پاورپوینت کامل گفتگو با اندیشمندان در باره مجله حوزه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگو با اندیشمندان در باره مجله حوزه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگو با اندیشمندان در باره مجله حوزه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگو با اندیشمندان در باره مجله حوزه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۵۷

گفت وگو با حجهالاسلام والمسلمین استاد عمید زنجانی*

مجله حوزه: اکنون ۲۱ سال از عمر مجله حوزه و حضور آن در عرصه مطبوعاتی می گذرد.
حضرت عالی با شناختی که از آن دارید, کارنامه این نشریه حوزوی را چگونه ارزیابی می
کنید. برجسته ترین نکاتی که در این کارنامه و شماره های نشر یافته نمود یافته چیست؟
و اصولاً در آینده, به چه بایسته هایی باید پای بند باشد؟

برای شروع بحث, نخست نقاط قوت و ویژگیهای مجله (حوزه) را متذکر می شوم و بعد به
سایر موارد بحث, پیرامون عملکرد مجله خواهم پرداخت. یکی از نقاط برجسته ای که در
شماره های متعدد مجله حوزه به چشم می خورد, پرداختن به آراء و نظرات شخصیتهای علمی
در مناسبتهای مختلف است که احیاناً یک, یا دو شماره از مجله به تجزیه و تحلیل آرای
یک متفکر بزرگ اسلامی یک شخصیت و یا عالم اسلامی, اختصاص یافته است که کم هم
نیستند.

البته تا آن جا که من به خاطر دارم این تجزیه و تحلیلها, بیش تر مربوط به شخصیتهای
معاصر, یا نزدیک به زمان ماست. در حالی که این امر, قابل توسعه به شخصیتهای گذشته
است, مخصوصاً شخصیتهای علمی که مجدد و مبتکر به شمار می آیند و راه نویی را در درک
و فهم معرفت دینی ارائه داده اند.

این, یک نکته بسیار مثبت به شمار می آید که خود من, به نوبه خودم, لذت فراوان از آن
برده ام. این خیلی عالی است که نشریه ای به یک مناسبت و بهانه ای, زیر عنوانِ
بزرگداشت یک شخصیت, یک سلسله آرای پخته, سنجیده و مستدل را مطرح کند که مجله حوزه
چنین رویه ای را پیش گرفته و موفق بوده است.

نکته دومی که جالب است, همان مقاله های فنی و تخصصی حوزوی است. همیشه این ایده در
ذهنِ فارغ التحصیلان حوزه بود که حوزه علمیه قم, احتیاج به یک نشریه تخصصی دارد که
به نامِ حوزه, کسانی را که از حوزه بریده و جدا شده اند و در شرایط جدایی و دوری از
حوزه علمیه به سر می برند ولیکن می خواهند قلب و دل و فکر و معلومات شان متصل به
حوزه باقی بماند, اشباع کند و برای آنان, منبع فکری مناسبی به حساب آید. این ایده
از قدیم الایام وجود داشت. چون مجله هایی که در قدیم, مخصوصاً قبل از انقلاب اسلامی
در قم منتشر می شد, مانند: مکتب تشیع, به همت آقای رفسنجانی, مکتب اسلام, به همت
آقای مکارم شیرازی, اینها ناگزیر بودند که مخاطبان شان را از حوزه توسعه بدهند و
مخاطبان فراتر از حوزه داشته باشند; لذا نمی توانستند واجد مسائل تخصصی باشند,
هرچند گاه به گاهی, مقاله هایی هم در این زمینه در آنها منتشر می شد.

بنابراین, این نکته دوم, بازتاب مقاله های فنی و تخصصی در مجله حوزه, که بخش درخور
توجهی از مجله را ویژه خود ساخته, در عین حال پلی است بین حوزه علمیه و کسانی که در
فکر و اندیشه پیوند با حوزه هستند. البته این کار را آقای سبحانی یک مدتی دنبال کرد
از طریق مجله کلامی و امثالهم.

در هر حال, چون این کارها هزینه های فراوانی را در بر دارد, بالأخره باید به وسیله
مؤسسات و سازمانهایی, تأسیس و راه اندازی و حمایت شود که دارای بودجه رسمی دائمی و
قادر به انجامِ چنین فعالیتهایی هستند.

