پاورپوینت کامل سرمقاله تندیس مرزبانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرمقاله تندیس مرزبانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرمقاله تندیس مرزبانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرمقاله تندیس مرزبانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

تبلور تکلیف بود و تندیس مرزبانی. جانی مشتعل داشت و دلی دردمند. نوش گوارای کوثر معارف علوی جانش را سیرآب کرده بود و وضع سوگبار امت اسلامی دلش را دردمند.

این شعور و سوز و گداز از او مرزبانی ناآرام و غیور ساخت. قله ای برافراشته بر پهنه دارالاسلام و فصلی جدید در تاریخ تشیّع و حوزه ها.

سخن در آفاق وجودی او حدیث جهاد و نستوهی مرزبانی تشیّع است.

بیان سرگذشت او حدیث غربت اسلام و بیان رنجها و دردهای مصلحان تاریخ تشیع است و به نمایش گذاردن وظیفه بانی اقدام حماسه رسالت بانی و تکلیف مداری عالمان ربّانی عارفان الهی و مصلحان بشری.

فتوادار بود فتوا داری روشن متعهد و نواندیش.

فیلسوف بود فیلسوفی بیدار و بیدارگر.

مفسّر بود مفسّری که جان وحی را نوش کرد و طرحی نو در تفسیر قرآن افکند.

عارف بود عرفانی برخاسته از متن تشیّع و حضور در متن حوادث.

مصلح بود مصلحی که از معارف ناب دین مایه می گرفت و اعتلای اسلام و عزّت امت اسلامی مدار کار و تلاشش بود.

اقتصاد دان بود مکتب اقتصادی اسلامی را از منابع دین برآورد و در برابر مکتبهای اقتصادی دنیا برفراز داشت.

کلامی بود کلام اسلامی ر عقاید و معارف دینی را با روش و نگاه و سبکی نو نگاشت.

مورخی متعهّد بود که تاریخ را گذرگاه اصلاح امت می دانست و خود در این باب نیک بهره برد.

به علم جدید آشنا بود و با تفسیر نوی از استقراءدانشمندان غیر مسلمان منصف را به شگفتی وا داشت.

علوم قدیمه را با همه زوایایش نوش کرده بود.

اصولی بود و رجالی.

زمان شناس بود و آگاه به تکلیف عصر خویش. کاستیهای حوزه ها را نیک می شناخت. حوزه های علوم دینی را به تیزبینی آسیب شناسی کرد و رسالت عصری حوزویان را نمایاند.

مدرّسی چیره دست بود و با روش نوی که درتدریس پدید آورد دهها شاگرد روشن اندیش و مبارز پرورید.

سیاست دان سیاست شناس و سیاستمداری زیرک و باهوش بود. از هر فرصتی برای بیان ابعاد سیاسی اسلام بهره می برد و در همه حرکتهای اصلاحی سیاسی زمانش حضوری جدّی و موثّر داشت.

و در همه این زمینه های نظری و عملی طرحی نو از خود به یادگار نهاد طرحهایی که هر یک آغازی است برای حرکتهای جدید علمی در عرصه دانش و جهاد اسلامی و بابی جدید برای رسیدن به آفاقی نو.

بیان این همه دائره المعارفی بزرگ و پرمایه می طلبد. و تفسیر اندیشه های بلند او را گذشت زمان باید.

او در علم به یک حوزه بسنده نکرد که بشود بیانش کرد. در عمل پر تکاپو و حضوری همه گیر داشت و این هر دو به دهه های واپسین عمر او محصور نبود که در دهه آغاز عمرش نیز نبوغش آشکار بود و نمود ویژه ای داشت:

(در ده سالگی در همه زمینه های تاریخ اسلام سخنرانی می کرد و در این دوران مقدمات علوم را به خوبی آموخت و سپس به فراگیری منطق پرداخت سپس به نقد کتب منطق پرداخت و کتابی در این زمینه تألیف کرد.)۱

این شور و بی قراری ناآرامی و نستوهی منحصر به روزگار جوانی او نبود که همه لحظه های عمر او را بارور ساخته بود. موسوعه دوازه جلدی آثار و نوشته های گونه گون او گواه این سخن است. نوشته های او تقریر اندیشه دیگران با نقل اقوال نیست که همه آنها ابتکار است و افکاری نو. نوشته های او جهت دار و آثاری زنده و ناظر به نیازهای روزند.

روح مرزبانی پاسداری از تکلیف و احیا و تعبیر جدید از تعالیم دین در همه آثار او جلوه گر است. مرزبانی در همه حوزه ه درعرصه نگاهداشت نفس و پالایش جان در میدان معرفتی و عقیدتی در پاسداری است اسلامی و کفالت ایتام آل محمد(ص).

