پاورپوینت کامل متن سخنرانیهابخش دوم همایش بزرگداشت یکصدمین سالگرد مشروطیت در مجلس ۱۴و۱۵مرداد ۱۳۸۵پارادوکس قراءت مدرن از بیداری اسلامی در عصر مشروطه ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل متن سخنرانیهابخش دوم همایش بزرگداشت یکصدمین سالگرد مشروطیت در مجلس ۱۴و۱۵مرداد ۱۳۸۵پارادوکس قراءت مدرن از بیداری اسلامی در عصر مشروطه ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل متن سخنرانیهابخش دوم همایش بزرگداشت یکصدمین سالگرد مشروطیت در مجلس ۱۴و۱۵مرداد ۱۳۸۵پارادوکس قراءت مدرن از بیداری اسلامی در عصر مشروطه ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل متن سخنرانیهابخش دوم همایش بزرگداشت یکصدمین سالگرد مشروطیت در مجلس ۱۴و۱۵مرداد ۱۳۸۵پارادوکس قراءت مدرن از بیداری اسلامی در عصر مشروطه ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۹۵

بسم اللّه الرحمن الرحیم

نکته ای به نظرم آمد که به طور شوخی به برخی از دوستان گفتم. گفتم: این بزرگداشت
صدمین سالگرد نهضت مشروطه ما, مثل این است که کیک تولّدی با ۱۰۰ شمع برای یک
پیرمردی که به هر حال از گذشته هم اشتباهاتی داشته است, حاضر کنیم و یک جوان برومند
۲۸ ساله یا ۲۹ ساله را هم کنارش بگذاریم که به نحوی به آن پیرمرد وابستگی دارد. در
برابر این جوان ۲۸, ۲۹ ساله, هی توی سر این پیرمرد بزنیم و بگوییم که ببین این نه
اشتباهات تو را داشته و نه مثل تو ناموفق بوده و… و این پیرمرد هی شرمسار بشود. به
نظرم آمد امروز یک مقداری از زبان این پیرمرد از تجاربی که داشته و حتی اشتباهاتی
که داشته, مقداری صحبت کنم بهتر است. من فکر می کنم اگر ما جای آن پیرمرد بودیم و
این قدر به ما سرکوفت می زدند که تو در صدسالگی این همه اشتباه داشتی, شمع را فوت
نمی کرد هیچی, و شاید از جلسه ما هم می رفت بیرون.

لذا من یک مقداری می خواهم امروز در جنبه های مثبت مشروطه صحبت کنم. البته خودم هم
مثل افراد دیروز با همان علایق, یک مقداری هم انتقاداتی به این پیرمرد دارم, ولی از
این جنبه که وارد می شویم این بحثِ ناکامی مشروطه و عدم ناکامی انقلاب اسلامی و این
که اصلاً چرا مشروطه یک انقلاب ناکام است؟ اصلاً آیا ما می توانیم بگوییم انقلابها
ناکام هستند؟ معیار این ناکامیها چیست؟ به نظر من این مسأله را ما یک مقداری از
افراد و جریانها و حوادث جلوتر ببریم و پیش زمینه ها و سایه روشنهای آن را نگاه
بکنیم.

اوّل از همه این که: انقلاب مشروطه, مثل انقلاب اسلامی نیست, یعنی انقلاب اسلامی,
بعد از کلمه اسلامی آن چیزی نمی توان آورد. مثلاً بگوییم انقلاب اسلامی چیه؟ خودش
کار تمام است.

انقلاب وسیله ای است برای اسلام. اما انقلاب مشروطه که گفتیم, کار تمام نیست, می
توان چیزی پس از آن آورد.

