پاورپوینت کامل حوزه‏ ها و رسالت ابلاغ مکتب اهل‏ بیت به جهان اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حوزه‏ ها و رسالت ابلاغ مکتب اهل‏ بیت به جهان اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حوزه‏ ها و رسالت ابلاغ مکتب اهل‏ بیت به جهان اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حوزه‏ ها و رسالت ابلاغ مکتب اهل‏ بیت به جهان اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۳۸

از رسالتهای بزرگ حوزه های شیعی، شناساندن و ابلاغ مکتب اهل بیت است. رسالتی که عالمان زمان شناس شیعی در دورانهای گوناگون، آن را پاس داشته اند.

از جمله پاسداشتها، روشنگریهایی است که درباره عناصر و آموزه های حماسه آفرین آن انجام داده اند.

دفاع از ارزشها و اصول مکتب اهل بیت و پاسخهای در خور به شبهه های پدید آمده از سوی مخالفان و… در کارنامه علمای روشن اندیش، بیان گر رسالت بانی، وظیفه مداری و تعهد راستین آنان در طول تاریخ تشیع است.

عالمان شیعی، با پیروی از رسول گرامی اسلامی، بسان طبیب دوّار به میان مردم می رفتند و به درمان بیماریهای روحی و فکری می پرداختند و آنان را به اصولی رهنمون می شدند که در مکتب اهل بیت پی ریزی شده بود.

در راه ابلاغ مکتب اهل بیت و رساندن پیام آن، از شبهه شبهه افکنان، هراسی به دل راه نمی دادند، بلکه با پاسخهای دقیق، علمی، فنی و راهگشا، گشایشی برای شیعه پدید می آوردند و بر فضای تنفسی شیعه می افزودند.

در این باره نمونه های بسیاری را می توان ارائه داد. از جمله پاسخ گویی سه تن از علمای زمان آگاه، دغدغه مند و متعهد: شیخ آقا بزرگ تهرانی، سیدحسن صدر و شیخ محمدحسین کاشف الغطاء به شبهه ای است که غرض مندان بر سر زبانها انداختند که:

“انّ الشیعه لیس لها مؤلفات یستفید بها خلفهم فی شتی العلوم و لا جرم أنهم متطفلون علی موائد غیرهم متسولون من البعداء متکففون فی علومهم. “

۱۱شیعه در دانشهای گوناگون، نوشته هایی که آیندگان از آنها بهره برند، ندارد. ناگزیر بر سر سفره دیگران فرود می آید. با این حال، شیعیان به نوشته های نداشته خود مغرور هستند. و دست شان در دانشها بسته است.

و جرجی زیدان در “تاریخ آداب اللغه العربیه” می نویسد:

” ان الشیعه طائفه صغیره لیس لها آثار یعتدبها و انهم الان فی خبرکان”.

۲شیعه، گروه کوچکی بود که آثار در خوری نداشت و اکنون شیعه ای در دنیا وجود ندارد.

هنگامی که این شبهه طرح شد و دستهایی آن را در کانونها و محفلهای علمی پراکندند و در صدد بودند شیعه را به انزوا بکشانند، عالمان یاد شده هم پیمان شدند که هر یک اثری پدید آورند، تا شبهه طرح شده از زوایای گوناگون، پاسخ داده شود و چهره علمی و پایگاه والای شیعه نمایان گردد.

سیدحسن صدر، تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام را نگاشت و حرکتهای علمی شیعه و سهم آن را در بنیان گذاری و کامل کردن علوم اسلامی نمایاند.

کاشف الغطاء، به نقد کتاب “تاریخ آداب اللغه” جرجی زیدان پرداخت و اشتباه های آن را نمایاند.

شیخ آقا بزرگ، الذریعه را پدید می آورد. اثر ارزش مندی که تألیفات علما و نویسندگان شیعه را به زیبایی می نمایاند. این کتاب در حدود ۳۰ جلد و بین ۵۰۰۰۰ تا ۶۰۰۰۰ تألیف شیعه را از زمانهای دور، تا دوره خود، در دانشهای گوناگون می شناساند.

کار این بزرگان در جهان اسلام، جلوه گر شد و شماری از اهل فکر و صاحبان قلم به آن ارج نهادند. از جمله استاد عبدالرحیم محمد علی (عضو رابطه ادبیات نو – قاهره) در کتاب: شیخ الباحثین آغا بزرگ الطهرانی، روح علمی و اهمیت آثار آقا بزرگ تهرانی را به خوبی شناساند و استاد محمدرضا حکیمی، در اثر ارزش مند خود: شیخ آقا بزرگ تهرانی، از این کتاب بهره می برد و درباره این که چرا این سه عالم هوشمند و زمان شناس، دست به تألیف این سه اثر اثرگذار می زنند، از این کتاب، نقل می کند:

“علت تألیف “الذّریعه” کار جرجی زیدان (درگذشته ۱۹۱۴ م. ) مورخ معروف بود. او بدون غرض، یا با غرض – در کتاب مشهور خود “تاریخ آداب اللغه العربیه” که تاریخ ادبایت عرب است در ۴ جلد، درباره شیعه سخنی بدین مضمون گفت: شیعه طایفه ای بود کوچک و آثار قابل اعتنایی نداشت و اکنون شیعه ای در دنیا وجود ندارد.

این شد که شیخ آقا بزرگ و دو همردیف و دوست علمی اش، سید حسن صدر (م: ۱۳۵۴ ه. ) و شیخ محمد حسین کاشف الغطاء (م: ۱۳۷۳ ه. ) هم پیمان شدند تا هر یک در بابِ معرفی شیعه و فرهنگ غنی تشیع، کاری را بر عهده گیرند و سخن این نویسنده جاهل یا مغرض را به دهن اش باز پس بکوبند.

قرار شد علامه سید حسن صدر درباره حرکات علمی شیعه و نشان دادن سهم آن در تأسیس و تکمیل علوم اسلامی تحقیق کند. ثمره کار او کتاب “تأسیس الشیعه لعلوم الاسلامی” شد. این کتاب به سال ۱۳۷۰ ق. در ۴۴۵ صفحه چاپ شد. شیخ آقا بزرگ در چاپ آن دخالت داشت.

امّا علامه شیخ محمد حسین کاشف الغطاء قرار شد کتاب “تاریخ آداب اللغه العربیه” جرجی زیدان را نقد کند و اشتباهات وی را بازگوید و این کار را کرد و نقدی جامع و علمی بر هر چهار جلد کتاب زیدان نوشت و مطالب مشتبه را به اصول اصلی آنها بازگردانید و مؤلف را به اشتباه هایش – حتی خطاهای املائی – متوجه کرد….

اما شیخ آقا بزرگ – از میان این سه یار علمی – متعهد شد فهرستی برای تألیفات شیعه بنویسد. “

۳نمونه یاد شده، یکی از صدها نمونه ای است که عالمان شیعه به پاسخ گویی و شبهه زدایی پرداخته اند.

البته، این نکته را باید یادآور شد که آن چه در حوزه های شیعه انجام گرفته در باب پاسخ گویی و روشنگری، فردی بوده است، نه تشکیلاتی و سازمانی. یعنی حوزه های علمیه، به عنوان یک نهاد علمی، با برنامه ریزی و به کارگیری اهل دانش و بهره گیری از توانهای موجود در هر زمان و برهه، دست به کار نشده و به شبهه ها، به گونه روزآمد، پاسخ نگفته است، که این کاستی بس بزرگی است و بسیار خسران بار.

امروزه، با پیچیدگیهایی که دشمنان در برنامه های فرهنگی خود پدید آورده اند، انتظار می رود افزون بر عالمان و ارائه کارهای فردی، نهاد و تشکیلات حوزه به میدان بیاید و مکتب اهل بیت و مسائل کاربردی و نقش آفرین آن در هدایت بشر و سامان دهی به زندگی او را به روشنی بیان کند.

انجام این تکلیف در شرایط جاری، از جهات گوناگون مهم می نماید:

الف. احساس نیاز به مکتب اهل بیت.

ب. تهاجم گسترده دشمنان و بدخواهان به شیعه و مکتب اهل بیت.

ج. فرصتهای موجود تبلیغی و روشنگری.

۱. احساس نیاز به مکتب اهل بیت: مکتب اهل بیت، ارائه دهنده تفسیر زلال، روشن، زندگی ساز و امید آفرین از اسلام است. یعنی اسلام را ناب و بی غل و غش و به دور از تفسیرهای به رأی، طرح می کند و این خلوص بسیار راهگشا و زندگی آفرین و امیدبخش است و معنویت زا، همان عناصری که دنیای امروز، سخت بدانها نیاز دارد. هر جا و هر زمان، بارقه ای از این مکتب در دنیا پرتو افکنده، واکنشهای مبارکی را از سوی مردم در پی داشته است. پیش از طلوع انقلاب اسلامی در ایران، بسیاری اسلام را همانند مسیحیت می انگاشتند، دین فردی و بی تفاوت در برابر ستمِ ستمکاران؛ اما وقتی با انقلاب اسلامی رو به رو شدند که از زلال مکتب اهل بیت بهره می برد، دریافتند اسلام دین زندگی است، دینی که به نیازهای مادی و معنوی، سیاسی و اجتماعی، پاسخ می دهد و از کنار آنها بی تفاوت نمی گذرد. از این روی، بسیاری به مطالعه این مکتب پرداختند و به اسلام از این زاویه نگریستند. در گذشته، اسلام، در سطح جهان، مساوی بود با عربیت. مسلمان، یعنی عرب و یا عرب، یعنی مسلمان. و هیچ تصویری از مکتب اهل بیت و اسلام شیعی در ذهنها وجود نداشت. اما امروز، اسلام شیعی، در سطح و گستره جهان، بویژه در میان عدالت خواهان و نسل جوان، مطرح و از جایگاه ویژه برخوردار است. ظهور و جلوه گری اسلامِ ناب پس از انقلاب اسلامی نگاه ها را به سوی اسلام و اسلام شیعی کشانده و این پدیده مبارک بی گمان، مسؤولیت عالمان دینی را بسیار سنگین می کند و تلاش گسترده و برنامه ریزی دقیق را از سوی حوزه های علمی می طلبد.

۲. تهاجم گسترده دشمنان: مکتب اهل بیت در طول تاریخ اسلام، مورد تهاجم قدرتها و حکومتهای غاصب در قلمرو جهان اسلام بوده است. اکنون نیز، چون انقلاب اسلامی، دشمن سر سخت استکبار جهانی و نظامهای ناعادلانه، الهام گرفته از مکتب اهل بیت است، دشمن، این مکتب را نشانه گرفته است و تلاش می ورزد در غوغای اختلافها و بدفهمیها، آن را از جلوه گری و نقش آفرینی بیندازد. استکبار جهانی به روشنی دریافته نظام جمهوری اسلامی بر اساس آموزه های این مکتب ره می پوید و جهت خود را مشخص می کند؛ از این روی سیاست راهبردی خود را در رویارویی با اسلام، به گونه ای پی ریخته که به هدم و نابودی این مکتب بینجامد و خاموشی آن را در پی داشته باشد.

این تهاجم برنامه ریزی شده و راهبردی استکبار جهانی، با برنامه ریزی و پی ریزی سیاست دقیق و راهبردی فرهنگی، دامن بر می چیند و خنثی می شود. ولی متأسفانه، زوایای ویران گر این فاجعه، آن گونه که شاید و باید درک نشده است.

این درک و فهم نشدن، پس از آن همه تلاش و روشنگریهای دقیق و همه سویه امام و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، شگفت می نماد.

اکنون جای این پرسش وجود دارد که چسان حوزه ها در برابر این همه فریاد و اعلام خطر بنیان گذار و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی آن واکنش بایسته و مورد انتظار را نداشته اند و گامهای بلند و استوار در برنامه ریزی و چگونگی برخورد عالمانه با تهاجمهای سخت و شکننده استکبار علیه اسلام ناب بر نداشته اند.

تهاجمهای دشمن، به روز باید پاسخ داده شود. آثاری که نشر می یابد علیه شیعه و فضای فکری جامعه را می آلایند، اگر سریع، به روز و عالمانه و به دور از هیاهو و جنجال و تکفیر به بوته نقد گذارده نشوند و حوزه ها در برابر آنها، واکنش خردمندانه و حساب شده ای نداشته باشند، بی گمان در ذهنها می مانند و بیرون کردن آنها از ذهنها، کاری بس دشوار و زمان بَر خواهد بود.

۳. فرصتهای موجود تبلیغی: حوزه های علمیه و عالمان دین، از فرصتهای تبلیغی بسیار خوبی بهره مند هستند. فرصتهایی که با رنج بسیار به دست آمده اند.

درخت تنومند و پر شاخ و برگی که به پای آن خونهای پاک بیرون از شمار مردانِ جان بر کف ریخته شده است. این فرصتها اکنون در اختیار است، چه در داخل و چه در خارج از مرزها. باید این فرصتهای به دست آمده را غنیمت شمرد و پاس داشت، تا فرصتهای جدیدی به دست آید.

