پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله جعفر سبحانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله جعفر سبحانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله جعفر سبحانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله جعفر سبحانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۷۳

حوزه : با تشکراز حضرت عالی که قبول زحمت فرمودید و مصاحبه مجله ما را پذیرفتید، خواهشمنداست ، شخصیت علمی و جامعیت مرحوم آیه الله
بروجردی ر، به طور فشرده بیان فرمایید.

استاد: مرحوم آیه الله العظمی بروجردی ،از شخصیتهای نادری بود که
تاریخ شیعه در شرایط خاصی ، نظیر آن را به خود ندیده است .

ما در تاریخ شیعه ، نمونه هایی مانند شیخ مفید، سید مرتضی ، شیخ
طوسی ، شیخ طبرسی و… داشته ایم که در هر قرنی ، در دامنن شیعه ،
نمونه هایی از آنان پرورش یافته اند.

ویژگی این افراد،این است که در عینن تبحر در فقه واصول ، نسبت به دیگر
علوم اسلامی ،از جامعیت هایی برخودار بودند، مثل، شیخ مفید در حالی
که فقیه بزرگ شیعه بود، یکی از نوادری است که پایه های فقه شیعه را
با دلایل استوار تحکیم بخشید، در علم کلام و فرق ، نمونه عصر خود بود و
در مناظره ، قهرمانی به شمار می رفت و که احدی از مخالفان ر، یارای
مقاومت در برابراو نبود، به حدی در بیان و تقریر واقامه دلیل ،
قوی و نیرومند بود که درباره او می گویند : اگر می خواست ، می توانست
ثابت کند که استوانه سنگی ،از آهن و نقره است

عین این خصوصیات را در و شاگرد بزرگ اوو مرحوم سید مرتضی و شیخ طوسی می یابیم . سید در
عین تبحر در فقه ، متکلم نامداری بود که کتاب [ شافی] او گواه عظمت
اوست . در عین هنرمندی دراین دو علم ، درادب عربی و تاریخ عرب ، مرد
بی تظیری بود و کتاب[ الغرورالدرر] او گویای این سخن است .

شیخ طوسی در قلمرو و فقاهت ، ستاره درخشانی است که در نیمه قرن
پنجم ، درخشیده و کتابهای النهایه والخلاف والمبسوط، بر عظمت او
گواهی می دهند. در تفسیر، نویسنده کتاب[ التبیان] است که عظمت او در
این ده قرن محفوظ مانده و کسانی که پس ازاو تفسیر نوشته اند،از
این دریای ژرف ، گوهرهایی را به در آورده اند.

همچنین است سخن درباره سیدرضی و شیخ طبرسی و…

ما عین این ویژگی را در مرحوم آیه الله بروجردی می یافتیم .

او در عین ژرف نگری در فقه واحاطه به فروع ،استاد بی نظیر حدیث ،
رجال ، درایه و تاریخ بود.

عظمت فقهی او،از تعلیقات ارزشمنداو بر عروه کاملا نمایان است .

از نظراحاطه براقوال علمای فریقین ، در نوع مسائل فقهی ، ممتاز
بود و هنگامی که وی ، مساله رااز بعد تاریخی مطرح می کرد،ابتداء،
آراء صحابه و تابعان و فقیهان پس ازاین دو دوره ر، مشروح، بیان
می کرد، آنگاه به آرای علمای شیعه می پرداخت . تو گویی فقه و تاریخ و
ادله آن در دست او چون موم ، نرم است . مرحوم آیه الله بروجردی در عین
مهارت در رجال (که بعدا درباره آن سخن خواهیم گفت ) در تاریخ اسلام
نیز، دست توانایی داشت . یک دوره تاریخ اسلام را مطالعه کرده بود و
خلاصه هایی را در حفظ داشت . وقتی درباره نماز درامکان چهارگانه
(مسجدالحرام مسجدالنبی ، مسجد کوفه حائر شریف ) بحث می کرد، درباره حد
حائر و سرگذشت غم انگیزاین مرقد شریف ، در دوران خلفای عباسی ، به

صورت مشروح ، سخن می گفت .
او، نه تنها در تاریخ عمومی اسلامی ، آگاهی کافی داشت ، بلکه در
تاریخ علم کلام ، تاریخ حدیث و تاریخ فقه ، کامل، مسلط بوده . هرگاه
سخن ازاین مقوله ها پیش می آمد، به صورت مرحوم شیخ محمدحسین اصفهانی ،
کم نظیر بود. حتی مرحوم امام راحل ، روزی براین نکته تصریح کرد.
علم اصول ، که گاهی سخن به مناسبتی به مسائل عقلی کشیده می شد، به
صورت استادانه در آن باره سخن می گفت .

به خاطر دارم : به هنگام بحث ازامکان تعبد به ظن ، درباره اقسام
امکان ،از قبیل امکام ماهوی ،امکان استعدادی و غیره ، به تفصیل ، سخن
گفت وابیاتی از منظومه ر، با آن لهجه شیرین خود،از حفظ خواند .

