پاورپوینت کامل پیشگامی سیدمحمدکاظم یزدی در رویارویی با استعمار انگلیس ۹۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیشگامی سیدمحمدکاظم یزدی در رویارویی با استعمار انگلیس ۹۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیشگامی سیدمحمدکاظم یزدی در رویارویی با استعمار انگلیس ۹۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیشگامی سیدمحمدکاظم یزدی در رویارویی با استعمار انگلیس ۹۶ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

امپراتوری انگلیس، در دو دهه آغاز قرن بیستم، به طور بی سابقه ای از اتحاد علمای عراق و ایران و همچنین از اتحاد امت اسلامی دو کشور وحشت داشت و یادداشتهای وزارت خارجه انگلیس و نظریه های ماموران انگلیسی در تهران و بغداد، این موضوع را تایید می کند. دست اندازیهای خصمانه نظامی انگلیس و به طور کلی قدرتهای اروپایی در سالهای ۱۳۴۲۱۳۳۲ هجری قمری/ ۱۹۲۴۱۹۱۴ میلادی علیه امت اسلامی در خاورمیانه و منطقه آفریقای شمالی، ظهور حکومتهای دیکتاتوری و فاشیستی، مانند رضاخان پهلوی در ایران و کمال آتاتورک در ترکیه، تقسیم سرزمینهای عربی به واحدهای کوچک »ملت – دولت«، و انتصاب خاندانهای سلطنتی و رژیمهای دست نشانده مختلف در این کشورها، همگی، به منظور سرکوبِ نهادهای مردم سالاری و جلوگیری از پرورش و تشکیل هرگونه نظام انقلابی اسلامی بود که احتمال می رفت الگوهای تجویزشده غرب را به چالش طلبد. آنها برای نیل به این اهداف سیاسی خود، از نشر اسناد و تدوین و تحلیل رویدادهای این نهضت اسلامی، جلوگیری کردند و بیش تر به نشر دیدگاه های همسو با استعمار انگلیس پرداختند و از این راه، به تحریف تاریخ و تخریب بسیاری از چهره های روحانی، روی آوردند و کوشیدند این منابع را به مثابه منابع اصلی و قابل اعتماد، حتی در میانِ صاحب نظران، مطرح کنند.

در نقطه مقابل، نگاه کوتاه به تاریخ معاصر عراق و کاووش مختصر در زوایای یکی از بزرگ ترین مقاومتها و مبارزه های مسلحانه ای که امت اسلامی در اوائل قرن بیستم، در رویارویی با اشغال گران انگلیسی در آن سرزمین آغاز کردند، نشان می دهد چگونه دنیای اسلام و رهبری روحانیون متفکر و مجاهد عراق و ایران، در یک جبهه متحد و منسجم نقشه های استکبار جهانی آن روز را برملا کرده و با امپراتوری انگلیس و ابرقدرت روز و حکومتهای دست نشانده آن دست و پنجه نرم کردند و با تدوین اسناد تاریخی این مبارزه ها ونشر وتحلیل وقایع آن، خود آگاهی تاریخی را برای هردو ملت به ارمغان آوردند.

این نوشتار، گذری است کوتاه به رویدادهای حساس دهه ۱۳۴۲۱۳۳۲ هجری قمری/۱۹۲۴۱۹۱۴ میلادی، به منظور گرامی داشت کوشش مؤثر مراجع بزرگ شیعه، بویژه سید محمد کاظم یزدی در مبارزه با استعمار انگلیس و حفظ وحدت در میان خود و برقراری تعامل عمیق بین حوزه های علمی ایران و عراق و نیز توجه و اهتمام به نکته های آموزنده ای که از این رویدادها امروزه می توان آموخت وبه کار بست.

سید محمد کاظم یزدی و استعمار انگلیس در جنگ اول جهانی

در جریان جنگ جهانی اول ۱۹۱۴ م /۱۳۳۲ ق. دولت ایتالیا قوای خود را برای اشغال لیبی در شمال آفریقا به حرکت درآورد. و ایران از شمال در اشغال نیروهای روس، و از جنوب مورد هجوم استعمار انگلیس قرار گرفت. انگلیس به عراق، که بخشی از قلمرو عثمانی شمرده می شد وعثمانی متحد آلمان بود، از دهانه شطالعرب حمله کرد و بصره را اشغال نمود.

