پاورپوینت کامل حوزه در نگاه رهبری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حوزه در نگاه رهبری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حوزه در نگاه رهبری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حوزه در نگاه رهبری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

برای پی بردن به محتوای یک متن یا سخنرانی, تنها خواندن متن یا شنیدن آن کافی نیست, بلکه آن چه شایسته است این که خواندن و گوش دادن به متنی بر قاعده های دقیقی انجام گیرد, تا به زوایا, اهمیت و جایگاه آن پی برد و درجه درستی, معنای دقیق و بُرد واقعی آن معلوم گردد. بر این اساس, تکنیک های جدید بازخوانی متون به این امر کمک می کند. یکی از این روشها, تکنیک تحلیل محتواست که بدان وسیله می توان بر اساس آن, ویژگیهای زبانی یک متن, گفته یا نوشته را به گونه واقع بینانه یا عینی و به طور سیستماتیک شناخت و از آنها نیز نتیجه گیریهایی درباره مسائل غیرزبانی یعنی درباره دیدگاه ها و گرایشهای گوینده یا نویسنده نمود.

مراد از متن یا محتوا, کلیه ساختها, از علائم گوناگون زبانی و نمادی است, که از راه آن پیوند برقرار می شود. در واقع این تکنیک برای بررسی جنبه های گوناگون یک متن به کار گرفته می شود و سازوار با هدفها و زمان اجرای هر طرح پژوهشی, می توان به تجزیه و تحلیل کمی و یا کیفی متنها اقدام کرد.

نوشتار حاضر, بررسی سخنان مقام معظم رهبری, در جمع استادان, فاضلان, پژوهشگران و نخبگان حوزوی در آذرماه ۱۳۸۶ است که هدف اصلی از اجرای آن, طبقه بندی سخنان ایشان است درباره مسائل حوزه علمیه.

این مطالعه کمی امکان مقایسه, ارزیابی و میزان تاکید بر مقوله های خاص را فراهم می سازد, به گونه ای که می توان ضمن بازشناسی پاره ای از مسائل به شناسایی راهکارهای مدنظر ایشان و میزان اهمیت آنها نیز آگاه گردید.

همچنین طبقه بندی سخنان ایراد شده می تواند برای تحلیل کیفی هر مقوله در فرصتهای آتی مورد استفاده قرار گیرد.

و در پایان سعی شده با استفاده از دانش آمار, طبقه بندی سخنان ایشان در چهار محور: شورای عالی مدیریت حوزه علمیه, وضعیت حوزه, مسائل حوزه و راه حلها, نمودارهای مناسب طراحی شود تا میزان فراوانی و اهمیت هر طبقه از سخنان به صورت تصویری به آگاهی خوانندگان برسد.

شایان ذکر است کلیه مطالب داخل گیومه از سخنان مقام معظم رهبری است که به مناسبت موضوع تقطیع گشته و مرتب سازی شده است.

الف. شورای عالی مدیریت حوزه علمیه

در مقوله شورای عالی مدیریت, در خصوص مسائل مدیریتی, مقام معظم رهبر نکته هایی را یادآور شده است از جمله این که تحول در حوزه برابر با سایر بخشهای نظام اجتماعی, امری گزیرناپذیر است, از این روی مدیریت تحول ضروری و لازم است و سزاوار است این امر به درستی صورت گیرد و در این فرایند شایسته است نکته هایی رعایت شود:

نخست آن که: نسبت به آن چه از دست رفته و گذشته و باعث عقب ماندگی شده تدبیر شود و به صورت متناسب با روند پیشرفت, عقب ماندگیها جبران شود و برابر با سرعت تحول, برنامه ریزی انجام بگیرد. و مهم تر از آن این که این تحول و دگرگونی روزافزون را پذیرفت و سازوار با آن مدیریت کرد.

دو دیگر, تحول آغاز شده دارای سکان داری واحد و هماهنگ با شرایط مدیریتی روزآمد باشد که بتواند از تمام ظرفیتهای به دست آمده, استفاده بجا و مناسب داشته باشد.

