پاورپوینت کامل سرمقاله;برخی از راهکارهای تحول پذیری در حوزه ها ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرمقاله;برخی از راهکارهای تحول پذیری در حوزه ها ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرمقاله;برخی از راهکارهای تحول پذیری در حوزه ها ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرمقاله;برخی از راهکارهای تحول پذیری در حوزه ها ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

در نوشته ای پیش از این, به این موضوع اشارت داشتیم که حوزه ها برای دستیابی به توفیق بیش تر در ایفای رسالتهای دینی حوزه, هم نیازمند تحول در مدیریت اند و هم باید این تحول را آگاهانه و مدبرانه و آینده نگرانه مدیریت کنند.

در آن نوشته یادآور شدیم که ارائه راهکارهای عملی برای (تحول مدیریت) و (مدیریت تحول) نیازمند مجال دیگری است و وعده کردیم که در فرصت دیگری بدان بپردازیم و اکنون چنین می نماید که آن فرصت دست داده است. هر چند پراکندگی شاخه ها و گونه گونی میدانهای آن و چگونگی بیان دغدغه ها و راهکارها به گونه ای که دستمایه اهل عناد و بدخواهی قرار نگیرد, کار را قدری دشوار می نماید و از صراحت و روشن گویی می کاهد! ولی به هر حال, این راهی است که باید پیمود و ما در سطرهای پیشِ رو, تا حدّی بدان خواهیم پرداخت بی آن که مدّعی بیان مهم ترین زوایای مساله باشیم.

در همین آغاز, به نهادهای حوزوی مسؤول که این مقاله ها و مقوله ها, نگاهی به آنان دارد و به ایشان باز می گردد, پیشنهادی را تقدیم می داریم و از آنان می خواهیم که برای پیگیری راهکاری تحول در حوزه و میدانهای متنوع آن, دست به کار شوند و از طریق نشریه ای ویژه و فراخوان مقاله ها و دیدگاه ها و طرحها, به بازتاب گسترده آن بپردازند, تا در نتیجه آن, ذهن حوزویان به مقوله تحوّل انس پیدا کند و در شمار دغدغه های جدی صاحب نظران و نیروهای مؤثّر حوزه قرار گیرد و به بارش ذهنی بینجامد. چه بسا که از پس آن بارش, اندیشه ها جوانه زند و حیاتی بالنده تر سر برآورد.

افزون بر نشریه, نخست می توان نشستهایی کوچک تر را با حضور نخبگان حوزه و نیروهای نزدیک به فعلیت علمی و پژوهشی تشکیل داد و پس از باروری نسبی مباحث, همایشی بزرگ تر را شکل بخشید.

از آن جا که مدیریتهای رسمی و غیررسمی فعلی حوزه می توانند برانگیزاننده, یاری کننده و همراه این حرکت باشند و با آن همدلی نشان دهند, و یا مخالف آن باشند و در ستیز با آن قرار گیرند و مانع پیشرفت آن گردند, پیشنهاد می شود که این حرکت را با مشارکت اعضایی از نهادها و مدرّسان و نمایندگانی از جانب مراجع و مراکز پژوهشی دنبال کنند تا از این طریق, اطلاع رسانی درستی به منابع و مراکز تصمیم گیری فعلی حوزه صورت گیرد و شایعه ها و کج اندیشیها, ذهنها را مخدوش نسازد.

و اما چند نکته ای که اکنون, در این مجال به قلم آمده است, بدین قرار است:

اطلاع رسانی دقیق به عناصر تصمیم ساز حوزه ها

آگاهی عناصر موثر حوزه از شرایط فکری, فرهنگی و اعتقادی حاکم بر دگرگونیهای جهان و اثرگذاری فزاینده آن بر جامعه های اسلامی و جامعه ایران, نخستین شرط حرکت به سوی تحولات بایسته است!

ییکی از بزرگ ترین بازدارنده های حرکت حوزه ها به سمت تحولات لازم, در چند قرن گذشته, همواره این واقعیت تلخ بوده است که بخش مهمی از کسانی که مدیریت حوزه های دینی را برعهده داشته و یا به شکلی بر مدیریتها اثرگذار بوده اند, آگاهی کاملی از شرایط فرهنگی و فکری و اعتقادی کشورهای چیره در عرصه جهانی نداشته اند و نگاه شان معمولاً معطوف به مسائل پیرامونی خود بوده است و میزان تحول و جهشی که در محاسبات و معیارها و نیازها و ضرورتها داشته اند, فراتر از فاصله میان یک روستا تا شهر نبوده است. آن هم نه یک کلان شهر که شهری متوسط و یا کوچک تر از متوسط!

نوشتن این مطالب و اقرار به این کاستیها برای این قلم چندان آسان و خوشایند نیست, ولی پاسداشت قلمرو دین و جامعه دینی به مراتب مهم تر از حفظ حرمت و حریم کسانی است که بی تدبیریهای خواسته و ناخواسته آنان, کیان حوزه ها و مرزهای اندیشه ها و باورهای دینی دینداران را آسیب پذیر ساخته و مورد تهدید قرار داده است.