البته این هم ناگفته نماند که مجله حوزه, اختصاص به این مسائل نداشته, در ضمن قدری
فراتر رفته و گسترده تر عمل کرده و مقاله های عمومی هم داشته است.

بنابراین, با توجه به دو نکته ای که عرض کردم, از یادآوری دیگر نکته های مثبت مجله
درمی گذرم و شاید ضرورتی نداشته باشد که برشمرده شود.

به نظر حضرت عالی مهم ترین انتظار جامعه علمی و مخاطبان مجله حوزه, که ویژه حوزه
های علمیه است و با نام (حوزه) و گرایش به حوزه ها نشر می یابد, چه می تواند باشد؟

, مجله حوزه, چون به نام حوزه علمیه است و به نام حوزه نشر می یابد, می تواند به
صورت ارگانِ رسمی حوزه عمل کند. البته نه ارگان رسمی به معنای خاصِ قانونی آن, بلکه
به معنای ارگان فکری حوزه.

از این روی, باید از علوم رسمی حوزه بحث کند. مقاله هایی را به علومی مانند: فقه,
اصول, فلسفه, تفسیر و سایر مسائلی که در حوزه به عنوان علوم رسمی تلقی می شود,
اختصاص بدهد. اگر قدری هم سطح بالاتری داشته باشد, هیچ اشکالی ندارد.

و می توان این دو نکته را با مطرح کردنِ شخصیتهای گذشته و پرداختن به آرای آنان, با
هم تلفیق کرد. فرض کنید شخصیتهایی فلسفی داریم که می توان با طرحِ نام آنان, دیدگاه
ها و نظراتی که در لابه لای آثار از خود به جای گذاشته اند, جست وجو کرد و برجسته
ترین آرای آنان را با تحلیلهای جدید, به جامعه علمی شناساند. چون ما, خواه ناخواه
نمی توانیم ایستا عمل کنیم. به این معنی که به فرض, یک مطلب فلسفی در آثار ملاصدرا
آمده و ما بعد از چند صد سال, می خواهیم آن را تحلیل کنیم, نمی توانیم برابر و
مساوی خود آثار ملاصدرا باشد, باید یک نوآوری در این تحلیل وجود داشته باشد.

لزومی ندارد نوآوری در اصل نظریه باشد. پردازش نظریه و به اصطلاح ارائه و بازخوانی
نوین از یک نظریه قدیم, می تواند واجد ویژگیهای جدید باشد.

در هر حال, شخصیتهای فلسفی, تفسیری و عالمان علوم حدیث, فقه, اصول کم نداریم. فرض
بفرمایید در یک شماره مجله, اگر آرای مرحوم آقا ضیاء عراقی, در زمینه نوآوری در
اصول, که در (نهایه) بازتاب یافته, مطرح بشود و تجزیه و تحلیل درباره آن آراء, به
درستی انجام بگیرد, کار بسیار مفیدی خواهد بود. اگرچه کتاب ایشان در دسترس است;
امّا این که کسان بیش تری بتوانند به نظر و تحلیل پژوهشگر و محققی که از این اثر
بهره فراوان برده و مأنوس آن بوده و به شکل عمیقی نسبت به آن آشنایی پیدا کرده و با
آثار منتقدین نیز آشناست, دسترسی پیدا بکنند, سبب ترویج و عمق بخشیدن به فکر و
اندیشه خواهد شد و کارِ جدیدی خواهد بود.

من اشاره می کنم در این جا به درسهایی که از صدای جمهوری اسلامی ایران پخش می شود.
پخش درسهای رسمی حوزه خوب و مفید است. ولی این شکل که دیدگاه های فلسفی, فقهی,
کلامی شخصیتهای بزرگ مورد بررسی قرار بگیرد, همان کاری که مجله حوزه انجام می دهد,
به مراتب مفیدتر است. یعنی ممکن است که فارغ التحصیل دروس حوزوی که در یک گوشه ای
از ایران به سر می برد و تمام فکر و ذکرش در خدمت به جامعه اسلامی است, در عین حال,
یکی ـ دو مشغله هم دارد, این که درس فلان آقا را از رادیو گوش کند, برایش خیلی مفید
نیست. در واقع مخاطبان آن درسها, طلبه های جوانی هستند که دوره هایی را ندیده اند.
فرض کنید جدید الورودند.

