پاورپوینت کامل شرط غلام بودن اخلاص است ;گفت و گو با حاج علی اصغر سیف ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرط غلام بودن اخلاص است ;گفت و گو با حاج علی اصغر سیف ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرط غلام بودن اخلاص است ;گفت و گو با حاج علی اصغر سیف ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرط غلام بودن اخلاص است ;گفت و گو با حاج علی اصغر سیف ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۳۶

اشاره: نمی دانم تصور شما از پیرغلام چیست؟ و یا با شنیدن و خواندن واژه ی پیرغلام چه احساسی پیدا می کنید و چه گونه شخصیت هایی در ذهن شما تداعی می شود. من معتقدم به پیرغلام هر که باشد و به هر کس که بتوان این واژه را اطلاق کرد، باید احترام گذاشت و عزیز دانست؛ چرا که نوکری اربابی مثل حضرت اباعبداللّه (ع) زیبا و مقدس است. به سراغ دلسوخته ای از دیار شیراز رفتیم: «حاج علی اصغر سیف» نام او در بین هیأتی ها و متدینین شیراز بلکه در جای جای شهر آشناست. او را که دیدم، ابهتش مرا گرفت، امّا آن چنان پدرانه و با محبت سخن گفت که فضا صمیمی و بی تکلف شد. «سیف»، سیّد الشهدای امروز را «سیّد علی حسینی خامنه ای» و یزید را «شارون» می داند. و فراموش نکرده است که: «کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا». سیف کوله باری از تجربه و خاطرات گران بها با خود دارد و سخنان وی شنیدنی است.

خیمه: لطفا بفرمایید که چند سال است مشغول خدمت گزاری در مراسم بزرگداشت سید الشهدا (ع) هستید؟

– بسم الله الرحمن الرحیم. ۱۳۱۴هجری خورشیدی بود که در محافل سینه زنی همراه پدرم بودم، الآن حدود شصت سال می شود.

خیمه: متولد چه سالی هستید؟

– ۱۳۰۴هجری خورشیدی؛ از ده سالگی آمدم توی این دستگاه.

خیمه: پیرغلام اصول به چه کسی می گویند؟

– پیرغلام اگر در مورد امام حسین (ع) باشد یعنی کسانی که سابقه زیادی در عزاداری ایشان دارند، اما به شرطی که اخلاص و حقیقتشان جدی باشد که شرط غلام بودن اخلاص است.

خیمه: شیوه های عزاداری از نوجوانی شما تاکنون چه تغییراتی کرده است؟

– شیوه های عزاداری به مناسبت این که فرهنگ ها عوض شد، زیاد تغییر کرده است. در سابق، اخلاص و عمق عزاداری بیش تر بود. الآن چون فرهنگ ها باز شده و روزنامه ها و فرآیندهای فرهنگی مختلفی روی جوانان اثر می گذارد، یک مقداری متفاوت است و شاید یک مقداری عمقش کم شده است.

خیمه: برای این که آن شور و حال گذشته برگردد چه توصیه ای دارید؟

– خب این احتیاج به هم فکری های مختلف دارد باید مسئولین مختلف عزاداری ها و تبلیغات اسلامی، مثل: سازمان تبلیغات، وزارت ارشاد، سپاه، بسیج و همه ی این ها که کار فرهنگی می کنند؛ هم فکری کنند، نقاط ضعف و قوت جوان ها و نیازهایشان را بدانند و بررسی کنند ؛ تا این که بعد بتوانند به یک صورت هماهنگی تحولاتی به وجود بیاورند.