اگر همه عالمان و مدرسان حوزه از عمق انحرافهای اخلاقی, اعتقادی و فکری و فرهنگی جاری در جهان و نیز گسترش خزنده و پنهان و زمانی شتابنده و آشکار آن در جامعه های اسلامی آگاهی کافی داشته باشند و بدانند که شیطان پرستی در میان گروه های درخور توجهی از جوانان کشورهای به ظاهر پیشرفته, به عنوان یک حرکت نوین رو به گسترش است و نشانه ها و نمادهای آن از سوی گروه هایی از جوانان ما مورد توجه و ابراز علاقه قرار گرفته است و اگر فکری نشود در فاصله نه چندان طولانی این انحراف و پیامدهای اخلاقی و اجتماعی آن, شدیدتر از آن چه در غرب وجود دارد, در سرزمینهای اسلامی رواج خواهد یافت.

اگر مراجع تقلید و مدرسان عالی رتبه حوزه ها بدانند که ده ها و صدها فرقه و نحله و مکتب الحادی و جریان فکری با گرایشهای مختلف عرفانی, جنسی, تخدیری در جهت تسخیر فضاهای ذهنی جوانان و نوجوانان و حتی کودکان تلاش می کنند و از ده ها شبکه ماهواره ای به اندرون خانه های این مرز و بوم راه یافته اند و با صدها و هزاران جاذبه هنری و تکنیکی سعی دارند تا همه نسلها را در همه سرزمینها و جای جای جهان, آن گونه بسازند و تربیت کنند و جهت دهند که می خواهند.

اگر بزرگان حوزه بدانند که در هر ساعت صدها شبکه رادیویی و تلویزیونی و اینترنتی و صدها سازمان انتشاراتی در جهان تلاش می ورزند تا با نشر و گسترش شبهه های اعتقادی:

۱. اصل دیانت و معرفت دینی را نقد کنند و دین را از اعتبار بیندازند.

۲. اسلام را از زاویه مباحث حقوقی, سیاسی, اجتماعی و… مورد انتقاد قرار داده و مطالب آن را به شکل موزیانه, موهن و سست, دور از تمدن و علم جلوه دهند.

۳. تشیع را به گونه های مختلف مورد هجوم ابهامها و اتهامها قرار دهند.

اگر فقیهان بلندپایه حوزه به شکلی ملموس بدانند که سطح پیوندها و پیوستگیها و ارتباطها, در جهان معاصر, سرعت و قدرت و آسان یابی اطلاعات را برای نسل جوان, بلکه نوجوان امروز چنان میسر ساخته است که مقوله هایی چون (حرمت نشر کتب ضلال) عملاً کارآمدی خود را از دست داده و مقابله با نشر اندیشه های الحادی و مفاسد اخلاقی در میان مسلمانان, در عمل, غیر ممکن شده است.

اگر مبلغان و مروجان معارف دینی, آگاهی جدی از این واقعیت داشته باشند که تلاش قوی ترین نیروهای تبلیغی حوزه ها در طول یک سال, قادر به برابری و رویارویی با یک فیلم سی دقیقه ای ساخته شده به وسیله دشمنان اسلام و مخالفان دیانت و معنویت نیست!

و خلاصه اگر عناصر تصمیم ساز حوزه های دینی, از واقعیت تلخی که در زیر پوست جامعه جهانی و در پی آن جامعه خود آنان و حتی بر فکر و باور فرزندان خودشان درون خانه های شان اطلاع کافی داشته باشند, بی گمان فکری جدی برای حوزه های دینی و کارکرد و سطحِ اثرگذاری و نیز مأموریتهای آنها خواهند کرد و اگر ده ها سال, بلکه چند قرن است که به کم ترین تحول رضایت نداده و ساختارها, روابط, معیارها و کارکردها و رسالتهای اجرایی و فرهنگی را ثابت نگاه داشته اند, بدان خاطر است که به طور معمول کارهای سنتی و رایج آنان در حوزه و دلبستگیها و علقه ها و محدوده کاری آنان در حیطه فقه و اصول, به آنان اجازه نداده است, تا نخست آن که احساس خطر کنند و دو دیگر, احساس مسؤولیت در قبال تهدیدها, توطئه ها و ترفندها و هجمه ها داشته باشند.

این بی اطلاعی از واقعیتهای جاری زمان, باعث شده است تا در حوزه های علمیه, تحقیق و پژوهش و اجتهاد و فقاهت, راهی را بپیماید که پیوندی جدی با شرایط مکلفان و نیازها و انتظارهای آنان نداشته باشد.

