پاورپوینت کامل تو را دارم، چه غم دارم؟ اباالفضل! ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تو را دارم، چه غم دارم؟ اباالفضل! ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تو را دارم، چه غم دارم؟ اباالفضل! ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تو را دارم، چه غم دارم؟ اباالفضل! ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

۶

مرحوم احمد جولایی، عاشق دل سوخته ی ابی عبدالله الحسین (ع) و یارانش بود که از کودکی با عشق به اهل بیت (ع) در محافل مذهبی و مجالس حسینی بالیده و رشد یافته بود. پرچم سیاه عزاداری بر سر در منازل و هیئآت، وجودش را به اهتراز در می آورد و نام مقدس مولایش حضرت ابا عبد اللّه الحسین (ع) کانون دلش را همواره از حرارت و گرمی عشق شعله ور می کرد. او با هیأت بزرگ شده بود ونام آن، ملکوت را در ذهنش مجسم می ساخت. هیأت بنی هاشمی در اراک – زادگاه او – بهشتی بود که با زمزمه های حسین، حسین او ودوستانش تجسّم یافته و شکل گرفته بود.

یک کارگر ساده، امّا مدیر!

با کارگری و پینه دوزی، دنیای خویش را می گذراند و با تشکیل هیأت و هیأت داری، «بهشت» را برای خود و یارانش می ساخت و اگر در این راه، از خرج زندگانی خویش صرف هزینه های هیأت می کرد، کاری عبث نبود! او می دانست چه می کند وعاقبت وفرجام ملکوتی آن را می دید… برای او اعتلای هیأت مهم بود وراه یافتن جوانان به آن؛ به همین خاطر از هیچ کوششی در راه رسیدن به این هدف مقدس فرو گذار نبود. تهیّه ی جوایز مناسب، زمینه سازی اردوهای زیارتی و… از نمونه فعالیّت های خلّاقانه ی او برای جذب جوانان به هیأت بود. او یک مدیر هیأت واقعی بود و مهم ترین اصل در هیأت را جذب صحیح جوانان – به شیوه های معقول – و تلاش برای تقویت مبانی فکری وعقیدتی آنان در شناخت اهل بیت (ع) می دانست.

امروزه فرزندان او به نوعی راه پدر را ادامه می دهند و چون او در هیأت بالیده اند و به جایی رسیده اند واکنون، سیره و رفتارشان آینه ی رفتار اوست؛ امّا نه تنها فرزندان او، که تمامی هیأتی هایی که با او بوده و سیره و رفتار حسینی او را درک نموده اند، به نوعی فرزندان معنوی اویند و چون او هیأت را ملکوت وصال خود می دانند.

توسّل، عنایت

مرحوم احمد جولایی در دستگاه عشق به اهل بیت (ع) از صرف هیچ هزینه ای دریغ نکرد و ارباب کریم او نیز در همین دنیا، مزد بسیاری از ابراز ارادت های خالصانه ی او را داد؛ حالت عجیب در توسّل، فوران و جوشش عواطف هیأتی او در قالب شعر و از همه مهم تر «معرفت» نسبت به وجود مقدس ائمه اطهار (ع) بویژه حضرت مولی الکونین ابی عبدالله حسین (ع) بود. خطاب او همواره به امام حسین و ابا الفضل العباس این بود که:

تو را دارم چه غم دارم ابا الفضل

تویی مولا و سالارم ابا الفضل

ما صاحب داریم!

پیرامون توسّلات او به آستان اهل بیت و اصحاب با وفای سیّد الشهدا – خصوصا حضرت قمر بنی هاشم – برو بچّه های هیأت هاشمی اراک، خاطرات به یادماندنی دارند. نقل می کنند که فرزند سه ماهه ی یکی از اعضای هیأت، به گوش درد عجیبی مبتلا شده بود و به خاطر طبابت های بیجای برخی از مردم، حال بچّه، روز به روز بدتر می شد. وقتی پزشک متخصّص، همگان را جواب کرد و آنان را از خوب شدن آن طفل، کاملا ناامید ساخت، این آبرومند آستان اهل بیت، با دیدن صحنه ی گریه ی والدین طفل، حالت توسّل گرفت وبناگاه فریاد کشید: «یا اباالفضل! من نوکرت هستم یا نه؟!