تمامی کسانی که آشنایی به تبلیغات دینی و پیام رسانیهای دینی و چگونگی مهیا شدن زمینه های پیام رسانی دینی را دارند، از فرصتهای خوب به دست آمده به برکت انقلاب اسلامی سخن گفته و بر غنیمت شماری آن تأکید ورزیده اند. از باب نمونه، مقام معظم رهبری در این باره می گوید:

“در طول تاریخ هزار و چهارصد ساله اسلام، به گمانم، هیچ برهه ای را نداریم که علمای دین، چنین فرصتی را برای تبلیغ احکام اسلامی پیدا کرده باشند، نه در دوران ائمه(ع) و نه بعد از دوران آنها. نه دورانی که حکومتهای طرفدار فقه حنفی و شافعی در ایران بر سر کار بودند. در هیچ یک از دوره های گوناگون، برای علما، چنین فرصتی پیدا نشده بود که امروز، پیدا شده است.”

۴ حوزه و علمای دین، در برابر یک آزمایش بزرگ قرار دارند، آزمایش بس بزرگ و تاریخی و بی مانند و بی شبیه در گذشته و البته گذران. با قدرشناسی از این نعمت و پاسداری از آن و بهره گیری درست از فرصتهای پیش آمده، که همان شکرگذاری است و پاس نعمتهای خداوندی، بر دامنه این نعمت بزرگ، روز به روز افزوده می شود و در صورت ناسپاسی و غنیمت نشماری این نعمت عظیم، بی گمان عذاب خداوند شدید خواهد بود.

رهبر فرزانه انقلاب این نعمت را مصداق آیه شریفه: “و اذ تأذّن ربّکم لئن شکرتم…. ” می داند و می گوید:

“جامعه علمیه و حوزه های علمیه شیعه و علمای دینی تشیع در مقابل یک آزمایش عظیم تاریخی، بی نظیر و غیر قابل تکرار و بدون شبیه در گذشته تاریخ قرار دارند. این نعمتی است که مصداق آیه شریفه قرآن است: “و اذ تأذّن ربّکم لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید. “

۵نگاهی به وضع موجود حوزه

این که حوزه های چه کارامدیهایی دارند و در کجاها و چه بخشهایی کارامدیهای لازم را ندارند موضوعِ بسیار مهم در خور بررسی است.

حوزه ای که بخواهد به تبیین مکتب اهل بیت بپردازد، ویژگیها و تواناییهای آن را در تعالی بخشی به مسلمانان، در بین مسلمانان با ملیتها و فرهنگها و زبانهای گوناگون، شرح و بازگو کند، بی گمان باید خود را برای حضور در چنین عرصه هایی کارامد سازد و کارامد سازی حوزه از هر جهت، بستگی به شناخت دقیق تواناییها و کاستیهای آن دارد.

آیا حوزه تاکنون به گونه سازمان یافته، با برنامه ریزی دقیق و با مطالعه دامنه دار و با بهره گیری از تواناییها و ظرفیتهای موجود، به چنین بررسی دست زده است؟ آیا بررسی کرده است که نیروهای آموزش دیده و کارآمد که بتوانند در بین ملتها، با فرهنگها، زبانها و مذهبهای گوناگون نقش بیافرینند چقدر در حوزه ها وجود دارند و در حقیقت چقدر در اختیار دارد و می تواند در برهه ها و جاهای گوناگون از آنان بهره ببرد؟

آیا بررسی کرده است که از آن چه از پژوهشها و مطالعات دینی انجام گرفته، از گذشته تاکنون، چقدر از آنها می تواند کاربرد جهانی و بین المللی داشته باشد؟

آیا بررسی کرده است که از نظر علمی در پایه ای قرار دارد که با دیگران رقابت و هماوردی کند.

آیا آمار دقیقی از نویسندگان، سخنرانان و پژوهشگرانی که نوشته ها، سخنان و پژوهشهای شان کاربرد جهانی، بین المذاهب و بین الادیانی دارد که در برهه های خاص و یا به طور دائم بتوان از دستاورد فکری و اندیشه ای آنان در نشریه ها، روزنامه های بین المللی و پرتیراژ و محافل علمی، با اطمینان خاطر، بهره برد، وجود دارد؟

آیا بررسی کرده است که چسان می تواند از اندیشه های ناب تفسیری، کلامی، فلسفی و فقهی شیعه در گستره جهان و جهان اسلام بهره ببرد.

