پاورپوینت کامل راهبردهای گذر از بحرانهای سیاسی – اجتماعی ۹۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راهبردهای گذر از بحرانهای سیاسی – اجتماعی ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راهبردهای گذر از بحرانهای سیاسی – اجتماعی ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راهبردهای گذر از بحرانهای سیاسی – اجتماعی ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

سید محمد کاظم یزدی (۱۲۴۷۱۳۳۷ ه. ق. ( از فقیهان و مراجع اثرگذار در فرهنگ و تاریخ معاصر ایران و تشیع و از جمله شخصیتهایی است که تحلیلهای گوناگون و گاه متضاد، درباره زندگی و کارنامه سیاسی ایشان را شاهد هسیتم.۱

ایشان، اگر چه فقیه نظریه پرداز در عرصه فقه سیاسی نبوده است; امّا موضع گیریهای ایشان با بهره وری از نظریه اجتهاد و قواعد فقهی، تجربه ارزش مندی را در اختیار مراکز علمی و نهادهای سیاسی قرار داده است و شیوه اندیشیدن با چهارچوب فقهی را در رویارویی با مسائل نو پدید و رویدادهای روز، تا اندازه درخور توجهی، دریک زیست متدینانه در دنیای مدرن هموار می کند.

بازخوانی و بازاندیشی این تجربه های علمی و فقهی و رویکرد سیاسی و اقدام عملی ایشان در برابر حوادث روز، بازخوانی سنت فکردینی درعینیت جامعه امروز و متن زندگی مردم است و این، نشان از سرزندگی اندیشه فقهی و فقیهی است که براساس این چهار چوب فکری و اندیشه ای، جامعه متدینان و مخاطبان و مقلّدان خویش را هدایت گری کرده است.

این بررسی، نشان می دهد که سید محمد کاظم یزدی، غیر از آن چیزی است که دسته ای از روشنفکران و شماری از تاریخ نگاران تاریخ معاصر ایران، از او به تصویر کشیده اند. زیرا با در نظر گرفتن ورود ایشان به عرصه های سیاسی – اجتماعی و تحولات تاریخی و تمدنی و فعالیتهای گسترده، روشن می شود که سید محمد کاظم یزدی، فقیه و مرجع تقلیدی نیست که در گوشه شهرنجف ودرکنج حوزه علمیه، خلسه علمی به خود گرفته باشد و تنها به کارهای علمی سرگرم باشد و حکم و فتوایی که می دهد، بدون اطلاع و تحلیل از مسائل فرهنگی و سیاسی جامعه باشد.۲

اگر می بینیم در برهه ای و در پاره ای از رویدادها، مانند انقلاب مشروطیت و یا انقلاب ۱۹۲۰ – ثوره العشرین – عراق، کناره گیری می کند، به خاطر دوری از سیاست نیست، بلکه در آن برهه، با تحلیلی که از وضعیت زمان خویش داشت، آن برنامه سیاسی را کارآمد و نتیجه بخش نمی دانست، یا مشروعیت دینی آن را قبول نداشت و یا به فعالان آن و انگیزه آنان مشکوک بود.۳

در این نوشتار، با اختصار و گذرا، به تبیین و تحلیلِ زوایای پیدا و پنهان شخصیت سیاسی – اجتماعی سید محمد کاظم یزدی خواهیم نشست و خواهیم کوشید، تا خواننده با چهره واقعی و تفکر اصیل آن فقیه دقیق اندیش آشنا شود. شخصیتی که با ارائه راهبردهای بجا و اثرگذار در گذر مسلمانان از بحرانها، از یک سو، عمق درایت و بصیرت اش را در تحلیل و پیش بینی حوادث فرا روی جهان اسلام به نمایش گذارده است و از دیگر سوی، توان و کارآمدی نهاد مرجعیت را، در مدیریت رویدادهای سخت، ثابت می کند.

نخست، بیان دو نکته ضروری می نماید.

