پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله شیخ لطف الله صافی گلپایگانی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله شیخ لطف الله صافی گلپایگانی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله شیخ لطف الله صافی گلپایگانی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصاحبه با آیه الله شیخ لطف الله صافی گلپایگانی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۹

حوزه : مشهوراست که آیه الله بروجردی دراستنباط احکام شیوه نوی راارائه دادند. خواهشمندایم دراین زمینه توضیح دهید؟

استاد: شیوه اجتهاد آیه الله العظمی بروجردی ،
قدس سره ، بحث وسیع و پردامنه ای را می طلبد که در مجال این مصاحبه
نمی باشد. ولی به طوراختصار، به بعضی از خصوصیات اجتهاد آن مرحوم
اشاره می کنم :

۱.اطمینان بخشی : سبک استنباط آن جناب ، به گونه ای که : برای انسان
از دیگر روشه،اطمینان بیشتری ایجاد می کرد که به حکم شارع رسیده
است . (در عین این که همه روشهای استنباطی فقه، در جای خودشان محترم
و حجت می باشد.) زیراایشان ، علاوه بر بررسی جوانب یک حکم ، حتی الامکان
حکم شارع رااز متون احادیث استخراج می فرمودند. با فقه الحدیثی که
داشت ، در کمتر مواردی برای دست یابی به احکام ، نیاز به تمسک به اصول
عملیه پیدا می کردند.

۲. مطالعه عمیق و تتبع وسیع : پشتوانه اجتهاد آیه الله بروجردی ،
مطالعات وسیع و دقیقی بود که در بروجرد واصفهان و نجف ،ازابتدا
طلبگی ، داشتند.ایشان ازابتدای درس ، در هر علمی و مساله ای به
مطالب طرح شده در متون دروس ،اکتفا نمی کردند، بلکه اول، در خود
همان مساله به گونه اجتهادی ، همه جوانب آن را مورد مداقه قرار
می دادند. خودایشان قریب به این مضمون می فرمود:

[من حتی مسائل علم نحو و مطالب معانی و بیان ر، به طوراجتهادی
خواندم و بررسی کردم . سعی کردم در هر مساله از هر علمی که می خوانم ،
صاحب نظر باشم].

ثانی، موضوعات و مباحث جانبی هر علم را به دقت مطالعه و بررسی
می کردند. دراکثر، بلکه همه علوم حوزوی ، مطالعه و تتبع کرده بودند
بر تاریخ اسلامی ، بر حدیث ، سیر مسائل علم اصول و فقه و چگونگی پیدایش
هر مساله فقهی واصولی ، به خوبی مسلط بودند.

حوزه : خواهشمندیم در خصوص سبک استنباط آن بزرگوار، بیشتر توضیح بدهید.

استاد: دراستنباط احکام و تدریس فقه ، پس از طرح مساله ، به
روایات باب مراجعه و در جهات مختلف ن بحث می کردند، حتی به تعداد
روایاتی که در هر باب داریم رسیدگی می کردند. بااین شیوه ، چه بسا
معلوم می شد، عدد روایات مورد بحث ، مطابق با تعدادی که محدث عالیقدری
مثل صاحب وسایل ، شیخ حر عاملی ، علیه الرحمه ، معین کرده است نیست ، یا
چنانچه اگر بعضی آنها را در حداستفاضه می شمارند مستفیض نمی باشد
مثلا در باب ششم ازابواب میراث ازواج ، در وسایل الشیعه ، عدد روایات
۱۷ مشخص شده است ، در صورتی که طبق بررسی و دقت ایشان ، یا هفت حدیث
بیشتر نیست . به عبارت بهتر: در مجموع ۱۷ روایت ، بیش از هفت حدیث
ثابت نمی شود. نکته ای که باید دراین جا یادآوری کرد،این است که :از
لحاظاسناد و طرق متعدد، محدثین ، روایات ر، به لحاظ هر طریق ، به
عنوان حدیث مستقل می شمارند. خود بنده نیز، در برخی از آثارم ، به روش
محدثین عمل کرده ام .

اما اهل نظر و
استنباط می دانند که : در فقه ، عدم توجه به این نکته واین که در هر
باب ،احادیث وارده از معصوم ( ع ) واحد بوده یا متعدد، در مقام اعمال
قواعد باب تعارض و عموم و خصوص ، مطلق و مقید و مجمل و مبین و حمل
ظاهر براظهر، بسیار موجب نقص استبناط می گردد. فعلااگر به چند
طریق ، لفظ یا مضمونی ر، روات متعدد،از زراره نقل کرده باشند،
نمی شوداثبات کرد که زراره آن حدیث را مکرر از امام ( ع ) شنیده و برای
هر یک از شاگردان خود روایت کرده است .