شیعیان عراق، برخلاف این که از ظلم عثمانیان رنج می بردند، در پاسخ گویی به تلگرافهای علمای بصره و درخواست کمک از آنان و به منظور حفظ وحدت و کیان اسلامی، با اذن علمای نجف در برابر نیروهای مهاجم به مقاومت پرداختند و سید محمد کاظم یزدی، حکمی مبنی بر وجوب عقب راندن نیروهای استعماری غرب صادرکرد:

»بسم اللّه الرحمن الرحیم. در این ایام که دول اروپایی، مانند: ایتالیا به طرابلس غرب )لیبی( حمله نموده و از طرفی، روسها، شمال ایران را با قوای خود اشغال کرده اند، و انگلیسیها نیز، نیروهای خود را در جنوب ایران پیاده کرده اند و اسلام را در معرض خطر نابودی قرار داده اند، بر عموم مسلمین از عرب و ایرانی واجب است که خود را برای عقب راندن کفار از ممالک اسلامی مهیا سازند و از بذل جان و مال در راه بیرون راندن نیروهای ایتالیا از طرابلس غرب و اخراج قوای روسی و انگلیسی از ایران، هیچ فروگذار نکنند، زیرا این عمل از مهم ترین فرایض اسلامی است، تا به یاری خداوند دو مملکت اسلامی از تهاجم صلیبی ها محفوظ بماند. محمد کاظم طباطبایی«۱

بعد از این فتوای جهاد، جمع زیادی از علما وعشایر از شهرهای مختلف عراق به سوی جبهه های جنگ شتافتند. سید محمد کاظم یزدی، بعد از دیدار فرستاده عالی عثمانی با ایشان، فرزند ارشد خود، سید محمد یزدی را به جبهه فرستاد، تابه نیابت از ایشان عشایر رابرای شرکت در جهاد ترغیب کند۲ و خود در ۱۳۳۲ هجری/ ۱۹۱۴/۱۲/۶ میلادی در صحن مرقد مطهر حضرت علی)ع( سخنرانی کرد ومردم را علیه انگلیس به جهاد دعوت کرد.۳ سید محمد سعید حبوبی و شیخ عبدالکریم جزایری نیز، در نجف در ضرورت بیرون راندن کفار از عراق سخنرانی کردند.

در کاظمین شیخ محمد مهدی خالصی و سید مهدی حیدری و در سامرا شیخ محمدتقی شیرازی نیزفتوای جهاد صادر کردند.

علما از شیخ خزعل، شیخ قبیله بنی کعب خواستند که به مجاهدان بپیوندد، امّا او نپذیرفت، ولی به درخواست سید محمدکاظم یزدی، به واحدهای مجاهدان اجازه داد که از قلمروش عبور کنند.

در نخستین رویارویی، مجاهدان شیعی به سه گروه تقسیم شدند:

گروه نخست در قرنه، به رهبری سید مهدی حیدری، شیخ الشریعه اصفهانی، سید مصطفی کاشانی، و سید علی داماد.

گروه دوم در هویزه، به رهبری شیخ مهدی خالصی و فرزندش شیخ محمد، سید محمد یزدی فرزند سید کاظم یزدی، شیخ جعفر راضی و سید کمال حلی.

گروه سوم در شعیبه، به رهبری سید محمد سعید حبوبی، شیخ باقر حیدر و سید محسن حکیم.

گروه های شیعه به رهبری عالمان، در هر سه جبهه، جانانه با نیروهای مهاجم مبارزه کردند; اما اشتباه فرمانده عثمانی شعیبه و بدرفتاری نیروهای عثمانی با شیعیان و درگذشت سید محمد سعید حبوبی، سبب تضعیف روحیه مجاهدان وشکست آنان شد.

سالهای پس از شکست شعیبه، به سال۱۳۳۲ هجری/ ۱۹۱۴م تا اشغال بغداد، به سال ۱۳۳۵ هجری/ ۱۹۱۷م را می توان سالهای شورش مردم شهرهای شیعه نشین و قلع و قمع آنها به دست نیروهای عثمانی تلقی کرد. این وضعیت، بهترین فرصت را برای پیشروی انگلیسیها فراهم کرد و بدین ترتیب، عراق براساس پیمان نامه سایکس – پیکو در ۱۹۱۶ هجری /۱۳۳۴م سهم انگلیس شد و سرانجام نیروهای انگلیسی در ۱۱ مارس ۱۹۱۷م وارد بغداد شدند.

با از میان رفتن سلطه عثمانی، جهاد وارد مرحله جدیدی شد. علمای نجف، که به سال ۱۹۱۷، عثمانیها را از این شهر بیرون کرده بودند، حاکمیت مستقلی را در شهر اعمال می کردند. انگلیسیها، با همراه ساختن رئیس قبیله بزرگ عنزه با خود، خواستند حاکمی را از سوی خود بر نجف بگمارند، اما با مقاومت مردم نجف روبه رو شدند. این مقاومتها، که به قوت جهاد ۱۹۱۴م از سوی علما حمایت نمی شد، تا۱۳۳۸هجری/ مارس ۱۹۱۸م ادامه یافت.۴

ادامه نهضت به رهبری میرزا محمدتقی شیرازی

پس از درگذشت سید محمد کاظم یزدی، مردم عراق، نهضت خود را به رهبری میرزا محمدتقی شیرازی علیه استعمار بریتانیا و اشغال گران انگلیسی ادامه دادند.۵

در رجب ۱۹/۱۳۳۶ مارس ۱۹۱۸م که مجاهدان نجف با کشتن حاکم نظامی منطقه، انقلاب را آغاز کرده بودند، شهر نجف به محاصره انگلیسیها در آمد و بسیاری از مجاهدان دستگیر، تبعید و یا اعدام شدند. انگلیسیها، پس از این رویداد، برای انتخاب رهبر عراق، یک نظرسنجی از میان مردم ترتیب دادند، ولی شیخ محمدتقی شیرازی در پاسخ به استفتایی درباره رهبری آینده عراق اظهار کرد:

»هیچ مسلمانی، حق ندارد غیر مسلمانی را برای رهبری مسلمانان انتخاب کند. «

این فتوا و درگذشت سید محمدکاظم یزدی، سبب شد مرجعیت اعلای شیعیان و رهبری انقلاب، هر دو در یک نفر، یعنی میرزا محمدتقی شیرازی، تعین یابد.

میرزا محمدتقی شیرازی، پس از به دست گرفتن رهبری شیعیان، تلاشهای گسترده ای را برای همسو کردن عشایر با انقلاب انجام داد و در پانزده شعبان۱۹۲۰/۱۳۳۹م مجمعی به رهبری وی تشکیل، و خواستار استقلال عراق شد. نیروهای انقلابی مناطق شیعه و سنی، رهبری میرزای شیرازی را پذیرفتند. در رمضان همان سال، در پی سرکوب تظاهرات مردم شیعه و سنی بغداد، میرزا از مردم عراق خواست تا به یاری برادران شان در بغداد بشتابند. با بالا گرفتن درگیریها، میرزای شیرازی توسل به زور را در رویارویی با انگلیسیها، در صورت سرباز زدن از پذیرش خواست مردم، جایز شمرد. انقلاب مسلحانه جدید، با حمله افراد عشیره الظوالم به پایگاه انگلیسیها در رُمَیثِه، در جنوب عراق، آغاز شد. این درگیری به جنگ عارضیات شهرت یافت. مرحله جدید، که پنج ماه طول کشید، به سرعت به بیش تر نقاط عراق سرایت کرد:

انقلاب را در بغداد و شمال آن سیدمحمد صدر رهبری می کرد. در ذی قعده ۲۴/۱۳۳۹ ژوئیه ۱۹۲۰م نیروهای انگلیسی، در منطقه رازنجیه در فرات اوسط شکست سنگینی خوردند و شهرها یکی پس از دیگری از زیر سلطه آنها خارج شدند. در این بین، عشایر سنی فلوجه و رمادی، به رهبری شیخ الضاری، شیخ عشیره زوبع نیز، شکست سختی بر انگلیسیها وارد کردند، اما قبیله های عنزه ودلیم، که با انگلیسیها سر وسری داشتند، نگذاشتند انقلاب فرات علیا کامل شود:

شکست نهضت اسلامی عراق

در گرماگرم پیروزیهای مجاهدان، میرزا محمدتقی شیرازی، وفات یافت. این امر ضربه بزرگی به انقلاب زد. انگلیسیها نیز، که پس از چند ماه جنگ سخت به نقاط ضعف مجاهدان پی برده بودند، توانستند با دامن زدن به این ضعفها، که اختلافات قبیله ای مهم ترین آنها بود، انقلاب را شکست دهند. آخرین جنگ در نزدیکی پل صویره درربیع الاول ۲۰/۱۳۳۹ نوامبر ۱۹۲۰م رخ داد و پس از آن میان نیروهای انگلیسی و انقلابی قرارداد صلحی برقرار شد و انگلیسیها وارد شهرها شدند و به دستگیری گسترده نیروهای انقلابی دست زدند۶.

امپراتوری انگلیس، به منظور گسترش نفوذ خود در خاورمیانه، به بهانه آزادی اعراب از یوغ امپراتوری عثمانی، عراق را اشغال کرده و سران عرب، بویژه شریف حسین، حاکم حجاز را علیه عثمانیها به جنگ تحریک کرد و طولی نکشید که اعراب با عثمانیها به زد و خورد پرداختند. بنابر قراردادی که بین اداره مستعمرات انگلیس در لندن، با شریف حسین بسته شد، می بایست پس از خاتمه جنگ جهانی و پیروزی متفقین علیه عثمانیها، اعراب استقلال خود را به دست آورده و یک کشور واحد عربی که شامل: عراق و سوریه و اردن و فلسطین و لبنان و حجاز باشد، با پادشاهی شریف حسین به وجود آید. ولی با شکست عثمانیها و پایان جنگ جهانی اول در ۱۹۱۸ میلادی، برابر قرارداد پاریس، کشورهای عربی به اشغال قوای انگلیس و فرانسه درآمدند و در سال۱۳۴۰ش – ق/۱۹۲۱م با موافقت »جامعه ملل« قیمومیت بر عراق و فلسطین و اردن، به امپراتوری انگلیس واگذاشته و قیمومیت سوریه و لبنان به امپراتوری فرانسه.

ادامه اشغال عراق به این دلیل بود که عقب نشینی در عراق، منافع انگلیس در اردن و قشون فرانسه در سوریه را به خطر می انداخت و از تصرف فلسطین جلوگیری می کرد و علاوه بر اینها، هرگونه ضعف انگلیس در عراق، به بسیج و اتحاد مسلمانان در حجاز، مصر و عراق منتهی می شد. بالاتر از همه، با اکتشاف منابع نفتی در ایران و عراق، امپراتوری انگلیس، با توجه به اهمیت استراتژیکی انرژی برای ناوگان و زیرساختهای صنعتی خود، به هیچ روی، حاضر نبود که از اشغال این منطقه صرف نظر کند.

رهبری جدید نهضت اسلامی عراق

میرزا محمدتقی شیرازی در اواخر سال۱۳۳۹ش – ق/۱۹۲۰م به رحمت ایزدی پیوست و بی درنگ، شریعت اصفهانی و میرزامحمدحسین نائینی از حوزه علمیه نجف، رهبری مبارزات مردم عراق را علیه استعمار بریتانیا و اشغال گران انگلیسی به ترتیب به عهده گرفتند:

وقتی که قوای وهابی به تحریک خارجیها، جنوب عراق را مورد حمله قرار دادند و نگرانی فوق العاده ای بین مردم به وجود آمد، اصفهانی و نائینی هردو به شیخ محمدمهدی خالصی، که از مراجع تقلید مقیم کاظمین بود، تلگراف زدند و از او دعوت کردند که در گردهمایی بزرگ کربلا، برای مذاکره شرکت بجوید. در همایش عظیمی که در آن زمان در کربلا تشکیل شد، بیش از سیصدهزارنفر از مردم و بیش از دو هزاروپانصد نفر از رؤسای قبیله ها و طایفه های مختلف عراق، برای مبارزه با انگلیس و پشتیبانی از رهبری علماء شرکت و با صدور بیانیه ای تائید کردند که به مقاومت و مبارزات خود علیه هرگونه دخالت بیگانگان در امور عراق ادامه خواهند داد:

مبارزات مردم عراق علیه اشغال گران انگلیسی، به قدری دامنه دار و محکم بود که امپراتوری انگلیس، جهت جلوگیری از انقلاب اسلامی عراق، تصمیم گرفت از قیمومت رسمی عراق دست کشیده و فیصل، یکی از فرزندان شریف حسین را به پادشاهی عراق منصوب کند. ولی طبق قراردادی که انگلیس با فیصل، به سال۱۹۲۲/۱۳۴۰ میلادی امضا کرد، تمام حقوق و مزایای متعلق به امپراتوری انگلیس، در باطن حفظ گردید.

قرارداد بین فیصل و انگلیس، به لندن اجازه می داد که مشاوران دولتی عراق از طرف انگلیس انتخاب شوند و امور مربوط به روابط خارجی، مالیه و دارایی و ارتش عراق در دست امپراتوری بریتانیا باقی بماند. برای این که چنین قراردادی مشروعیت پیدا کند و صورت قانونی به خود بگیرد، مقامات انگلیسی و فیصل تصمیم گرفتند مجلس نمایندگان تشکیل دهند، ولی علمای عراق، شرکت در انتخابات را برای تشکیل چنین مجلسی، تحریم کردند. شریعت اصفهانی، میرزامحمدحسین نائینی و شیخ مهدی خالصی در فتوای مشترکی، مردم عراق را از شرکت در انتخابات، منع کردند.

مهاجرت علمای مبارز به ایران

سازش نکردن علما با فیصل و پای فشاری بر خروج انگلیس از عراق و غیرقانونی دانستن انتخابات و فراخوانی مردم مسلمان، به نه گفتن بر چنین انتخاباتی، سبب شد انگلیسیها عرصه را بر علما تنگ بگیرند و به فیصل دستور دهند که به آزار و تبعید علما دست یازد. از این روی شیخ محمد خالصی زاده، فرزند حاج شیخ مهدی خالصی و سیدمحمد صدر، فرزند سیدحسن صدر، به ایران تبعید شدند. شیخ محمد خالصی زاده، در روز پنجم محرم ۱۳۰۱ شمسی بازداشت و به ایران تبعید شد. ایشان به مشهد سفر کرد. از گزارش مورخ ۲۴ فوریه ۵/۱۹۲۳ اسفند ۱۳۰۱ سر کنسول گری انگلستان در مشهد، به دست می آید که در این تاریخ و با هجرت خالصی زاده، کمیته ای از علما در مشهد به وجود آمد، تا با دنیای اسلام ارتباط یابند و از رفتار ضددینی در جای جای اسلام جلوگیری کنند.

در سال ۱۳۴۱ هجری/ ۱۹۲۳م انتخابات فرمایشی برای تشکیل مجلس مؤسسان از سوی فیصل صورت گرفت. شیخ مهدی خالصی و سیدابوالحسن اصفهانی، در فتوایی، مشارکت مردم در انتخابات مجلس را، که جهت تصویب حق قیومیت انگلیس نسبت به عراق صورت می گرفت، تحریم کردند. عین فتوای شیخ مهدی خالصی چنین است:

»قد حکمنا بحرمه الانتخابات و ان الداخل فیه محارب الله و لرسوله و الائمه الطاهرین، صلوات الله علیهم، و لا یدفن فی مقابر المسلمین«

حکم می کنیم به حرمت انتخابات و کسانی که در آن شرکت کنند، محارب خدا و رسول خدا و ائمه اطهار هستند و نباید در قبرستان مسلمانان دفن شوند.

گزارشهای موجود حاکی از پیروی انبوه مردم عراق از این تحریم است۷. انگلیسیها در واکنش نسبت به فتوای خالصی، مبنی بر عزل فیصل اول، پادشاه عراق، که در به قدرت رسیدن او دخیل بودند۸ و نیز به منظور مهار حرکت مردمی، شهر کربلا را به محاصره درآوردند و شماری از سران قیام را