در فرازی از سخنان رهبری, به این امر اساسی اشاره شده است که دگرگونیها و نگارش اساسنامه, نظامنامه و چشم انداز که لازمه یک مدیریت روزآمد است, بدون یک مدیریت کارآمد امکان پذیر نیست. لذا سزاوار است, عناصر مدیریت کارآمد در یک نهاد فرهنگی, که بخش تولید فرهنگ دینی را عهده دار است, متناسب با پیشرفتهای سایر اجزاء نظام, تحول پذیر باشد, و بتواند مدیریتی هماهنگ با این عناصر به وجود آورد و آن را گسترش دهد. چون نگارش اساسنامه, نظامنامه و چشم انداز, تدوین نخواهد گشت مگر این که مدیران این نهاد در تعامل با نخبگان و سرآمدان علوم مختلف, نیازهای مشروع جامعه را به دست آورند و از طرفی درباره پدیده موردنظر, که حوزه های علمیه و نیروی انسانی آن است, شناختی عمیق و همه جانبه داشته باشند و در نهایت این ابعاد شناختی است که می تواند پایه و اساس محکمی برای تنظیم منشور و میثاق جاودان برای مدیریت و حوزویان شمرده شود.

براساس همین توجه به ظرافتها و دقتهای لازم در امر مدیریت است که در فرازی چنین ابراز می دارد:

(کلید همه اقدامهای مثبت سازمان یافته… مدیریت است.)

وجه اقدامهای مثبت سازمان یافته مدیریت, توجه به همین زوایای شناختی است که تمام عناصر تدوینی شناسایی می شود. بنابراین, بهره مندی از نخبگان علم مدیریت و سازمانها برای تدوین چنین منشورات مهمی امر ضروری است و بر این اساس است که ایشان در فرازی دیگر می گوید: (ما باید مدیریت را در حوزه تکمیل کنیم.) بهره مندی از کارشناسان علم مدیریت و سازمانها, بخشی از این پازل مدیریتی است که بدان اشاره شد. کارشناسان امر آموزش کارآمد, روان شناسان آموزش, جامعه شناسان و… می توانند به جمع گروه کارشناسان مدیریت اضافه شوند.

بخشی دیگر از سخنان ایشان ناظر به پذیرش نهاد مدیریت در حوزه است. چنانکه ظهور هر نهادی نشان دهنده پاسخ به نیازی است و سازمان دهنده روابط داخل یک گروه است و تا زمان حیات آن نهاد بیانگر ضرورت به آن می باشد. سازمان روحانیت نیز از این قاعده مستثنی نیست; به طور طبیعی این سازمان نیازمند به مدیریتی است که بتواند شکل روابط, چگونگی پاسخ به نیازها و… را سازماندهی کند. اگر چنین توجیهی در بین اعضای این سازمان درونی شود ضرورت آن نیز به طور طبیعی خواهد آمد و نیازمند به اثبات ندارد. احساس خوشبختی به دلیل مورد پذیرش قرار گرفتن شورای عالی مدیریت در حوزه, نشان دهنده این امر است که حوزویان چنین توجیهی را درونی کرده و به اهمیت آن آگاه بوده و شاهد دستاوردهای خوب و فایده های آن نیز هستند و آن چه که می تواند این فایده ها و برکتها را تداوم بخشد, توجه به برآوردن نیازهای درون سازمانی و برون سازمانی است و از طرفی توجه به بالندگی و تحول پذیری جامعه های بشری است و از دیگر سو, ایجاد هسته های کارشناسی در جهت مطالعه دقیق و مستمر در راستای تامین این نیازهاست.

ییکی از اجزای کارآمد و تداوم بخش فایده ها و برکتها در نهادهای علمی, ایجاد انجمنهای علمی در جهت بالندگی هرچه بیش تر به گستره علم و دانشی است که می تواند تحت لوای مدیریت کارآمد هدایت گردد. بر این اساس رهبری به ایجاد این انجمنها صحه گذاشت و به تداوم و پویایی آن تأکید ورزید.

ییکی از شرایط توفیق مندی یک سازمان, سیاستگذاری بر اساس اساسنامه آن است که این سیاستها بتواند زمینه به حقیقت پیوستن اساسنامه و چشم انداز آن را برآورد و بدون تدوین چنین اساسنامه ای امور دچار اختلال و پراکندگی شده, وقت و انرژی افراد بسیاری را از کادر مدیریتی گرفته, سبب رکود شده و حرکت سازوار با پیشرفت سایر اجزای نظام را از نهاد روحانیت سلب می کند.

