پاورپوینت کامل گفت و گو با حجه الاسلام والمسلمین غروی نائینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفت و گو با حجه الاسلام والمسلمین غروی نائینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفت و گو با حجه الاسلام والمسلمین غروی نائینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفت و گو با حجه الاسلام والمسلمین غروی نائینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۳

آنچه در پیش روی دارید, گفت و گویی است روشن گر, با حضرت حجه الاسلام والمسلمین, حاج شیخ مهدی غروی نائینی, فرزند برومند مرحوم آیت اللّه میرزا محمد حسین نائینی.

وی در این گفت و گو, به بیان انگیزه خود از گردآوری سخنرانیها و نوشته های عالمان و فرهیختگان در روشن گری مواضع فکری و سیاسی آیت اللّه نائینی و قدردانی از تلاشهای علمی وی و ترجمه آنها می پردازد و ویژگیهای اخلاقی آن بزرگ مرد را بر می شمارد و به شایعه ها و شبهه هایی که شایعه پراکنانِ وابسته به بیگانه و شبهه افکنان بیماردل, درباره موضع سیاسیِ آن مرجع بیدار شیعیان نوشته و نشر داده اند, پاسخِ روشن می دهد.

ایشان افزون بر این, همان گونه که در گفت و گو, اشاره می کند, از مجموعه ارزشمندی که از گفته ها, نوشته ها و سروده های عالمان, دانشوران و شاعران بزرگ اسلام در اختیار دارد, گزیده ای را ترجمه کرده و برای چاپ در ویژه نامه آیت اللّه نائینی, فروتنانه در اختیار مجلّه حوزه قرار داد که از ایشان, کمال تشکر را داریم و از خداوند بزرگ, سلامتی و عزت و سربلندی ایشان و خاندان بزرگ نائینی را خواهانیم.

(حوزه)

حوزه:آیا حضرت عالی, تاکنون کاری درباره معرفی شخصیت مرحوم نائینی انجام داده اید.

* متأسفانه کاری درخور انجام نداده ام. مجموعه ای از سخنرانیها و اشعاری که پس از رحلت مرحوم نائینی, علما و شخصیتهای ادبی و شاعران بنام ارائه داده و سروده بودند, از همان زمان در اختیار داشتم, تا این که حضرت آیت اللّه خامنه ای, رهبر معظم انقلاب اسلامی, ادام اللّه ظله العالی علی رؤس المسلمین, امر فرمودند این مجموعه راچاپ و نشر بدهم, بنده امتثال امر کردم و یازده گفتار از مجموعه گفتارها را برگزیدم و ترجمه کردم و در پی فرصتی می گشتم که به چاپ برسانم, تا این که شنیدم مجله حوزه بر آن است ویژه نامه ای برای علاّمه نائینی نشر دهد, من هم این مجموعه را در اختیار دست اندرکاران مجلّه حوزه گذاشتم, تا به هر شکلی که مصلحت می دانند نشر دهند.

حوزه: حضرت عالی, چه مدتی در محضر مرحوم والد, علامه نائینی بوده اید.

* بنده شانزده ساله بودم که پدرم علامه نائینی, به دیار حق شتافت. بنده افزون بر درس و بحث, همراه مرحوم اخوی, کارهای مرحوم ابوی را بر عهده داشتیم. چون مرحوم اخوی, مریض بود و نمی توانست در نجف بماند و ناگزیر به لبنان رفت و مدتی در آن جا ماند و بعد به ایران آمد, این جانب بیش تر کارها را بر عهده داشتم و در دادن شهریه, ثبت و ضبط وجوه شرعی و… کمک مرحوم والد بودم.

حوزه: لطفاً از ویژگیهای مرحوم علامه نائینی آنچه را به یاد دارید بیان کنید.

* ایشان ویژگیهای اخلاقی و معنوی بسیار داشت که به عقیده من, می تواند اکنون برای حوزه های علمیه و فضلا الگوی مناسب باشد, از جمله:

۱ . بی علاقگی به دنیا: مرحوم میرزای نائینی, در نجف اشرف, خانه ملکی نداشت. با این که تمکن آن را داشت و می توانست بخشی از املاک خود را در نائین بفروشد و خانه ملکی برای سکونت خود و خانواده تهیه کند, ولی این کار را نکرد و در این مدت, در منزل اجاره ای به سر برد.

