پاورپوینت کامل این گزارش را ایرانی های مهمان نواز اصلاً نخوانند (مجاوران حرم حسینی، زائران حرم رضوی) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل این گزارش را ایرانی های مهمان نواز اصلاً نخوانند (مجاوران حرم حسینی، زائران حرم رضوی) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل این گزارش را ایرانی های مهمان نواز اصلاً نخوانند (مجاوران حرم حسینی، زائران حرم رضوی) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل این گزارش را ایرانی های مهمان نواز اصلاً نخوانند (مجاوران حرم حسینی، زائران حرم رضوی) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

مدتی است شهرهای مقدس مشهد و قم شاهد حضور گسترده ی زائران عراقی است؛ زائرانی که به عشق زیارت امام علی بن موسی الرضا و امامزادگان مدفون در ایران سختی راه را به جان خریده و پس از طی کردند بیش از ۱۲۰۰ کیلومتر، خود را به این شهرهای مقدس و مذهبی رسانده اند.

آنچه ما را بر آن داشت تا گزارشی از سفر این زائران و نحوه ی اقامت آنان در ایران تهیه نمائیم، مشاهده ی صحنه هایی نه چندان خوشایند از وضعیت اسکان آنان است؛ مردم رنجیده و مظلومی که با هزار امید برای زیات، ترک دیار کرده و به ایران آمده اند ولی حلاوت زیارت با طعم تجربیات تلخ سفر، در کام وجودشان آمیخته شده است.

ماحصل این گزارش و گفت گو، نکاتی است جالب و تامل برانگیز، همانطور که پیشتر به شما وعده داده بودیم، اینک تقدیم شما می کنیم و قضاوت در این باره را به عهده ی شما خوانندگان منصف می نهیم.

بعد ازظهر چهارشنبه مثل دیگر روزهای قبل، جمعیت زیادی در گوشه ی پیاده رو یکی از خیابانهای قم در نزدیکی دفتر مجله خیمه تجمع کرده اند که از سر و وضع و ظاهر لباسهایشان و نیز از چادر عربی زنهایشان براحتی می توان نشانه های غریبی با این دیار و زائر و مسافر بودن آنان را دریافت. جمعیتی که فرش زیر پایشان خاک پیاده رو است و تکیه گاهشان چمدان های کهنه ای که همراه آنان است. وجه مشترک همه ی آنان، نگاههای غریب، متعجب و کنجکاوانه شان است. برای گفتگو و آشنایی بیشتر با وضعیت آنان به میان شان می رویم.

جوانی حدوداً بیست و چهار – پنج ساله با نگاه هایش، نگاه پرسشگرانه مرا جواب می دهد به سمت او می روم.

خیمه: خودت را معرفی کن:

– عامر هستم؛ ۲۴ ساله اهل ناصریه.

خیمه: چندمین بار است که به ایران آمدی و برای چی؟

– اولین بار است؛ به قصد زیارت علی بن موسی الرضا (ع)

خیمه: چه حالی داری؛ حالا که موفق به سفر به ایران شده ای ؟!

– خیلی خوشحالم و از همه ی مردم ایران تشکر می کنم؛ اما بگذارید چند گلایه هم داشته باشم، بعضی از هموطنان شما در حق ما اجحاف می کنند، تا می فهمند زائر هستیم و غریب، اجناس مغازه را چند برابر به ما می فروشند!

سراغ مردی می رویم که غریبانه، کنار باجه ی فروش بلیط اتوبوس نشسته است. خودش سر درد دل را باز می کند.

ابواحمد هستم؛ اهل کربلا. ما به عشق علی بن موسی الرضا (ع) به ایران آمده ایم.

در زمان حکومت صدام نتوانستیم به ایران بیائیم مرم عراق به فرزند موسی بن جعفر(ع) خیلی علاقه دارند، و بعد از مکثی ادامه می دهد: «مردم ایران دوست و برادر ما هستند؛ درست است که بین عراق و ایران سال ها جنگ بود اما هر چه بوده، بین دولت ها بوده و الان هم دیگر تمام شده. ما هم خودمان دل خونی از صدام داشتیم و داریم» و در ادامه، او هم از برخورد برخی مغازه داران ایرانی گله دارد و اینگونه می گوید:

«ما وضع اقتصادی خوبی نداشتیم و نداریم این درست نیست که حتی مایحتاج روزمره ی ما را به چند برابر قیمت به ما بفروشند…»

جوانی ایرانی که نظاره گر این گفتگو است، پس از تمام شدن حرفهای مرد عرب، وارد بحث می شود و می گوید:

«من خودم سه بار به عتبات عالیات مشرف شده ام؛ در عراق هم با ایرانی ها برخورد منصفانه ای صورت نمی گیرد؛ اصلا اینها ربطی به جنگ ندارد. اینها حرف خوبی نیست! مسلمانان عنادی با هم ندارند اما در همه جا خوب و بد با هم هست. در عراق هم تا می فهمند ما زائر هستیم، اجناس را خیلی گرانتر به ما می فروشند! ضمن اینکه من یک ایرانی هستم، خودم اعتراف می کنم این گرانفروشی در ایران نه تنها با زائران و مسافران خارجی صورت می گیرد، بلکه برخی بی انصافی کرده، به خود ایرانی ها هم گرانفروشی می کنند! و این مختص مسافران خارجی نیست.»

سری به علامت تاسف تکان می دهم و به سراغ جوانی می روم که از ابتدای گفتگوی ما با نگاهی کنجکاوانه ما را همراهی می کرد. بعد از سلام و علیکی و خوش و بشی، خودش را اینگونه معرفی نمود:

«احمد حسن، ۲۶ ساله، دانشجوی رشته حقوق دانشگاه بغداد.» نظرش را پیرامون سفرش به ایران می پرسم؛ می گوید: