پاورپوینت کامل آینده نگری در حوزه ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آینده نگری در حوزه ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آینده نگری در حوزه ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آینده نگری در حوزه ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

درآمد این جستار را سخن پرمغز امام علی(ع) قرار می دهیم که فرمود:

(حسن التدبیر مع الکفاف أکفی لک من الکثیر مع الاسراف)۱

دوراندیشی خوب همراه با کفاف برای تو کافی تر است از مقدار زیاد همراه با اسراف.

آدمیان از دیرباز, با دگرگونیها و تحولات به گونه ای آشنایی داشته و آن را تجربه نیز کرده اند مانند تغییر در آب و هوا, سلامتی, مواد غذایی, رشد و نمو فرزندان, گیاهان و درختان و… ولیکن انسانهای امروز با پیشینیان شان به واسطه و یا از زاویه همین دگرگونیها و تحولاتی که گویا تجربه مشترک می نماید, تمایزها و تفاوتهای چشم گیری پیدا نموده اند. چون:

ییک. تحولات دیروز بیش تر در سطح سخت افزاری تجربه شده است. برعکس, امروز در کنار سطح یاد شده, بلکه بیش تر از آن در سطح نرم افزاری انجام می گیرد.

دو. در گذشته نقش عامل انسانی در تحولات کم فروغ و یا بی فروغ بوده. ولیکن در دنیای امروز نقش و سهم عامل انسانی بسی آفریننده و تعیین کننده است.

سه. نکته مهم این است که آفرینندگی عامل انسانی در فرآیند تحولات با نگرش به آینده انجام می پذیرد. به عبارت دیگر, رویکرد به تحولات آینده نگرانه است, تا رویدادبینانه. و این یک رویکرد نوین است; چه آن که در گذشته به تحولات به مثابه یک رویداد و وضعیت پدید آمده نگریسته می شد و آینده نگری در آن بی فروغ بود.

چهار. آینده نگری به زایش و رویش مهم ترین عنصر متمایز کننده جهان امروز از دیروز, از ناحیه تحولات انجامید. و آن همانا مدیریت آگاهانه و معطوف به آینده تحول و تغییر از سوی آدمیان است و این واقعیتی است که در جهان پیشامدرن وجود نداشته است.

پنج. تحولات امروزین بسیار سریع, پیوسته, دوامدار و درهم تنیده و در ضمن گونه گون و پردامنه است, در حالی که تحولات و دگرگونیهای دیروزین, بسی آهسته و گسسته, مقطعی و گاه مند, ساده و بی دامنه بوده است.

رهیافت چنین تمایزها و تفاوتها, بویژه مورد (سه و چهار) آن است که فعالیت و کارکرد نهادها, ایدئولوژیها و نظامها (دینی, سیاسی, اقتصادی, حقوقی و… ) در دو ایستار و موقعیت زمانی پیش گفته, به طور کامل دگرگون شده و در جهان امروز, به ابزار, روش, مفاهیم و ساز و کارهای جدید و متمایز از آن چه در دیروز بوده, نیازمند است. یکی از این نهادها و نظامها, نظام و نهاد دیرپای حوزه است که موج تحول نامبرده او را نیز نشانه گرفته است. از این روی بایسته است که نسبت و نقش خویش را در فرآیند تحول معرفی و بازسازی کند. بدین منظور جستار (پاورپوینت کامل آینده نگری در حوزه ۸۰ اسلاید در PowerPoint) که در این نوشتار پی گیری می شود, شاید بتواند تا حدودی راهگشای آن مهم گردد.

آینده نگری

آینده نگری چیست؟ آینده نگری را می توان به داشتن افق و چشم اندازِ گسترده و فراتر از زمان حال در فرآیند برنامه ریزی و مدیریت فعال تعریف کرد. که نتیجه آن بازشناسی احتمالی جایگاه, کارکرد و نقش چیزی (دین, نهاد, نظام, ایدئولوژی…) در آینده است.

مولفه های آینده نگری

به نظر می رسد عناصر و عواملی که پس از این بازگو می شوند از مهم ترین مولفه های آینده نگری بوده باشند.

