میـدان آمد و در رفتـار و گفتـار, زیباییهـای حکومت ولایی را نمایاند و با بیانی سرشار از شیوایی , مهرورزی, اعتماد, محبت, ذوق, حکمت, ایمان و استواری منطق, یعنی همه آنچه که نسل نوین ما به آن تشنه است, حکومت ولایی را به تصویر کشید, کاری که باید همه گاه از سوی عالمان, نویسندگان برجسته مسلمان, حوزویان و دانشگاهیان فرهیخته و ناب اندیش, در دستور کار قرار بگیرد و عاشقانه پی گیری شود و حکومت ولایی را آن گونه که هست جلوه گر سازند.

او, با بیانی خوش آهنگ, بسان تَرَنُّم باران, برجستگیها و والاییهای حکومت ولایی را بر کام انسانهای تشنه اندیشه های والای امام خمینی, بویژه اندیشه حکومتی او, فرو چکاند و بر دیرباوران هم روزنه هایی برای درنگ و فهم گشود.

تابلویی که او از ولایت و حکومت ولایی ترسیم کرد, هر انسان با فطرت سالمی را برای تماشا و بهره معنوی وا می ایستاند.

(ولایت, یعنی حکومت الهی; که هیچ اثری از خودپرستی, سلطنت و اقتدار خودخواهانه در آن وجود ندارد. اگر وجود پیدا کرد, ولایت نیست.)۳

او یادآور می شود: در حکومتهای الهی, نیروی کنترل کننده قوی درونی وجود دارد و همان پایندان سلامت آن است:

(فرق بین حکومت و ضمانتهای الهی با غیر الهی این است که در ضمانتهای الهی, ضمانت درونی است. اگر کسی متصدی مقامی است, شرایط آن را نداشت, به خودی خود, این پیوند خلع می شود.)۴

این اصل جاودانه ای است که از بالاترین مقام در حکومت الهی تا پایین ترین آن را در بر می گیرد. هیچ کس از این قاعده استثناء نیست, ولی فقیه, رئیس جمهور, نماینده مجلس و… اگر پاره ای از ویژگیها و شرایط در آنان از آغاز نبوده, یا بوده سپسها از بین رفته, خود به خود از کار بر کنار می شوند.

حال اگر این اصل به خوبی روشن شود و معیار و تراز عمل قرار گیرد, کدام فطرت سالمی است که چنین حکومتی را نپذیرد و شانه از زیر آن خالی کند؟ کدام حکومت بشری را می توان نشان داد که از این اصل بلند برخوردار باشد؟ هر انسان با انصاف را, این قانون زیبا, وا می دارد که زبان به ستایش بگشاید و در برابر آن, به کرنش بایستد.

رهبری, جُستـارها و مقوله هـای مورد نیـاز جامعه و بنیـه و بنـای نظـام را یک یک و به مقتضای حال, در خطابه ها و سخنرانیها بر شمرد و تحلیل عالمانه و دقیقی از آنها ارائه داد. از جمله:

در تحلیلی زیبا, امام خمینی را به امام حسین(ع) پیوند می دهد و از آن روزهای به یاد ماندنی یاد می کند که طلاب پرشور و بی نام و نشان و بی توقع, به جای جای میهن اسلامی رفتند و به دورترین جاها قدم گذاشتند و شهرها و مسجدها و محله ها و داخل خانه ها را روشن کردند و چراغی از خورشید فروزانی که مرکز همه این شعاعها بود, یعنی امام خمینی, که خود شعله ای از خورشید فروزان امام حسین(ع) بود, برافروختند. همه جا نور باران شد, جانها آگاه شد و جسم ها و زبانها به کار افتاد و انقلاب بزرگ اسلامی از دل این عشق رویید و شکوفا شد.

او, در این بیان, به این فراز از سخنان امام حسین(ع) که خط و جهت حرکت امام خمینی و یاران او را ترسیم می کند و جهت نمای امروز انقلاب اسلامی است, اشاره می کند:

(اللهم انک تعلم أنّه لم یکن ماکان منّا تنافساً فی سلطان ولا التماساً من فضول الحطام ولکن لنری المعالم دینک ونظهر الاصلاح فی بلادک ویأمن المظلومون من عبادک ویعمل بفرائضک وسنتک و احکامک….)۴

پروردگارا! این حرکت و قیامی که ما کردیم, تو می دانی برای قدرت طلبی نبود و برای منال دنیوی و چرب و شیرینِ دینا هم نبود. برای این بود که پرچمهای دین را برافرازیم و فساد را از بلاد اسلامی ریشه کن کنیم و بندگان مظلوم تو امنیت بیابند و مردم به احکام دین عمل کنند.

