پاورپوینت کامل مراقبات ماه محرم ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مراقبات ماه محرم ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مراقبات ماه محرم ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مراقبات ماه محرم ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

سزاوار است که دوستداران و شیعیان اهل بیت، به حکم عشق و وفایی که به خاندان پیامبر، و ایمان و اعتقادی که به خدا و رسول دارند، در نخستین دهه ی این ماه، حالشان دگرگون شود، و یادآوری مصیبت های جانگداز و جگرسوزی که در این روزها بر خاندان رسول وارد آمده است بر جان و دلشان غبار غم و بر روی و رخسارشان گرد ماتم فرو پاشد، بلکه می سزد که در این روزها، به خاطر این مصیبت ها، برخی از شادی ها و آسایش ها، و پاره ای از لذت ها و راحت ها را رها سازند و از خواب و خوراک و آرامش و آسایش خود بکاهند، و خود را چنان مصیبت زده و ماتم دیده فرا نمایند که گویا مصیبت مرگ پدر یا داغ ماتم پسر دیده اند، و مبادا که اندوهشان در مصیبت این بزرگواران از اندوهشان در مصیبت پدر، مادر، فرزند یا خویشانشان کمتر باشد، و مبادا که داغ مصیبت این پاکان از داغ مصیبت پدر، مادر، فرزند یا خویشان خویش، سبکتر بشمارند. و مبادا سخن خدای را در قرآن از یاد ببرند و پدر، مادر، فرزند و خویشان خویش را از خدای و رسول و امام بیشتر دوست دارند و بیشتر حرمت بگذارند، مگر خداوند در قرآن نفرموده است:

«اگر پدرانتان، فرزندانتان، برادرانتان، همسرانتان، خویشانتان، اندوخته هاتان، کسب و کارتان و خانه و زندگیتان نزد شما از خدای و رسول و جهاد در راه خدا عزیزترند، پس بمانید تا فرمان خدا در رسد و خدا تباه کاران فاسق را راه نمی نماید.»(۱)

من خود برخی از فرزندان کوچک خود را دیده ام که در این روزها (دهه ی نخست محرم) به نان خالی بسنده می کرد و از خوردن نان خورش پرهیز می نمود، و تا آنجا که می دانم کسی چنین چیزی را از او نخواسته بود، بلکه دوستی باطنی او به خاندان رسول، او را بر این کار واداشته بود.

آری دوستداران اهل بیت باید در این ده روز، اینگونه باشند و اگر نتوانند در همه ی این ده روز اینگونه باشند، دست کم بکوشند تا در دو روز نهم و دهم (تاسوعا و عاشورا) و شب یازدهم، اینگونه باشند.

نیز سزاوار است که در همه ی روزهای دهه ی نخستین، به خواندن زیارت معروف عاشورا همّت ورزند، و این سنت پسندیده را از یاد نبرند، و در روز عاشورا تا عصرگاهان از خوردن و آشامیدن و دید و بازدید دوستان و خویشان پرهیز کنند بلکه از سخن گفتن نیز جز به اندازه ی نیاز دوری نمایند، و این روز را، روز سوگ و ماتم بشمارند و آن را با اندوه و گریه سپری سازند، و اگر بتوانند بجاست که از روی خلوص در خانه ی خویش مراسم سوگواری به پا دارند، و اگر در خانه ی خویش نمی توانند، در مساجد و حسینیه ها یا در خانه ی دوستان خود بدین کار همّت ورزند و صاحب عزا بودن خویش را از دید مردم پنهان دارند تا با قصد قربت و اخلاص بیشتری همراه باشد و از آفت رنگ و ریا دور ماند.

نیز بجاست که پاره ای از روز را در مجالس عمومی عزا، به سوگواری پردازند، و باقی آن را در خلوت و تنهایی به سوگ بنشینند، قصدشان از سوگواری نیز از یک سو همدردی با اهل بیت (ع) باشد و از دیگر سو درد و دریغ بر مصیبت ها و آزارهایی که بر جسم مبارک امام وارد آمده است، اما از یاد نبرند که آن مصیبت ها و آزارها هرچند سخت سنگین بودند، آن چنان که شنیده نشده هیچ پیامبری یا امامی یا هر کس دیگری، چنان مصیبت ها و آزارهایی دیده باشد، به ویژه تشنگی آن بزرگوار ـ که در تصویب آن در برخی از روایات و احادیث قدسی، الفاظ و عباراتی به راستی شگفت و حیرت انگیز آمده است ـ نیز اندوه شهادت خویشان و یارانش و درد اسارت دودمان و خاندانش، گویی آن بزرگوار با خدای خویش پیمان بسته بود که در راه عشق و وفای او هرگونه بلا و جفایی را پذیرا شود، و هرگونه جانبازی و فداکاری را بیازماید، تشنگی و گرسنگی کشیدن را، داغ فرزندان و خویشان دیدن را، زیر تیغ و شمشیر رفتن را، آماج تیرباران بودن را و … با این همه نباید از یاد برد که این مصیبت ها و آزارها با همه سختی و سنگینی شان تنها بر جسم و اندام امام (ع) فرود آمد، اما روح و جان آن بزرگ که شیفته ی دیدار محبوب و وصال معشوق بود، از آسیب این آزارها ایمن بود، زیرا افزوده شدن آزارها و آسیب های جسمانی همان، و کناره رفتن پرده های جلال و جلوه گر شدن پرتوهای جمال همان، و همین کنار رفتن پرده های جلال و جلوه گر شدن پرتوهای جمال، روح بزرگ امام را در چنان نور و سروری فرو می برد که نه تنها پذیرش مصیبت ها را بر او آسان می ساخت که آنها را با همه ی سختی و سنگینی شان و با همه ی دردناکی و توانفرسایی شان در کام او شیرین و گوارا می نمود.