فاصله تدریجی عالمان حوزه با نسل مخاطب, سبب شده است تا هنوز که هنوز است, اوج رشد یافتگی یک نیروی حوزوی, تدوین یک رساله عملیه به شمار آید, بی آن که توجه شود که چند درصد از نسل نوخاسته امروز و عناصر اثرگذار فردا, برای آن رساله ها, جایگاهی در ذهن و فکر و کانون حرکت خویش در نظر گرفته اند.

بنابراین, آگاهی یافتن مدرسانِ عالی حوزه ها و مراجع تقلید و مدیران و برنامه ریزان مدرسه های علوم دینی از این واقعیتها به گونه ای عینی و ملموس, نخستین شرط حرکت عملی به سوی تحول بایسته است. زیرا تا زمانی که این اطلاع رسانی صورت نگیرد, هر حرکت, کار و برنامه ریزی جدیدی که در زمینه ای از زمینه های گزینشی, تحصیلی, منابع درسی, روشهای تبلیغی, آموزشی و پژوهشی صورت پذیرد, با مخالفت و انکار آنان رو به رو خواهد شد و عقیم خواهد ماند.

اگر بخواهیم برای به حقیقت پیوستن این مهم, راهی عینی تر و اجرایی تر ارائه دهیم, باید این پیشنهاد را مطرح کنیم که نهاد حوزوی خاصی, عهده دار این اطلاع رسانی شود. این نهاد ابتدا به ابزار و تواناییهای اطلاع یابی, تجهیز شود و با صید شبهه ها و انتقادهایی که از سوی ماتریالیستها, لیبرالها, نئومارکیستها, جریانهای سکولاریستی, فیمینیستی, مستشرقان, حقوقدانان, نظریه پردازان علوم سیاسی و اجتماعی و… از ماهواره ها و شبکه های ارتباطات جهانی به سمت سرزمینهای اسلامی سرازیر شده است! و سپس با ساماندهی و دسته بندی آنها نخستین گام را بردارد. و در قدم بعد, با برنامه ای سامان مند آن شبهه ها و انتقادها و ایرادها را در اختیار برنامه ریزان و صاحب نظران حوزه قرار دهد, تا ذهن و باور و عزم آنان برای پذیرش دگرگونیهای ضروری, آماده شود.

به تعبیر امیرالمؤمنین, علی(ع) بزرگ ترین عامل ستیز با هر پدیده مثبت و گام سازنده, نبود آگاهیهاست.

اگر این آگاهیها به صورت عینی و مستند و منظم و مستمر در اختیار مراجع تقلید و مدرسان عالی حوزه ها و برنامه ریزان امور تبلیغی, آموزشی و پژوهشی حوزه ها قرار گیرد, به یقین مراتب تقوا و احساس مسؤولیت آنان در قبال اسلام, تشیع, جامعه اسلامی و معارف وَحیانی, سبب می شود تا از جمود بر روشها و منشهای موجود پرهیز کرده و تحولات لازم را بپذیرند, بلکه مورد تشویق و تأیید قرار دهند.

لزوم بازتعریف رسالت حوزه ها

زمانی که عالمان دینی از سر تعهد و تقوای الهی عزم ایفای رسالت خود در قبال امت اسلامی داشته باشند, به این پرسش می رسند که براستی رسالت آنان چیست و حوزه های دینی چه رسالتی را بر دوش دارند.

باید دید آیا حوزه های علمیه در طول قرنها و بویژه در سه دهه اخیر, در اساس, در اساسنامه ای, رسالتها و وظیفه های بنیادی خود را به گونه روشن, ترسیم کرده اند, یا خیر.

اگر این کار صورت گرفته است, خوب است به اطلاع همه حوزویان برسد و مجال نقد و تحلیل آن فراهم آید. و اگر این مهم صورت نگرفته است, در اسرع وقت صورت پذیرد, تا مبنای حرکتهای بعدی قرار گیرد.

فارغ از کارهایی که انجام گرفته و یا انجام خواهد گرفت, باید گفت که اگر بخواهیم نظام حوزه و سازمان روحانیت و فقاهت را به یکی از سازمانها, یا نهادهای اجتماعی علمی همانند کنیم و از این رهگذر به همانندسازی و مقایسه بپردازیم, حوزه و روحانیت, نزدیک ترین شباهت و همانندی را به نظام بهداشت, درمان و آموزش پزشکی دارد.

چه بسا این ادعا دور از واقعیت نباشد که عمر طبابت و درمان دردهای جسمی در تاریخ بشر به درازای عمر رسالت انبیاء و هدایت گران معنوی انسان باشد. زیرا انسان به طور طبیعی, با دو نیاز همزمان, زاده شده است, نیازهای جسمی و نیازهای روحی و فکری و معنوی.

انسان, همان گونه که نفس می کشد, می اندیشد و همان گونه که برای تنفس نیازمند اکسیژن و هوای سالم است, برای اندیشیدن به فضایی پاک و پالوده از خطا و لغزش نیاز دارد.

انسان, همان گونه که آب می نوشد و بیش تر وزن بدن او را آب تشکیل داده است, همان سان به تربیت و الگوبرداری صحیح