اما آن آقایی که در گوشه ای به خدمت مشغول است, فرض کنید, درسهای بزرگان را دیده,
منتهی الآن از حوزه دور افتاده است که این نوع ارائه نقطه نظرات بزرگان, با تحلیل
جدید و قراءت نو, خیلی برای وی مفید و کارساز خواهد بود.

به طور طبیعی, نگاه توسعه ای یکی از الزاماتی است که مجله حوزه آن را در نظر دارد,
اما با توجه به ظرفیتهای محدود یک مجله با این همه گوناگونی آرمانی چگونه می تواند
توفیق کسب کند؟

, چهره حوزه علمیه و هدف اصلی آن, از آن نقطه آغازین که حوزه علمیه نجف به دستِ و
همّت شیخ طوسی بنیان گذارده شد, تربیت فقیهان بود. این امر, رسالت نخست حوزه های
علمیه به شمار می رود. اما پاسداری از دین, رسالت عام است که حوزه ها دنبال می
کنند.

حوزه ناگزیر است مفسر خوب, فیلسوف خوب و کلامی خوب هم تربیت کند. حتی در آن شش رشته
اصلی علوم دینی و اسلامی, حوزه علمیه ناگزیر است که به نخبه پروری بپردازد.
بنابراین توسعه لازم است. حالا یک مجله, چگونه می تواند به همه این بخشها بپردازد؟
یک راه حلّ آن, همان مناسبتها خواهد بود. فرض بفرمایید: یک, یا دو شماره به مرحوم
علامه طباطبایی اختصاص یابد, به منظور ارائه شیوه و آرای تفسیری آن عالم بزرگ. این
مسأله می تواند بسیار تحول آفرین باشد. لزومی هم ندارد در یک شماره محدود و خلاصه
شود. در مراحل بعد می توان به آرای فلسفی ایشان پرداخت. خوشبختانه ما عالمانی داریم
که در بیش از یک رشته تبحر دارند و صاحب نام هستند. همچنین مسأله عرفان و اخلاق را
داریم که جای بحث و کار بسیار دارد و متأسفانه کم تر به آن توجه می شود و در ردیف
دروس رسمی حوزه هم قرار ندارد.

بنابراین, فکر می کنم این روش, می تواند خوب و باعث و منشأ خیر در جامعه علمی باشد.
منتهی, خواه ناخواه, مجله از آن فکری که شما دارید, که همان اشاعه فرهنگ اسلامی و
مذهبی در میان عامه مردم به شمار می رود, فاصله می گیرد. چون, خود به خود با این
روش, به سوی تخصصی شدن می رود و مخاطبان خاص پیدا می کند و برای همه مردم قابلِ
استفاده نخواهد بود. ولی بالأخره جای چنین کاری خالی است.

الحمدلله دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم, نشریه های گوناگونی دارد و می تواند
این نشریه ها را تقسیم بندی کند که ظاهراً این کار را هم کرده است. یعنی تا آن جا
که من اطلاع دارم. به عنوان مثال چند وقتی است مجله ای را منتشر می کند به نام:
کاوشی نو در فقه. مجله بسیار مفید و خوبی است. البته پژوهش به معنای خاص است و مجله
تخصصی خوبی است. دفتر تبلیغات اسلامی مشهد هم کارهای خوب و اساسی انجام داده است.

در هر حال, تقسیم کار می تواند موجب شود حوزه های کاری هر مجله مشخص شود. هیچ
اشکالی هم ندارد که به فرض, مجله حوزه, یا هر مجله دیگری به صورت تخصصی, تنها در
هزار نسخه منتشر شود.اینها در آینده مأخذ و منبع خواهند شد و بسیار موجب خیر و برکت
خواهند بود. این حرکتها و آثار, به تاریخ خواهد پیوست و نمایان گر تحول دوره و
زمانه ما به شمار خواهند آمد. و آیندگان, یک قدم جلوتر حرکت خواهند کرد و تکرار
مکررات گذشته نخواهد شد.

