پاورپوینت کامل مصاحبه با حجه الاسلام والمسلمین توسلی ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصاحبه با حجه الاسلام والمسلمین توسلی ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصاحبه با حجه الاسلام والمسلمین توسلی ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصاحبه با حجه الاسلام والمسلمین توسلی ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

۴۹

حوزه : با تشکراز حضرت عالی که قبول زحمت فرمودید و مصاحبه بامجله ما را پذیرفتید، لطفا شمه ای زندگی علمی تحصیلی خود را بیان
کنید.

ابتدا تشکر خودم رااز دست اندرکاران مجله
حوزه ، که بسیار مجله پرمحتوایی است ،ابراز می دارم . مباحثی که این
مجله مطرح می کند، بویژه مباحث اخلاقی آن ، جدا قابل تقدیر و مایه
دلگرمی است .

بنده در سال ۱۳۰۹ هجری شمسی ، در محلات ، در خانواده ای مذهبی ، متولد
شدم .از همان طفولیت در مجالس مذهبی مشتاقانه شرکت می کردم و همین
امر باعث شد که به روحانیت علاقه مند شده و به این سلسله بپیوندم از
این روی در سال ۱۳۲۴، به اتفاق عده زیادی از جمله مرحوم شهید محلاتی ،
از محلات ، برای تحصیل ، راهی قم شدیم ، آن سال ، مصادف بود با فوت
مرحوم آقا سیدابوالحسن اصفهانی ، پس ازاتمام مقدمات ، مقداری از سطح
را خدمت شهید صدوقی ، کفایه و رسائل را خدمت مرحوم آقا شیخ عبدالجواد
اصفهانی (که مرحوم شهید حاج آقا مصطفی نیز در آن درس شرکت می کردند)
منظومه را خدمت آیه الله منتظری و قسمتی از کفایه را هم خدمت آقای
سلطانی فرا گرفتم .

در سال ۷۲ یا ۷۳ قمری بود که در درس خارج آیه الله بروجردی شرکت
کردم .ایشان در آن موقع مبحث اذان واقامه را تدریس می کردند.

حضرت امام که درس خارج را شروع کردند،ازابتدای بحث طهارت خدمت
ایشان بودم . مکاسب محرمه مقداری از بیع را نیز، خدمتشان بودیم تا
این که به ترکیه تبعید شدند.

دوره اصول ایشان را به طور کامل در محضرشان بودم و تمامی آن درس
را نوشته دارم .

پس از تبعیدامام ، مدتی درس مرحوم آقای داماد می رفتم و مدت کوتاهی
هم درس آیه الله گلپایگانی شرکت کردم .

حوزه : با توجه به این که حضرت عالی مدت مدیدی در درس فقه واصول حضرت امام شرکت داشته اید در زمینه ویژگیهای درس امام اگر مطالبی به
خاطر دارید بفرمایید.

درس امام ویژگیهای بسیار داشت که دراین جا، به برخی از
ویژگیهای درس ایشان اشاره می کنم .

۱. نظم :از ویژگیهای مهم درس امام ، نظم آن بود.ایشان هم خود مقید
بودند سر ساعت مقرر به درس حاضر شوند و هم این رااز شاگردانشان
انتظار داشتند. گاهی اگر طلاب وسط درس می آمدند،ایشان ناراحت می شدند
و می فرمودند:

آدم یک درس در روز بخواند، ولی همان را خوب بخواند و
مقید باشد در آغاز درس حاضر شود.

۲. تحقیقی و عمیق : درس امام ، درس تحقیقی و عمیق بود.ایشان به
تحقیق و تتبع اهمیت می دادند. برای همین ، قبل از رجزع به اقوال فقهاء
ادله مساله را مورد بررسی قرار می دادند و می فرمودند:اول ببینم
خودمان ازادله چه می فهمیم . آنگاه به بررسی نظرات دیگران
می پرداختند.

شیوه درس ایشان
به گونه ای بود که در ذهن شاگرد جای می گرفت . معمولا شاگردان ایشان ،
درس را شب در حجره خود می نوشتند که خود من روش کارم این گونه بود.

۳. وادار کردن شاگردان به تحقیق و تتبع وابزار نظر:ایشان طلبه ها
را وادر به تحقیق و تتبع می نمود. به شاگردان مجال می داد تا نظر خود
را بیان کنند.اگر روزی در سر درس ، کسی اشکال نمی کرد،ایشان با
حالت اعتراض می فرمودند: مگراین جا مجلس ختم است که ساکت نشسته اید!
درس ایشان ، بااین خصوصیات براستی مجتهدپرور بود.