آیا بررسی کرده است که سفیران نامور، پرآوازه و موفق تشیع، مانند سید جمال الدین اسدآبادی و… چگونه می توانند برای سفیران امروز تشیع الگو باشند. یعنی آیا گروهی تشکیل شده است که روی تجربه ها، دستاوردها و کارنامه درخشان یک یک آنان مطالعه کند و تجربه ها و دستاوردهایی که امروزه نیز کارآیی و کاربرد دارند، در اختیار گروه های اعزامی بگذارد.

بررسیها نشان می دهد و در مصاحبه ها و سخنرانیهای دست اندرکاران حوزه و مدیریت آن نیز بازتاب یافته که نه تواناییها حوزه به طور دقیق روشن است و نه کاستیهای آن.

اگر تواناییها و کاستیها به طور دقیق روشن باشد و برنامه های تبلیغی داخلی و خارجی بر آن اساس جهت داده شود، آینده روشنی در پیش خواهد بود وگرنه، به هیچ روی نمی توان چنین آینده ای را پیش بینی کرد.

به گمان ما، پاره ای از کاستیهای کمی و کیفی که جا دارد حوزه های علمیه برای رفع آنها هر چه زودتر دست به کار شوند از این قرار است:

۱. کمبود نیروهای کارامد: حوزه های دینی در تربیت نیروهای کارامد، توانا و همه سو نگر و دقیق اندیش برای عرصه داری در بیرون از مرزها و بین مسلمانان و غیر مسلمانان گامهای بلند و اساسی را نتوانسته اند بردارند و در این حوزه، با کمبود و کاستی جدی روبه رو هستند. این کمبود و بی بهره مندی بسیاری از شهرها و مراکز اسلامی از عالمان دینی، بسیار نگران کننده است. و این مشکل در بین پیروان اهل بیت، با توجه به استعمار ستیزی و رویارویی پیروان این مکتب در ایران، لبنان و… و کینه توزیهای دشمن نسبت به این مکتب و ریشه های آن، بیش تر احساس می شود. چون در جای جای جهان، بی پناهی پیروان مکتب اهل بیت، در برابر شبیخون فرهنگی دشمن و لجن پراکنیهای او علیه باورهای اصیل تشیع، به روشنی دیده می شود.

حتی در بسیاری از کشورهای اسلامی، روشنگران و بیان کنندگان آموزه های اهل بیت، حضور ندارند، با این که دشمنیها علیه آن، بسیار شدید و برنامه ریزی شده است و باید توجه داشت که در بسیاری از کشورها و سرزمینها، میدان داری دشمن، از آن روست که شیعه برای طرحِ آموزه های خود و پاسخ به شبهه ها، استوانه ای ندارد و از عالمِ آگاه و آشنای به مصالحِ جهانی اسلام بی بهره است.

۲. کمبودِ آثار: شناساندن معارف دینی و مکتب اهل بیت، از راه آثار و کتابهای فنی، عالمانه و دقیق یکی از مهم ترین ابزاری بوده که از دیرباز تاکنون، عالمان شیعه از آن بهره برده اند. آثاری که در دوران معاصر و پس از انقلاب اسلامی نشر یافته چشمگیر بوده و جای خوشوقتی است. اما در برابر نیازها و شبیخونهای آن به آنی که به مکتب اهل بیت می شود، می توان گفت آن چه نشر یافته و می باید از کتابهای علمی و فنی و راه گشا، بسیار کم است و با آنها نمی توان در برابر موج فراگیر ضدشیعی ایستاد و به شبهه ها پاسخ گفت و معارف ناب اهل بیت را شناساند.

۳. نارسایی در چگونگی و شکل ارائه معارف: چگونگی و شکل ارائه معارف اهل بیت، که حوزه های علمیه عهده دار آن هستند، نارساست و با کاستیهای بسیار دست و پنج نرم می کند.

نخست آن که: محدود است. تنها در قالبِ سخنرانی و کتاب انجام می شود که البته کاش این قالب نیز از زیباییها و جذابیتها و برجستگیهایی برخوردار می بود.

معارف ناب اهل بیت، اگر با ادبیات و قالبهای پرکشش مجال طرح یابد، بی گمان با همه پیشرفتی که رسانه ها در عرصه پیام رسانی دارند، باز هم اثر گذارند.