ثانیاً, در همین مخاطبان کیفی, یعنی همان هزار نفر مخاطب کیفی, اثر فوق العاده ای
خواهد داشت.

نکته دیگر, کادر مجله است. تا جایی که من اطلاع دارم, گاهی پروژه هایی را به افراد
مختلفی می دهند, تا کار انجام شود. این مسأله, در عین حال که دارای نقاط مثبتی است
و کمک می کند به افراد صاحب نظر و محقق; اما این امر, باید به صورتی باشد که تنها
در مقابلِ حق الزحمه صورت نگیرد. در واقع باید شرایطی را فراهم کرد, تا افرادی که
نظریه جدیدی دارند و یا علاقه مند به ارائه طرح و تحلیل و بررسیهای جدید خود هستند
هم, تشویق شوند آرای خود را در مجله ارائه دهند.

فرق این دو دسته محقق و پژوهشگر در آن است که در دسته دوم, علاقه و انگیزه های
دیگری, به غیر از مسائل مالی هم وجود دارد و باید به نوعی با دعوت از آنان, زمینه
انتشار آثارشان را فراهم کرد.

البته من تصور می کنم شیوه مصاحبه با افراد صاحب نظر که در مجله ها و نشریه ها رواج
پیدا کرده, به همین منظور است.

در این مصاحبه ها, خود مجله به سراغ افراد صاحب فکر می رود و از او نظرخواهی می
کند. اما به نظر من این, کافی نیست; چرا که مصاحبه شونده, صرفاً به پرسشهای طرح شده
پاسخ می دهد و طبیعی است در پرسش و پاسخ آن, دقت لازمی که در نوشتن وجود دارد,
نخواهد بود.

در نوشتن, همیشه یک چرای بزرگ در برابر نویسنده وجود دارد. براساس ساختاری روشن, به
طرح مسائل, به صورتِ همه جانبه و فراگیر می پردازد, آن هم به صورت مستدل و مستند به
هر حال, باید جاذبه هایی ایجاد شود تا اهل فن از طرحِ نظرات و آرای خود در مجله
استقبال کنند.

بهترین راهکارها, یا راهکارهایی که برای افزایش توان و جاذبه های مجله می توانید
ارائه بفرمایید چیست؟

, برای این منظور می توان به صورتِ دوره ای از افراد صاحب نظر سراغ گرفت و از آنان
خواست که دیدگاه های جدید و تحلیلهای خود را ارائه کنند. حتی در صورت مصاحبه, می
توان با جهت مندی در نظر گرفته شده به تقریر سخنان صاحب نظران و اندیشمندان پرداخت.

این مسأله بسیار مهم است که در مصاحبه جوری عمل نکرد که معنایی خلاف نظر نویسنده
احصا شود. همچنین می توان با ارائه و چاپ خلاصه مقاله ها, حوزه گسترده تری را پوشش
داد.

به هر حال, در مجموع, به نظرم می آید نشریه حوزه, تا به این جا, تلاشِ بسیار بزرگی
در راهِ گسترش فرهنگ و علوم اسلامی و دینی کرده است. امیدوارم که در آینده به مراتب
موفق تر از گذشته باشد. برای همه عزیزان آرزوی توفیق و موفقیت دارم.

گفت وگو با دکتر سید جعفر شهیدی*

حوزه: ارزیابی حضرت عالی از کارکرد مجله حوزه چیست؟ آیا در راه گسترش فرهنگ دینی و
نیز طرح مباحث علمی و پاسخ گویی به پرسشهای مخاطبان خود موفق بوده است؟

به نامِ خدا. به نظر من باید نخست به این موضوع پرداخت که تا چه حدّ به اهدافِ
تعیین شده اولیّه دست یافته است. در مجموع, مجله حوزه در این ۲۰سال انتشار, رشد
بسیار خوبی داشته است و توانسته به مخاطبان بیش تری دست یابد.

مجله حوزه, با توجه به مطالب و مباحث مطرح شده توانسته منبع مناسبی برای پاسخ به
پرسشهای جامعه علمی کشور باشد و در راه ارائه نظریات و مباحث جدید هم عملکرد موفقی
داشته است.

