پاورپوینت کامل گفت وگو با حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدعلی ایازی ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفت وگو با حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدعلی ایازی ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفت وگو با حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدعلی ایازی ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفت وگو با حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدعلی ایازی ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۸

حوزه: با تشکر از حضرت عالی که گفت و گوی با مجلّه حوزه را پذیرفتید, مجله ای که در
راه اندازی, آن نقش داشته اید. بی گمان, روایت چگونگی شکل گیری و فکری که به نشر
مجلّه حوزه انجامید, برای خوانندگان جاذبه خواهد داشت و پس از گذشت دو دهه از نشر
پیاپی و استوار مجلّه حوزه, گامها و حرکتهای شورانگیز نخست در افروختن این مشعل,
زیبایی و شکوه خود را دارد و همچنان نو و برانگیزانند و ره گشاست. اکنون مصدع شدیم
تا روایت چگونگی شگل گیری مجله حوزه را از زبان شما بشنویم.

این جانب از آغاز تأسیس, از اواخر سال ۱۳۶۰, ذی حجّه۱۴۰۱ هـ.ق. دست اندرکار و در
جهت انتشار مجلّه حوزه, گزینش و تربیت نویسندگان, نگارش مقاله ها و تهیه امکانات
بوده ام. داستان از این قرار بود:

روزی, مرحوم آیت اللّه عبایی خراسانی, که سابقه آشنایی و همکاری از پیش از انقلاب
با هم داشتیم و من چند ماهی بود که مسؤولیتهای فرهنگی را که در تهران داشتم, رها
کرده و به قم آمده بودم, به دفتر خود, که آ ن وقت درساختمان کنونی جامعه مدرسین
بود, دعوت کردند و گفتند: حوزه علمیه مجلّه ای برای طلاب و روحانیّون, که انعکاس
دهنده مسائل فرهنگی و تبلیغی باشد, ندارد, چه خوب است شما. که سابقه کار مطبوعاتی
در تهران داشته اید, چنین مجلّه ای را انتشار دهید.

این جانب هم, که در آن وقت یکی از آرزوهای دیرینم بود که از حوزه مجلّه ای برای
طلاب و اهل علم نشر یابد, پذیرفتم و با یکی از دوستان قدیمی خود, که به تازگی از
مشهد به قم آمده بود, در میان گذاشتم و قرار شد زمینه انتشار چنین مجلّه ای را
فراهم کنیم. چون جایی نداشتیم, در طبقه سوم پاساژ قدس, با توصیه مرحوم آقای عبایی
یکی دو اتاق گرفتیم و مستقرّ شدیم.

بنا شد برای طرح و شکل مجلّه و چگونگی جذب و تربیت نویسنده, برنامه ریزی کنیم. در آ
ن زمان, جناب آقای محمد رضا حکیمی, قم تشریف داشتند و از ایشان, برای انتشار مجلّه
و کم و کیف آ ن نیزمشورت می گرفتیم. در جلساتی که تشکیل می شد, ایشان با علاقه و
جدیّت نظر می دادند و انصافاً در آن سا لها, سهم جدّی در چگونگی انتشار و ارتباط با
شخصیتهای فرهنگی کشور و شکل وشمایل مجلّه داشتند. و به تعبیر خودشان: می خواستند
تجربه سالها حضور در انتشارات فرانکلین(انقلاب اسلامی امروز) را به حوزه و نسل جدید
منتقل کنند.

این مطالعات, بیش از شش ماه طول کشید و در این مدت, این جانب, در پی گردآوری مقالات
بودم. در همین فاصله, مسائل دارالتبلیغ پیش آمد و ساختمان انتشارات, که اول
صفائیه(شهداء) بود, همراه دیگر ساختمانها, به دفتر تبلیغات اسلامی واگذار شده و
دوست مشهدی ما, به مشهد برگشت و این جانب, افزون بر مسؤولیت مجلّه ای که قرار بود
نشر بدهیم, مسؤول انتشارات دفتر تبلیغات شدم و لذا جهت سازماندهی مجلّه با امکانات
بیش تری اقدام کردم و از آن جمله گزینش نیروهای جوان برای آموزش نویسندگی, روش
تحقیق, آشنایی با علوم انسانی مورد نیاز حوزه ها چون: روان شناسی, جامعه شناسی,
حقوق و تاریخ.