آن زمان انقلاب هم زیاد نمی گفتند, چون لفظ انقلاب و انقلابی مالِ دموکراتها بود
مالِ انقلابیون ـ عامیون بود. و آنها این لفظ را به کار می بردند. این لفظ, مالِ
کسانی بود که سوسیال مشرب بودند. و لذا کم تر از لفظ انقلاب استفاده شد و نهضت
مشروطه می گفتند. بعدها به خاطر غلبه و سیطره ای که این جریانات پیدا کردند, اسم آن
را گذاشتند انقلاب مشروطه. ولی من در زمان مشروطه, اکثر متون را که دیدم, نهضت
مشروطه بیش تر به کار می بردند تا انقلاب مشروطه. بعد از مشروطه می شود چیزی دیگر
هم قرار داد. بگوییم انقلاب مشروطه یا نهضت مشروطه; مثلاً مشروعه, یانهضت مشروطه;
مثلاً غرب گرا. علّت آن این است که مشروطه در ذات خودش نمی خواست بگوید من حرف آخر
را می زنم. خودش ادّعائی نداشت که حرف آخر است. به خاطر این که اگر با همان دیدگاه
علماء و فقها که نگاه بکنیم, می گفتند: قدر مقدور. یعنی یک دوره گذار از تاریخ
ایران بود و تفکر ما بود که ما را از وضعیت استبدادی نجات می داد و به یک وضعیت
جدیدی, که حالا معلوم نشد چیست, به آن وضعیت ما را می برد. البته این را هم دقت
کنیم که اگر ما انقلاب را یک حرکت تند و ریشه ای بدانیم, خودِ این جا هم یک قضیه
پارادوکسی پیش می آید که مشروطه را اگر از تفسیر مدرنش نگاه بکنیم و ببریم توی
اندیشه های لیبرال, که آنها ادّعای این را ندارند, که اصلاً بتوانند جامعه را از
زیربنا درست کنند. یعنی اگر ما مشروطه را یک حرکت اصلاحی بدانیم و از این زاویه
نگاه بکنیم, حتی در دیدگاه غربی و انقلاب را یک حرکت تندتر, چطور می تواند یک حرکت
تندتر وسیله ای بشود برای یک حرکت اصلاح طلبانه؟ این خودش باز پارادوکس است. یک حرف
پارادوکسی کال است برای تفسیر مدرن از مشروطه. یعنی انقلاب مشروطه, در تفسیر مدرن,
در بطن خودش این اشکال را هم پیدا می کند. اما اگر مشروطه را در فضای دینی آن قرار
دهیم و از آن اصلاحات یک جنبه عمیق تری را در نظر بگیریم, آن وقت این انقلاب می
تواند به طرف یک وضعیت دینی برود و جواب می دهد.

نکته دیگر این است که: ما یک بحثی داریم امروز به نام مشروطه ایرانی و روی این خیلی
بحث شده و بسیاری از کسانی که به عالم مدرن تعلّق خاطر دارند, همه گناهان را گردن
این مشروطه ایرانی می اندازند که به هر حال ایرانی ها آمدند, این مشروطه را به این
حال در آوردند. فقها و علما, مذهبیون و این تفکر بومی, آمدند و از این مشروطه چیزی
باقی نگذاشتند. یا شاید به یک حساب, همان حرف مرحوم آقا میرزا صادق آقا تبریزی بود
که وقتی به ایشان گفتند که شما مشروطه می خواهید؟

(گفت: نه, مگر این ترجمه چه می باشد؟

گفتند کنستیتوسیون.

گفت: همان را می خواهیم.

گفتند: چرا؟

گفت: ما روحانیون, معمولاً وقتی که اینها را ترجمه می کنیم به بابهای عربی می بریم:
شَرَطَ یشرِطُ و هو شارط و ذاک مشروط صرف می کنیم. و سرانجام می گوییم رژیم نو باید
مشروط به عدم آزادی و یا زیر حکومت علما باشد. این صیغه را به همان لفظ فرنگی به
کار ببرید.)

ایشان شاید می خواست به این نکته اشاره بکند که بومی کردن یک لفظ فرنگی را باید
مواظب باشیم.

دقت داشته باشیم, به این نکته ای که اینها می گویند: مشروطه ایرانی. این به نظر من
گناهِ همه بدبختی های صد سال و یا هفتاد سال گذشته تاریخ قبل از انقلاب است. این که
جامعه ایران از آزادی محروم شد و از نهادهای مدنی محروم شد, به خاطر این تصرّفی بود
که در مشروطیت کردند و نگذ