پاورپوینت کامل زندگی بدون مداحی; سرد و بی روح … گفت و گو با حاج عبدالمحمود ایزدی (پیشکسوت مداحی و مناجات خوانی) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی بدون مداحی; سرد و بی روح … گفت و گو با حاج عبدالمحمود ایزدی (پیشکسوت مداحی و مناجات خوانی) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی بدون مداحی; سرد و بی روح … گفت و گو با حاج عبدالمحمود ایزدی (پیشکسوت مداحی و مناجات خوانی) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی بدون مداحی; سرد و بی روح … گفت و گو با حاج عبدالمحمود ایزدی (پیشکسوت مداحی و مناجات خوانی) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

اشاره:

شاید سال ۶۶ یا ۶۷ بود که در یکی از جلسات مداحی او را دیدم. کامل مردی با چهره ای نورانی و چشم هایی درشت و عمیق – که آثار گریه ی مداوم را در آن می شد به راحتی دید – و نیز محاسنی سپید. طنین تحریرهای او در هنگام خواندنش با آن صدای پخته، هنوز در ذهنم جاودان مانده. از آن روز تا به حال، کمتر اتفاق افتاده که تحریری در هنگام مداحی کسی بشنوم و آن صدا و طنین تحریرهای او در ذهنم تداعی نشود…

درباره ی او، به جز مداحی اصیل، ردیف خوانی دقیق و با اسلوب، مناجات خوانی با حال و هوایی خاص و… از خیلی چیزهای دیگر می توان گفت؛ این که در محیط مذهبی و محفل گرم خانواده ی خود فرزندان شایسته ای تربیت کرده و دو فرزند گرامی اش را نیز تقدیم راه اسلام و اهل بیت نموده…

و اینکه سنت حسنه ی ذاکری اهل بیت را به عنوان میراث ماندگار خاندانش به دست فرزندانش سپرده، چه آن فرزند شهیدش که باید از او به عنوان یک مداح و ذاکر شهید یاد کرد و چه دیگر فرزندش که اکنون جوانی است جست و جوگر، پرهمت و پرتلاش در زمینه ی مداحی و ذاکری اهل بیت…

این روزها آقای عبدالمحمود ایزدی، هرچند بنیه و توان مداحی را به خاطر کهولت سن و بیماری از کف داده، اما با این وجود دل زنده ای دارد و روحی سرشار از عشق به اهل بیت؛ درست به همین خاطر است که وقتی از مداحی و مناجات خوانی او باب سخن را باز کردیم، انگار جانی دیگر در وجود او پیدا شد در پاسخ به سؤالات گذشته ی پر افتخار خود را به یاد آورد و با اشک شوق و از سر وجد و شور، به سؤالات ما پاسخ گفت …

خیمه: جناب آقای ایزدی؛ با تشکر از این که وقت خود را در اختیار دوستانتان در نشریه ی خیمه گذاشتید، در ابتدا لطفاً خودتان را معرفی کنید؟

بسم الله الرحمن الرحیم اقرا بسم ربّک الذی خلق؛ خلق الانسان من علق؛ به نام خداوند پاک و منزهی که مخلوقات را به اراده ی خودش و بدون کمک گرفتن از کسی خلق کرد.

اینجانب عبدالمحمود ایزدی در سال ۱۳۱۵ در خمینی شهر اصفهان متولد شدم و از کودکی به همراه پدر و مادر تا الآن که در خدمت شما هستم، در قم زندگی کرده ام و هر چه دارم از عنایات خاصه ی کریمه ی اهل بیت حضرت معصومه (س) می باشد.

خیمه: چطور شد که مداحی را شروع کردید؟ از چه زمانی؟

با لطف و عنایات حضرت سید الشهدا(ع) از سن هفت سالگی به بعد بود که در مسجد توفیق چای دادن و خدمت در مسجد را پیدا کردم؛ امّا در ضمن چای دادن، همیشه تمام هوش و حواسم به نحوه ی خواندن مرثیه خوان و پامنبری بود و همین توجه، علاقه به این راه را تقویت می کرد. از قضا یک شب منبری دیر آمد و چون مداح هم نبود من اعلام آمادگی کردم و به جای مداح، خواندم وقتی که خواندم اهل مسجد و پدر و مادرم خیلی مرا تشویق کردند، به همین دلیل، در خلوت خودم این راه پرسعادت را ادامه دادم و تمرین کردم.

