پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله سید جلیل زر آبادی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله سید جلیل زر آبادی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله سید جلیل زر آبادی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله سید جلیل زر آبادی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۷

. بار سفر می بست . – از همه چیز و همه کس، بریده بود در عالمی دیگر سیر می کرد

از سطح این دنیای خاکی بالا رفته بود.

نگاه او، نگاه دیگر و سخن او دیگر بود.

گویی به دیدار حق می اندیشید، آن لحظه عظیم.

از این روی، می خواست اندیشه اش فارغ باشد، از هر چه غیر اوست.

به دیدار، رضا داده بود، امّا به مصاحبه هرگز.

دریغا! چنین مقدر شده بود که اولین و آخرین دیدار ما باشد با او.

بر آن امید بودیم که بارها به محضر او بار یابیم و از آن دریای مهر بهره گیریم، غافل از آن که سفری بود.

تشنه بودیم، تشنه تر شدیم. سوخته بودیم، سوخته تر شدیم

در این دیدار کوتاه، نسیم عطر آگین از سرچشمه های عشق وزاند، دریچه ای به سوی باغ عارفان ببریده از دنیا و پیوند خورده با ملکوت، گشود و لب فرو بست.

رضا نداد که لحظه ها را ثبت کنیم و صدای دلنشین و نصیحتهای آرامش بخش و روح نواز او را ضبط کنیم، گویا، خواست بفهماند در سینه ضبط کنید و با عمل ماندگار.

آنچه پیش روی دارید، یادداشتهایی است که با اصرار از سخنان آن عزیز سفر کرده برداشتم و اینک تقدیم همه علاقه مندان کوی دوست می کنیم، به امید آن که اثر بگذارد و تحول بیافریند.

حوزه: با تشکر از این که وقت گرانبهای بخود را در اختیار ما گذاردید، لطفاً سیر زندگی علمی و حوزوی خود رابه طور خلاصه بیان کنید.

نام من علیرضا، مشهور به جلیل ونام خانوادگی زر آبادی است. در یازدهم ذی القعده یکهزار و سیصد و سی و شش قمری، به دنیا آمدم. در کودکی پدر بزرگوارم را از دست دادم. آن مرحوم، من و برادرم را پس از به پایان رساندن دوران مکتب خانه، به مدرسه «الشفائیه» قزوین بود. متصدّی مدرسه، حاج آقا عماد حاج سید جوادی بود. مرحوم آقا عماد، از دست پروردگان و تربیت یافتگان عالم ربانی، مرحوم آقای الهیان بود. روح بسیار لطیفی داشت. به ریاست، ثروت، مسجد، محراب و… توجّهی نداشت.

خواسته هایش، از سطح این دنیای خاکی بالاتر رفته بود. با ملکوت مأنوس بود. با باطن عالم مراورده داشت. تمام همّش اداره مدرسه و تربیت طلاب بود. پس از آن مرحوم، شجاع الدین حاج سید جوادی، فرزند مرحوم قوام الأسلام، متصدی آن مدرسه شد.

حوزه: حضرت عالی، در حوزه قزوین تا چه مرحله از دروس حوزوی را فرا گرفتید و اساتید شما چه کسانی بودند.

حقیر سطوح عالی را در حوزه قزوین فرا گرفتم از جمله اساتید این جانب در حوزه قزوین، مرحوم آیه الله هبه الله تلاتری بود. وی، مکانت و مقام علمی و معنوی بالایی داشت. مرحوم آیه الله الهیان در توصیف ایشان فرمود:

«اگر آیه الله تلاتری، در نجف بود، در امر تقلید طرف شبهه قرار می گرفت».

منظور ایشان، این بود که اگر آیه الله تلاتری در حوزه نجف به تدریس می پرداخت و در آن جا حضور می داشت، در ردیف مراجع آن روزگار بود.

حوزه: در چه سالی از قزوین به قم هجرت کردید و در حوزه قم درس کدام یک از بزرگان، شرکت کردید.

در سال ۱۳۲۷ هجری شمسی، به قم مشرف شدم به خاطر این که منغمر در تحصیل شوم و تمام وقت خود را در کسب علم مصروف بدارم، خانواده و بچه ها را در قزوین گذاشتم و با خود نبردم. و در قم، ابتدا به مدرسه فیضیّه وارد شدم و در حجره مرحوم لاهوتی، سکنی گزیدم. سپس به خاطر این که بیشتر به خودم برسم و در حجره مرحوم لاهوتی، سکنی گزیدم. سپس به خاطر این که بیشتر به خودم برسم و در غوغای اجتماعات طلبگی مدرسه نباشم، در بیرون از مدرسه، خانه گرفتم.

