پاورپوینت کامل حاج شیخ عباس قمی؛ اسوه ی اخلاص ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حاج شیخ عباس قمی؛ اسوه ی اخلاص ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حاج شیخ عباس قمی؛ اسوه ی اخلاص ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حاج شیخ عباس قمی؛ اسوه ی اخلاص ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

در سال ۱۲۹۴ ه. ق شهر مقدس قم شاهد تولد کودکی سعادتمند بود. پدر او حاج محمد رضا قمی نام آن طفل نورانی را «عباس» گذاشت و او را آن گونه که شایسته بود تعلیم و پرورش داد. حاج محمد رضا مردی کاسب بود که مردم او را نیک مردی با تقوا و آشنا به مسائل دینی می شناختند و برای یادگیری احکام دین به نزد وی می رفتند و این باعث شده بود که فرزند عزیزش در چنین فضایی رشد کند و از این رو عباس، در کودکی با کلمات و واژه های قرآنی آشنا شد و همواره با صوت دلنشین و زمزمه ی قرآن به خواب می رفت. عشق به قرآن و اهل بیت(ع) خانواده ی «قمی» را نور، زیبایی و لطف و صفایی ویژه بخشیده بود. خانه ی حاج محمد رضا قمی بیشتر شبیه یک مکتب بود تا یک منزل مسکونی، خانه ای بود ساده و به دور از زرق و برق، و آنچه بود، همه اخلاص، معنویت و عشق به اهل بیت(ع) بود.

یاد مادر

شیخ عباس قمی(ره) بارها و بارها می گفت: «قسمت مهمی از موفقیت های من مربوط به مادرم است، زیرا آن بانوی محترم در حدّ امکان مرا با طهارت و وضو شیر داده است.»

او همچنین می گفت: «مادرم از زنان پارسا و با خدا بود و یکی از امتیازاتش این بود که هیچ گاه نماز اول وقت را از دست نمی داد».(۱)

دوران تحصیل علم

حاج شیخ عباس، با شوری وصف ناپذیر مقدمات علوم دینی را در زادگاهش به پایان رسانید و تصمیم گرفت برای بهره مندی از حوزه ی نجف عازم این شهر شود؛ از این رو در سال ۱۳۱۶ ه.ق کوله بار سفر را بست و عازم نجف اشرف گردید. ایشان از همان ابتدای ورود به نجف، شیفته ی عالم آگاه محدث و محقق بزرگ، حاج میرزا حسین نوری (متوفای ۱۳۲۰ ه.ق) گشت و عاشقانه در کلاس درس ایشان حضور یافت.

او نه تنها در زمره ی شاگردان نمونه مرحوم محدث نوری (ره) قرار گرفت، بلکه یاریگری دلسوز برای استاد خویش در استنساخ کتاب عظیم «مستدرک الوسائل» و برخی دیگر از آثار ایشان شد.

مرحوم حاج شیخ عباس قمی، پس از اتمام تحصیلات خویش در سال ۱۳۲۲ ه.ق به شهر قم بازگشت و به تدریس، تألیف و وعظ و ارشاد مردم مشغول شد.(۲)

آثار جاودان

مرحوم شیخ عباس قمی(ره) از تبار عالمان بلند اندیش و پرکار و با اخلاص بود ورود و تبحر وی در علوم مختلفی همچون: تاریخ، رجال، تراجم، علوم قرآنی، اخلاق، عقاید و علم حدیث، نشان از روح تلاشگر و عظمت علمی این عالم ژرف نگر دارد. آثار مرحوم محدث قمی آنچنان در ایران اسلامی جاودان و ابدی شده است، که می توان گفت هر ایرانی حتی در دورترین نقاط این کشور پهناور با نام این عالم بزرگ و برخی از آثار او آشنایی دارد.

از جمله آثار مشهور این اسوه ی علم و عمل می توان به این موارد اشاره نمود: مفاتیح الجنان، منتهی الآمال، نفس المهموم، سفینه البحار، بیت الاحزان، هدیه الزائرین، تتمه المنتهی، انوار البهیمه، منازل الاخره و ده ها کتاب دیگر.

اُنس با کتاب

یکی از ویژگی های محدث قمی علاقه ی فراوان وی به نوشتن و مطالعه ی کتاب بود، به طوری که می توان گفت که محدث قمی یا در کتابخانه بود یا همراه با کتاب و کمتر دیده می شد که او مشغول مطالعه و بررسی کتابی نباشد. عشق حاج شیخ عباس به کتاب، آن هم کتاب های حدیثی، نورانیّت خاصی به او بخشیده بود. فرزند بزرگ ایشان در این باره می گوید: »در اول کودکی با مرحوم پدرم هر وقت از شهر بیرون می رفتم، او از اول صبح تا به شام مرتب به نوشتن و مطالعه مشغول بود زمانی که برای زیارت به کشورهای دور سفر می کرد اوقات فراغت خود را با کتاب سپری می کرد. او با عده ای از تجّار به سوریه مسافرت کرد. آنان می گفتند که هر وقت ما به سیاحت می رفتیم، ایشان می نشست و مشغول مطالعه و تألیف می شد و هر چه اصرار می کردیم که با ما بیرون بیاید امتناع می ورزید و شب ها هم که ما به خواب می رفتیم، او مشغول مطالعه و تألیف می شد.»(۳)

ذکر مصائب اهل بیت(ع)

حاج شیخ عباس قمی، شیفته ی خاندان پیامبر اسلام(ص) بود. او بر مصائب اهل بیت (ع) به ویژه سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) می گریست و چنان بود که اعتقاد قلبی اش را بر روی صفحات کتاب هایش منعکس ساخته بود. هنگامی که در نجف اشرف زندگی می کرد همه ساله دهه ی اول محرم را در مسجد هندی منبر می رفت و عموم مردم را از سخنان جالب و ثمربخش خود بهره مند می ساخت. روز عاشورا از آغاز تا پایان تنها ذکر مصیبت می خواند و در مظلومیت و مصیبت امام حسین(ع) سخن می گفت. بزرگان و اهل علم و نیز طبقات دیگر مردم در پای منبر ایشان چنان می گریستند که قابل توصیف نبود(۴).

سحر خیزی و تهجّد

در شرح محدث قمی(ره) چنین نقل شده است که وی در تمام دوره ی سال، در چهار فصل حداقل یک ساعت قبل از طلوع فجر بیدار و مشغول نماز و تهج