۲ . دقت در دریافت و مصرف وجوه شرعی: مرحوم میرزای نائینی, در امور مردم, از عبادات و حج و نماز و روزه و کفارات و سایر حقوق مخصوصه, کمال دقت را در ثبت و ضبط داشت. دارای دو دفتر مخصوص بود که در آنها نماز و روزه و حج, خواه میقاتی و خواه بلدی, ثبت می شد. دفتر عبادات, از نماز و روزه و حج, مستقل بود. دفتر دیگری داشت مخصوص کفارات و زکوات و کفاره روزه و کفاره شصت مسکین و کفاره قضا.

مثلاً نماز ده سال, به نام زید ثبت شده بود. اشخاصی که استیجار می کرد از اشخاص مطمئن و موثق و صحیح العمل والقرائه بودند. اینان, به شهادت شاهدانی که بر عادل بودن و موثق بودن آنان گواهی می دادند, برگزیده می شدند. به هر یک از آنان, یک سال نماز و با یک ماه روزه, بیش تر نمی دادند. برای هر یک از مستأجران نماز, زمانی ویژه تعیین می کردند که در آن زمان, باید نماز را بگزارد.

بدین گونه: اولی از یک تا سه بامداد, دومی از ساعت سه تا شش بامداد, سومی از ساعت شش تا نُه بامداد, چهارمی از ساعت نُه بامداد تا دوازده ظهر, پنجمی از ساعت دوازده تا سه بعدازظهر, ششمی از ساعت سه تا شش بعدازظهر, هفتمی از ساعت شش تا نهُ شب و هشتمی از ساعت نُه تا دوازده شب باید نمازها را بگزارند.

زیرا مبنای ایشان این بود که دو مستأجر, در یک وقت نباید نماز بگزارند و نماز استیجاری, باید به ترتیب گزارده شود.

تمامی اینها در دفتر ثبت و ضبط می گردید.

روزه را هم, به افراد, بیش از یک ماه نمی داد. پس از انجام یک ماه, ماه دیگر می داد. حج بلدی را از شهر متوفی استیجار می کرد. باید شخصی که به نیابت از متوفی می خواهد حج بگزارد, برود به شهر متوفی و از آن جا قصد نیابت کند و به مکه معظمه مشرف شود.

امّا حج میقاتی: وجوه آنها و شمار اشخاص و اسامی آنان را نزد وکیل شان در مدینه منوره, سید عمران حبوبی, ارسال می کرد و ایشان از مدینه نایب می گرفت, تا اعمال حج را انجام دهند. در ضمن, ایشان, سه گونه شهریه داشت. به مجتهدان هر ماهه, به گروهی دو, یا سه ماه یک بار و به گروهی اگر ابراز نیاز می کردند, می داد.

سهم امام, اگر در غیر این سه مورد می خواست مصرف شود, باید شخص گیرنده و مصرف کننده, کاری برای اسلام انجام دهد که مورد رضامندی امام زمان(عج) باشد; از این روی, به خدمتگزاران, از این پول نمی داد و حتی به ما که فرزندان ایشان بودیم و تحصیل هم می کردیم, اگر می گفتیم: وجهی به ما بدهید, می فرمود: باید کاری انجام بدهید که مورد رضای امام زمان(عج) باشد, تا از سهم امام, چیزی به شما بدهم, مثلاً تحقیقی بکنید, حاشیه بر رساله ای بزنید, رساله ای تصحیح کنید و… بنابراین, به کسانی از سهم امام, شهریه می داد که یا اهل درس و بحث باشند, یا به کاری تحقیقی و علمی, هر چند حاشیه ای, مشغول باشند.

۳ . احترام به ماه رمضان: آن مرحوم, به ماه مبارک رمضان, احترام ویژه ای می گذاشت. تلاش می ورزید در این ماه, به نیازمندان رسیدگی بیش تر بشود; از این روی, هر سال, در ماه مبارک رمضان, بین فضلا, طلاب و نیازمندان, برنج تقسیم می کرد و این کار, بازتاب بسیار عالی داشت.

۴ . احترام به قرآن: آن بزرگوار, وقتی برای ملاقات علما, روحانیان و مردم, به بیرونی تشریف می برد و در ضمن, کسی از ایشان تقاضای استخاره می کرد, قرآن شریف را می آوردیم, ایشان, به احترام قرآن, به پا می خاست و همه افراد جلسه نیز, بر می خاستند و ایستاده می ماندند, تا استخاره تمام می شد و قرآن شریف را از بیرونی می بردیم. این حرکت, بسیار با شکوه و عظمت بود. انسان, ناچیزی و کوچکی همگی را در برابر قرآن و عظمت قرآن می دید.