از نظر تسلط بر قواعد عربی واستقاق کلمات ، فرد توانائی بود.
پیوسته خواهان آن بود که صحیح بخواند و صحیح بنویسد واگر هم روزی
کسی او را متوجه لغزش واشتباهی در تلفظ می کرد، فوق العاده خوشحال
می شد وازاو تقدیر می نمود.

از باب نمونه : در بحث اوقات صلاه مغرب ، فقها می گویند باید حمره
مشرقیه از قمه الراس بگذرد.ایشان این لفظ را به ضم قاف خوانده و
فردای آن روز، به تصحیح آن پرداخت و فرمود برخی از فضلا تذکر داده اند
که به کسر قاف است .

در بحث قبله ، مطرح شد که ستاره جدی در برخی از سرزمینه، نشانه
قبله به شمار می رود.ایشان نام این ستاره را به ضم جیم (جدی ) تلفظ
کرد.

مرحوم شیخ علی اکبرادیب اهری ، یادآور شد تلفظ صحیح آن
به فتح جیم است : (جدی )ایشان فوق العاده ازاو تشکر کرد.

دو نامه عربی از مرحوم آیه الله بروجردی در مجله[ رساله الاسلام]
دارالتقریب قاهره منتشر شده است . هر دو، حاکی از تسلطاو برانشای
صحیح عربی ، آن هم ، تا حدی ، به صورت امروزی آن است . ( اگر فرصت باشد،
متون این دو نامه را دراختیار می گذارم که آقایان منتشر کنند) حتی
مقدمه ناتمامی که بر جامع احادیث الشیعه نوشته اند، خود بیانگر همین
معناست .

شخصیت علمی و فکری و ذهنی مرحوم آیه الله بروجردی را سه چیز تشکیل
می داد:

۱. خوش فهمی .

۲. حافظه قوی و نیرومند.

۳. قدرت تحلیل .

نوع افراد، یکی از دو ویژگی نخستین را دارند و جمع میان آن دو
نیز، فراوان است ، ولی انسان که میان هر سه ویژگی جمع کند، کمیاب
است . در حقیقت مبتکران و موسسان علوم ، بیشتر،ازاین سه ویژگی
برخوردار بوده اند.

حوزه :از حضرت عالی خواهشمندیم که بفرمایید خدمات علمی او، درزمان مرجعیت ، به حوزه های علمیه تا چه پایه بوده است ؟

استاد: خدمات حضرت آیه الله بروجردی به حوزه های علمیه ، عبارتنداز

ترویج فقه تطبیقی

درباره خدمات علمی ایشان به حوزه ، همین بس که تحولی عمیق در نوع
تدریس و تحقیق و حوزه پدید آورد. روزی که ایشان وارد حوزه علمیه
قم شد،از عمراین حوزه ، بیست و پنج سال می گذشت . در حوزه ، قبل از
ورودایشان ، شیوه تدریس ، بیشتر، بر تفکر و تعمق استوار بود واز
تتبع و جستجو دراقوال پیشنیان و نظریات قدما در فقه ، چندان اثری
دیده نمی شد.

تدریس فقه در حدود[ جواهر]،[ حدائق] ،[ ریاض] واحیانا[ جامع
المقاصد] خلاصه می شد. آقایان فقهاء به همان روشی که مرحوم شیخ انصاری
در[ متاجر] پایه گذاری کرده بود، عمل می کردند.

نخستین کار مرحوم آیه الله بروجردی این
بود که : با حفظ تعمق و تفکر، تتبع دراقوال فقها گذشته ،اعم از سنی
و شیعه را نیز، بر آن افزود.

استاد:او، معتقد بود که روایات شیعه نیز، بسان آیات قرآن ، برای
خود، شان نزولی دارند و آگاهی از شان نزول روایات ، مایه روشن شدن
مفاهیم روایات اهل بیت است .این شان نزولها را می توان ، دراقوال
صحابه و تابعان و فقیهان بعداز آنان یافت و با آگاهی ازاینها به
رموز نهفته در روایات ائمه اهل بیت ، پی برد. فقه شیعه ، باید همراه با
آگاهی از نظریات وافکار دیگران باشد. فقه از حالت اختصاصی به فقه
تطبیقی و مقارن تبدیل شود.

در همین راست، باید فقیه بر آرای گذشتگان ،اعم از فقهای اهل سنت
و شیعه ، رجوع کند و مساله را مطرح سازد. با چنین روشی توانست از
کتب فقهای قدیم ، ترویج بیشتری کند و آنها را مطرح سازد. حتی براثر
این روش ، کتاب مفتاح الکرامه ، نوشته سیدجواد عاملی ، که در گوشه
کتابخانه ها مانده بود، بار دیگر، به صحنه بحث و مطالعه بازگشت . روش
تدریس فقه ،[ روش تطبیقی] شد و برای همین منظور، کتاب[ خلاف] شیخ ر،
که به زحمت آن را گردآورده بود، منتشر ساخت واز مبسوط و[ تذکره]
علامه ، که همگی در فقه مقارن هستند، بیش از حد، تقدیر می کرد.