خطیبهای برجسته، آگاه، اسلام شناس و آشنای با دقایق مکتب اهل بیت، چون محتوا را در قالب زیبا می ریزند و به مخاطب ارائه می دهند، سخن شان به دلها راه می یابد.

و نیز نویسندگانی که به قالبهای روز آشنایی دارند و از آنها برای ارائه پیام شان بهره می برند، در جذب افراد بسیار موفق هستند.

هر اثری که از سوی شیعه نشر می یابد، افزون بر این که می بایست به گونه ای نمایان گر زاویه ای از زوایای علمی مکتب اهل بیت باشد، از نظر قالب و شکل و نحوه ارائه مطالب، فنی و به روز و آرایه های چاپ به طور دقیق در آن رعایت شده باشد.

کتابهای علمی، تفسیری، کلامی، فقهی و تاریخی شیعه، در ردیف گنجینه های بزرگ دانش بشری قرار دارند، اما پاره ای از آنها به خاطر چاپ غیر منقح، پر غلط و در هم و برهم و نامرغوب و غیر فنی و بدون فهرستهای لازم، در کنج کتابخانه ها خاک می خورند و اهل مطالعه و پژوهش، رغبتی به آنها نشان نمی دهند و این خسرانی است بزرگ برای تشیع.

رهبر انقلاب اسلامی، نگرانی و دغدغه مندی خود را از این وضع، این چنین اعلام می کند:

“کتابهایی که از فقه مذاهب دیگر برای ما می آورند و من گاهی در بین آنها بعضی چیزهای خیلی سطحی و کم ارزش را از لحاظ علمی می بینم، که تحقیق شده، تصحیح شده، فهرست بندی شده و ارائه شده، در حالی که در فقه ما، این طور نیست. ما مثلاً سبوط شیخ طوسی، با این عظمت را – که چاپ تهران است ولی ظاهراً چاپ دیگری هم دارد؛ اما من ندیده ام – که نه یک غلط نامه درست و حسابی دارد، نه یک فهرست دقیق دارد، در اختیار چه کسی بگذاریم.”

۶ایشان، این نوع عرضه کردنِ آثار شیعی را، ارزان فروختن آن سرمایه ها و گنجینه ها می داند و مایه حقیر و کوچک کردنِ آثار شیعی.

به نظر ایشان، اگر بخواهیم کتاب مبسوط را با وضعیت موجود، به یک فقیه و یا حقوق دان که با مسائل فقهی آشنایی دارد، ارائه کنیم، کتاب خودمان را کوچک کرده ایم.

۴. بی توجهی به تجربه های دیگران: دست اندرکاران امر تبلیغ، نبایستی به روش و روشهای سنتی که خود با آنها آشنایی و سالیان طولانی، با همان روش به تبلیغ دین و ارشاد مردمان پرداخته اند، بسنده کنند، بلکه باید تجربه ها و راه و روشهایی را که دیگران و دستگاه های تبلیغی دیگر مذاهب و ادیان از آنها بهره برده و می برند نیز، مور مطالعه قرار دهند و بررسی کنند و اگر دیدند روش و یا روشهای مناسبی است از آنها بهره بگیرند. کار مهم و چه بسا راهگشایی که تاکنون مطالعه ای روی آن صورت نگرفته است.

مسیحیت امروز، از رشته های گوناگون هنری: رمان، فیلم نامه، تئاتر، فیلم، نقاشی، کاریکاتور، طنز، موسیقی و… بهره می برد و در جهان و در بین توده ها، جای پای خود را محکم می کند، حتی در کشورهای اسلامی.

بسیاری از مسلمانان، در داخل کشور خودشان در درون خانه های شان، ناخودآگاه، تحت تأثیر برنامه های تبلیغی کلیسا قرار دارند.