این است که می توان او را تندیس مرزبانی لقب داد. اسوه ای فراراه همه طالب علمان آگاه و مسؤولیّت شناس بود.

دیدگاهها و افکار آسمانی او در هر دوره ای کویر دلها را گلستان خواهد کرد و جانهای مرده را حیات خواهد بخشید:

(وجعلنا بینهم وبین القری التی بارکنا فیها قری ظاهره…)

او تنها به مرزبانی از نفس بسنده نکرد گرچه آن را ریشه همه مرزبانیها می شمرد. به مرزبانی از یک حوزه معارف دینی محدود نشد. مرزبانی بود که همه مرزها را می پایید و سرداری که در همه جبهه های درگیری حضور داشت. مرزبانی از اسلام را به دفاع از تهاجم فکری و فرهنگی دشمن نمی دانست. پیش از شبیخون دشمن او را در سرزمین خودش زمین گیر می کرد و با او درگیر می شد. بیان قوتها و تواناییهای اندیشه دینی را اساسی ترین راه مرزبانی می دانست و این روح حاکم بر آثار و نوشته های او بود. در مرزبانی فطری ترین کارآمدترین و پایاترین راه و روش را بر می گزید.

بر همه تلاشهای او منطقی واقع بینانه حاکم بود. کار را از آن جا آغاز می کرد که باید.

در سه حوزه به مرزبانی جدّی پرداخت.

۱ . درحوزه فکری و عقیدتی.

۲ . در حوزه حراست از امت اسلامی.

۳ . درحوزه کشیک نفس و جهاد اکبر.

مرزبانی عقیدتی و فکری

او در این حوزه نیز منطقی ویژه را پی گرفت. دگرگونی در حوزه را گام نخستین برای پی ریزی تمدن اسلامی و مرزبانی از بیان اسلامی و حراست از امت اسلامی در این روزگار می دانست.

از ناآگاهی و نابسامانی حوزه ها دل آزرده بود و بارهای بار این را باز گفت.

تغییر بینش در حوزه ها را ضرور می دانست.

کارآمدی علوم حوزوی را هم خویش کرد. فردنگری و تنگ اندیشی را خوره جان حوزه های علوم دینی می دانست و از این باب بسیار ملول و رنجیده خاطر بود.

کوشش کرد روح جامع نگری و جامع اندیشی را در حوزه ها بدمد و این دو اصل در همه تلاشهای فکری و عملی او نمود داشت.

در این عرصه به شعار بسنده نکرد که در بیش تر زمینه ها طرح و پیشنهاد داد.

از دگردیسی در اصول که آن را بسان منطق برای فقه و جهت دهنده بینش حوزویان می دانست دگرگونی فکری حوزه را بیاغازید. و در این زمینه روشی نو در تدریس پی نهاد و متون جدید آموزشی مانند (حلقات الاصول) در سه سطح و (معالم الجدیده) را برای آموزشی سطح نگاشت.

او بر این باور بود که در حوزه ه هدف اجتهاد گم شده و رسالت آن مهجور مانده است; از این روی رساله ای ویژه روشن گری هدفهای اجتهاد نگاشت.

او باطرح پرسش: (حرکت اجتهاد در آینده روی به کدام سو دارد) همه بنیادهای تحول اجتهاد را نمود و هم وضع موجود اجتهاد را به نقد کشید.

درباره هدف اجتهاد و خط اصلی که فلسفه وجودی اجتهاد را تشکیل می دهد می نویسد:

(… ایجاد توانایی برای مسلمانان تا خود را با نظریه اسلام درباره زندگی منطبق گردانند زیرا این انطباق نمی تواند تحقق یابد مگر حرکت اجتهاد نشانه های راهنمای این نظریه و جزئیات آن را مشخص کند…)

او براین باور بود که دوری شیعه از حکومت تفسیری فردگرایانه و فردی اندیشانه از منابع تشیّع برای ما به یادگار نهاده است به گونه ای که سیرت امامان(ع) در همین حوزه فردی تفسیر و تبیین شده است.

او نگاه رسمی و رایج در عرصه اجتهاد را تک بعدی می دانست و حرکت به سوی دیدن تمام هدف اجتهاد را عامل احیای شریعت. تاکید می کند که اسلام یک کل است و تجزیه ناپذیر. برابرسازی زندگی فرد بر نظریه اسلام هرگز نمی تواند جدای از برابرسازی جامعه بر آن انجام یابد. فرد را در جامعه باید دید و هندسه زندگی اسلامی او را رسم کرد. اگر فرد را جدای از پیوستگیهای او و جامعه ببینیم و بعد اجتماعی احکام را تعطیل کنیم عمل به احکام فردی نیز کم کم تعطیل خواهد شد.