یکی از دوستان در همان زمان می گفت :این درس طوری است که انسان
ناخودآگاه در خوداحساس می کند مجتهد واهل نظر شده است .

من وقتی ارزش درس امام را فهمیدم که به درسهای اساتید دیگر حاضر
شدم . آن وقت احساس کردم انصافا، تفاوتها بسیاراست .

حوزه :ازآغاز آشنایی خود باامام واین که چه بعداز شخصیت ایشان شما را به
خود جذب کرده بفرمایید؟

ابتدای آشنایی من با حضرت امام ، به قبل از آمدنم به قم ، بر
می گردد. چون محلات جای خوش آب و هوایی بود، معمولا،اساتید و برزگان
قم ، تابستانها به آن جا می آمدند. حضرت امام هم ، چند مرتبه به آن جا
تشریف آوردند. در یکی از سفرهایشان به محلات ، که مصادف بود با ماه
مبارک رمضان سال ۱۳۲۱ یا ۲۲،ایشان عرصها در مسجد جامع برای مردم
درس اخلاق می گفتند. من هم ، بااین که کوچک بودم ، به خاطر علاقه به
مسائل مذهبی شرکت می کردم .از همان وقت ، شیفته اخلاق و معنویت ایشان
شدم . بعد هم که قم آمدم ، در درس اخلاق ایشان شرکت می کردم .

حوزه :اگر خاطره ای از آن مسافرتهای امام به محلات دارید بیان کنید.

در یکی از سفرها، منزلی برای ایشان در نزدیکی خانه مااجاره
کرده بودند. دراین خانه قناتی بود که مردم محل ، آب آشامیدنی خود را
از آن جا تهیه می کردند.امام که دراین منزل ساکن شدند، مردم خجالت
می کشیدند وارد منزل را باز کنید و کسی هم نزدیک خانه باشد، تا مردم
به راحتی بتوانند بیایند آب بردارند.

در همین منزل بود که
امام ، کنار نهر آب می نشستند و حاشیه بر وسیله مرحوم سید را
می نوشتند. بنا به نوشته آن بزرگوار در پایان حاشیه بر وسیله ،این
حاشیه را در همان محلات به پایان رسانده اند.

به یاد دارم :امام ، در یکی از سفرها که مصادف بود با ماه رضمان ،
در مسجدی دورافتاده ، متروک و بسیار کوچک ، که بیش از یک اتاق گلی
نداشت ، به اقامه جماعت می پرداخت این در حالی بود که عده ای از علماء
به ایشان ، پیشنهاد کردند که در مسجد جامع شهراقامه جماعت بفرمایند.
اما آن بزرگوار قبول نکرده و فرموده بودند: در مسجد جامع کسی هست
که اقامه جماعت کند، ولی دراین مسجد کسی نیست که اقامه جماعت کند،
ازاین روی این مسجد را بایداحیاء کرد.

حوزه : چه ویژگیهایی درامام دیده بودید که به آن حضرت شیفته شدید؟

علت علاقه بنده و همه دوستان به امام ، خصوصیت اخلاقی و معنوی ن
بزرگوار بود. توضیح بیشتراین مطلب ، در ضمن خاطراتی که از آن
بزرگوار نقل می کنم ، خواهد آمد.

پرهیزاز شهرت و مقام طلبی

امام ،از همان ابتدا،از هر کاری که شائبه شهرت طلبی
و مقام خواهی بود،اجتناب می ورزید. به عنوان مثال :اجازه نمی داد کسی
پشت سرش راه برود.اگر شاگردی اشمالی داشت و می آمد تا در بین راه
ازایشان سئوال کند،امام ایستاد واشکال را پاسخ می داد، بعد هم
می گفت : بفرمایید بروید.

برای رسیدن به مقام مرجعیت ، قدمی برنداشت .ازانجام کارهایی که
مشعر به این امر نیز باشد، شدیدااجتناب می نمود.ایشان در فوت مرحوم
آقای بروجردی ، نه در تشییع شرکت کرد و نه در تشکیل مجالس ،اصلااین
مدت از خانه بیرون نیامد، بااین که به آیه الله بروجردی بسیار
علاقه مند بود.

مرحوم آقاپ اشراقی ، دامادایشان می گفتند: یک وقتی می خواستم از
آقای بروجردی انتقادی بکنم ،ایشان با عصبانیت چنین فرمود:

[من حاضر نیستم ، نسبته به رئیس مسلمین جمله ای بشنوم که در آن طعن
و تعبیری خلاف شان او باشد]

تلاش وایثار در راه هدف :

امام خمینی ، با تمام توان ، در راه هدفی که داشت ، سعی و تلاش
می نمود. خصوصا دراوائل نهضت که بیشترین بار آن بر دوش خودامام
بود.