باتوجه به این مهم, رهبری تدوین چشم انداز و سیاستگذاری در نهاد روحانیت را از وظایف شورای عالی مدیریت می داند و خواهان وقت گذاری بیش تر اعضاء برای این کار است. این سخن بر این اصل مدیریتی استوار است که مدیر یک سازمان باید تمام هم ّ و غم خویش را در افزایش راندمان کار و نگاه به آینده به کار بندد تا بر آن اساس میثاق نامه ای تدوین کند که خط مشی حرکتی آن را تبیین کند. از این روی, در ادامه می گوید:

(حوزه نمی تواند به صورت حاشیه ای اداره بشود باید وقت بگذارند.)

شیوه های وقت گذاری اعضای شورا برای تدوین منشورات و ارائه سیاستگذاریها می تواند گونه گون باشد. یکی از این شیوه ها می تواند در قالب بهره مندی از تیم کارشناسی قوی شکل بگیرد و از قابلیتها و ظرفیتهای به دست آمده در درون حوزه, بهترین استفاده را بکند; چنانکه در سخنان رهبری تأکید بر استفاده از فضلای حوزه و سرآمدان شده است.

یکی دیگر از انتظارها, تدوین برنامه جامع در راستای به حقیقت پیوستن حوزه کارآمد است و این امر به صورت گسترده از فضلای حوزه مورد انتظار است که بدین وسیله نهادینه گردد و به مرحله تثبیت یافتگی برسد و در تمام سطحها و لایه های از مدیریت, بزرگان حوزه و مراجع عظام را شامل می شود. از این روی, برای جامه عمل پوشاندن چنین امری, تشکیل هسته شورای برنامه ریزی و جذب نیروهای کارآمد, متخصص و زبده ضروری است. این شورا باید بتواند برنامه هایی را که جنبه اجرایی و عملیاتی دارد, تدوین کند و برنامه های بلندمدت و کوتاه مدت را مدنظر داشته و سازوار با ظرفیتها, زمینه ها و نیازهای زمانی و مکانی طراحی کند و زمینه به حقیقت پیوستن آن را ترسیم کند. بنابراین, تشکیل هسته ای که از توان فکری و اجرایی قوی برخوردار باشد گربرناپذیر است.

در مقوله سیاستگذاری, رهبری, به زوایای گوناگونی اشاره دارد که نیازمند به واکاوی و تدبر و درنگ بیش تری است:

(ما مگر نمی گوییم می خواهیم علم تولید شود و پیشرفت کند. خُب کدام علم؟ معنای پیشرفت علم فقه چیست؟ معنای پیشرفت علم اصول مثلاً چیست؟ پیشرفت کند یعنی چه؟ سمت و سوی این پیشرفت به سمت چیست؟ اینها همه سؤالهایی هستند که پاسخ لازم دارد. سیاستهایی که در مرکز شورای عالی نهاده می شود, به این سؤالها پاسخ می دهد. )

پاسخ گویی به این پرسشها در راستای تدوین سیاستگذاری, می تواند به عنوان بخشی از منشور سیاستگذاری باشد و ده ها سوال دیگر که باید ابتدا شناسایی شده, سپس ابعاد و زوایای پیدا و پنهان آنها مورد کاوش قرار گیرد و در نهایت راهکار اجرایی و عملیاتی آنها در شورای برنامه ریزی طراحی شود.