خیمه: در این راه از چه اساتیدی فیض برده اید؟

با توجه به شرایط اقتصادی خانواده ام و زندگی در محیط فقیر نشین شهر، در زمینه ی مداحی تا هنگام جوانی از استاد خاصی بهره نبردم و هر چه بود از ذوق و استعداد خودم بود و کمک اهل بیت(ع) ولی به سن جوانی که رسیدم، علاقه ی زیادی نسبت به ردیف های آوازی پیدا کردم و به دنبال آن، ابتدا از «حاج اکبر آقای شهام» کسب فیض کردم. ایشان ابتدا دستگاه «بیات ترک» را حدود ۶ ماه با من کار کرد. در ضمن این ۶ ماه، که مشغول به تمرین «بیات ترک» بودم، خارج از برنامه ی آموزشی استاد، از نوارهای آقایان ذبیحی، علی بهاری و سایر خوانندگان، گوشه گوشه ی دستگاه های «شور»، «سه گاه»، «دشتی» و «همایون»، را آموختم؛ البته با تمرین شبانه روزی. بعد از ۶ ماه وقتی که استاد شهام از من خواست که دستگاه «بیات ترک» را بخوانم و درس را پس بدهم، من در کنار «بیات ترک»، شروع کردم به خواندن دستگاه های «شور» و «سه گاه» و «دشتی» و «همایون» که استاد ببیند درست می خوانم یا نه. وقتی که خواندم، استاد با کمال تعجب سؤال کرد که این دستگاه ها را از کجا یاد گرفته ای؟

بعد از آن هم، همیشه شب و روز پیش خودم این دستگاه ها را تمرین و تکرار می کردم، تا ملکه ی ذهنم بشود.

خیمه: شما در زمینه ی مناجات خوانی، تجربه های موفقی داشته اید در این باره صحبت کنید؛ از چه زمانی آن را شروع کردید…؟

البته در زمان ما، مناجات خوانی همه جا بود و رونق داشت و من در سن ۱۰ سالگی علاقه به این کار پیدا کردم و شب ها قبل از سحر به بالای پشت بام می رفتم و مناجات خوانی می کردم.

چه بسا شب ها که حتی برف می آمد و من زیر برف و باران، مناجات خوانی را رها نکردم. بعد از آن که به سن جوانی رسیدم، اهال مسجد، بلندگویی خریدند با تقاضای مردم و شب ها قبل از سحر از بلندگوی مسجد، مناجات می خواندم و با توجه به اینکه از ردیف های آوازی بهره می بردم، مناجات را می توانستم کامل تر بخوانم.

بعد از آن مدتی با آشنایی که با آقای پزشکی، مسئول صوت آستان مقدس حضرت معصومه (س) پیدا کردم و با تقاضای ایشان، حدوداً ۱۲ نوار مناجات ضبط کردم و بعد از آن تا ۲۵ سال، نوارهای مناجاتی بنده از حرم مطهر قبل از سحر، پخش می شد. یادم می آید که هر سال قبل از ماه مبارک رمضان از مساجد شهر و حتی از شهرستان ها ضبط می آوردند و مناجات های بنده را ضبط می کردند که برای ماه مبارک رمضان استفاده کنند.

خیمه: شما برای مناجات خوانی کدام دستگاه را مناسب می دانید؟ برای مداحی چه دستگاهی را؟

برای مناجات دستگاه های «شور»، «دشتی» و «ابوعطا» و برای مداحی نیز از همین سه دستگاه؛ منتهی هر کدام مهارت های خاص خودش را دارد چون دستگاه موسیقی، دامنه ی وسیعی دارد. برای هر کدام – یعنی مناجات و مداحی – از گوشه های خاص خودش استفاده می کنیم؛ مثلاً در مصیبت خوانی از گوشه ی «شور» و «دشتی» و در مدح خوانی از گوشه ی «شهناز» و «شهر آشوب» و «حسینی» می توان استفاده کرد. در مناجات هم معمولاً «ابوعطا» و «دشتی» و «شور» که البته هر کدام از این دستگاه ها باید به طریقه ی خاص خود در هم ممزوج شود.

خیمه: فکر می کنید چرا مناجات خوانی الان دیگر باب نیست؟

چون الان علم پیشرفت کرده و وسایل ارتباطات جمعی بسیار زیاد شده است؛ لذا صدا و سیما بهترین ها را گلچین می کند و از رادیو و تلویزیون پخش می کند.

خیمه: شغل شما در کنار مداحی چه بود؟

شغل بنده در کنار مداحی، بارفروشی در میدان تره بار بود.

خیمه: آیا خانواده ی شما در پیشرفت شما تأثیری داشتند یا نه؟

بله ؛اگر صبر و تحمل خانواده در برابر تمرین های من نبود، به این پیشرفت نمی رسیدم که لازم است در اینجا واقعاً از صمیم دل از ایشان تشکر کنم.

خیمه: آیا آموخته هایتان را به کسی هم انتقال داده اید؟

بله؛ با تقاضای تعدادی از دوستان، از سال ۴۵ به مدت ۵ یا ۶ سال به صورت خصوصی، حدوداً با ۱۰ نفر از دوستان کار می کردم و بعد از چند سال توقف، دوباره به مدت هشت سال و نیم جلسه گذاشتیم که این بار به صورت عمومی، هفته ای یک بار، برگزار می شد.

خیمه: شاگردان تان چند نفر بودند؟

در این هشت سال و نیم حدوداً۲۲۰ نفر به صورت پراکنده و هر کدام برای مدتی شرکت کرده اند که بعضی از آنها الآن برای خودشان است