خیمه: آیا شما قائل به یک برنامه ریزی دراز مدت برای عزاداری هستید؟

– برای جواب دادن به این سؤال، باید بگویم که بنده در نوزده سالگی، سفر اول، با پدرم رفتم کربلا. از امام حسین (ع) خواستم که یک شغل خوب به من بدهد. الآن تدریس زبان فرانسه و کمی هم انگلیسی بلدم، ولی چون می خواستم در شغل جدید با بچه ها سر و کار داشته باشم، امام حسین (ع) شغل تدریس را برای ما تعیین کرد و به همین دلیل کار فرهنگی را در مدارس در اولیت می دانم. الآن هم در آموزش و پرورش، به عنوان کسی که کار عزاداری را انجام می دهد و ضمنا تدریس زبان های فرانسه، انگلیسی، ادبیات فارسی و دینی داشتم، به هر حال توفیق هر دو کار را داشتم. اگر کسی بخواهد وارد کارهای فرهنگی و رفع مشکلات جوان ها بشود، به نظر من بهترین کارش برخورد صحیح با دانش آموزان از طریق مدرسه است، به این صورت که مدرسه تأسیس کنند و معلم های فهمیده و کادرهای بسیار خوب، ضمن این که ریاضی، فیزیک، شیمی و… را خوب تدریس می کنند؛ دینی را هم به قول معروف سینه به سینه و چهره به چهره به دانش آموزان یاد بدهند، این بهترین راه است و زودتر هم جواب می دهد.

خیمه: فکر می کنید هیأت های مذهبی چه نقشی می توانند در ارشاد جامعه ایفا کنند؟

– هیأت ها باید با بررسی و کارشناسی برنامه های متنوع تری برای جوان ها طراحی و اجرا کنند. نیازها و روحیات افراد در سنین مختلف فرق می کند، مسئولین هیأت ها باید روان شناسی کودک، نوجوان، جوان و میان سال بلد باشند و برای هر کدام مطابق نیازشان حرف بزنند و برای هر کدام یک نوع برنامه طراحی و اجرا کنند این کار بسیار دقیقی است.

خیمه: اگر ممکن است خاطره ای از مرحوم پدرتان نقل کنید.

– من همه ی دارایی و فهم خود را از مرحوم پدر دارم، خودم از خودم چیزی ندارم و ایشان خیلی توصیه می کردند که راست گو باشیم و بعد هم مراقب باشیم که در سنین جوانی، با توجه به آسیب پذیر بودن بشر، با انتخاب رفیق خوب مسیر زندگی خود را به درستی انتخاب کنیم. من نیز همین را به افراد توصیه می کنم مرحوم پدر به حضرت اباالفضل (س) خیلی ارادت داشتند و خیلی جدی می گفتند که هر وقت مشکلی داشتید به حضرت اباالفضل (س) بگویید و هر وقت مشکلی داشتند به حضرت ایشان متوسل می شدند. سراسر زندگی هیأتی ما همراه توجه به حضرت اباالفضل (س) بود. از مرحوم پدر خاطرات زیادی دارم، ایشان معمولا با رژیم پهلوی درگیر بود. یک بار خانه ی ما خیلی شلوغ بود و دولت رضا شاه می خواست از تجمع جلوگیری کند و یا این که حداقل تحقیر و تهدید کند. رئیس کلانتری در ظاهر به عنوان نظم دادن، ولی در باطن به عنوان جلوگیری از اجرای مراسم آمده بود و گفته بود که داخل نشوید، خانه پر است. مرحوم پدر گفته بود که جا هست، بگذارید مردم داخل شوند. رئیس کلانتری باز ایستاده بود و از ورود افراد جلوگیری می کرد. مرحوم پدر می گفت: «با زبان خوش هر چه به او گفتم گوش نکرد، بالأخره صحنه ای اتفاق افتاد که من تشویق و تشجیع شدم با آن سرهنگ رو در رو قرار بگیرم و آن این بود که یک سید غیر روحانی (آن وقت ها سادات لباس های بلند بر تن می کردند و شال سبز داشتند) که اسمش زین العابدین بود، می خواست وارد مجلس شود؛ آقای سرهنگ – رئیس کلانتری – به بهانه ی نبودن جا ممانعت کرد. سید زین العابدین برنگشت؛ من گفتم: آقا بگذار سید برود، به کنایه گفت که شالش را تماشا کنم، آن زمان دولت از طرف انگلیس مأمور بود که همه ی افراد را متحد الشکل کند، یعنی قبا و شال نباشد، من ناراحت و عصبانی شدم؛ آمدم این طرف کوچه داد زدم و به او گفتم: تو بگو پهلوی من می گویم یا اباالفضل العباس! چند بار گفتم شلوغ شد؛