می توان مدعی شد که تاکنون, بخش درخور توجهی از این پرسشها پاسخ داده نشده و یا این که مورد چالش جدی حوزویان قرار نگرفته است تا مورد تضارب آراء صاحب نظران قرار گیرد و برآیند آن به عنوان سیاستهای حوزه تلقی شود; از این روی به نظر می رسد ابتدا این شورا می تواند پرسشهای مبهم و درخور چالش را در حوزه نظر و عمل شناسایی کند و در ادامه آنها را به بوته نقد و بحث بگذارد و از اندیشوران متخصص در هر زمینه دعوت کند تا زمینه نقادی را فراهم آورند, تنقیح مناط صورت گیرد, سپس به عنوان امری که دارای وفاق جمعی و با پشتوانه عقل جمعی است, پذیرفته و بر آن اساس برنامه ریزی شود. سزاوار است این کاستی و آسیب را منصفانه بپذیریم, هنوز پرسشهایی از قبیل معنای پیشرفت علم در حوزه, سمت و سوی آن و… که از سوی رهبری بیان شده و خیلی از پرسشهای دیگر پاسخ دقیق و روشنی در بین حوزویان ندارد, تا برای آن سیاستهای روشنی تدوین شود و روشن است برنامه آن نیز طراحی نگشته است. از این روی, حوزه از زمان عقب مانده است:

(حوزه های علمیه در برهه زمان معاصر به طور طبیعی کمی از زمان عقب ماندند.)

این فرازها می تواند هشدار دهنده باشد و از دیگر سو بارقه های امید نیز در این سخنان وجود دارد:

([حوزه] می تواند با سرعت لازم با جدیت این [عقب ماندگی] را جبران بکند.)

و طبیعی است که تدارک و جبران عقب ماندگی با میزان سازمان یافتگی امور حوزه در امر سیاستگذاری, برنامه ریزی, تدوین چشم انداز, عملیاتی کردن سیاستها و برنامه ها رابطه مستقیمی دارد. بدین معنی حوزه, هرچه در این امور از سازمان یافتگی بیش تری برخوردار باشد, میزان پیشرفت آن بیش تر خواهد بود و عقب ماندگی گذشته را نیز تدارک خواهد کرد.

نظام ارزشیابی از اصول اساسی در هر سازمانی است که نقش عیب یابی در سازمان را ایفا می کند. عیبها و کاستیها و دشواریهای احتمالی را در سازمان, به برنامه ریزان و سیاستگذاران گوشزد می کند و زنگ خطری برای آنان است تا نسبت به آن ها آگاه باشند و از طرفی نقش بالندگی مجموعه را نیز می تواند عهده دار شود, تا نسبت به برنامه های قوی و کارآمد و شناسایی نخبگان و سرآمدان ایفای نقش نماید. بر این اساس, رهبری نیز از این مهم چشم نپوشیده و در ردیف نکته های محوری و اساسی از آن یاد می کند که این امر, باید در سازمان حوزه نضج گیرد و زمینه پویایی آن فراهم شود. البته بدیهی است که این مهم جامه عمل نخواهد پوشید, مگر با شناسایی و آگاهی از وضعیت کانونی و فراکانونی این نهاد مقدس تا پس از شناخت دقیق و عمیق, بر آن اساس بتوان سره از ناسره را شناسایی کرد و خوبیها را تقویت و نسبت به کژیها ارائه طریق کرد و راه صواب را نشان داد. و یکی از این راه های ارتباطی, بهره گیری از ساز و کار آمارگیری است که اطلاعاتی را پیش روی برنامه ریزان قرار می دهد و در مرحله تکمیلی آن نظرسنجیهایی است که می تواند راهگشا و جهت دهنده باشد.

ییکی از نکته های اساسی و مورد توجه در این گفتار, توجه به ادامه تلاشها و کارهای بهتر است و بسنده نکردن به آن چه که در گذشته انجام شده است, بلکه استفاده از تجربه ها و بهره گیری از شکستهای گذشته در راستای اعتلای نهاد حوزه است:

(به آن چه که تاکنون در زمینه تشکیلات دهی و سازماندهی در حوزه انجام گرفته, مطلقاً نباید اکتفا کرد.)

در این سخن از تلاشهای گذشته به نوعی قدردانی شده است و با توجه به کارهای صورت گرفته, این نکته در کانون توجه قرار می گیرد که به آن چه صورت گرفته, نباید بسنده کرد. امّا این که چگونه انتظارها باید برآورده شود; یعنی دولت اسلامی باید آنها را برآورد, ایشان راهکار این مسأله را گسترش سازماندهی و تشکیلات می داند:

(بعضی از اینها [توقعات از دولت] البته هیچ گاه عملی نیست, تا وقتی که حوزه آن مرکزیت منسجم را پیدا بکند. )

شرایط سازماندهی را این سان توصیف می کند:

(حوزه سازماندهی اش جوری باشد که آن مرکزیت مدیر و متفکر و مسلط بر امور و مورد اعتماد همه, آن مرکزیت ان شاءاللّه تکمیل بشود, شکل بگیرد. بعد می شود با او [دولت اسلامی] تعامل کند.)

