پاورپوینت کامل نیازی برای یک پژوهشگاه ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نیازی برای یک پژوهشگاه ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نیازی برای یک پژوهشگاه ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نیازی برای یک پژوهشگاه ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۵۰

هوشنگ جاوید از جوانترین شاگردان دهه ۵۰ مرحوم استاد انجوی در گروه حفظ و گردآوری فرهنگ، سالها در صدا و سیما کارکرد و مسوول گروههای تحقیق بود. او در زمینه های مردم شناسی و پژوهش های مربوط به فرهنگ های صوتی فراموش شده در ایران صاحبنظر است. صدها مقاله چاپ کرده و بیش از ۱۰ عنوان کتاب دارد که مهمترین آنها مجموعه کتاب لالایی های اقوام مختلف ایرانی است. همچنین مسوول برگزاری چند جشنواره مثل نی نوازان در سال ۱۳۷۰ بوده است.

در ادامه گزیده ای از سخنرانی هوشنگ جاوید در ستاد کانون های فرهنگی و هنری مساجد می اید…

… وقتی می گویند موسیقی مناطق و نواحی، همه یاد و تار، دهل، ساز و سرنا می افتند. ولی یک بخش عظیم موسیقی مناطق و نواحی شاخه عبادی مذهبی است هیچ توجهی به آن نشده است.

یکی دیگر از این شاخه ها موسیقی درون مردمی است. این موسیقی با آن چیزی که در ظاهر جامعه است کاملا فرق دارد. یکی از دسته های موسیقی درون مردمی لالایی مادران است.

یک دسته از همین موسیقی درون مردمی را اگر از شاخه عبادی مذهبی نگاه کنیم، ذکر هایی است که می گویند. مثل تضرع ها. نوع تضرع ها را اگر از دید موسیقی نگاه کنیم، همه آنها نواهایی است موسیقیایی و آهنگین که باید مورد بررسی قرار بگیرند گرچه تا به حال کمتر مورد بررسی قرار بگیرند گرچه تا به حال کمتر به آنها پرداخته شده است.

نزدیک ۱۰ هزار ذکر در ایران در حال از بین رفتن هستند وکسی به آنها توجه ندارد. این ذکر ها را بعضی ها با ادوات موسیقی انجام می دهند و بعضی ها بدون آن به صورت آوازی کار می کنند. چون کلامی است که در خدمت روح است و برای رسیدن به خالق باید به گونه ای دیگر از آن حراست می شد، موسیقی دارد.باید تمام شاخه های موسیقی شناخته شود و شکل اصیل موسیقی در اختیار جامعه قرار داده شود . الان وقتی می گویندمداح، نام شش رشته به میان می اید و مداحان امروزی شکل معصومیت ائمه را به طور صحیح نشان نمی دهند و غلو می کنند. ما باید بدانیم در مداحی نام چه کسی را به زبان می آوریم.

در واقعه عاشورا، اسم اسب امام حسین را هم باید درست بیان کرد. در یک نمونه قدیم از مداحی توسط جهانبخش کردی زاه معروف به بخشو که پیش از انقلاب فوت کرد و نوحه های ناخدا عباس نام دارد هم برای رحلت پیامبر و هم برای حضرت علی اکبر خوانده شده است.

بعدها بعد از دوران جنگ نوحه خوان ها از همین نغمه استفاده کرده اند و نوحه ممد نبودی ببینی را اجرا کردند. زمان ضبط تقریبی این نوحه ۲۷ تا ۳۲ سال پیش می رسد. چیزی واضح است، لحن محترمانه ای است که در این نوحه شنیده می شود و در نوحه های امروزی عشوه ها و حرکات زاید وجود دارد که در این نوحه دیده نمی شود.

قدیمی ترها با استفاده از اعتقادات واقعی و احتراماتی که به ائمه می گذاشتند، این اصوات و بخشش ها را در موسیقی، مطابق با همان محتوا قرار می دادند.

وظیفه مسوولان این است که جلوی این گونه نوحه خوانی های نادرست را بگیرند. در نوحه های گذشته، یک نفر را عنوان نوحه خوان وسط قرار می گرفت و یک خط خواند، اما امروزه ده خط نوحه خوانده می شود و مردم یک خط پاسخ می دهند.

در حال حاضر یزدی ها، بخصوص منطقه بهادران این ایین را حفظ کرده اند و بدین صورت استکه نوحه خوان، اغلب رهبر و هدایت کننده است، ولی در آذربایجان دیگر این مسأله دیده نمی شود.

علت این موضوع بیشتر تغییر سیستماتیک آموزشی است،یعنی هر شخصی،بسیار راحت نوحه خوان می شود. نوحه خوان های امروزی حتی اسم امام حسین را هم به زبان نمی آورند در صورتی که باید نام امام حسین طوری به زبان آورده شود که ارض را به لرزه درآورد.

اما امروزه با استفاده از آلات موسیقی آن رابه صورت جاز در می آورند. کسی که در روزهای غیر حرام آهنگهای تند گوش میداده، حالا در این ماه از همین نوحه ها استفاده می کند. ما نگاه معنوی به این مسئله نداریم. موسیقی ردیفی و دستگاه ما تابع یک سری مقررات است. ما تا صد سال گذشته رنگ نداشته ایم. ولی چهار مصضراب داشته ایم. آن هم اندازه دارد. آنقدر می زدند که در . دی.ار را به لرزه در آورد. شور به هر