یکم. تفاوت میان مسأله وبحران: مسأله به معنای صورت بندی مفهومی و ذهنی از دشواریها و گرفتاریهای جامعه است که راه درنگ و ارائه راهکار را فراروی محافل و شخصیتهای علمی و فکری می گشاید. امّا بحران، وضعیتی خطرناک وناپایدار برای یک جامعه است که حلّ آن نیاز به کارهای اساسی و فوق العاده دارد. عدم تدبیر مسأله ها، بستری برای به وجود آمدن بحرانهاست. مسأله، حتی در جامعه پویا وتوسعه یافته، غیر عادی نیست; امّا وجود بحران در جامعه خطرساز است. موضوع بحث در این نوشتار، بحرانهاست، نه مسأله ها.

دوّم. چهار چوب نظری و مبانی حلّ بحران: شاید بعضی بپندارند که فعالیتهای سید محمد کاظم یزدی در حلّ دشواریها وبحرانهای سیاسی و اجتماعی عصر خویش، انفعالی بوده است. به منظور زدودن این پندار و بیان این مطلب که او با یک چهارچوب نظری برخاسته از متن دین، به مطالعه، تحلیل و ارائه راهکار برآمده است، مبنای فقهی ایشان را از این رویکرد، روشن می کنیم.

تشیع، با این انگاره از امامت و سیاست، که تعیین ونصب امام، بر خداوند واجب است۴، در طول تاریخ، حکومتهای غیرالهی را برنتابید و با بنی امیه و بنی عباس، به رویارویی برخاست و مشروعیت آنها را زیر سؤال برد و به روشن گری پرداخت و نگذاشت دین و اسلام همان گونه جلوه کند که اینها می خواستند و تلاش می کردند.

از دوران غیبت امام )ع( تا حکومت صفویه – قرن دهم هجری – ضمن اعتقاد به عدم مشروعیت حکومت غیرمعصوم )ع( در برابر حکومتها، سلوک سلبی داشتند. در این روزگار، بر پایه نظریه ولایت فقیه، تشیع به مدل ایجابی در اداره ومدیریت جامعه می رسد. بعدها این دیدگاه، به همت و تلاش مرحوم نراقی در کتاب عوائدالایام، با شیوه علمی تبیین و مستدّل می شود از آن پس، دفاع و نقد این نظریه، سنت جاری حوزه های علمیه درمی آید و کم تر کسی را می توان سراغ گرفت که بااصل این دیدگاه مخالف باشد. صاحب عروه نیز، ولایت عامه پیامبر )ص( و ائمه )ع( را برای فقهاء می پذیرد و تنها ولایت بر أنفس را ویژه امامان )ع( می داند. ایشان در کتاب عروه الوثقی، فقیه مبسوط الید را، که توان به دست گرفتن حکومت دارد، جانشین امام دانسته است. بنابراین، از نظر صاحب عروه، در صورتی که فقهاء مبسوط الید نباشند; یعنی نتواند حکومت و دولت را به دست بگیرند، مثل زمان ایشان، مبنای مشروعیت حکومت، باتأیید و تنفیذ از سوی فقیه جامع شرایطِ نیابتِ عام، به دست می آید.

پس سید کاظم یزدی، نه به گونه انفعالی، بلکه بر مبنای چنین دیدگاهی در اندیشه فقه سیاسی، به عرصه بحرانهای سیاسی – اجتماعی عصر خویش گام گذاشت. همان گونه که ماهیت معرفت شناسانه راهبردهای او در مدیریت این بحرانها – در ادامه خواهد آمد – بیان گر همین مبنی و دیدگاه است و به روشنی آن راتأیید می کند.