و حتی خیلی از پیشنهادهای مطرح شده از سوی شماری نخبگان حوزوی را نیازمند به ایجاد ظرفیت و امکانات حوزه دانسته و بر این باور است که این ظرفیتها, پدید نخواهد آمد, مگر در شکل گیری تشکیلاتی منسجم که نسبت به برآوردن آنها گام بردارد.

ب. وضعیت پاورپوینت کامل حوزه در نگاه رهبری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

یکی از محورهای سخنان رهبری انتظارها از حوزه های امروز است. ایشان بر اساس توفیقها و بهروزیهای امروز حوزه و آن چه در درازنای تاریخ به دست آمده, به انتظارها از حوزه های امروز می پردازد. این انتظارها را ایشان در قالب بایستگیهای حوزه بیان می کند. در قسمتهایی اشاره به کاستیها دارد و خواستار رفع آنهاست, تا باعث رکود و عقب ماندگی نشود و در بخشی از سخنان خویش, این نکته را یادآور می شود که اگر این کاستیها برطرف نگردد, آسیبهای جدی بر پیکره این شجره طیبه وارد خواهد شد که ممکن است جبران ناپذیر باشد.

توفیقها

درباره توفیقهای حوزه های علمیه فراوان سخن گفته شده و نکته های بسیاری در این زمینه می دانیم, ولی آن چه که شاید بیش از این امور رهبری انقلاب را خشنود و خرسند کرده وجود نسل پویا, خلاق و مبتکری است که امروزه در حوزه های علمیه وجود دارد:

(این نسلی که امروز در حوزه ها در حال بالندگی است… بدون تردید خواهد توانست کارهای بزرگی را که ما از حوزه دانش دین انتظار داریم, انجام بدهد)

این سخن, ناظر به این مطلب است که با شناختی که از ویژگیهای این نسل داریم, می تواند بسیاری از کاستیها و نارساییهایی را که در حوزه دانش دین است, شناسایی کند و پاسخی درخور آن را به جامعه دینداران ارائه دهد. ایده ها, اندیشه ها, و خواستها, طرحها و خط مشی ها و… بسیاری از مطالب که از سوی بخشی از نخبگان حوزوی در حضور رهبری ارائه گردید, باعث شناخت ایشان از حضار گردید:

(آن چه که من امشب در این جلسه مشاهده کردم از همه آن چه که در این زمینه [توفیقات حوزه علمیه] شنیده بودم برای من شیرین تر و مطلوب تر و باور کردنی تر بود.)

بر این اساس, سزاوار است این سرمایه حوزه علمیه را که ویژگی نسل مبتکر و خلاق است, حفظ کرد و زمینه پویایی و شکوفایی آن را فراهم آورد و با مدد آن بسیاری از نارساییها را که تبیین می گردد, برطرف ساخت و همچنین زمینه ارتقاء و بالندگی آن را نیز ایجاد نمود.

رهبری از رونق علمی حوزه ها در گذشته سخن به میان آورد و یادآور شد:

انتظار می رود همان روح جدیت و تلاش گری به حوزه های امروز دمیده شود تا دستاوردهای آن حوزه نیز امروزه جلوه گر گردد. با این وصف که حوزه ای مانند نجف, از این بالندگی برخوردار بود, ولی فاقد سازمان یافتگی بود و این امر به عنوان یک کاستی مطرح می شود و این سخن:

(خوشبختانه… بحث شورای عالی مدیریت, بحث نهاد مدیریت در حوزه مورد قبول قرار گرفت و اقدام شد و فواید و برکاتش را هم دارید. )

ناظر به همین ویژگی است که نهاد مدیریت می تواند ویژگی سازمان یافتگی را در حوزه های علمیه پدید آورد و آن را برخوردار از یک به هم بافتگی درون سازمانی و برون سازمانی کند. از این روی, وجود مدیریت می تواند وجه امتیاز حوزه امروز با گذشته باشد که درعین حال که حوزه های علمیه از شکوفایی و پویایی برخوردار باشند, با هدایت و راهنمایی مدیران توان مند و فهیم جهت داده شوند.