حوزه: به نظر حضرت عالی چه خلأهایی و چه مباحثی وجود دارد که در صورت طرح, می توان
آنها را به نقاط قوت مجله تبدیل کرد؟ در واقع, چه انتظار برآورده نشده از مخاطبان
ممکن است وجود داشته باشد؟

, یکی از مسائل بسیار مهم, مطرح ساختنِ مباحث عمومی و مسائل مبتلا به امروز جامعه و
مردم در کنار طرح مباحث و مسائل تخصصی موردنظر فرهیختگان و دانش پژوهان و طلابِ
علوم دینی در مجله حوزه است که می تواند به یکی از نقاط قوت آن تبدیل شود و مجله را
دارای دو دسته از مخاطبان کند: نخست مخاطبان خاص و دوم مخاطبان عام. به این وسیله
می توان هر دو سطح را پاسخ گو بود و شبهه های هر دو دسته را از بین برد.

مجله حوزه پل ارتباطی میان حوزه و افرادی است که به هر دلیل دور از حوزه هستند و می
خواهند از منبع علوم اسلامی کسب فیض و معرفت کنند و این, مسؤولیت بسیار بزرگ و
خطیری است.

حوزه: در مسیر رشد و تحولاتی که حوزه می بایست از آن برخوردار باشد, چه بایسته هایی
برای آن مطرح است و شکل خوشایند حوزه در این حرکت چه می تواند باشد؟

همان طور که وضعیت امروز حوزه های علمیه نسبت به گذشته تغییر بسیاری کرده است,
رسانه های مربوط به حوزه هم باید در محتوا و هم در شکل بیرونی, همگام با تغییرات
حوزه, رشد و توسعه پیدا کنند. مجلاتی همچون مجله حوزه, محل تضارب آراء, طرح مباحث
جدید و بازخوانی آثار و نظرات علمای بزرگ گذشته است و می تواند باعث حرکت و فهم
عمیق تر از مسائل و مباحث دینی شود.

حوزه: مهم ترین مشخصه و ویژگی مجله حوزه چه می تواند باشد؟ به نظر حضرت عالی,
گرایشی را, با توجه به رسالتی که دارد باید برگزیند و دنبال کند.

مجله حوزه باید در طرح مباحث جدید و قراءتهای نوین در مفاهیم عمیق دینی پیشگام
باشد. لازم است انسان با تلاش و جهد و کسب شعور, هر مرحله و هر جایگاهی از زندگی را
تبدیل به موقعیتی خداپسندانه به منظور خدمت به خلق خود قرار دهد و چه خدمتی بالاتر
از آگاهی رساندن به مردم و شناساندن احکام و مفاهیمِ اسلامی به جامعه.

حوزه: از چه ابزارهایی می توان بهره گرفت؟ در واقع کارآمدترین ابزارها در این راه,
کدام است؟

مجله حوزه می تواند با تحقیق و استفاده از نظریات علما و صاحب نظران علوم دینی,
مشکلات فکری و شبهه های موجود در اذهان جامعه را شناسایی و در رفع آنها اقدام کند
که این بخشی از وظایف مجله ای چون حوزه به شمار می رود.

حوزه: به طور کلی, حضرت عالی کارکرد دو دهه ای مجله حوزه را چگونه ارزیابی می کنید؟

عملکرد مجله حوزه تاکنون الحمدلله موفقیت آمیز بوده است و امیدوارم در سایه الطاف
خداوندی, در راه رسیدن به اهداف متعالی خود همچنان موفق و مؤید باشد.

گفت وگو با حجه الاسلام والمسلمین غلامرضا مصباحی مقدم*

حوزه: جناب عالی تا چه اندازه با مجله حوزه آشنایی و شناخت دارید و فکر می کنید
مجله ای که از درون حوزه برای مخاطبان مختلف درون حوزوی و حتی برون حوزوی منتشر می
شود, به چه بایدها و نبایدهایی می بایست ملتزم باشد؟

, بنده از سالهای قبل, این نشریه را مطالعه می کردم. آن چه را که می خواهم عرض کنم
طبعاً بایسته ها و نبایسته ها در مورد چنین مجله ای است.