اول. تحول آفرینی: آینده نگری برای آن که در مقام شعار و مفهوم ذهنی باقی نماند, ناگزیر از پیوستگی با تحول آفرینی است. به تعبیر روشن تر, آینده نگری به معنای پیش گفته که بازنمود ماهیت عینی و هویت عملیاتی آن است, توأمان با تحول آفرینی بوده و گره ناگسستنی با آن خورده است. از این روی, فرد, جامعه, نهاد و نظام, بدون آینده نگری نمی توانند تحول آفرین باشند. و همین طور در فقدان تحول آفرینی نمی توانند آینده نگر باشند و این گواه همان درهم تنیدگی آن دو است.

تحول آفرینی دو بنیاد و یا ساز و کاردارد:

۱. نوآوری و نوسازی: یعنی جداشدن سخت کوشانه و نظام مند از گذشته می باشد که در آن مفاهیم, روشها, ابزارها, ساز و کارها و اندیشه و ارزشهای نوین تولید گردیده و یا معنی و کارکرد جدید و متفاوت از گذشته می یابند.

۲. بهره وری فعالیت: بهره وری فعالیت در ساده ترین معنای آن, همانا بازنمود این فرایند است که در آن ارزش افزوده محصول و برونداد فعالیت (به معنای عام) از نظر کمی و کیفی بیش تر و بهتر از ارزش و مقدار هزینه تولید فعالیت و عملی باشد. بهره وری به این معنی, طیفی از تلاشها را دربر می گیرد و ویژه کرداران (عملیات) اقتصادی نیست که مهم ترین مصداق و مورد آن در جهان امروز, بهره وری دانش و تلاش فرهنگی است.

دوم. تحول پذیری: تحول پذیری از دیگر مؤلفه های دیالکتیکی آینده نگری به شمار می رود. این مؤلفه ناظر به فرآیند داد و ستد با بیرون و محیط پیرامونی است که لازمه آن, نخست آن که: واقع گرایی و پذیرش رویدادها, روانه ها, نهادها, ساز و کارها, اندیشه ها و ارزشهای بیرونی به عنوان واقعیتهای موجود و اثرگذار در زندگی بشر است. و پرهیز از ایده آل گرایی. به بیان دیگر, داشتن نظام ارزشگذاری واقع بینانه.

دو دیگر: داد و ستد, برگیری و واگذاری هوشمندانه از محیط و فضای پیرامونی. یعنی نظام داوری منطقی و معقول.

به این ترتیب, به این نتیجه راهنمون می گردیم که آینده نگری مجموعه کردارها و رفتارهای تکه تکه و از هم گسسته نبوده, بلکه تلاش نظام مند و سیستماتیک است. طبعاً نظام و سامانه هم در مقام پیدایش و هم در عرصه کارکرد به مدیریت وابسته است. از این روی مدیریت رکن اصیل در فعالیت سیستماتیک است. به طور دقیق, این جاست که مولفه سوم آینده نگری شکل می گیرد که همانا مدیریت می باشد.

سوم. مدیریت: چنانکه گفته آمد, آینده نگری فعالیت سیستماتیک و نظام مند است. و هر نظام و سیستمی بر ساخته مدیریت است. بنابراین, مدیریت عنصر و مؤلفه ای آینده نگری بوده و در نهایت مدیریت تحول, بویژه در جهان امروزی بسیار حیاتی است.

اینک آینده نگری را با توجه به انگاره و مولفه های بیان شده اش در حوزه می نگریم.

حوزه به مثابه یک نهاد دیرپای دینی, سه کار ویژه اساسی ذیل را دارد:

۱. تولید دانش و معرفت دینی (نهاد علمی آموزشی)

۲. تولید و پرورش, زایش و رویش عمل و رفتار دینی در مناسبات داد و ستدهای انسانی (پرورشی مدیریتی)

۳. تولید و توزیع پیام دینی (تبلیغی دعوتی)

آن چه که مهم است و آینده نگری آن را می طلبد, این امر است که حوزه سه کار ویژه خویش را بایستی با توجه به جهان آینده دنبال و مدیریت نماید. بنابراین, شناخت شاخصه ها و مؤلفه های جهان آینده, نخستین و حیاتی ترین وظیفه و گام برای حوزه های علمیه به شمار می رود.