ایجاد انجمنهای تخصصی از چشم انداز رهبری از بهروزیها و کارسازیهای حوزه امروز برشمرده شده که با توجه به عاملهای بالقوه وجودی افراد و علاقه ها و انگیزه های خودجوش طلاب از یک سو, زمینه پویایی و بالندگی و از دیگرسو پرورش استعدادهای گوناگون را فراهم می آورد. از این روی به نظر می رسد حمایت انجمنها از سوی مدیران حوزه و ارتقا و تثبیت جایگاه علمی آنها می تواند به تداوم و پیشرفت روزافزون آنها کمک کند.

نکته ای دیگر که به عنوان کامیابی حوزه امروز از آن یاد شده وجود نیروی انسانی زبده و کارشناسی است که می تواند به مدد مدیران حوزه بیاید و این یکی از نعمتهای لایزال الهی است که می تواند حوزه ها را از آسیبهای جدی پرهیز دهد. و از این جهت, این نهاد علمی برخوردار از ویژگی است که در درون خود زایش دارد و مولد است و می تواند کاستیهای خود را از میان بردارد:

(خوشبختنانه در حوزه ما داریم این بدنه کارشناسی را, همین شماها آقایانی که امشب صحبت کردید و بسیاری دیگر از شماها که صحبت نکردید و شاید افراد زیادی در حوزه علمیه از این فضلای جوان و خوش فکر [باشند] اینها یقیناً یک بدنه کارشناسی خودکفا را تشکیل می دهند.)

نکته پایانی که در قالب کامیابیها حوزه ها از کلام رهبری استفاده می شود, وجود آزاداندیشی علمی در حوزه هاست. این امر افتخاری جاویدان برای حوزه های علمیه است که به تعبیر رهبری نظیری ندارد. آزاداندیشی, به دنبال خود فواید و برکات بسیاری را داشته و باعث ایجاد نحله های فکری متکثر شده و این تکاثر زمینه چالشهای جدید و سرانجام خلق افکار نو را فراهم آورده است.

در بیان کامیابیها و توفیقهای حوزه ها و نیروهای زبده, از نخبگان و سرآمدان سخن به میان آمد و از خواجه نصیر طوسی, محقق حلی, ابن سعید, صاحب جامع الشرایع, وحید بهبهانی و… از علماء و مجتهدانی یاد شد که مغزهای متفکر نهاد حوزه تشیع بوده و سبب رونق همه جانبه حوزه ها گردیده اند. ویژگی برجسته این بزرگان به تعبیر رهبری هنر فقهی و عمق کار آنها بوده است. این امر در سایه پشتکار و جدیت و زهد مستمر آن بزرگان بوده که بدین وسیله دیگران را نیز بهره مند ساخته اند.

داشته ها

دیگر محور مورد توجه رهبری وجود (داشته های) حوزه های علمیه است که دارای فواید و برکاتی بوده است که در این مجال به برخی از آنها اشاره می شود.

(حرکت پرجوش و خودجوش دینی و علمی [را در حوزه علمیه]… ما مشاهده می کنیم, می بینیم که این همه دستاورد را داشتیم. )

این ویژگی پرجوش و خودجوش, عامل پویایی و بالندگی حوزه هاست و پرهیز از اعمال دیکته شده و ابلاغ شده رسمی است که ممکن است غیرکارشناسی هم باشد, از این روی وجه امتیاز این نهاد علمی از دیگر نهاد علمی, همین زایش درونی است که این نهاد دارد و باعث گستردگی آن نیز شده است.