ترویج از حدیث صحاح مسانید

همگی می دانیم که سنت پیامبر(ص ) دومین رکن استنباط است واحادیث ائمه اهل
بیت ( ع ) بیانگر سنت او هستند.

علم حدیث ، یکی از علوم بزرگ اسلامی بود که سالیان درازی ، برای خود،
استاد و تلمیذی داشت ، ولی به مرور زمان ،این علم ، فروغ و عظمت خود
رااز دست داد و علماء و فقیهان ، به جای آموزش حدیث ازاساتید،از
طریق قرائت استاد بر شاگرد، یا قرائت شاگرد براستاد، تنها به
مراجعه به کتب حدیث اکتفا کردند. براثراین بی توجهی ، ضبط کلمات و
اسانید، بااشکالاتی روبرو شده بود. یکی از کارهای مرحوم آیه الله
بروجردی ، توجه دادن فضلای حوزه ، به حدیث بوده چه از نظر متن و چه از
نظر سند. برای همین منظور، گروهی را به گردآوری احادیث شیعه ، به
صورت نوی دعوت کرد. در سایه نگارش این کتاب ، محدثانی را پرورش داد
که هم اکنون ،از وجود آنان در حوزه بهره کامل برده می شود.

ابتکار در علم رجال

استنباط هر حکمی ازاحکام الهی ،از طریق حدیث ، در گرواین است که
حدیث ،از نظر[ دلالت] کامل باشد و[ سند] آن نیز، مطابق ضوابط علم
درایه[ حجت] باشد.

قسمت دوم ، که شناخت راویان حدیث است ، تا عصر مرحوم آیه الله
بروجردی ، جنبه تقلیدی داشت یعنی یک مجتهد در شناخت راویان ثقه از
غیرثقه ، به متخصصان مراجعه می کرد واحوال راویان رااز آنان
می پرسید مثلا نجاشی ، یکی از رجالیون بزرگ شیعه می گوید

[عبدالله بن سنان ، ثقه و محمد بن سنان ضعیف است]

او، به همین مقداراکتفا می کرد، ولی مرحوم آیه الله بروجردی ، با
شیوه خاص خود، که پیش ازاو، تنها در نوشته مرحوم مولف
[جامع الرواه] دیده می شود،این مساله رااز حالت تقلیدی ، به صورت
اجتهادی در آورد.

او، با نگارش دو دوره کتاب ،این مساله را عملی ساخت :

۱. تجریداسانید کتب اربعه

۲. طبقات راویان شیعه

در کتاب نخست ، توانست اعتبار علمی
یک راوی را در علم حدیث ، به دست آورد و درباره آن قضاوت کند واین
سنجش را دراختیار دیگران بگذارد.

وقتی انسان با مراجعه به چنین کتابی ، دریافت که این ابی عمیر،از
۴۰۰ محدث نقل روایت کرده و دهها محدث نیز،ازاو نقل حدیث کرده اند و
یا صفوان بن یحیی از ۱۴۰ شیخ نقل روایت کرده و آنگاه قسمتی از
روایات آنان رااز نظر ضبط و حسن نقل ، مورد بررسی قرار داد، قهرا
مقام علمی آنان ، کامل، به دست می آید که این دو نفر، متخصص حدیث و
استاد فن بوده اند و هرگز نمی توان ،او را با کسی که یک روایت از یک
شیخ بیشتر نقل نکرده برابر نهاد.

هرگاه بر تعداد مشایخ ، تعداد تلامیذ را نیز بیفزایم و در میان
آنان ، شخصیتهای برجسته ای به چشم بخورد که ازاو نقل حدیث نموده
باشند، خوداین ، بر وثاقت استاد گواهی می دهد و چنین استنباطی ، بدون
احراز وثاقت طرف ،امکان پذیر نیست .

مرحوم آیه الله بروجردی ،
در کتاب[ تجریداسانید کتب اربعه] توانسته است بااین روشن ، میزان
ارزش علمی و وثاقت علمی و وثاقت و موقعیت هر راوی را در علم حدیث ،
از نظر قلت کثرت شیخ و تلمیذ واتقان واضطراب روایت ، کامل، روشن
سازد.

وی ازاین راه ، به نگارش کتاب دیگری به نام[ طبقات الرجال] موفق
گردید. با طبقه بندی رجال احادیث شیعه ، در عصر حضور و تا حدی در عصر
غیبت ، توانست حلقه های رجال را دراعصار مختلف ، به دست آورد و به
افتادگیهای برخی ازاسناد پی ببرد. در حالی که ب