یادم هست : در مسائل ایالیتی و ولایتی ،ایشان چقدر زحمت کشید تا علمای
قم را کنا رهم جمع کرد. به تمامی علمای شهرستانها نامه نوشت . تمامی
این نامه ها را که حدود سیصد چهارصد نامه می شد، با دست خود نوشت و
بری آنان فرستاد.

امام چون آگاه بود که رژیم ، پس از فوت آیت الله بروجردی قصد دارد
نقشه های شوم خود را علیه اسلام و مسلمین به اجراء درآوردازاین رو
تمام سعی خود را درابتدا براین گذاشته بود که علماء را به هم
نزدیک کند و بین آنان وحدت به وجود آورد. در بعضی از نامه هائی که به
شهرستانها نوشته بود،از علمای آن جا خواسته بود که هفته ای حداقل یک
جلسه با هم داشته باشند، گرچه تنها به صرف جای بگذرد. مقصودامام
این بود که روحانیت شهرستانها متشکل شوند و با هم همفکری نمایند.

قاطعیت و صراحت :

امام در برخورد با دشمنان ، بسیار قاطع بود و تردید به خود راه
نمی داد. یادم هست :اوائل شروع نهضت ، یک روز صبح زود، رفتم خدمت
امام .ایشان تنها زیر کرسی نشسته بودند. در همین هنگام ، شخصی به نام
بهبودی از مقامات دربار آمدازایشان اجازه ملاقات می خواست .امام
اجازه دادند و آن شخص به خدمت امام آمد.

ایشان هم در کمال بی اعتنایی نسبت به او، به سخنانش گوش دادند.او،
خطاب به امام گفت : شما دراین راه تنها هستید.اضافه کرد: آقای
شریعتمداری با ما هست . شما فکر نکیند پیروز خواهید شد! و بعد هم
شروع کرد به تهدید کردن امام !

امام با عصبانیت در پاسخ فرمودند:

[ این را بدانید تا من زنده هستم ،اگر در خانه ام را هم به رویم
ببندیداز پای نخواه نشست و بااین نیش قلم ، شما خواهم نوشتت واگر
نشد،از شکاف در سخنم را به مردم خواهم رساند.

مورد دیگر، روز عیدی بود که ( همان عیدی که امام ،اعلام عزا کردند)
صبح آن روز،امام مجلس روضه ای داشتند. مرحوم شهید محلاتی منبر رفته
بود. در بین سخنرانی آقای محلاتی بود که خبر آوردند: عده زیادی از
کماندوها در مدرسه حکیم نظامی جمع شده اند قصد حمله به منزل امام را
دارند. مرحوم شهید عراقی ، کنارامام نشست و به ایشان عرض کرد:
وضعیت غیر عادی است. عده ای ناشناس در مجلس هستند. گویاقصد دارند با
صلوات فرستادن ، مجلس را به هم بزنند.امام ، فورا با کمال قاطعیت ،
فرمودند: به آقای محلاتی بگویید:از طرف من اعلان کند:

اگر کسی در بین منیر صلوات بفرستد، به صحن مطهر خواهم رفت واز
بلندگوهای آن جا حرفهایم را می زنم .

تااین سخن اعلان شد،از گوشه و کنار مجلس افراد مشکوک بلند شدند و
رفتند.

علت این موضع گیری ازامام سوال شد.

ایشان فرمودند: من یکمرتبه به ذهنم آمد و فکر کردم اینان ، خودشان
حق تصمیم گیری ندارند تا بیاینداین سخن را به تهران مخابره کنند و
کسب تکلیف نمایند، ما به هدف خود رسیده ایم و مجلس تمام می شود.

غروب همان روز بود که قضیه مدرسه فیضیه اتفاق دارند به این جا
بیایند. مرحوم آقا سید محمدصادق بلند شد و در خانه را بست . تاامام
فهمید، بلافاصله ، بلند شد و در خانه را باز کرد و فرمود:

[فرزندان ما را کتک بزنند و من درخانه ام را به روی خود ببندم]!

سپس امام به نمازایستاد و مانند شبهای دیگر، نافله هایش را نیز
خواند، در حالی که ممکن بود هر لحظه به خانه ایشان هجوم آورند.

اشداء علی الکفار

امام ، هیچ گاه در برابر دشمنان اسلام ، کرنش و تواضع نکرد، بلکه
همیشه سعی کرد عزت اسلامی خویش را به آنان نشان بدهد و مصاداق آیه
شریفه : [ اشداء علی الکفار] باشد.