ایشان, همین حرکت را در خلوت هم انجام می داد و در برابر عظمت قرآن, به خضوع می ایستاد.

۵ . توجه به رسالت عالمان: ایشان, وقتی که حدیث شریف: (مداد العلماء افضل من دماء الشهداء) را قراءت می کرد, بر سر می زد و می فرمود: خاک بر سر ما علما!

۶ . شب زنده داری: همیشه, دو ساعت به فجر مانده بیدار می شد و به عبادت و تهجّد می پرداخت و تا اذان صبح و طلوع فجر, به عبادت مشغول بود.

۷ . برگماردن مراقبان تیز نگر برای رفتار خود: مرحوم والد, با دو نفر از آقایان خلوت می کرد:

* آقا سید عبدالغفار مازندرانی, امام مسجد بزرگ هندی نجف.

* آقا سید جمال الدین گلپایگانی.

به این دو گفته بود:

(شما, نزد خدا مسؤول هستید, اگر از من خطایی سر بزند, یا گرفتار هوای نفس شوم و متوجه نباشم, به من تذکر ندهید و مرا از هوا و لغزش متوجه نسازید و چشم پوشی کنید.)

۸ . اهمیت به تبادل نظرهای علمی: حضرات آیات و حجج اسلام: آقا سید جمال الدین گلپایگانی, آقا سید محمود شاهرودی, آقا شیخ موسی خوانساری, آقا سید علی مدد قائنی, آقا شیخ علی کاظمی خراسانی, آقا شیخ حسین حلی و… در شبانه روز, دو مرتبه به محضر مرحوم نائینی می رسیدند و در مسائل علمی, با این آقایان, تبادل نظر علمی می شد.

۹ . اهمیت به علم و گفت وگوهای علمی: در نشستهایی که مرحوم والد, با اصحاب و شاگردان خود داشت, به یاد ندارم مجلسی تشکیل شود و فرعی و مسأله ای عنوان نشود و آن مرحوم, نظر خود را بیان نفرماید.

۱۰ . احترام به استاد: ایشان, بسیار مقید بود که احترام ویژه به استادان خود بگذارد و همیشه, احترام به آنان را جزو برنامه کار خود قرار می داد. حتی به فرزندان استادان خود احترام می گذاشت. گاه پیش می آمد در مجلسی شرکت می جست و فرزند مرحوم میرزای شیرازی بزرگ, آقا میرزا علی آقا, هم حضور داشت, در هنگام خروج, یا ورود, ایشان را بر خود مقدم می داشت, به احترام پدر بزرگوارشان.

امّا مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانی, هیچ گاه بر مرحوم والد, پیشی نمی گرفت و همیشه مرحوم والد را بر خود, پیش می داشت, امّا بر مرحوم آقا میرزا علی آقا, فرزند میرزای بزرگ, پیشی می گرفت, مگر آن جا که مرحوم والد, حضور داشت که به احترام ایشان, آقا میرزا علی آقا را بر خود مقدم می داشت و پس از آقا میرزا علی آقا و مرحوم والد, وارد مجلس, یا از آن خارج می شد. این است مبنای (من علّمنی حرفاً فقد صیّرنی عبدا.)

۱۱ . اهمیّت به زیارت ائمه(ع): ایشان, همه ساله روزهای زیارتهای مخصوصه حضرت ابا عبداللّه الحسین, علیه السلام , به کربلای معلّی مشرف می شد: در ماه ذیحجه, برای زیارت عرفه, محرم, برای زیارت عاشورا, صفر برای زیارت اربعین و اوّل رجب و نیمه شعبان. در این پنج سفر, پنج روز, تا یک هفته, در کربلای معلی اقامت می گزید.

۱۲ . نخبه پروری: مرحوم نائینی, نسبت به تربیت شاگرد, خیلی اهتمام می ورزید و علاقه مند بود شاگردان خود را از هر جهت, علم و تقوا, افراد ممتاز و نخبه بار آورد. از این روی, بسیاری از شاگردان ایشان, از مراجع تقلید شدند.

حوزه: می گویند: علامه نائینی, پس از انحراف مشروطیت از مسیر خود, از سیاست کناره گیری کرد و انزوا گزید, آیا به نظر حضرت عالی, این سخن درست است.

* کناره گیری از مشروطیت, با کناره گیری از سیاست, فرق می کند. بله, مرحوم نائینی, پس از انحراف مشروطیت و به شهادت رسیدن شیخ فضل اللّه نوری, از هواداری و پشتیبانی مشروطیت, دست برداشت, ولی این که از سیاست دست بردارد, خیر, این چنین