بحرانهای سیاسی و اجتماعی عصر صاحب عروه

روزگار سید کاظم یزدی، با رویدادها و بحرانهای بزرگی همراه بوده است. پدید آمدن این حوادث در دوکشور ایران و عراق، به شرایط داخلی و نیز عواملی از خارج باز می گشت. در ایران، روی کار بودن پادشاهان قاجار، که جز حفظ حکومت و تعیش خویش به چیز دیگری نمی اندیشیدند و فرصت طلبی دولتهای بیگانه، که پناهگاه و تعیش ساز حکومت پنداشته می شدند، جامعه را آبستن بحران ساخته بود. و از همه مهم تر، برپایی نهضت مشروطیت و شرایط سیاسی ویژه، وضعیت را شکننده کرده بود. در عراق نیز، حاکمیت کارگزاران دولت عثمانی و ظلم و ستم آنان به مردمان شیعه، همواره اوضاع را با بحران آمیخته بود. پیش آمدن جنگ جهانی و دامن گیر شدن این دو کشور به جنگی ناخواسته، بر دامنه و گستره بحران افزود. در این شرایط، سید کاظم یزدی در سنگر مرجعیت شیعه قرار داشت و از او انتظار می رفت تا این بحرانها را مدیریت کند و او بحق چنین کرد.

بحرانها در ایران

۱. بحران امتیازدهی پادشاهان قاجار: گسترش انقلاب صنعتی در غرب، سبب شد کشورهای اروپایی به دنبال بازارهایی برای فروش کالاهای خود در کشورهایی مانند ایران باشند. نتیجه این کار آن بود که تولیدات داخلی و اقتصاد ایران، که اقتصادی تجاری و بازرگانی به شمار می آمد، امکان حیات نداشته باشد. دولت قاجار، به خاطر فساد درونی و سوء تدبیر و ولخرجی و امتیازدهی بسیار اقتصادی به دولتهای بیگانه، آشفتگیهای اقتصادی را به مرز بحران رسانده بود.

امتیاز درآمد گمرکات شمال ایران به کشور روسیه اعطا شد و در عوض، وامی بیست و دو و نیم میلیون روبل از دولت روسیه با بهره پنج درصد و بازده زمانی هفتاد و پنج ساله دریافت شد که در خوشبینانه ترین حالت، می بایست برای بازسازی بسترهای فرسوده اقتصاد کشور هزینه شود; امّا خرج هزینه سفر شاه به اروپا شد. مبلغ دریافتی از امتیاز جاده جلفا – تبریز و قزوین – تهران به روسیه نیز، هزینه سفر دوم شاه گشت. همچنین امتیازهای دیگر مانند: امتیاز انحصاری خط تلگراف )سال ۱۳۸۴)، امتیاز ایجاد راه آهن، معادن و تأسیس بانک )سال۱۸۷۱)، امتیاز تولید و فروش و صادرات تنباکو و امتیاز لاتاری )سال۱۸۹۰) و امتیاز تأسیس بانک روسی )سال ۱۸۹۶)، از نظر اقتصادی زیانبار و از نظر اجتماعی و سیاسی ویران گر و سبب تحقیر مردم و اسارت اقتصاد کشور به دولتهای استعماری قلمداد می شد.۵ و نتیجه آن ایجاد بحران در کشور ایران بود.

۲. بحران استقلال سیاسی در جنگ جهانی اوّل: یکی از ویران گرترین بحرانهای سیاسی در عصر سید کاظم یزدی، تهدید مرزهای سیاسی وجعرافیایی وبه بیانِ دیگر، زیر پا گذاشتن استقلال سیاسی کشورهای ضعیف ازسوی قدرتهای هم عصر بود. کشورهای قدرت مند این حق را برای خود مسلّم می دانستند که کشوری را به اشغال خود درآورند. اشغال ایران از سوی امپراطور تزار و عثمانی را از این باب می توان تفسیر کرد. جنگ جهانی اول، سالِ ۱۹۱۴م/۱۳۲۲ه. ق. به بهانه قتل فرانتس فردیناند، ولیعهد اتریش و همسرش، به دست یک جوان صرب بوسنیایی میان کشورهای روس، فرانسه، انگلیس، ایتالیا وبلژیک بانام متففین وکشورهای اتریش، آلمان، مجارستان، بلغارستان و عثمانی درگرفت. و ایران برخلافِ اعلام بی طرفی، امّا از آن جا که در موقعیت سوق الجیشی قرار گرفته بود، شمال و شمال غرب آن از طرف قشون روس و بخشهایی از جنوب کشور، یعنی بوشهر و بندر لنگه، از سوی انگلیس اشغال شد و به سال ۱۳۳۴ ه. ق، تبریز به تصرّف عثمانی ها درآمد و سال ۱۳۳۷ ه. ق، خاتمه یافت. این اشغال گریها، افزون بر از میان بردن عزت ملی، سبب تخریب زیرساختهای اقتصاد کشور درزمینه کشاورزی و توسعه فقر و قحطی و نا امنی در کشور گردید.۶