جهان آینده هرچند سطحها و لایه های مختلف داشته و خواهد داشت و عوامل گوناگون آن را می سازد ولیکن در میان آنها دانایی و اطلاعات تعیین کننده ترین است. بدین معنی که پیوندها, به هم پیوستگیها, و داد و ستدهای آدمیان (فردی و اجتماعی) بازتابی از دانایی و اطلاعات فرد و یا جامعه است. حضور در نظام بین المللی, استوار سازی جایگاه در نظم ملی و در مجموع جامعه پذیری از سوی شخص نامبرده, ترسیم و تسهیم می گردد. این واقعیت هم اکنون در زندگی آدمیان مشهود است و در چند سال آینده به طور قطع, از حیث دامنه و عمق بسی گسترده, عمومی و تعیین کننده تر خواهد شد. بنابراین, تعریف, سهم و جایگاه حوزه در چنین جهانی از سوی خود این نهاد دینی, نه به واسطه موجهای بیرونی ضروری می نماید.

الف. تحول (آفرینی پذیری) در تولید دانش و معرفت دینی: در نظام آینده جهان جایگاه و نقش کشورها, نهادها و… از سوی توانایی آنها در تولید دانش و دانایی تعیین و توزیع می شود. چون دانایی و دانش در آن سپهر, صورت و سیرت به هم پیوستگیها و داد و ستدهای انسانها در تمامی زوایا و کارهای مهم زندگی را می سازد و چونان مبنی و معیار مشروعیت و مقبولیت فعالیت عمل می کند. کشور ژاپن با آن که از نظر فیزیکی و جمعیتی ریزساخت است و در قواره ابرقدرت به معنای عام آن نیست ولیکن توانایی و ظرفیت بالایی که در تولید دانش و دانایی در جهان دارد, هم اکنون یکی از کانونهای اقتصادی و اطلاعاتی جهان به شمار می رود.

تولید دانش و دانایی, هرچند از بستر آموزش می گذرد, اما آموزش آزمایشگاهی, کاربردی و معطوف به نوآوری و بهره وری. متأسفانه وضعیت کنونی حوزه ها سازوار با جهان آینده نیست (گرچه کارهایی در این راستا انجام گرفته است ولیکن سرعت و عمومیت و حالت عملیاتی در نظام تعاملات را ندارد) زیرا هنوز سیمای آموزش غیرآزمایشگاهی, ایستا و محافظه کارانه در آن غالب است. به همین جهت تولید دانایی و دانش در آن کم فروغ می باشد.

بنابراین, ایجاد تحول در تولید دانش و معرفت دینی از سوی حوزه حیاتی به نظر می رسد. کارهای زیر در رسیدن به این هدف مهم و راهبردی است:

۱. حوزه جهت حضور فعال در آینده و گریز از انزوا, بایستی به سمت تولید فکر و دانش گامهایی عملیاتی بردارد. و این مقوله را در قله برنامه هایش قرار دهد.

تولید فکر, دانش و دانایی شانسی و تصادفی نیست و در خواب و رؤیا نیز به دست نمی آید, بلکه روانه ای سخت کوشانه, نظام مند و با برنامه است. این روانه نظام مند, سه رکن اصلی دارد:

ییک. نهادینه سازی پژوهشهای آزمایشگاهی علوم حوزه ای, بویژه فقه به شدت به این گونه پژوهشها هم نیاز دارد و هم مستعد آن است. چنین رویکرد پژوهشی و آموزشی حوزه و علوم دینی را با جهان بیرون و محیط پیرامونی وارد تعامل و داد و ستد می کند و نه صرفاً آشنایی با آن. که سهم و نقش سازنده حوزه را در ترسیم سیمای آینده (دست کم در قلمرو کشورهای اسلامی) بیمه می کند. در غیر چنین رویکردی, آینده ای در انتظار حوزه است که رهبری انقلاب اسلامی ایران آن را بازگو کرده است:

(اگر آینده نگری امروز در حوزه قم انجام نگیرد, به وضع موجود راضی باشیم… فردا یا حوزه ای نداریم و یا حوزه ای روبه انحطاط خواهیم داشت.)۲

دو. توجه بنیادی به بهره وری کارها و تلاشهای علمی در حوزه. چون رشد و پیشرفت علمی در گرو عملیاتی سازی بهره وری دانش است و در نبود آن, تنها با فربهی و چاقی علم گرفتار خواهیم بود. و این, در جهان آینده به اندازه نادانی به روانه رشد و تولید دانش آسیب می رساند; زیرا چاقی مانع سرعت و بهره وری فعالیتهای علمی و در نهایت تولید فکر و اندیشه می گردد. و نتیجه آن چگونگی است که در کلاه رهبری نظام اسلامی ایران نیز بازتاب یافته است:

(یعنی شتاب علم در این بیست سالی که گذشت, یقیناً به مراتب کم تر خواهد بود, از شتاب علم و پیشرفت علم و فناوری در بیست سالی که پیش روی ما است… آن روز, ای بسا, صاحبان افکار گوناگون, مکاتب گوناگون, نحله های منحرف, صاحبان اغراض فاسده شاید بتوانند خیلی آسان کلاسهای درس دانشگاه های شما را, مدرسه های شما را, فرزندان شما توی خانه های شما را در مشت بگیرند, در تصرف بگیرند و شما هم هیچ کاری نتوانید بکنید. فکر آن روز را حوزه های علمیه باید بکند.)۳

سه. نوآوری و نوسازی: بدون نوآوری, تولید علم و اندیشه ممکن نیست. چون نوآوری تنها شاخصه و یا عنصر گوهری در ساحت نرم افزاری تولید علم و اندیشه به شمار می آید. شاخصه هایی چون بودجه تحقیقاتی, تعداد محققان, تعداد مقاله های نشر شده در (ISI) همه سنجه های کمی فعالیت علمی و تولید فکر هستند و مهم, امّا هیچ کدام ماهیت و سازوکار تولید علم و اندیشه را باز نمی نماید. تولید فکر به تولید نظریه, قوانین و ساحت نرم افزاری دانش بستگی دارد. و نوآوری, مهم ترین و اصلی ترین عنصر در آن است.

امروز, حوزه های علمیه در باب بودجه تحقیقاتی, شمار محققان, حجم مقاله های نشر شده, بنیانگذاری پژوهشکده ها, … گام هایی برداشته است. هرچند این کارها, با توجه به رسالت حوزه و دین, نیازها و اولویتهای جهان پیرامونی, عوامل بیرونی موثر در بازار فعالیت آدمیان ناچیز است ولیکن در ساحَتِ نظریه پردازی و طرح اندیشه ها و برنامه های نو و ابتکاری نسبت به عرصه مدعیات دینی که بسی گسترده است, چنین گامهایی بسیار ناتوان و بی فروغ بوده است. حجم نظریه پردازی و طرح دیدگاه های نوین در عرصه روابط بین المللی, حقوق عمومی, حقوق مدنی و حقوق جزا, جامعه شناسی اجتماعی و سیاسی, جامعه شناسی معرفت, اقتصاد, اقتصاد سیاسی, فلسفه, دانشهای نوین, تکنولوژی, دین شناسی, مدیریت و… درخور توجه و درنگ است. ولی سهم حوزه در این بازار, همچنان بی فروغ است, بویژه با افزایش سطح انتظارهایی که تجربه حکومت دینی در ایران ایجاد کرده است. امروز نیز, می توان همان سخن شیخ جواد شری (۱۴۱۵ م) را که از سوی سیدشرف الدین, جهت تبلیغ به آمریکا رفت و در مورد وضعیت بین المللی حوزه نجف ابراز داشت, دوباره بازگفت:

(قطعه منفصله عن کره الارض)۴

حوزه نجف قطعه جدا شده از کره زمین است.