یااگر چند نفر، مثل فضلاء خمسه ، روایتی را به یک لفظ،از یک امام
روایت کنند،اگر حکم به وحدت آنها نکنیم ، حکم به تعدد آنها هم
نمی شود کرد. دراین صورت ، دراستفاده از دلالت آنه،اگرالفاظ آنها
مختلف باشد، قواعدی ، ملاحظه می شود که تفصیلش ، موجب اطاله سخن است .
از جمله جهاتی که بررسی می فرمودند و گاه درباره آن توضیحاتی
می دادند (که رسیدن به آنها برای آنان که اهل تتبع کامل هستند نیز
کمتر فراهم می شد) جهات مربوط به اسناد و رجال اساتید و طبقات و
خصوصیات و صفات روات و شخصیت و کیفیت تلمذ و عقاید فقهی واصولی
آنان بود. دراین جهت ، نه تنهااحاطه بر رجال اساتید شیعه داشتند،
بلکه در رجال عامه نیز، متبحر و صاحب نظر بودند.

بدیهی است بااین احاطه جامع ، بس، بعضی احادیث را که مرسل معرفی
شده بود، مسند معرفی می کردند و یا به عکس ، حدیثی را که مسند گمان
شده بود، مرسل معرفی می کردند.

ناگفته نماند که آن فقیه بزرگ اسلام ، در علم انساب نیز، محقق و
متبحر بود، چنانکه در مورد شجره یکی از سادات عالیقدر، در خارج از
ایران ، بعضی از علمای انساب عامه ، تشکیک یا رد کرده بودند وایشان
بااطلاع وسیعی که ازاین علم داشتند، محققانه شبه را رفع نمودند. در
یک جریان عجیب دیگر نیز،ایشان از حفظ، شجره انساب چند سلسله از
سادات را تا آن جا که به هم متصل می شونداز حفظ خوانده بودند.

احاطه براقوال فقهای اهل سنت

آیه الله بروجردی ، براقوال عامه ، فوق العاده ، مسلط بود. نه تنها بر
فتاوی واقوال ائمه اربعه آنان تسلط داشت که بر نظریات صحابه و
دیگر فقهای آنان ، چون :اوزاعی ثوری ، لیث و… محیط بود .اختلاف نظرهایی که
در یک مساله داشتند، می دانست .این تسلط، به طوری بود که : برخی از
فقهای اهل سنت ، در ملاقات باایشان آن مرحوم رااز خودشان براقوال ،
نظریات علمای عامه مسلط تر می دیدند.

حوزه : چه تاثیری آگاهی به اقوال فقهای عامه براستنباط احکام دارد؟

استاد: وقتی یک روایت را بدون اطلاع از فضا و محیط صدور روایت
بررسی کنیم ، به معنای ظاهری که از لفظ استفاده می شود، آگاه می شویم ،
ولی وقتی محیط صدور روایت و نظریات علمی و مطرح شده در آن فضا را
بدانیم ، چه بسا قرینه حالیه ای ، فهم ما رااز روایت عوض کند یا توسعه
دهد مثل، من دراین مجلس ، با توجه به یک جریانی که دراین جا پیش
آمده است ، حرفی می زنم . شما که در مجلس هستید، می دانید حرف من ، ناظر
بر چه جریانی است ولی وقتی همین حرف ر، مجرداز جریان ، در بیرون
بگویید، چه بساافراد، معنای دیگری از آن ، بفهمند بنابراین ، مجتهد
نباید غافل ازاقوال وانظار محیط صدور روایت باشد.

البته غافل از وانظار محیط صدور روایت باشد.
البته این جهت در همه اخبار محتمل نیست ، ولی چون فی الجمله علم
اجمالی به آن است ، در هر کجا محتمل باشد بایدازاین قرینه فحص
نمود.

حوزه : علم اصول

چه جایگاهی در شیوه استنباط ایشان داشت ؟ آن مرحوم چگونه با مطالب
اصولی برخورد می کردند؟

استاد:ایشان تسلط عجیبی براصول داشت و به آن بسیاراهمیت می داد
و تحول علم اصول و مسائل آن ر، چنانکه در خور بزرگترین اساتیداین
فن است ، بررسی کرده بود و در بعضی ابواب مختلف آن ، نظریانی مخصوص به
خود داشت ولی دراستنباط احکام ، بااین که اصولی بسار محقق و
متبحری بود، ولی با تسلطی که براحادیث و دقتی که دراستفاده از
احادیث می کرد، خیلی کم به اصول عملیه تمسک می جست .