بیش از هفت ماه پس از این آموزشها و گرفتن مقالاتی از افراد بیرون از مجلّه و ضمیمه
کردن آنها با مقالات افرادی از مجلّه, که آمادگی بیش تری برای نوشتن داشتند, زمینه
انتشار مجلّه در آبان۱۳۶۲ فراهم گردید و نخستین شماره مجلّه در این تاریخ منتشر شد.
مجله ای که در آغاز با واکنشهایی همراه بود, از سویی توسط نیروهای انقلاب و
روشنفکران و طبقات بیرون حوزه مورد استقبال قرار گرفت, به گونه ای که شماره اول آن
به سرعت به فروش رسید. نامه هایی در حمایت و تجلیل از مجلّه, مرتب به دفتر مجلّه می
رسید, استقبال به حدّی بود که چند شماره اول مجلّه در تیراژ سی هزار و بیش تر, تمام
شد. از سوی دیگر, مجلّه توسط جریاناتی از تریبونِ نمازجمعه و برخی اشخاص بنام و
جنجالی مورد طعن و مخالفت قرار گرفت. در حالی که این جانب بعد ها, با آنان صحبت
کردم, به طور مشخص, هیچ کدام, دلیل خاص و موجّهی به جز مخالفت با دفتر تبلیغات
نداشتند. بالآخره حساسیتهایی نسبت به مجلّه ایجاد شده بود.

من دلیل حساسیت را نه خود مجلّه, که حساسیت نسبت به دفتر تبلیغات می دانستم.

حوزه: در آن برهه دفتر تبلیغات اسلامی, مرحوم آقای عبایی خراسانی, شما و دیگر
دوستان دست اندرکار چه نیازهایی در حوزه احساس می کردید و چه خلأهایی را می دیدید
که می باید با نشر مجله ای آن را برآورده و پرکنید. در اساس, چه هدفهایی را دنبال
می کردید.

همان گونه که اشاره شد,شکل گیری مجلّه حوزه براساس نیازی بود که نسبت به روحانیون,
بویژه پس از انقلاب اسلامی, احساس می شد. این نیازها و اهدافی که درپی آ نها بودیم,
به صورت شورایی مورد توجه قرار می گرفت. و در این راستا این جانب شورایی را به وجود
آوردم که این اهداف و نیازها را مورد توجه قرار بدهد و خودم نیز مرتب شرکت می کردم.
حتی در جهت تقویت برنامه ها, افرادی را از بیرون دعوت می کردم. اهداف مهمی که ما در
پی آنها بودیم, به شرح زیر است:

۱. انتشار مجلّه ای که ارگان حوزه های علمیه باشد, نقطه ربط و پیوند میان حوزه ها
قرار بگیرد. و لذا باید به مسائل و مشکلات و کاستیهای حوزه ها بپردازد و در سطحی
قابل طرح, پیشنهادهایی را برای مراجع و مسؤولین طرح کند.

۲. روحانیت به قدرت رسیده بود, این قدرت برای خودش پیامدهایی را ایجاد می کرد, از
سویی دیگر نمی توانست ازمسائل و علوم زمانه خود بی خبر باشد, باید از جهان, و نیاز
انسان و حوادثی که برای او اتفاق می افتد, آگاه باشد. از این روی اطلاع رسانی, یکی
از اهداف مجلّه بود. و از سوی دیگر, قدرت, آفتهایی را به دنبال می آورد که نیازمند
به تذکر به وارستگی و عدم توجه به دنیا و زخارف آن بود که دستورالعملها, یا آفات
علم و برخی دیگر از مقاله ها,در این راستا, طرح ریزی و نگارش می یافت. یا ضرورت نقد
و انتقاد در جامعه, در این فضا طرح گردید.

۳. بررسی مسائل آموزشی و درسی حوزه, مسائلی که جنبه صنفی داشت و همین نقد کتابها و
روشهای درسی رایج در حوزه ها, یکی از اهداف بود که در هر شماره, به مناسبتی مطرح می
شد.

۴ . یکی دیگر از اهداف مجلّه, آگاهی دادن حوزه ها و روحانیت به مسائل و جریانات
علمی و فرهنگی بود که در این راستا, با توجه به این که مجلّه دوماهنامه بود, نمی
توانست ا خبار روز را مطرح کند, اما می توانست برخی اخبار و گزارشهای فرهنگی و
اجتماعی را انعکاس بدهد.

لازم به ذکر است که در آ ن زمان, هیچ مجله ای در قم, به جز مکتب اسلام منتشر نمی
شد.

افزون بر این که این مجلّه مکتب اسلام مخاطبش عام بود و کم تر به مسائل حوزه ها می
پرداخت.

مجله ای فراموش شده بود, به حدّی که بسیاری, حتی در حوزه ها نمی دانستند این مجلّه,
باز هم منتشر می شود, یا خیر, در حالی که مجلّه حوزه, با انتشارش فضا و مخاطبان
جدید پیدا کرد و زمینه طرح مسائل و انگیزه انتشار مجلّه های دیگر عمومی و تخصصی
گردید و حتی زمینه انتشار کتابهایی در راستا و فضا و عنوان مقالات مجلّه شد.

حوزه: آیا از آغاز همین نام برای مجله برگزیده شد, یا نام دیگری قرار بود روی آ ن
گذاشته شود.

در آغاز, نام مجلّه را(روشنگران) گذاشتیم و دوستان هم, با توجه به اهداف مجلّه, این
نام را همه پسندیدند و حتی آقای محمد رضا حکیمی هم, که دنبال نام مناسبی برای مجلّه
بود, این نام را پسندیده بود. قرار شد که طرح پشت جلد را به گر