این مجله, چون عمدتاً برای خود طلاب نوشته می شود, البته برای دیگران هم مفید است,
ولی علی القاعده, بیش ترین مخاطبان آن فضلا و طلاب حوزه های علمیه هستند. بر این
مبنی, معتقدم که رسالت یک طلبه یا عالم دینی, دفاع از دین است. طبعاً دفاع از دین
در هر دوره اقتضائاتی دارد. در این دوره, دفاع از دین, نیازمند شناخت افکار, عقاید
و آرایی است که یا در جهان به طور عام منتشر می شود یا در حوزه معارف اسلامی,
اجتماعی و دینی در جامعه ما مطرح می شود.

معمولاً آن چه که صاحب نظران در جامعه بازتاب می دهند, هم برگرفته از افکار دیگران
است که افکارشان در گذشته, یا در حال حاضر, در جهان مطرح شده است. بر این اساس,
معتقدم یک مجله ای که رسالت اطلاع رسانی به علما و فضلای حوزه های علمیه را دارد,
باید این دیدگاه ها و افکار را منتشر کند هم خود افکار و آرا را با دلایل و
مستندشان منتشر کند, هم اگر نقد و نظری نسبت به آن افکار و آرا وجود دارد, آن
نقدونظر را هم منتقل کند. البته از فضلا و علمای مخاطب بطلبد که آنها هم در این
مورد نظرات خودشان را برای مجله ارسال کنند, تا مجله بتواند از نظرات آنها هم
استفاده کند. شاید بگویم این مهم ترین رسالت یک مجله با این خصوصیات است که در حوزه
معارف دینی قصد تقویت و تبلیغ اهل نظر و اهل عمل را دارد.

حوزه: چه گزاره ها, مقوله و موضوعهایی, به نظر حضرت عالی خوب است که محور کار قرار
بگیرد و درباره آنها پژوهش شود؟

, طبعاً حوزه مسائل بسیار گسترده است. از مباحث مربوط به متافیزیک و فلسفه متافیزیک
و در مقابلش فلسفه فیزیک گرفته تا مباحث زیربنایی فکر و اندیشه. آرای ارباب عقاید و
بنیان گذاران مکاتب و فلسفه ها و مذاهب باید مطرح شود. بابی باید باز شود برای
آشنایی با سایر ادیان, چه ادیان الهی و ابراهیمی, چه ادیان دست ساخته بشر. درباره
ادیان, می باید گفتار و مطالبی در حوزه معارف اسلامی منتشر شود, تا علمای ما با آن
مذاهب و ادیان به خوبی آشنا و از آنها, مطلع شوند. همچنین اگر احیاناً نقد و نظر
دارند, بتوانند آن نقد و نظر را به خوبی و روشنی, ارائه دهند.

علاوه بر این, عالمان دین در حوزه علوم اجتماعی, مثل اقتصاد و جامعه شناسی و علوم
سیاسی و حقوق, باید مطالب را به روز بدانند و از آن چه که در سطح جامعه بشری مطرح
است, درک خوبی داشته باشند. قوی ترین استدلالهای آنها را دریافته باشند و اگر نظری
دارند, علی المبنا آن را در جامعه علمی بازتاب دهند.

حوزه: به نظر حضرت عالی, بُعد اطلاع رسانی مهم تر است, یا تغذیه اطلاعاتی؟

در مجله ای که به طور عمده, علما, فضلا و طلاب را از نظر نیازهای فکری و اطلاع
رسانی تغذیه می کند, شاید مسأله اطلاع رسانی مهم تر باشد, تا مسأله نقد و نظر.
بسیاری از علما و فضلا, از نظر علمی توانایی ارائه نظرات کاربردی را دارند; اما
ممکن است به دلیل ناآشنایی با زبانهای مختلف دنیا, از آن چه که در باب معارف بشری
در دنیا وجود دارد و در روزنامه ها, مجله ها و کتابها بازتاب یافته و یا می یابد,
آگاهی و اطلاع کافی پیدا نکنند. از این حیث معتقدم که بُعد اطلاع رسانی, علی
القاعده, باید اهمیت بیش تری داشته باشد.

