پاورپوینت کامل بازشناسی تریبونهای جدید ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازشناسی تریبونهای جدید ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازشناسی تریبونهای جدید ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازشناسی تریبونهای جدید ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

(وهو الذّ ی یُرسل الرّیاح بُشراً بین یدی رحمته حتّی اذا اَقلّت سحاباً ثِقالاّ سُقناه لبلد میّتٍ فانزلنا به الماء فاخرجنا به من کل ّ الثّمرات کذلک نُخرج الموتی لعلّکم تذکّرون. ) اعراف/۵۷

اوست که بادها را پیشاپیش مهر خویش به نوید گسیل کند, تا چون ابرهای گران را بردارند, به سرزمینی مرده می رانیم شان و از آن, آب فرو می فرستیم و بدان از همه میوه ها از زمین بیرون می آریم. ما مردگان را نیز چنین بیرون آریم باشد که پند گیرید.

به نظر می رسد, زمانِ سخنان شعاری دیری است به پایان رسیده است و امروز, سخن از هنر و بهره گیری از آن, به صورت اصالی (و نه ابزاری), پا از محدوده گفتن و شنیدن فراتر گذارده و حضوری جدّی در زندگی ملتهای دنیا یافته است.

امروز, پرداختن به نوعِ استفاده وافر واتیکان از تصویر متحرک برای انتقال پیام صلح و عشق, و محبت کلیسا به آحاد انسانی عالم

امروز سخن از سیطره یهود سلطه گر و صهیونیزم نژادپرست بر هالیوود و دیگر محیط های فیلم سازی

امروز شمارش فیلم های متعدد سینمائی و شبکه های ماهواره ای با اندیشه نشر عرفانهای ساختگی و خلسه های سُکرآور جدید… سخنی گرچه حق, اما به شدّت تکراری و بی تأثیر است, بویژه که به دنبال این همه گفتنها و سینه خراشیدنها, یک سخن تکراری دیگر نیز چاشنی شود که: (بله ما حقایق بلند و آرمانی مان را باید در قالبهای هنری جدید به دنیا انتقال دهیم)! که این نیز دیگر شعاری خنده آورتر از همه آن قبلیهاست. سالهاست از فریاد آن بزرگ گذشته است که فرمود:

(هر پیامی, هر دعوتی, هر انقلابی, هر تمدّنی و هر فرهنگی, تا در قالب هنر ریخته نشود, شانس نفوذ و گسترش ندارد و ماندگار نخواهد بود. )

و در این سالها, چه پاسخی از سوی ما دریافت کرد؟ پیام مان را در کدام قالب تحویل اش دادیم؟ چند اثر سینمائی؟ چند تابلو نقاشی؟ چند کار گرافیکی, چند فیلمنامه, چند رمان؟ و… و حتی چند قصه کوتاه با موضوع معرفت اثنی عشری!

و در حیرتم و در پرسش که یک مصلح شجاع, چگونه و با چه زبانی باید فریاد برآورد که:

(هان ای معاشر بزرگان! حوزه ما عقب است و اگر به خود نیاید و نجنبد به زودی درخواهد یافت که سالها از زمان خویش دور مانده است. )

و دور اندیشانه ادامه می دهد:

(جوامع و لوازم آن با سرعت در حال تحوّل است, و تحول اجتناب ناپذیر. و این تحول باید مدیریّت شود و در حوزه های فرهنگی مدیریت تحوّل در دستان توان مند مدیران حوزه های علمیّه است و در غیر این صورت مرگ ما را فراخواهد گرفت و اگر از مرگ بگریزیم, انزوای ما و اندیشه ما سرنوشتی محتوم برای ما خواهد بود. )

امروز, سخن این است که این ندا را چه پاسخی شایسته است؟ و تحوّل در انتقال پیام را چگونه می توان مدیریت نمود؟… سطور ذیل درآمدی است بر این پرسش.

در اوّلین گام لازم است تا بدون تأمل, تریبونهای جدید انتقال پیام را به رسمیّت بشناسیم سپس آنان را در خدمت بگیریم و مدیریت و راهبری نماییم و توجه داشته باشیم آن مرد که از دل آگاهی ها برآمده, به فراست دریافته است که اگر کمی تعلّل کنیم, صاحبان فرهنگ بیگانه (که در این نوشتار در کمال خوشبینی ساده لوحانه, آنان را فقط بیگانه می نامیم و نه مهاجم و نه ویران گر) سوار بر محملی از امواج از روزنه های نادیده سقفهامان نفوذ خواهند کرد و هدایت و مدیریت فرزندان مان را عهده دار خواهند شد و آینده از آن آنان خواهد بود! و این حوزه های دینی و روحانیت منزّه است که چون متولّی و مسؤول دینداری و دین مداری جامعه است, باید که سکان این کشتی ناشناخته و دیرشناخته را در دست قدرت مند خویش بگیرد.