۳. بحران هویتی و نا امنی پیامد انقلاب مشروطیت: مهم ترین کارکرد دولت، ایجاد امنیت در کشور است. امنیت در کشور، عبارت است ازحاکمیت امنیت وآرامش در مرزهای جغرافیایی وامور داخلی. هردولتی که می توانست چنین امنیتی را ایجاد کند، آرامش در دیگر حوزه ها، بویژه اقتصاد وتولید نیز برقرار می شد.

حکومت قاجار، به علل گوناگون مورد اعتراض مردم، به رهبری علما و روحانیت، قرار گرفت و سر انجام انقلاب مشروطیت به بار نشست. امّا روشنفکران تحصیل کرده غرب، که نسخه اصلاح سیاسی را همان نسخه های غربی می دانستند،۷ با پشتیبانی قدرتهای خارجی، انقلاب را به نفع خود و اربابان شان مصادره کردند. دراین شرایط، ابعاد دیگری از بحران خود را نشان داد. جنگ و ستیز میان انقلابیون به وجود آمد واختلاف مشروطه و مشروعه شعله ور گشت. دراین بحران، شیخ فضل الله نوری، به دار آویخته شد، سید عبدالله بهبهانی ترور گردید و طباطبایی، ناگزیر خانه نشین شد.

بحران در عراق و بعضی کشورهای اسلامی

در عصر سید محمد کاظم یزدی، حکومت عثمانی، به عنوان امپراطوری مهم آن روزگار، به حمایت از متفقین وارد جنگ شد. هر روز که از این اتفاق عالَم گیر می گذشت، نشانه ها حاکی از آن بود که ارابه جنگ به سود متفقین پیش می رود. در این شرایط بود که نیروهای انگلیس برای اشغال عراق وارد خاک این کشور شدند. با این اتفاق، عراق همانند ایران، با بحران اشغال گری و از دست دادن عزت ملی – اسلامی روبه رو شد. این بحران گریبان دیگر کشورهای اسلامی را نیز گرفت. ایتالیا برای اشغال لیبی و مراکش، و فرانسه برای تسخیر لبنان و فلسطین نیرو اعزام کردند. این اشغال گری، به فروپاشی حکومت عثمانی، که نمادی از قدرت وتمدن اسلامی به شمار می آمد، انجامید. و پیامد شوم دیگر آن، پایه گذاری حکومت صهیونیستها، در سرزمین فلسطین بود که همچنان برای جهان اسلام، بحران آفرین است.

راهبردهای سید کاظم یزدی در این بحرانها

سید محمد کاظم یزدی، در جایگاه فقیه و مرجع تقلید، با مقبولیت عام و از آن جا که مجتهدان جامع الشرایط نماد اقتدار تشیع اند و احکام و فتاوای آنان فصل الخطاب در برنامه های اجتماعی و سیاسی متدینان و مقلدان است وحجیت معرفت شناسانه برای جامعه اسلامی دارد، باید دید در مدیریت بحرانهای یاد شده، چه راهبردها وبرنامه هایی را به کار گرفت. تبیین و تحلیل این راهبردها، به واقع بازخوانی تجربه های معرفتی و مدیریتی شیعه در ساحَتِ سیاست و اجتماع است. همان گونه که کوله بار معرفتی ما در لابه لای آشوبها و بحرانها، در رویارویی با گفتمان غرب گرایی نیز می تواند باشد.