رهبر انقلاب اسلامی، با رصد دقیق، از برنامه های تبلیغی مسیحیت از راه فیلم و برنامه های تلویزیونی چنین پرده بر می دارد:

“کلیسا دارای علم دین به صورت عمیق و مدوّن و استدلالی نیست، ولی در عین حال، از لحاظ تبلیغی جلو هستند، آنها بسیاری از فیلمها را ساخته اند که ظاهرش هم نشان نمی دهد؛ اما تبلیغ مسیحیت است. حتی دوستانِ خود ما، در تلویزیون، ایام ژانویه و کریسمس که می شود، به مناسبت این که عده ای از هم میهنان ما مسیحی هستند، از روی ملاطفت، یا مثلاً مجامله با آنها، چند فیلم مسیحی و کلیسایی را پخش می کنند. من نگاه کردم دیدم اغلب اینها تبلیغ کلیساست…. کسی که این فیلم را می بیند، متأثر می شود. کشیشی را در یک چهره نورانی نشان می دهد که فلان کار را می کند.”۷

۴. کمبودهای محتوایی و علمی: منظور این نیست که شیعه از نظر ذخائر و منابع علمی، کمبود دارد و یا از نظر علمی ناتوان است. شیعه، ذخائر بسیار دارد و منابع سرشار و تواناییهای ناشناخته و استفاده نشده و متون لبالب از رهنمودهای زندگی ساز و مورد نیاز انسان امروز.

سخن در این است که امروز و همین اکنون، مطالب در خور شأن شیعه و اندیشه های ناب شیعی، که بتوان در بسته های علمی عرضه کرد و علاقه مندان را از آنها بهره مند ساخت، در اختیار نیست. جهان امروز، تشنه اندیشه های ناب است. اندیشه های سرچشمه گرفته از وَحی، بی گمان این تشنگی را فرو می نشاند.

حوزه ها این رسالت را بر دوش دارند که برای انسان امروز، با بهره گیری از آموزه های وَحیانی مکتب اهل بیت، اندیشه هایی را تولید کند.

تولید فکر، به طور دقیق با شناخت نیازهای فکری مردمان جویای حق، در ارتباط است. اگر تولید، سوای از این نیازها باشد، بی گمان، تبلیغ و عرضه آن ره به جایی نمی برد.

باید بررسی شود چه مطالبی برای دنیای اسلام و مردمانِ علاقه مند و حق طلب لازم است؟ و تا چه اندازه می توان از تولیدات پیشین استفاده کرد و تا چه اندازه باید دست به تولیدات جدید زد.

و نیز باید آمار دقیقی از تولیدات دشمن علیه شیعه و مکتب اهل بیت داشت و این که چه محورهایی بیش تر مورد هجمه و یا نقد قرار می گیرد.

پس از این آگاهییها است که پاسخهای علمی، منطقی و جهت دار، جای خود را باز می کنند و کارگر می افتند.

شاید به ذهن بیاید درباره شیعه و معارف اهل بیت و پاسخ گویی به شبهه ها آثار بسیاری در دسترس است و هر روز نیز شاهد نشر آثار جدید هستیم.

البته این مایه خوشوقتی است. از این آثار می توان در راستای آن هدفی که ترسیم کردیم به بهترین وجه بهره برد. اما روشن است که آثار زیاد دلیل بر برآورده شدن نیازها و پاسخ گویی کامل و همه جانبه و دقیق و عالمانه به شبهه ها و پرسشها نیست.

سازماندهی پژوهشها و سره از ناسره شناسی آنها و کنار زدن آثار سست و ضد تبلیغ و گاه شبهه آفرین و مایه وهن شیعه و مکتب اهل بیت، گامی است بزرگ که حوزه باید بردارد و تولیدهای نو به نو نیز عرصه بدارد.

در تولید اندیشه، دقت، عمق، هوشیاری و جامع نگری و جهان شمولی و… ضرورت دارد. بویژه اندیشه هایی که برای جهان اسلام تولید می شود، باید به دور از هرگونه مطالب سست، نابخردانه و تفرقه انگیز باشد.

با تولید انبوهِ آثار بی محتوا، وهن آلود و خرافی، به نام شیعه و دفاع از مکتب اهل بیت! و نشر آنها و پر کردن بازارها و کتابخانه ها از این دست آثار، نمی توان ادعای تولید اندیشه کرد و انجام رسالت.

بلوک شرق، بویژه شوروی سابق، با تولید انبوه کتاب، مجله و… و نشر آنها در سرتاسر کشورهای تحت سلطه، نتوانست ماندگاری مارکسیسم را تضمین کند که تولید انبوه آثار گسسته از نیازهای فکری و عقیدتی مردم، ره به جایی نمی برد.

این تجربه، یعنی تولید انبوه کتاب و نشریه برای مخاطب فرضی و خیالی و بر اساس توهمات، به نام تولید اندیشه، خود را فریب دادن است.

کار فرهنگی، وقتی اثرگذار است که با برنامه و حوصله تمام