پاورپوینت کامل گلستانی بر ساحل دریا (قسمت پایانی) ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گلستانی بر ساحل دریا (قسمت پایانی) ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گلستانی بر ساحل دریا (قسمت پایانی) ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گلستانی بر ساحل دریا (قسمت پایانی) ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

۸

نمایی از تداوم مقام منبر

در پایان این نوشتار، برای تبرک و تیمن، آداب منبر را که خطاب آن، ذاکران امام حسین (ع) را هم در بر می گیرد از کتاب بی مانند وبی اثر جاودان عالم عارف و سالک الی الله مرحوم حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (ره)، یعنی «المراقبات» نقل می کنم، و درک عظمت آن را، در ابعاد اخلاص در عمل، و ساختن خود و کمک به رشد انسانی، به خوانندگان گرامی و بیدار دل، مخصوصاً ذاکران و مداحان و ستایشگران ارجمند وامی گذارم، و ازستایشگران جوان (بخصوص) خواهش می کنم که با این تعالیم و دستورات بیشتر آشنا شوند:

»مجاهد باید تمام مراتب صدق و اخلاص را که در مورد امامت گفتیم رعایت نموده، و علاوه بر آن مواظب آفات سخنانش نیز باشد که مبادا دروغی بر خدا بسته یا آنچه که نمی داند بگوید یا خودستایی کرده یا کلامی بگوید که در ضمن آن فضیلتی را برای خود ثابت کند یا مردم را در نادانی بیندازد یا فتنه انگیزی نموده و باعث قبل و تاراج و اسارت و سایر ضررهایی که ممکن است به مسلمین برسد، بشود، یا عقیده ای انحرافی در مردم به وجود آورد – گرچه به این شکل باشد که مثلاً شبهات شیطان و جواب آن را بیان کند و شنوندگان از درک جواب عاجز بوده و به این ترتیب گمراه و کافر شوند یا در ترساندن یا امیدوار کردن آنقدر زیاده روی کند که شنوندگان از درک جواب عاجز بوده و به این ترتیب گمراه و کافر شوند- یا در ترساندن یا امیدوار کردن آنقدر زیاده روی کند که شنوندگان مأیوس یا مغرور شوند؛ یا چیزی بگوید که شنونده غلو و زیاده روی کند؛ یا او را نسبت به ائمه و پیامبران بدعقیده نماید؛ یا بی احترامی، بخصوص به خواص، نموده و در مورد گذشتگان بدگویی کرده و به پیامبران بدعقیده نماید؛ یا بی احترامی، بخصوص به خواص، نموده و در مورد گذشتگان بدگویی کرده و به پیامبران و اوصیا و علما تهمت بزند؛ یا با سخت گیری به بندگان و گفتن چیزهایی که مردم نمی توانند انجام دهند، آنان را متنفر و موجب بیزاری مردم از خیر و شرّ، عبادات، علوم، پیامبران و خدای متعال گردد، یا با نقل کارهای فاسق ها و اشرار شر به پا کند، یا بعضی از چاره های شرعی ناپسند را به مردم یاد داده یا در منبر بی پرده سخن بگوید، بخصوص در جایی که زنها او را دیده و صدای او را می شنوند، یا سخنان زشتی بر زبان رانده یا کارهای قبیحی را انجام دهد…

… واعظ باید بعد از رعایت تمام موارد فوق (تکمیل مراتب اخلاص و صدق در اخلاص) به این آیه نیز عمل کند: «آیا مردم را به نیکی امر می کنید در حالی که خودتان را فراموش کرده اید» او باید اول خود را موعظه نمود و خود را به آن بیاراید، آن گاه با نرمی و مدارا و حکمت، مردم را موعظه نماید.

اگر شنوندگان معمولی بودند، بیش از آنکه آنان را امیدوار نماید، آنان را ترسانیده و انذار دهد و اگر در میان آنان کسی باشد که این مطلب برای او ضرر دارد، باید از حضور او در جلسه وعظ جلوگیری نموده یا حال او را در نظر بگیرد. از زکریا (ع) نقل شده است که وقتی یحیی علیه السلام در مجلس وعظ او حاضر می شد، از آتش، عذاب و انذار نمی گفت. بر عکس گاهی شنوندگان غرق در گناه بوده و بیان روایات امیدواری به خدا و کرم و بردباری زیادش ضرر داشته و باعث نابودی آنان می گردد.

خلاصه واعظ باید مانند پدری دانا که در تربیت فرزندان خود در پی اصلاح آنان است نه زیان رساندن به آنان مصالح و منافع آنان را در نظر گرفته و به حال آنان مفید باشد. و نیز وعظی مؤثر و مفید است که همراه با کراه و عمل باشد نه سخن تنها، و گاهی تفاوت عمل واعظ با سخنش باعث جرأت شنونده بر گناهان و بی اعتقاد شدن او به علما و حتی پیامبران می گردد، بگونه ای که او را از دین خارج می کند. حتی نباید ثواب های زیادی را که در بعضی از روایات برای عمل کوچکی آمده که قبول آن برای عقل سخت می باشد را بگوید،… و بدین ترتیب وعظ او باعث انکار روایات یا انکار اصل ثواب و عقاب نشود؛ بخصوص در زمان ما که کفار شک و شبهه های زیادی ایجاد، و ایراد از مسلمین عوام می گیرند، تا آنان را از دین خارج نمایند.

نمی گویم اصلاً این مطالب را بیان نکنند. بلکه منظور این است که به همراه ذکر اینگونه موارد، مطالبی بگویند که عقل براحتی بتواند آن را بپذیرد.مثلاً اگر نقل کند که خداوند متعال به کسی که دو رکعت نماز بگذارد، در مقابل هر حرفی از قرائتش، قصری از مروارید و زبرجد به او می دهد، همراه با گفتن این ثواب، برای این که آن را بعید نشمارند بگوید: به عالم خیال بنگرید که آن را بدون عمل و درخواستی به هر انسانی داده اند و انسان می تواند در یک ساعت هزار شهر از مروارید را در خیال خود به وجود آورد. و خداوند متعال همانگونه که توانایی دارد عالم خیال را ایجاد کند همینطور می تواند آنچه را که در عالم خیال است به واقعیات خارجی تبدیل نماید. همانگونه که در روایات درباره بهشتیان آمده است که آنها هرچه را که بخواهند می توانند به وجود بیاورند. و این نیست مگر به خاطر نیروی وجود و تواناییشان بر تبدیل شکل ها به واقعیات خارجی. و هیچ بعید نیست که خداوند در عالم های آخرت چنین قدرتی به بندگان مؤمنش بدهد، و در همین د