۱. راهبرد در امتیازدهی ها

حمایت از کار و تولیدات داخلی: یکی از شیوه های استعماری در گذشته – و دولتهای سلطه گر امروز – در دست گرفتن بازار مصرف کشورهای زیر نفوذ خود بوده و هست. آنان با این کار، افزون بر از کار انداختن چرخ اقتصاد و تولید ملی، در عمل، از دستیابی ملتها به ابتکار و نوآوریهایی که رشد علم و صنعت را در پی دارد، باز می دارند و برای همیشه آنان را وابسته به علم و صنعت خود می کنند.

سید کاظم یزدی و دیگر عالمان بیدار در سده های اخیر، همواره بر آگاه سازی مردمان تاکید داشته اند و همواره به این شیوه های استعماری اعتراض کرده و هشدار داده اند. میرزا محمد حسن شیرازی (۱۳۱۲۱۳۲۰ه. ق( در سال ۱۳۰۶ه. ق. چهار سال پیش از نهضت تنباکو، رساله ای در تحریم کالاهای خارجی نگاشت. دیگر عالمان نیز نگاشته ها و فتواهای بسیاری در این باب ارائه کرده اند.۸ سید عبدالحسین لاری، کتاب: آیات الظالمین را به سال ۱۳۱۴ ه. ق. در همین موضوع نگاشته است.۹

سید محمد کاظم یزدی، در زمینه توطئه کشورهای استعماری، با هدف تسخیر بازار ایران و فروش اجناس خود، که با مشارکت و همدستی عوامل حکومت سلطنتی قرین بود، ازطریق نامه ها و یا پاسخ استفتاءات، به بیداری و هوشیاری ملت کمک رساند. به همین منظور گنجایش رسانه ای آن روزگار، یعنی واعظان، خطیبان و عالمان برجسته شهرها نیز متدینان را آگاه می ساختند که خرید و فروش و استعمال اجناس خارجی حرام است. این که گذشتگان هرنوع اجناس غربی را نجس و یا حرام می دانستند، ریشه در همین برنامه راهبردی از سوی عالمان حوزه دارد.

نگاهی گذرا به نامه هایی که سید کاظم یزدی در باره تنظیم برنامه اقتصاد ملی، برای جلوگیری از سلطه اقتصادی بیگانگان نوشته است، گواهی روشن از درایت و هوشمندی ایشان در تلاش برای مدیریت و پیش گیری از غلطیدن اقتصاد جامعه به وضعیت بحران است:

»جناب آقامیرزا رحیم! خداوند عالم بر توفیقات وتاییدات شما و هرکس در ترویج ملبوسات و صنایع اسلامیه، مجدانه ساعی باشد، بیفزاید. در این زمان، که ]دول[ خارجه، به انواع حیل، رشته کسب و صنایع تجارت – که مایه عزت و منشأ ثروت است – از دست مسلمین ربوده و منحصر به خود نموده ]اند[ و مثل خون در مجاری عروق ایشان راسخ و نافذ شده و شغل اهل اسلام، به تدریج، منحصر به دلالی و بیع و شراء اجناس خارجه شده ]است[، با آن که اکثر مواد اجناس از قبیل پنبه و پشم و ابریشم و خاک چینی و غیره، خروار خروار، به ثمن بخس از بلاد مسلمین جلب می کنند و به الوان متعدده و اشکال مختلفه، به اعلی القیم، در بازار مسلمین، مثقال مثقال، فروش می رود، مناسب است مسلمین از خواب غفلت بیدار شوند و به تدریج، رفع احتیاجات خود را از خارجه بنمایند و به تأییدات ربانیه، از ذل فقر و احتیاج و سؤال و تحمل عملگی کفار و تشتت در بلاد کفر برهند…. نصَرَالله مَن نصَرالاسلام، والسلام علی اخواننا المومنین«. ۱۰

در این نامه، ایشان هشدار می دهد که