آن گاه ایشان, به تحلیل پیام امام حسین می پردازد و در بخشی از آن, درباره این جمله: (ولکن لنری المعالم من دینک) می گوید:

(شاخصها مهم است. همیشه شیطان در میان جماعات اهل دین, از تحریف استفاده می کند و راه را عوضی نشان می دهد. اگر بتواند بگوید: (دین را کنار بگذار) این کار را می کند تا از طریق شهوات و تبلیغات مضر, ایمان دینی را از مردم بگیرد. اگر ممکن نشد, این کار را می کند که نشانه های دین را عوضی بگذارد. مثل این که شما در جاده ای حرکت می کنید, ببینید آن سنگ نشان, آن نشانه راهنما, یک طرف را نشان می دهد, در حالی که دست خائنی آمده آن را عوض کرده و مسیر را به آن طرف نشان داده است.)۵

این پدیده شوم, امروز گریبانگیر جامعه ما شده است و ایادی دشمن, در کار تحریف اسلام, اندیشه های امام, هدفها و آرمانهای انقلاب هستند و در این سوی و آن سوی خط امام در کمین نشسته اند و نشانه های این بزرگ راه را عوضی می گذارند, تا قافله نور, راه را گم کند و در سنگلاخها گرفتار آید و طعمه اینان شود.

بیت الغزل سخنان رهبری, فرهنگ است که اگر سالم بماند و شاداب و پویا و بی غش و بی آمیغ, جامعه را از گزندها به دور می دارد, دشمن را از دست اندازی به منابع و منافع آن باز می دارد و یورش گران را زمین گیر می کند و ملت را در برابر هر زورگویی, استبداد, یورش و محاصره ای به مقاومت و ایستادگی وا می دارد و زندگی بی دغدغه و دل نگرانی را برای مردمان به ارمغان می آورد.

و اگر ناسالم باشد و دستخوش طوفانهای بنیان برافکن شود و ارکان آن خدشه ببیند, سیاست, اقتصاد و همه شکوه و جلال آن نیز فرو می ریزد. هیچ ملتی و هیچ تمدنی دچار بحران نشده و ارکان آن از هم نپاشیده و تار و پود آن از هم نگسسته, مگر آن که پیش تر, فرهنگ آن آسیب دیده است. البته این سخن درباره ملتهایی است با فرهنگ دیرین و قوی و توانا و گرنه کشور و سرزمین و ملتی که فرهنگ قوی نداشته باشد, خود به خود در فرهنگهای قوی هضم می شود.

در فروپاشی فرهنگی, گاه ملتی بزرگ, قوی, توانا از حیث عِدّه و عُدّه, و دارای بنیه اقتصادی و غرق در ناز و نعمت, بدون این که دشمنی را در پیرامون خود ببیند و سنگر نظامی و برج دیده بانی به تسخیر درآمده باشد و سربازان دشمن در حال قراول باشند, در چنگ دشمن گرفتار می آید و از خود هیچ اراده و اختیاری ندارد و تمام هستی اش چوب حراج می خورد.

البته فرهنگ مهاجم و شبیخون فرهنگی, با دادوستدهای فکری و راه یابی فرهنگی, در بدنه جامعه دیگر, ناسانیهای اساسی دارد. تهاجم فرهنگی, برای به دست گرفتن سرنوشت جامعه و کشوری انجام می گیرد, کار پیاده نظام دشمن را می کند, امّا بسیار بسیار ویرانگرتر از آن و هدف در این یورش, در هم کوباندن هسته های مقاومت است. امّا دادوستد فکری برای رشد و تعالی انسانها, بالا بردن شعور فرهنگی مردم و تمدن سازی است که هر ملت و جامعه ای در این عرصه پرشتاب تر و تلاش بیش تر و ژرف تر و سنجیده تر داشته باشد, بهره بیش تری خواهد برد و به اوج شکوفایی فرهنگی, سیاسی و اقتصادی, زودتر و بهتر خواهد رسید و اگر ملتی در این میدان جولان کم تری بدهد و در دادوستد فرهنگی سهم کم تری داشته باشد, یا وارد نشود و جلوی دادستدهای علمی را بگیرد و رفت و آمد اندیشه ها را بر نتابد و بر نشر اندیشه به دیگر سرزمینها و گرفتن علم و اندیشه از آنها, انگیزه ای نداشته باشد و تلاشی از خود بروز ندهد, از قافله تمدن بشری, عقب می ماند و کم کم, بسان ده ها تمدن دیگر در تاریخ گم می شود.

اسلام در این دادوستدها و برخوردهای منطقی, درخشندگی و برجستگی خود را فرا دید انسانها می گذارد و اگر این حرکت نباشد و به دور پیله خود بتند, بسان آب زلال و گوارا و امّا راکد, به زودی می گندد.

رهبری, به این مسأله توجه ویژه دارد و کار فرهنگی و علمی و دادوستد فکری و نشر فکر و اندیشه را, حتی از سوی مخالفان, تا هنگامی که به کیان دین و جامعه زیانی نرساند, مفید می داند:

(از نظر ما, طرح و نشر و نظرات مخالف در جامعه, که هیچ انگیزه خصمانه را دنبال نمی کند, مفید است; زیرا با مطرح شدن اندیشه غلط