پاورپوینت کامل اسوه زهد، شیفته خدمت; شرح احوال آیت اللهحجت کوهکمری ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسوه زهد، شیفته خدمت; شرح احوال آیت اللهحجت کوهکمری ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسوه زهد، شیفته خدمت; شرح احوال آیت اللهحجت کوهکمری ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسوه زهد، شیفته خدمت; شرح احوال آیت اللهحجت کوهکمری ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۶

مرجع بزرگ عالم تشیع حضرت آیت اللهالعظمی حاج سید محمد حجت کوهکمری در ۲۹ شعبان سال ۱۳۱۰ هجری قمری در تبریز دیده به جهان گشود. پدر ایشان مرحوم آیت اللهحاج سید علی حسینی کوهکمری از فقهای بزرگ در نجف و تبریز بود.

آیت اللهالعظمی سید محمد حجت، تحصیلات حوزوی را در تبریز آغاز کرد و در سال ۱۳۳۰ هجری قمری برای ادامه ی تحصیل به نجف اشرف مهاجرت نمود و از محضر علمای بزرگ، بهره های علمی و معنوی بسیار برد. در سال ۱۳۴۹ هجری قمری به علت بیماری، کرسی تدریس نجف را رها کرده و به ایران بازگشت و در شهر قم به تدریس فقه و اصول و سپس خارج پرداخت.

معظم له همواره مورد توجه آیت اللهحاج شیخ عبدالکریم حائری قرار داشتند و پس از رحلت آن عالم بزرگوار، به همراهی چند تن از بزرگان وقت، اداره ی حوزه را به عهده گرفته و شاگردانی مبرز تربیت نمودند.

آیت اللهحجت از شهرت دوری می گزید و زهد و تقوا را در کنار علم و دانش، پیشه ی خود نموده بود. شیفتگی خدمت به طلاب، وی را بر آن داشت که مدرسه ی حجتیه را بنا نهد و طبق الهامی که به ایشان شده بود، وصیت کرد که مقبره اش را در کنار مسجد مدرسه قرار دهند.

روح پاک مرحوم آیت اللهحجت در ظهر روز دوشنبه ۲۹ دی ماه ۱۳۳۱ هجری شمسی به حضرت حق پیوست.

این کاخ از آن توست

آقای بازرگان، از تجار ثروتمند، متدین و علاقه مند به مراجع تقلید دوران خویش بود، او روزی تصمیم گرفت برای چهار نفر از مراجع وقت دوران خویش، منازلی را با پول شخصی خود- و نه از پول سهم مبارک امام(ع)- خریداری کند، پس به نزد آنان رفته و پس از استجازه، برای چهار نفر از جمله مرحوم آیت اللهحجَت خانه ای را خریداری نمود. چندی بعد مرحوم آیت اللهحجت به دنبال آقای بازرگان فرستاده و او را به نزد خویش احضار کرده، تا با وی سخنی بگوید.

پس از حاضر شدن وی, مرحوم حجَت با ابراز شرمندگی، از ایشان اجازه می خواهد که از خانه خریداری شده توسط او خارج شده و به خانه اجاره ای قبلی شان باز گردد.

مرحوم بازرگان با تعجب ازعلت گفتار و تصمیم پرسش می کند.

ایشان می گوید: چند شب پیش در عالم رؤیا، کاخی عظیم را در بهشت نشانم داده و گفتند که این کاخ از آن توست، با خوشحالی به گردش در آن باغ بزرگ پرداختم، پس از مقداری گردش، متوجه شدم که در گوشه ای از این کاخ بهشتی، ساختمان بسیار زیبایی خراب شده است، با ناراحتی پرسیدم: چرا این ساختمان خراب شده است؟

گفتند: به جای این خانه بهشتی، در دنیا خانه ای به تو داده شد، پس تو را به این خانه نیازی نیست!؟

تربت حسین، آخرین توشه

مرحوم آیت اللهشیخ مرتضی حائری فرمود:

درایام جوانی که مرحوم آیت اللهحجت مرجعیت داشت ، کمتر به منزل ایشان رفت و آمد داشتم، با وجود آن که علاوه بر قرابت سببی- ابوالزوجه بودن مرحوم حجت- ایشان استادم نیز بودند. ولی در عین حال برای این که در امور جاری مرجعیت ایشان دخالتی نداشته باشم، کمتر به دیدارشان می رفتم.

در آخرین زمستان سال عمر شریفشان- که اتفاقاً زمستان سردی نیز نبود- ایشان به هزینه و اصرار یکی از مریدانشان به تعمبر خانه شان پرداخت، ولی ناگهان اطلاع یافتم که او کارگران و بنّاها را جواب کرده است. وقتی به دیدارشان رفته و از ایشان پرسیدم:

آقا چرا کارگران و بنّاها را جواب کرده اید؟

ایشان بدون کوچک ترین ملاحظه ای و در کمال صراحت فرمود: من بناست بمیرم! دیگر بنّایی برای چه؟

با توجه به شناختی که از حالات ایشان داشتم، از سخن صریح وی تعجب نکردم! و در عین حال توجه داشتم که بر خلاف سالهای قبل، از تنگی نفس مزمن زمستانی ایشان خبری نیست!

پس از چند لحظه ای، ادامه داده و گفت: عزیزم! این چند روز اینجا بیا(و مانند سابق دوری نکن)

از آن روز به بعد، صبحها پس از پایان تدریس درس مکاسب و در اویل شب به محضرش می رفتم. روز چهارشنبه ای، پیامی از سوی ایشان رسید که به خدمتشان بروم. وقتی به محضرش شرفیاب شدم، عده ای دیگر از جمله مرحوم حاج سید احمد