حوزه: چه نکته هایی وجود دارد که می بایست در مدیریت و انتشار مجله و به منظور رفع
کاستیها و در راستای قوت و کارآمدی مجله مورد اهتمام باشد؟ آیا راهکارهایی در این
زمینه می توان ارائه کرد؟

من می توانم به صورت قاطع و مؤکّد پرهیز دهم که مبادا در استفاده از منابع و آثار,
به منابع دست دوم و ترجمه ها اکتفا بشود; چرا که متأسفانه ضعف در انتقال مفاهیم در
این زمینه, کم نیست. مترجم, گاه با حوزه ای که به ترجمه مشغول است, آشنایی کافی
ندارد. از این جهت, در درک مفاهیم عاجز بوده و نمی تواند آن را درست ترجمه و انتقال
دهد.

گفت وگو با دکتر کاظم معتمدنژاد*

حوزه: ضمن تشکر از فرصتی که در اختیار قرار دادید, به عنوان اولین سؤال بفرمایید با
توجه به بایسته ها و اقتضائاتی که از یک رسانه تبلیغ دینی و حوزوی انتظار می رود,
جایگاه رسانه های دینی کشور را با توجه به ادوار مختلف تاریخی آن چگونه تحلیل می
کنید و چه آینده ای برای آن می توان تصور کرد؟

بنده هم از شما تشکر می کنم که مرا دعوت کردید و نظر بنده را در مورد پیشبرد اهداف
و عملکرد مجله حوزه جویا شدید.

امروزه, با استفاده از تکنولوژیهای جدید ارتباطی و پیدایش وسائلی همچون ماهواره,
اینترنت و… شرایطی پدید آمده است که تعداد مخاطبان پیامهای ارتباطی, افزایش پیدا
کرده است. لذا من فکر می کنم پیامها, باید طوری عرضه شود که توجه مخاطبین را جلب
کند و باعث افزایش حضور مخاطبان شود. یکی از راه های جذب این حضور و افزایش
مخاطبان, توجه به اوضاع و احوال کلی است که وضعیت مملکت, منطقه و جهان را در نظر
گرفت و بر این مبنی پیامها را تهیه و تنظیم کرد. لذا با توجه به هدفهایی که مجله
حوزه تعقیب می کند, باید شرایط را در نظر گرفت. هر رسانه برای خودش یک اقتضائاتی و
چارچوب مشخصی دارد. من فکر می کنم که باید شرایط محیط ملی و شرایط منطقه ای و بین
المللی را در نظر گرفت و با توجه به هدفهایی که دنبال می شود و در نظر گرفتن این
۳محور: ملی, منطقه ای, بین المللی, و یافتن آمادگیهای موجود در محیط, اطلاعات در
اختیار و دسترس مخاطب یا مخاطبان قرار دادن و نشر چیزهایی که مورد استفاده مخاطبان
واقع شود. به همین جهت, صرف نظر از مسائل تاریخی, تنشها مطرح می شود.

در تجربیات گذشته, به وضع کنونی ایران و کشورهای اسلامی و جهان, باید توجه داشت و
طبیعتاً موضوع انطباق با زمان پیش می آید و البته رسالت حوزویان و نشریه حوزه, بیش
از پیش است و امیدوارم در حرکت آینده مجله شما به این موضوع, بیش تر توجه شود.

حوزه: مسأله انطباق با زمان یکی از آن مسائل کلیدی حوزه پس از پیروزی انقلاب بوده و
بسیار مورد تأکید حضرت امام خمینی, و در مقطع جدید حوزه به دنبال این مسأله بوده و
هست که سازوکارهای فقهی و نگاه به مسائل, با تکیه بر این مسأله باشد. بفرمایید
انطباق با زمان در قالب مجله حوزه چه وجهی می تواند داشته باشد؟

مسأله انطباق با زمان یک بحث تاریخی و تدریجی است. در گذشته هم نشریات دینی و مذهبی
وجود داشته, ولی در گذشته آزادی کامل برای ارتباطات دینی و بالطبع استفاده از وسائل
ارتباطی دینی وجود نداشت, لیکن پس از پیروزی انقلاب اسلامی که این امکانات پدید
آمده است, باید حداکثر بهره برداری را کرد و به همین جهت است که انطباق با زمان,
اهمیت مضاعف پیدا می کند. اکنون که این امکانات وجود دارد, چرا بهت