آیه الله بروجردی ، دراصول ، مبانی خاصی داشت . در مفهوم اجتماع ،
مبنای خاص داشت . دلیل انسداد رااز نظر تاریخی ریشه یابی کرده بود و
آن ر، بر خلاف آنان که دلیل بر حجیت ظن مطلق می دانند، با تقریر و
بیان خاص به خود، دلیل بر حجیت خبر واحد می دانست .

همین نظریه ای که موضوع علم اصول ، حجت است ، علم اصول ، حجت است ،از
ابتکارات آن بزرگواراست و دیگران ازایشان گرفته اند.

حوزه : آیا آیه الله بروجردی در علم اصول ، قائل به این طول و تفصیل بودند یا مباحث اصول را به اجال مطرح و بررسی می کردند؟

استاد: بسیاری از مباحث اصول ، مقتضی طبع اجتهاد می باشد واختراعی
نیستند، مثل : بحث عام و خاص ، مطلق و مقید، مفاهیم تعادل و ترجیح و …

ایشان به مباحثی که نقشی دراستنباط نداشتند خیلی نمی پرداخت .

البته خود همان مباحث ، به همان تفصیلی که در فصول ، قوانین و
حاشیه شیخ محمد تقی ، آمده است ، گر چه مستقیم، دراستنباط اثر
ندارد، ولی ذهن طلبه را می پروراند، فکراو را می سازد و نظراو را به
مسائل دقیق می کند.

اختصار، دو قسم است :

۱. مربوط به مسائل موثر دراجتهاداست که نمی شود حذف کرد.

۲.از مسائلی است که زایداست . باید حذف شود.

حوزه : حضرت عالی ،از مباحث آیه الله بروجردی ، چه مطالبی را تقریر کرده اید؟

استاد: من در
ابتدای ورودایشان به قم ، در نجف بودم . وقتی به قم آمدم ، تا حدود
بحث مشتق را تدریس کرده بودند. من اصول ایشان رااز بحث مشتق ، تا
بحث برائت مرتب شرکت کردم و دقیقا تقریر نموده ام . فقه را چون اخوی ،
آیه الله حاج آقا علی صافی ، که از شاگردان ممتاز مورد توجه ایشان
بودند، می نوشتندازاین روی ، من بحث فقه را مرتب و منظم نکردم .
اوصل ایشان را که تقریر می کردم ، آقا ملاحظه کردند جلد دوم آن ر،
دقیقا مطالعه کرد و در حاشیه آن ، مطالبی نوشته اند که اکنون هم
موجوداست ، بنده علاوه براین تقریر، بحث ارث زوجه را نوشتم و به نام
[ ارث الزوجه] چاپ شده است .ازاین رساله نیز، مقداری روش تدریس و
اجتهادایشان به دست می آید.

یادم هست : پیش از آن که خدمت سیداستاد ببرم ، به نظرامام خمینی ،
اعلی الله مقامه ، رسانیدم ،استاد، زوجه را فقطازاراضی دور و مساکن ،
درارث محروم می دانستند و دراراضی غیر دور و مساکن محروم
نمی دانستند. گر چه در رساله علمیه می فرمودند:احوط تصالح است . بنده
هم به تبعیت از رای استاد، همان نظر را برگزیدم که : زوجه غیر ذات
ولد، محروم است و ذات ولد،از همه ترکه ارث می برد.

حوزهدر زمینه ارتباط علمی خود، با حضرت آیه الله العظمی بروجردی ، لطف،
بیشتر توضیح بدهید

استاد: کارهای علمی که حضرت آیه الله بروجردی به من ارجاع
می دادند، زیاد بود. کتاب منتخب الاثر را که درباره امام زمان ،
عجل الله تعالی فرجه الشریف ،است ، با پیشنهادایشان نوشته ام . درباره
بعضی از مسائل علمی واعتقادی که به ایشان مراجعه می شد، بنده به
دستورایشان مطالبی می نوشتم ، که بعضی از آنها چاپ شده است .

یک وقتی ، مجله ای از هند آمده بود که در آن ، زندگینامه بودا درج
شده بود. در آن زندگینامه ، آمده بود که :اسلام متاثراز بودیسم بوده
است .ادعا کرده بود که تعلمیات بود، دراسلام آمده است . بعد قضیه ای
را که در کمال الدین صدوق و عین الحیاه آمده ، به عنوان شاهد آورده
بودند.

آیه الله بروجردی ، به من فرمودند: پاسخ این ادعا را تهیه کن .

من در آن زمینه مطالعه و تحقیق کردم و آوردم :

[زندگی بود، مجهول است ، علاوه ، روح مکتب اسلام ، با روح تعلمیات
بودا متضاد و مغایراست : مکتب اسلام ، دین توحید واراده جمع و جامعه
است ، ولی بودا دعوت به انزو، گوشه گیری و بریدن از مردم می کند.

این مقاله را فرستادیم به دفتر مجله و خوشبختانه ، تحت عنوان :
[زندگی بودا] در همان مجله ، چاپ شد.

نمونه دیگراین که : در مجله[ رساله الاسلام] ،
شیخ محمود شلتوت ، مقالاتی در تفسیر قرآن نوشت . در یکی ازاین مقالات ،
در تفسیر :[وان تستفسموابالازلام] ، نوشته بود :[ استخاره ای که در مکتب
اهل بیت آمده ،از قبیل استقسام بالازلام است].

آیه الله العظمی بروجردی ، قدس سره ، به من دستور دادند: پاسخی برای
این مطلب بنویس و بفرست . من مقاله ای تحت عنوان :[ حول الاستقسام
بالازلام] نوشتم . در آن مقاله ، به طور تفصیل ،الاستقسام بالازلام را
نوشتم و ثابت کردم که استخاره از آن مقوله نیست ، بلکه این از آثار
ایمان به خداوند و توحیداست امااستقسام بالازلام ،از آثار جهل ، شرک
واعتقاد به بتهااست .

می بینید که چقدر آن بزرگوار، به آنچه در دنیای اسلام می گذشت ، توجه داشتند
واز کیان اسلام و معارف تشیع ، حراست می کردند.

حوزه : سبک استنباط آیه الله بروجردی ، چه تاثیری در حوزه های علمیه گذاشت ؟

استاد: روش اجتهای آن بزرگوار، وضعیت جدید و تحول عجیبی را در
طریقه استنباط احکام ، در حوزه های علمیه نجف و قم ،ایجاد کرد. در
گذشته ، بیشتر آقایان ، در مباحث واستنباطات خود، بیشتر به[ وسائل
الشیعه] مراجعه می کردند و کمتر به سراغ احادیث واصول اولیه
می رفتند. چه بسا که به همان نص احادیث در کتابهای فقهی اکتفا می شد.
دیگراین که : سیراقوال در مساله ، مخصوص،اقوال قدم، مورد تتبع
کافی قرار نمی گرفت و به نقل دیگران اکتفا می گردید.

آیه الله بروجردی ، دقیقا سیراقوال ر، مخصوصااقوال قدما ر،
بررسی می کردند. دراین اواخر، تا آن جا که من اطلاع دارم ، مراجعه به
کتابهای فقهی قدم، مثل : جوامع الفقهیه و غیره کمتر متداول بود
بسیاری از بزرگان ، در نقل اقوال قدم، به نقل صاحب جواهر و کتابهای
متاخرین اکتفا می کردند. با توجه آن مرحوم ، موضوع مراجعه به کتابهای
قدم، مطرح واحیا شد. جوامع الفقهیه و مفتاح الکرامه ، … چون
مجمع اقوال قدما بود، به برکت شیوه ایشان در حوزه های علمیه رایج
گردید. آن بزرگوار به مصادراولیه ، روجوع نموده و شاگردان خود را به
مراجعه به آنه، ترغیب می کرد.

ایشان در رجال هم ، صرف، به دیدن یک کتاب رجالی و تکیه به قضاوت
آن در صحت و ضعف روایت ،اکتفا نمی کردند، بلکه خود، مجتهدانه ، وضعیت
هر راوی را بررسی دقیق می کردند.

خلاصه : فقه ایشان ، علاوه براین که بسیار محکم واطمینان آور بود،
طلبه را نیز به سرعت فقیه و صاحب نظر می کرد.

یک وقتی از مرحوم امام خمینی ،، قدس سره ، شنیدم که قریب به این
مضمون می فرمودند:

[طلبه ای که مقدمات و سطح را خوب طی کرده باشد و دارای استعداد
باشد، دو یا سه ماه ، در درس آیه الله بروجردی ، شرکت کند، مجتهد می شود
و می تواند همین روش را در دیگرابواب مسائل فقهی ، به کار گیرد].