در آن روزگار، آیه الله العظمی بروجردی، قدسّ سرّه، تدریس می فرمود. من با این که سطح را خیلی خوب خوانده بودم، ولی چون کوچک بودم، خجالت می کشیدم در درس ایشان شرکت کنم. چون مشهور بود که در درس آن بزرگوار فضلای بلند پایه شرکت می کنند، خودم را در ردیف آنان نمی دانستم، ولی از باب علاقه و کنجکاوی که داشتم، روزی در درس ایشان شرکت جستم. برای این که به چشم نیایم و خجالت نکشم، پشت ستون نشستم. پیش از درس، دیدم دو طلبه که گویا اهل آذربایجان بودند، مشغول مباحثه اند. بحث آنان در باب مشتق بود. در مسائل ابتدایی مشتق مانده بودند! من وقتی چنین دیدم جرأت پیدا کردم و از آن وقت به بعد، در درس معظم له، شرکت جستم.

حوزه: اگر خاطراتی از درس یا ویژگیهای درسی آیه الله العظمی بروجردی، قدس سرّه، به یاد دارید، بفرمایید.

آن مرحوم در درس سبک خاصی داشت. از تتبّع و روش تحقیقی ویژه ای برخوردار بود. ایشان مسأله را طرح می کرد آن گاه سیر بحث را در انظار قدما و پس از آن، پی می گرفت. اقوال فقهای اهل سنّت را مطمح نظر قرار می داد. پس از این مرحله، به سراغ مبانی و روایات می رفت، در پایان، نظر خود را اعلام می داشت.

آن بزرگوار بر انظار فقها و مبانی فقهی، خیلی مسلّط بود. به نظر من اگر مجتهد ایشان بود، مجتهد کم داریم. بسیار متواضع بود و با فروتنی خاص در رسیدن به حق مطلب، تلاش می کرد به یاد دارم درباره یکی از نظرات مرحوم شیخ انصاری پانزده روز، بحث کرد. رد و اثبات کرد، بالآخره در پایان درس روز پانزدهم، فرمود به جایی رسیدم که مطلب شیخ را فهمیدم! همیشه، در آخرین درس پیش از تعطیلات، مانند حضرت امام خمینی، رضوان الله علیهم، طلبه ها را نصیحت می فرمود: یکی از مواعظی که خیلی در روح من اثر گذاشت، قریب بدین مضمون بود:

«وقتی بیاید، نه اسمی که من باشد، نه اسمی از شما باشد و نه اسمی از این حوزه باشد. اگر می خواهید تحصیل کنید، چیزی تحصیل کنید که همیشه با شما باشد.»

من به منزل آن مرحوم نمی رفتم که حمل بر برخی مسائل نشود. دو مرتبه وقتی که از درشکه پایین می آمدم، از نزدیک با آن بزرگوار برخورد داشتم. از ایشان سؤال شد: به فلا آقا سهم امام بدهیم؟ فرمود:

«مادامی که محصّل یا مروّج دین است، اشکالی ندارد».

من از این جواب فهمیدم، محوز مجاز بودن مصرف سهم امام، تحصیل و ترویج دین است.

حوزه: در حوزه قم، غیر از آیه الله بروجردی، از محضر کدام یک از بزرگان بهره برده اید.

مدتی کوتاه، از محضر حضرات آیات: محقق داماد، حجّت، آقای محمد تقی خوانساری و شیخ عباسعلی شاهرودی بهره بردم.

بعدها، وقتی که با درس مرحوم امام خمینی، رضوان الله تعالی علیه، آشنا شدم، آن درس مرا مجذوب کرد و میخ کوب شدم و مدّت هفت سال، در درس ایشان شرکت کردم.

حوزه: اگر از امام خاطره ای دارید بفرمایید.

مرحوم امام خمینی، مانند آقای بروجردی در درس آخر سال، به نصیحت طلاب می پرداخت. در یکی از این جلسات فرمود:

«برخی به ملا صدرا جسارت کرده اند. ولی الصّدرا و ما ا