از پیامدهای ناگواری که یکسونگری فقیهان در اجتهاد احکام و تفقّه پدید آورده بسیار رنج می برد و آنها را چنین برمی شمرد:

۱ . دورشدن فقه از متن زندگی.

۲ . تأیید یکسونگری فقیه در قانونگذاری و رسوخ فردگرایی در تفسیر شریعت.

۳ . تأثیر ناگوار بر فهم نصوص شریعت. حمل احکام حکومتی را بر یکی از احکام پنچ گانه در زندگی پیامبر و امام علی(ع) به عنوان رئیس حکومت نمونه می آورد.

۴ . درباره پیامد چهارم می نویسد: رکود اجتهاد بویژه در عرصه زندگی.

(از سوی دیگر نصوص دینی را با روح برابری با واقعیت خارجی مورد تفسیر قرار نمی دهند تا قاعده ای از آن به دست آید.)

او خود از این پیامده دامن گرفت و خطوط اصلی را در پویایی اجتهاد به کار گرفت و به دستاوردهای مبارکی رسید.

او در عرضه و شیوه ارائه و باب بندی فقه و اصول نیز اندیشه های نو داشت و حرکتهای نیکو کرد (فتاوی الواضحه) که رساله عملی مقلدان است; با سبکی ویژه نگاشت. در مقدّمه آن اعتقادات و معارف را با شکل و شیوه ایی کارا برای تحصیل کردگان امروز و با زبانی علمی نگاشت و باب بندی جدید همگون با حقوق و نظامهای حقوقی جدید گشود و مسائل فقهی را در این قالب روزآمد عرضه کرد. در محتوا نیز بسیاری از مسائل نوپیدا را آورد و بسیاری دیگر از مسائل را با نگاه و نگارشی نو مطرح کرد.

در مقدمه (الفتاوی الواضحه) می نویسد:

(… احکام شرعی با آن که ثابت هستند; اما شرایط گوناگون در برابرسازی آنه دگرگونیهایی را می آفرینند از این روی رساله عملیه که با این دگردیسیها رو به روست باید با دیده بصیرت دگرگونیها را در تشخیص حکم شرعی بنگرد.)۲

نکته شایان توجّه طرح و انگاره او درمرجعیت شیعه است. اونیک دریافته بود که تحول حوزه در گرو دگرگونی این نهاد مقدّس است از این روی نگاهی تاریخی به سیر دگرگونی آن داشت کاستیها و بایسته ها را دسته بندی کرد. سپس بنیادهایی و هدفهایی برای ایفای رسالت عصری این نهاد پی ریخت. بیان و بررسی طرح مرجعیت شهید صدر خود مقالتی می طلبد که در این ویژه نامه اشارتهایی بدان رفته است.

طرح مرجعیت او در حقیقت طرح دگرگونی حوزه های علوم دینی شیعه و رویکردی نو برای حوزویان است.

او خلافت و گواهی انسان را در زمین در عصر غیبت متبلور در (مرجعیّت) می داند.

او بازوان اجرایی نهاد مرجعیّت را بر می شمارد و ایجاد گروههای مختلفی را در مدیریت حوزه پیشنهاد می کند: گروه تغییر وضعیت درسی حوزه گروه انتشارات و پژوهشهای علمی گروه های شناسایی مناطق و اوضاع جهان اسلام گروه ارتباطات گروه نظارت برجنبشهای اسلامی گروه مالی و…

او در این طرح بر آن است که این شجره طیّبه را با این طرح شاداب تر کند تا در این روزگار چونان گذشته میوه مناسب و درخور را به نسل تشنه تشیّع نثارکند.

تلاش دیگر او پرداختن به دروس مورد نیاز حوزویان بود که درحوزه ها رایج نبود. او هم شاگردان خود را به تشکیل محافل درسی فلسفه اقتصاد و تاریخ و… فراخواند و هم خود چنین درسهایی را شروع کرد و هم شرکت در لجنه های تحقیقی از این دست را بهترین کار می شمرد:

(روزی برای برگزیدگان شاگردان خود سخن می گفت و فرمود: روشی که در حوزه ها رایج است که به فقه و اصول بسنده می کنند نادرست است. بر شما باد که در بخشهای مختلف اسلامی تحقیق کنید از آن جمله امر کرد که (فلسفتنا) را مباحثه کنند. در اولین روز آغاز مباحثه استاد شهید در مجلس حاضر شدند و فرمودند: من در ا