دراین باره قضیه دارم که برای شما نقل می کنم :

زمان نخست وزیری امینی بود.او آمده بود قم براپ دیدار با علماء!
نزدیک به غروب بود که بنا شد بیاید خدمت امام . در منزل حضرت امام ،
من بودم و آقای محمدی گیلانی و آقای پسندیده و عده ای دیگر.

امام فرمودند: شما آقایان باشید، زیرا نمی خواهم جلسه خصوصی باشد.
قبل ازاین که امینی بیاید،امام ازاتاق بیرون رفتند. بعداز آن که
امینی آمد داخل اتاق ، و نشست ،امام آمدند، تااین که مجبور نباشند
به امینی احترام بگذارند!

امام ، با همه ایادی ظلمه این گونه برخورد می کردند.از باب نمونه :
در مجلس فاتحه ای که امام برای کقای حکیم در نجف گرفته بودند،
استاندار و عده ای دیگراز طرف رژیم بعث برای شرکت در مجلس آمدند و
حضرت امام ، جلوی پای آنان بلند نشدند.

و در مجلس فاتحه مرحوم شهید آقای مصطفی هم همین برخورد را با آنان
داشت .این در حالی بود که امام ، در برابر یک طلبه و مردم عادی ،
کمال تواضع را داشت .

حوزه : دررابطه با مسؤولیتی که در بیت حضرت امام ، بعدازانقلاب اسلامی داشته اید. لطفا توضیح بدهید.

قبل از آن که امام از پاریس تشریف بیاورند، بنده از قم به تهران
رفتم . وقتی موضوع تاخیر پروازامام پیش آمد، من و آقای مطهری و
عده ای دیگراز دوستان ، که تعدادشان به ۱۸ نفر می رسید، در مسجد
دانشگاه تهران ، متحصن شدیم . پس از ورودامام به تهران ، در مدرسه
علوی ، خدمتشان بودم ، وقتی که به قم تشریف بردند، به بنده پیشنهاد شد
مسوولیت و تنظیم ملاقاتهای امام را به عهده بگیرم .

اوائل ، ملاقاتهایامام ، خیلی زیاد بود. گاهی اوقات ، در یک روز، پنج ملاقات داشتند و در
تمامی آنها صحبت می کردند.این برنامه ادامه داشت ، تااین که امام
دچار بیماری قلبی شدند.

به نظر من منشاءآن مریضی ، قضیه حزب خلق مسلمان بود، وقتی به امام خبر دادند:این
گروه به طرفداری از شریعتمداری در شهر قم راه افتاده اند و کارهای
خلافی انجام می دهند و قصد دارند به سمت خانه شما بیایند،امام خیلی
ناراحت شدند، به طوری که ملاقاتهایشان را آن روز ترک کردند. شب بعد
آن حادثه بود که امام ، دچار قلب درد شدند که بعد برای معالجه به
تهران منتقل شدند و در بیمارستان بستری شدند.

بعداز بهبودی واستقرار در جماران ، باز ملاقاتهااز سر گرفته شد.
بنده هم ، کما فی السابق ، عهده دار تنظیم ملاقاتها بودم ،امام ، دو نوع
ملاقات داشتند: ملاقاتهای خصوصی ، که در داخل بیت انجام می گرفت و
ملاقاتهای عمومی که در حسینیه برگزار می شد.البته این اواخر، به خاطر
کسانی که داشتند، فرمودند: ملاقاتها را کم کنید.

حوزه : با توجه به این که حضرت عالی مدت زیادی را در خدمت امام بوده اید، لطفا شمه ای از ویژگیهای معنوی واخلاقی آموزنده امام را
تا آن جا که به یاد دارید بیان فرمایید.

بنده دراین مدت ،ازامام خیلی چیزها دیدم که به نظرم یادآوری
آنها می تواند برای همه ما آموزنده باشد. سعی می کنم برخی ازاینها را
با تکیه بر شواهد و نمونه هایی ه دیده ام بیان کنم :

اهتمام به حفظ نظام :

امام ، نسبت به حفظ نظام خیلی حساس بود. در برابر
کوچکترین کاری که احتمال می رفت نظام به خطر بیفتد و دچار مشکل
گردد، واکنش نشان می داد.

از باب نمونه : در همان مرتبه اول که ایشان دچار قلب درد گردیدند و
در بیمارستان بستری شدند، گاهی اوقات ، حالشان خیلی وخیم می شد.از
جمله : روز رای گیری ریاست جمهوری ، حا