پاورپوینت کامل ۳۱۷;۴۳۸ کیلومتر مربع زندان!سفرنامه ی زیارتگاههای کشور ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ۳۱۷;۴۳۸ کیلومتر مربع زندان!سفرنامه ی زیارتگاههای کشور ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ۳۱۷;۴۳۸ کیلومتر مربع زندان!سفرنامه ی زیارتگاههای کشور ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ۳۱۷;۴۳۸ کیلومتر مربع زندان!سفرنامه ی زیارتگاههای کشور ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

توی اتوبوس، میوه ها را که می خورند ظرفهای یکبار مصرف را جمع می کنند. حاج احمد آقا که سفر اولش نیست، توی فکر مستمندان و بچه های گرسنه عراقی است که می گویند در نجف و کربلا از سر و کول آدم بالا می روند. می گویند این ظرفها برای رساندن غذا به فقرا، لازم می شود.

حدود ساعت ۲ بعد از ظهر است که اتوبوس دم یک رستوران می ایستد و پیاده می شویم. به جبران فکر خطای قبل از ظهر، بلند می شوم به کار کردن به نیّت نوکری و خدمتگزاری زُوّار سیّدالشهدا و کمک به آقای رنگی و دوست دیگری، که اسمش را هنوز نمی دانم. و حاج احمد آقا که راه افتاده قاشق و چنگال تقسیم می کند. با خودم فکر می کنم آیا نباید خاک کف پای این جماعت را به چشم کشید که در چنین جاده ای گذاشته اند و دست چشم هایشان را نباید بوسید که تماشاگر راه منزل محبوب کرده اند…

وقتی دوباره توی اتوبوس نشستیم و راه افتادیم، داشتیم شغل هایمان را از روی لیست آقای رنگی می پرسیدیم که یکوقت اشتباه نکنیم و بدانیم چه کاره هستیم! آخر تعداد زیادی از همراهان، بر و بچه های سپاه و رزمنده و جانبازند و ناچار بوده اند که شغل های عادی مثل مغازه دار و معلم برایشان بنویسند. در همین حال چشمم به برف سر و روی بیابان و تپه های دو طرف جاده افتاد و الآن هم تک و توکی ساختمان های نیمه ساخته یا مخروبه و دورتر آبادی مانندی و مسجدی با فاصله ای کوتاه؛ و دارم پرس و جو می کنم. اینجا کجاست که رنگی درمی آید: غرقاباد، نزدیک محل شهید چمران، روستایی به نام «چَمَرون» و از تابستانش می گوید که خیلی باصفاست و گفتی می زند به دعوت که یک تابستان با هم بیاییم.

توی لیست رنگی، عکس یکی از همراهان است که جلوی من نشسته دکمه سر شانه اش شکل نشان و علامت نظامی است و توی فکرند که دردسر درست نکند. و شروع کرده بودیم به تخمه خوردن که یادمان افتاد شب شهادت است و آقای رنگی پیله کرد که بیا شب شهادتی زیارت عاشورا بخوان و گمانم حاج احمد آقا خط داده بود. دست دست کردم و دو دل بودم؛ چون کاروان ما مداح و روحانی رسمی، گویا ندارد و من مانده بودم که اگر شروع کنم و الف را بگویم تا آخرش باید بروم و شعر و نوحه ای هم همراه بر نداشته ام که دیدم نمی شود و دیگر از آن اداهاست که در سفر کربلا حاضر باشند صدای نکره ی تو یکی را تحمل کنند و تو ناز کنی که چه بشود؟ مثلاً کنار نشستن و ناشناس ماندن و خلوت معنوی – لابد – و ناراحت بودم که وضو ندارم و پاک نیستم که انگار کسی گفت به قاعده و تناسب آلودگی جانت در برابر طهارت الهی آقا سیدالشهدا، حالا هم بی وضو زیارت عاشورا خواندنت بی ربط نیست و بعد انگار نهیبی دیگر بود که:

بدبخت! سالها با صدای نخراشده هر جایی دو کلمه خوانده ای بلکه شب اول قبرت تو را به عنوان ذاکر و نوحه خوان آقا ببرند، حالا که وقت وقت است ادای فرهیختگی یعنی چه؟ اشک مفت جماعت را دیر بجنبی یکی دیگر می برد… و بلند شدم و رفتم جلو و میکروفن اتوبوس را راننده داد و…

«ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم»…

و: «بی قیمتم و جز تو خریدار ندارم»…

و قصه ی زوّار سیدالشهدا و طلبه ی نجفی و کرم امیرالمؤمنین نسبت به آنکه یکبار از دور سلام داده بود و حالی شد به لطف خدا و کرم آقا و صفایی بود. بعد هم سلام دادیم به آقا امام هشتم و آمدم عقب که رنگی با یک لیوان چای، گویا به اشاره ی راننده، آمد عقب ماشین و پیرمردی بلند شد به سر و صورت بوسیدن و التماس دعا و چشم های همه هنوز اشک آلود بود و من به یاد است