حضور در عرصه نظریّه پردازی هنر (به صورت فراگیر) و تصویر متحرّک (به صورت خاص و ویژه) همیشه و در همه جا کار کارشناسانه و محقّقانه عرصه های علمی و عالمان دوران است و در این کشور نیز, این فرهیختگان و اندیشمندان مسلمان و شیعه اند که بایسته است در این وادی قدم به استحکام گذارند و دیدگاه های منحصر به فرد خویش را به یادگار بر جای نهند.

حوزه های دینی شیعه که خود از علمی ترین محیط های دانش جوامع اند, باید هرچه سریع تر و هرچه عمیق تر به این مهم ورود پیدا کنند و پس از بازشناسایی دقیق, تریبونهای رسانه ای قدرت مند جدید را مهار کرده در اختیار بگیرند.

فیلم و سینما (که از روی مسامحه در این مقال با این نام خوانده می شوند و در حقیقت مراد ما از سینما همه محیطهای نمایش فیلم, جعبه های جادویی تلویزیون, شبکه های ماهواره ای, فضاهای تصویری رایانه ای و سایر اشتقاقهای ارتباط تصویری متحرک است) یکی از صمیمی ترین ابزار انتقال و پذیرش پیام در سراسر گیتی است. قشر خاص, دانشمندان و عرف ویژه فرهیختگان, شاید بیش از دریافت خبر از این رسانه بهره نجویند; امّا عرف عام و گروه های معمولی, بیش تر و یا شاید تمامی دریافتهای اطلاعاتی و قوت فکری خویش را از این رسانه ها می گیرند و این فراگیری دریافت و پذیرش, در اوّلین گام, به رسمیّت شناختن این نهاد قدرت مند رسانه ای است و بازشناسی آمیزش این صنعت با هنر, هنری که بدون آن, قوام این رسانه دستخوش اضطراب و یا در سراشیبی نابودی قرار می گیرد. و چون برپایی این رسانه, به هنر و هنرهای تصویری و اصول و مبانی سینمایی است, لازم است در ۳ محور به صورتی جدّی قدم در مسیر گذاریم.

۱. حوزه نظر و اندیشه.

۲. حوزه تولید و آزمون

۳. حوزه نقد و نظارت.

۱. نظریه پردازی و پردازش مبانی هنری:

بحث در این حوزه, خود دو شاخه جدّی را فراروی مان قرار می دهد:

الف. هنر

ب. سینما

الف: عرصه هنر و گستره ششگانه آن:

نظریه پردازی در عرصه هنرها و تعریف هنر, از روشن ترین مباحثی است که بیش تر مکتبهای فکری به آن پرداخته اند. هنرمندان همه جامعه ها و از جمله جامعه اسلامی ایران, پیش از دست یاختن به رشته ای عملی و یا همزمان با آن, از دیدگاه های اندیشمندان در باب هنر آگاه شده, آرام آرام به سوی نظری خاص از آن میانه و مکتبی مورد علاقه و قبول شان گرایش و سپس به تولید اثر می پردازند. بررسی دیدگاه های پیشینیان و پسینیان و نقد و اصلاح آنان و در نهایت ابراز نظر و ابلاغ نظریه ای خاص و برگرفته از اندیشه ناب شیعی, گامی است لازم و گستره ای است گسترده و ضروری که بدون آن, هرچه تلاش شود تقلیدی از اندیشه دیگران خواهد بود و جویدن لقمه ای که دیگران سالها و یا قرنها آن را جویده, بلعیده و… به عنوان نمونه بحث (هنر ناب) و (هنر برای هنر) که از زیباترین و پسین ترین شعارهای اندیشمندان در باب هنر است و مدتهاست دستمایه پردازشگران این وادی بوده و در کشورِ ما نیز, به شرح درباره آن سخن رفته است; اما هرگز با نگاهی الهی به آن نگریسته نشده و در این محک سنجیده نگردیده است. (هنر برای هنر), یعنی هنری که از ذهن سیّال و پویای هنرمندی سرچشمه گرفته و از هیچ عامل درونی و بیرونی, اثر نپذیرفته باشد! هنر, تنها برای خود هنر, هنر فارغ از هر اندیشه و پیام تحمیلی, هنر عاری از همه کنشها و واکنشهای سیاسی, اجتماعی, دینی, قومی و… هنر برهنه, هنر پاک, هنر ناب!… اما آیا این همه در جایی و در رشته ای, در زمانی و یا در زمینی در مکتبی و یا در مدرسه ای, هرگز پدیدار شده است؟ اگر (آری) چگونه؟ و اگر (نه) چرا؟ در هر صورت, حوزه فکری ما چه اندیشه ای در برابر آن و چه موضعی در قبال آن خواهد داشت؟ آیا عنوان (هنر برای مردم) (هنر برای مستضعفین) و یا… (هنر برای خدا!) در برابر آن درخور عرضه است و می تواند منشأ آثاری درخور طرح باشد؟ و…

ب: عرصه سینما و هنر هفتم

سینما, به معنای هنر تصاویر متحرّک و ابزارهای امروزی آن (چنانچه شرح آن گذشت) از بدو تولّد در آخرین روزهای قرن نوزدهم و پاگرفتن و استوار شدن اش, در طول قرن بیس