در فرازی دیگر, رهبری حوزه های علمیه را به ارگانیزم همانند کرده است. ارگانیزمی که تمام آن ویژگیها و پارامترهای اساسی موجود زنده را دارد که عمری چند صدساله از آن می گذرد و همچنان وجود دارد و به حیات خود ادامه می دهد. برشها و برهه هایی از تاریخ از بالندگی بسزایی برخوردار بوده و نیروهای پرجوش و خودجوش آن برهه ها, جزء افتخارات حوزه ها شمرده شده اند, ولی در برهه ای از زمان رکود و ایستایی بر آن سایه افکن بوده است. مانند موجود زنده, هم رشد داشته و هم رکود و…

(حوزه به مثابه یک کل دارای ابعادی است و اجزایی است. یک موجود زنده است; یعنی رشد دارد, تحرک و نشاط دارد, جمود و رکود دارد, حیات دارد, ممات دارد. یک موجود زنده است. دلیل اش هم تاریخ حوزه های علمیه است. )

رهبری, در فراز دیگری یادآور می شود: در حوزه های علمیه کار زیادی صورت گرفته است, بر حوزویان است تداوم بخش کارهای صورت گرفته باشند و پدیدآورنده کارهای بسیاری که هنوز نشده و نیازمند به احیای آنها هستیم.

نیروی انسانی یکی از ارکان اساسی و مهم در هر سازمان اجتماعی است که نقش تداوم بخشی, رکود و توقف به آن نسبت داده می شود. تلاش و پویایی این عنصر مهم می تواند سازمان را به ایده های آرمانی برساند و تعالی بخش باشد و می تواند در جهت عکس, عامل رخوت, سستی و ایستایی باشد. اما حوزه امروز در کلام رهبری برخوردار از نیروی انسانی زبده, کارآمد, فعال و پویاست که می توان امید بسیاری به آن داشت تا زمینه حرکت به سوی جلو و تعالی بخش را داشته باشد. ایشان نمونه های بسیاری از حوزویان را برمی شمارد که دارای این ویژگیهای هستند:

(تولید نیروی انسانی زبده در این سطحی است که امروز ما داریم مشاهده می کنیم, یک نمونه اش را من امشب در گفته های آقایان دیدم… نمونه های دیگرش را هم من در بعضی از جمعهای فضلا که با من ملاقات کردند مشاهده کردم… جمعی از فضلای کاوش گر در علوم عقلی, فلسفه و کلام و عرفان و منطق و اینها یکی دو سال پیش از این ملاقات کردم… فضلایی که با دانشگاه ها ارتباط دارند. آن جا هم من همین [نیروی انسانی زبده] انطباق و انعکاس را در ذهن خود داشتم. )

در ادامه شرایط به وجود آمدن این چنین نیروی انسانی زبده را رهبری شرایط طبیعی و ساختاری حوزه های علمیه می داند که به پاره ای از این ویژگیها در گذشته اشاره شد. از باب نمونه: وجود کانونهای آزاداندیشی, حرکتهای پرجوش و خودجوش دینی, سابقه های درخشان حوزه های علمیه, پشتکار و همت والای حوزویان و عمق کار آنها, رونق حوزه های علمیه و سازمان یافتگی و… اقتضا می کند که چنین نیروی انسانی زبده را تربیت کرده و پرورش دهد. طبیعی است که (روحانیت هم مولود و ساخته دست حوزه علمیه است) و محصول این حوزه هاست که با توجه به شناخت ماهوی از این ساختار می تواند نسبت به رفع مسائل و مشکلات اقدام نماید:

(از جهت مسائل حوزه ای هیچ احتیاجی به کس دیگری نداریم… می توان از این فضلا استفاده کرد)

بایستگیها

در حیطه بایستگیهای حوزه, نهادینه کردن اموری چند برای حوزه های علمیه امری لازم و ضروری دانسته شده است که این امور باعث بالندگی بیش از پیش حوزه ها می شود:

توجه به فقه و عمق بخشیدن به محتوای فقهی می تواند باعث شادابی و سرزندگی حوزه های علمیه شود. سرآمدان حوزه با به کار بستن این اصل, می توانند موجبات رشد و توسعه حوزه های علمیه را فراهم آورند و توشه آیندگان حوزه را فراهم سازند, تا از این آبشخور سیراب شوند.

نهادینه ساختن برنامه ریزی در تمام سطحها و لایه های حوزه ها و فراهم نمودن زمینه تحقق آن, با توجه به سرعت پیشرفت فناوری اطلاعات از امور گ