پاورپوینت کامل سرمقاله پرتوی از روح و اندیشه رخشان ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرمقاله پرتوی از روح و اندیشه رخشان ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرمقاله پرتوی از روح و اندیشه رخشان ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرمقاله پرتوی از روح و اندیشه رخشان ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۱

حیات حائری, نفخه ای از نفخه های روح اللهی بود که در تَنِ انسان عصر ما دمید.

انسان عصر ما, از پرتو وجود او بهره برد. از دانش, اندیشه و روح بلند او پرتو گرفت.

بشر چه دور و چه نزدیک, چه در همان زمان و چه در زمانهای بعد, از آتشی که بر بام
گیتی افروخته می شود, بهره می برد و به زندگی خود, با قَبَسی که از آن می گیرد,
گرما و روشنایی می بخشد.

عصری که به سوی ظلام و تاریکی پیش می رفت, در دل شب گم می شد, با شعله هایی که او
افروخت و در جای جای زمین افراشت, روشن شد و به سوی سپیده و چشمه خورشید به حرکت
درآمد.

این طبیعت دنیاست که هر ظلمت و ظلامی را روشنایی و هر شبی را پایان و سحری است.

دنیا, بدونِ شب و روز, ظلمت و روشنایی, ممکن نیست به گردش درآید. شب در روز رانده
می شود و روز در شب.

طبیعت بر این قاعده استوار است. همچنین است عالَم روح و معنی, فرهنگ و اندیشه. این
جهان هم, بر گردش شب و روز استوار است و بر همین قاعده و نَسَق می گردد. جنگ شب و
روز, نبرد تیرگی و روشنایی, ظلام و سپیده, همیشگی است.

ما بر این باوریم, در هر عصر و روزگاری, از سوی خدا و در پرتو قدرت و شوکت آن ذات
بی چون, انسان والا, و والاگهری, پیامبر, یا رساننده پیام او به مردم, بر بام گیتی
فرا می رود و انسانهای گرفتارِ در شب را به سوی سپیده کوچ می دهد و از ماندن در
باتلاق شب, می پرهیزاند.

حائری, ازآن شعله های مقدس بود که خداوند, بر سر راه کاروان بشر افروخت. شعله ای که
تا دامنه قیامت, افروخته مانَد. زیرا او برگرفته از قَبَسی بود که موسی از آتشِ
افروخته شده در طور سینا گرفت و برای امت خود, گرما و روشنایی را به ارمغان آورد و
آنان را از تاریکی و سرما رهاند.

این قَبَس مقدس, دست به دست گردید, تا در حرا, به آسمان فرا رفت, زبانه کشید و
گسترانیده شد و پهنه زمین را گرفت و در نور آسمانی خود, همه چیز و همه کس را فرو
برد.

عالمان دین و آیین محمدی(ص) از این قَبَس اند, سرچشمه از این چشمه خورشید می گیرند.
شعله ای از حرا. دلها را به شعله حق روشن می کنند و به کومه جانها و روانها,
روشنایی و گرما می بخشند.

چون شعله ای از آتش طور سینایند, بلندترین و برفراشته ترین قلّه ای که بشر, هر
بامدادان و هر شامگاهان, ستیغ آن را می بیند و آتشی که از دل آن زبانه می کشد به
جان احساس می کند, بشر چه بخواهد و چه نخواهد, چه چشمش را بگشاید و چه نگشاید, چه
بر آن باشد تا قَبَسی از آن برگیرد و چه بر آن نباشد, از پرتو وجود آنان, بهره مند
خواهد شد.

پیام روشن و حیات بخشِ پیامبر اسلام, هر بامدادان و هر شامگاهان, گاه و بی گاه, در
هاله ای از نور بر سینه عالَمیان, فرود می آید. در هر روزی و روزگاری, به دست
فرزانه ای از قبیله نور. روزی به دست سید جمال الدین اسدآبادی, روزی به دست میرزای
بزرگ, روزی به دست حائری, روزی به دست خمینی, روح خدا و….

بشر, تا نفخِ صور, همه گاه باید از آبشارِ دانش و روح زلالِ پیامبر, عقل و دل خود
را شاداب سازد و تشنگی آنها را فرو نشاند وگرنه بیابان آتشنا ک, خشک و قَفر دنیا
جان اش را خواهد گرفت و سموم خود را بر روح و روان اش فرو خواهد باراند.