حوزه : در زمینه خصوصیات علمی واخلاقی حضرت آیه الله بروجردی ،اگرخاطره ای دارید، بیان کنید.

استاد: آیه الله بروجردی ، بااین که حافظه قوی داشت ، زیاد هم
مطالعه می کرد، همیشه در تحقیق بود حتی مسائلی را که استنباط و
تحقیق کرده بود، مجدد، به تحقیق آنها می پرداخت . برخی از روزه،
برای این که ما درس بگیریم ، می گفتند:

[من دیشب ، تا صبح نخوابیدم و مطالعه می کردم].

یک شب ، کتاب صلوه مرحوم آیه الله موسس ، حاج شیخ عبدالکریم ر،
مطالعه کرده بودند، صبح فرمودند:

[کم کتابی را دیدم که این طور قلیل اللفظ و کثیرالمعنی ، باشد].

دیگراز خصوصیاتشان ،ادب در بزرگان و فقهاء بود. در هیچ مورداز
درس ایشان ، جسارت نسبت به فقیهی دیده نمی شد. وقتی هم درصدد رد قولی
بودند، طوری آن قول را رد می کردند که فقط آنانی که مسلط براقوال
بودند، می فهمیدند چه کسی را رد می کنند. در مواردی هم که لازم بود،
اسم کسی را مطرح کنند،ابتداازایشان تجلیل می کردند، سپس قول ایشان
را طرح و رد می کردند. یادم نمی رود: در داخل بیت ، صحبت در زمینه
کتاب دیات ظریف بن ناصح بود.ایشان به صورت سوال فرمودند: باید دید
که چطور شده است این کتاب به نام ظریف بن ناصح مشهور شده است . من
به دنبال بررسی این مطلب رفتم .با فحصی در کتب شیعه واهل سنت ، به
این نتیجه رسیدم که :این همان کتاب دیات امیرالمومنین ، علیه السلام ،
است که بخشنامه کرده اند .

بعداین کتاب مورد تاییدامامان ( ع ) قرار گرفته است .این نوشته را
خدمت ایشان بردم .در آن نوشته ، بااحترام آورده بودم : تعجب است که
مولف تاسیس الشیعه ، بااین عظمت ، فقط به این کتاب اشاره کرده است !

آیه الله العظمی بروجردی نوشته را خواندند و فرمودند:

[چنین است که بررسی کرده اید، ولی این مطلب را که درباره آقا
سیدحسن صدر، مولف تاسیس الشیعه ، نوشته اید، درست نیست . سزاوار نیست
که آن همه زحمات آقای صدر نادیده گرفته شود].

من عرض کردم :این مطلب را حذف می کنم .

البته بعد، به مناسبتی که به کتاب تاسیس الشیعه مراجعه کردم ،
به کلامی ازایشان برخوردم که می توان از آن استفاده کرد که : آن مرحوم
هم ،این جهت را یفاته و لذا باید گفت :[ الفضل للمتقدم].

حوزه : شنیده ایم ، آیه الله بروجردی ، نسبت به قرآن و کتابهای فقه و حدیث بسیاراحترام می گذاشت ، یادآوری این موضوع نیز سودمند خواهند
بود.

استاد: یکی از صفات بارزایشان ،احترام به قرآن بود. کافی است
حضوری را که برای ایشان ، در هنگام تلاوت قرآن مجید پیدا می شد، در نظر
بگیریم . گاه کتابی را مطالعه می کرد، به آیه ای می رسید که نویسنده در
نوشته اش به آن استشهاد کرده بود، دراین هنگام یعنی در وقت خواندن
آیه ، لحنش عوض می شد. ماننداین بود که در مشهد وعالمی دیگراست .

یادم هست : روزی از طرف یکی از سران کشورهای عربی ، هیاتی
خدمتشان رسیده بودند و قرآنی را به عنوان هدیه تقدیم آیه الله
بروجردی می کنند. در هنگام تقدیم قرآن ، آن مرحوم ، با کهولت سن و حال
خاصی که داشتند، می ایستند و قرن را تحویل می گیرند. سپس می نشینند و
پیش از آن که بااعضای هیات ، صحبت بکنند، قرآن شریف را می گشایند و
با صدای بلند، آیاتی را تلاوت می کنند. آنگاه قرآن را در جای مناسبی
می گذارد و با صدای بلند، آیاتی را تلاوت می کنند. آنگاه قرآن را در
جای مناسبی می گذارند و