پاورپوینت کامل سرمقاله برگی از حَماسه بزرگ ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرمقاله برگی از حَماسه بزرگ ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرمقاله برگی از حَماسه بزرگ ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرمقاله برگی از حَماسه بزرگ ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۳

برگ برگِ حَماسه مشروطه, تا آن جا که مُهر دین دارد, سپیده گشاست.

هر برگی یک فراز است, یک اوج و یک شعله جاودانی.

فراز فراز آن, دل تاریکی را می شکافد و بامدادان را پدید می آورد. بامدادانی که
پایان ستم, حِرمان, رنج و دردند و آغاز رهایی, بزرگی, سروری و کرامت انسانی.

برهه برهه آن, سپیده آفرین است و روشنایی گستر و نمایان گر ستیز روشنایی با تاریکی,
دانایی با نادانی, زندگی با مرگ.

ملتی که قهرمانانه و هشیارانه, پا به عرصه می گذارد و با ستم درمی افتد و میان داری
می کند و پادشاه اهریمن خوی را از اریکه نخوت, فزون خواهی و فرعونی به زیر می آورد
و خود را از دَرْبَندان می رهاند و گام در جاده آزادی می گذارد و رو به افق روشن و
پشت به تاریکی و شبِ دیجور, سهمگین و هراس انگیز, ره می پوید, برگ برگ تاریخ زندگی
اش حَماسه است و درخور درنگ و دقت, درس آموز و مشعلی فراراه انسانهای جویای کمال.

ملتی که هیچ آبشخوری خستگی را از جان او به درَ نمی کند و هیچ چشمه ای ساغر جانش را
لبالب نمی سازد, کوی به کوی, هامون به هامون را درمی نوردد, تا به کوثر زلال, همیشه
جاری, حیات بخش و سعادت آفرین سرچشمه گرفته از دامن نبی دست یابد, همه زندگی اش
شکوه است و برگ برگِ آن زیبا, دلربا, پر جلوه و تماشایی.

ملتی که در برابر هیچ رایتی سر فرود نمی آورد و از جان و دل در راه اعتلای آن مایه
نمی گذارد, جز در برابر رایت حق, همان که رنگ خون دارد و در همه آوردگاه های علیه
ستم, در پنجه یلان قوی پنجه, در حرکت بوده و جهت را و سوی حرکت را می نمایانده,
امید می آفریده, می انگیزانده و ترس و هراس را از دلها می رمانده, سزاوار سروری است
و این که نامِ بلند آن در بلندای بامِ قلبها افراشته گردد و برگ برگِ زندگی اش
آموزانده و آموزدیده شود.

قومی که از آیین ناب خویش پاس می دارد و در نگهداری از کیان آن جان را فدا می سازد,
مرگ را بر زندگی در زیر چکمه های دشمن برتری می دهد و حاضر نیست از مقام و سروری و
بلندی نامِ خود و سرزمین آبا و اجدادی دست بشوید و برای آسایش و راحتی خود, آغوش به
روی دشمن بگشاید و آینده قوم خود را تباه سازد, در همیشه تاریخ, درخور احترام است و
نامش جاودانه و برگ برگِ فراز و نشیبهای میان داریها و عرصه داریها, خیزشها و
جنبشهایش, در گوناگون آوردگاه ها, امیدآفرین و شعله افروز.

امتی که می میرد; اما از برج و باروی عزت فرود نمی آید و دروازه شهر را به روی دشمن
نمی گشاید, فقر و فاقه را تاب می آورد, اما سیری و آسایش در کُنام دشمن را ننگ می
داند و از آن سر باز می زند, در سرما و زَمهَریر زمستان جان می دهد, اما از آغوش
گرم دشمن نفرت دارد و بیزاری می جوید, امت تراز است و معیار, می باید هر امت و ملتی
که خواهان سروری و کمال است و نمی خواهد یوغ بندگی و بردگی را بر گردن نهد, همیشه و
همه گاه, خود را با این معیار بلند و جاودانه بسنجد, تا به کژراهه نیفتد.

ملت ایران, از آن مبارک روزی که به ملت بیضاء پیوست و به اقلیم لا راه یافت, و بر
دَرِ خرگاه علی و فرزندان والاتبارش خیمه افراشت, به عشقِ رسیدن به بلندای عدالت
علوی, آرام و قرار را از کف نهاد و راه ها و گردنه های دشوار گذر و سخت دُشتخوار و
آزاردهنده را پیمود, از ملوکیت برید و راه خلیفهالهی را پیش گرفت و بر این باور شد:

پس به هر دوری ولیی قائم است

آزمایش, تا قیامت دائم است

در هر دوره ای به جست وجوی ولیّ, مرد کامل و انسان والایی برخاست که قَبَسی از نور
حق, در جانش شعله ور بود, تا از او پرتو بگیرد و راه افقهای جدید را در پیش بگیرد.

در دوره مشروطه, برخلاف بررسیهای غبارآلود و کدر, ملت مسلمان ایران بر همین مدار
حرکت کرد و همین نَسَق و آیین را در پیش گرفت.

او در دوره جدید, که دنیا را, به پیشاهنگی و پیشقراولی غرب, در حال دگرگونیهای ژرف
و پیشرفت روزافزون و دستیابی به صنعت و تکنولوژی, رفاه و آسایش, قانون, قانون مداری
و زندگی در زیر سایه قانون می دید, و کشور خود را گرفتار در باتلاق بی قانونی, فقر
و فاقه, ناآگاهی و بی دانشی, واپس ماندگی, اسیر در چنگ حکومتهای استبدادی, حاکمان و
فرمانروایان ناشایست, ناکارامد, کهنه گرا, خرافه پرست, بی خرد, کم مایه و خون آشام,
به جنب وجوش افتاد و به تکاپو برخاست و در این اندیشه فرو رفت که چسان از این
باتلاق و کُنام, خود را برهاند و از این تنگنا به درآید.

بسیاری به نام روشنفکر و آشنای به تمدن غرب, پا به میدان گذارند که به مردم راه
بنمایانند و آنان را از چنگ دیو استبداد برهانند و در پناه قانون قرار دهند. این در
حالی بود که بسیاری از این تاریک فکران مدعی روشنفکری, از همین مزبله و مرداب عفن
استبداد روییده و در آن رشد و نمو کرده بودند و سالها بود که از خوان استبداد بهره
می بردند و شکم می انباشتند و در پناه دیو استبداد, در ناز و نعمت می زیستند و هیچ
گاه مزه تلخ فقر و فاقه, شوربختی و سیه روزی را نچشیده بودند و نه زجر شلاق, دربه
دری, بی خانمانی و بی حرمتی را.

اینان, دانسته, یا نادانسته, کینه ورزانه, یا ساده لوحانه, با دستور, یا بی دستور,
دین را, آن هم اسلام ناب و راستین را, که بی گمان پایه گذار عصر نوین است, سدّ راه
ترقی, پیشرفت و رسیدن به قلّه تمدن پنداشتند و به ستیز با آن برخاستند.

از باب نمونه, میرزا آقاخان کرمانی, پیشوای روشنفکران لائیک در (ای جلال الدوله) می
نویسد:

(آه آه که تازیان, نه همان وقت تخت کیان و تاج کی قباد را از ایران گرفتند و بر باد
دادند و نه تنها همان عَلَم کاویانی را سرنگون نمودند, بلکه هرچه ملت ایران داشت,
به تاراج بردند و متدرجاً از ایشان ربودند.

سلطنت و ثروت و سعادت و مدنیت و کیش و آئین و روش و رفتار و خلق و خو و رنگ