حائری, در شبی که بی پایان می نمود, باید انسان مسلمان را به بیداری فرا می خواند و
با دانشِ دین و معنویت ناب, او را برمی انگیزاند.

این دعوت بزرگ, آن گاه شورانگیز شد که می باید بر محور و مدار و از بامِ بلند بنایی
مقدس و سُتوار, که خود معمار احیای آن بود, انجام می گرفت.

تقدیر گویا چنین بود. زمینه را خدا این گونه چیده بود که حرکت او, نُمادی از حرکت
رستاخیزآفرین ابراهیم و محمد مصطفی(ص) باشد. همان گونه که آن دو پیامبر اولی
العَزم, حرکت توحیدی خویش را به امر خداوند بر مدارِ دو خانه حقیقت, کعبه و مسجد
النبی, که خود معمار آن بودند و آن دو را از دلِ زمین برآوردند و به آسمان
برکشیدند, به انجام رسانیدند, حائری هم, که از زلال آن دو خانه حقیقت لبالب بود, از
بامِ بلند و سر به آسمان سوده بنایی که به احیای آن برخاسته بود و بُنلاد مکتب نوین
فکری خود را بر آن استوار ساخته بود, همگان را به اسلام ناب, در پرتو دانش دین و
بهره گیری دقیق و روشن از آیینها, سنتها, آموزه ها و معارفِ ناب و زلال آیین محمدی
و عمل به سیره پیامبر اسلام فرا خواند.

فوج فوج انسانهای با استعداد, دوستار دانشِ دین و تشنه زلال معرفت, از هر سوی, از
دور و نزدیک, در این خانه نوبنیادِ حقیقت, که بر بامِ ایران شکفته بود, گرد آمدند,
تا رَشحه هایی از دانش دین را به جام وجود خویش فرو چکانند و به نیروی آن, قلّه
سعادت و نیک بختی را راحت و آسان درنوردند.

اینان کسانی بودند که سپیده را انتظار می کشیدند و چشم به راه روزگار نو بودند.
روزگاری که شب دیرپا و دَیجورِ جهل, این چنین حکمروایی نکند و تار و پودش به دست
توانایی از هم دریده و طرحی نو درافکنده شود.

جوانان با استعداد, اسلام گرا و تشنه زلالِ معارف دین و به ستوه آمده از اختلافهای
سیاسی و درگیریهای بی حاصلِ مشروطه خواهان و مشروعه گرایان, در پی پناه گاهی می
گشتند که هم دین و ایمان شان را از گزند رهزنان اندیشه و گرداب هراس انگیز
دوگانگیها و اختلافها در امان بدارند و هم بر گستره و ژرفای باورها و دانستنیهای
دینی خود بیفزایند و باروی ایمان خود را بر شالوده ای استوار بنیان نهند, تا از باد
و باران و سیلابهای بنیان برافکن, گزندی نبیند.

آنان که در این کهف مقدس پناه آورده بودند, روح شان برق و لَمَعان شگفتی داشت.
حصاری نبود که نشکسته باشند. عاشقانه حرکت می کردند, می آموختند, می نیوشیدند, نماز
را با شکوه قامت می بستند, به نیایش می ایستادند, چشم در چشم استاد و مربی اخلاق
خود می دوختند و سخنان او را با شور و شوق و با دلدادگی تمام بر جام جان شان فرو می
ریختند.

این عشق و دلدادگی به کمال و انقلاب بزرگ علمی و معنوی, آن به آن دامن می گستراند و
عرصه ها و ساحَتهای نو را درمی نوردید و قوای خفته را بیدار و نیروهای مهار شده را
آزاد می ساخت.

این شور و شوق و علاقه وصف ناپذیر به فراگیری دانش دین و فرا رفتن به قلّه های
کمال, چنان شور انگیخت که هر سَختی, گرفتاری و حرمانی را طلبه ها و جوانان علاقه
مند به فراگیری دانش دین, تاب می آوردند و بر هر زرق و برقی به آسانی پشت می کردند
که مباد از برکه معارف ناب دور بیفتند و نتوانند آتش روح تشنه شان را فرو نشانند.

عشق به والاییها, زیباییها, راستیها و درستیها و در یک کلمه, جمال حق, روح را تصفیه
می کند و صفات رذیله را از