پاورپوینت کامل دوراندیشی عجیب و معصومانه! ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دوراندیشی عجیب و معصومانه! ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دوراندیشی عجیب و معصومانه! ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دوراندیشی عجیب و معصومانه! ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

منبر و مـدح تأثیـرگـذارترین رسـانه جامعـه ی شیعـی

اشاره: هیأت ها و مجالس روضه خوانی تاثیر عمیقی بر تحولات اجتماعی و رفتارهای سیاسی دارند و دشمنان درصدد تضعیف و تحریف این نهاد ریشه دار تمدن ایرانی شیعی هستند. نویسنده این مقاله ضمن خطیر خواندن وظیفه و مسئولیت این دو نهاد تأثیرگذار شیعی به برخی از آسیب های آن پرداخته و خواهان هوشیاری مردان منبر و مدح در برابر توطئه های دشمنان شده است.

ایرانیان شیعه، دین خود را اعم از احکام و اعتقادات و اخلاقیات، همواره از منبر گرفته اند و هیچ یک از دیگر وسائل نشر و ترویج معارف دینی از حیث دامن گستری هم وزن و هم پای منبر نبوده است.

مداحی نیز از جمله نهادهای دیرپای جوامع شیعی است و این مداحان بوده اند که از دیرباز تاکنون منبر دانایان دین گستر شیعه را در نشر معارف حقه اهل بیت (ع) گرمی بخشیده اند.

سنت چنان بوده که مداحان، هنر خود را در جلب عواطف و احساسات مردمان به خدمت می گرفته اند تا آنان را به پای منبرها بکشانند و حسب وضع و موقع، با مرثیه سرایی و مولودی خوانی، قلوب مستمعین را مستعد دریافت حقایق دین و معارف اهل بیت(ع) کنند چندان که کار سخت عالمان دین شناس و مبلغان سنت نبوی و سیره علوی در القای آن حقایق و معارف، آسان شود.

چنین بود که مداحی در خدمت منبر قرار می گرفت و مداحان رونق بخش کرسی دانشمندان دین در تعلیم و تهذیب مردمان می شدند.

اکنون سالیانی است که این سنت پسندیده دگرگون شده و در برخی از محفل ها و هیأت ها جایگاه منبری و مداح جا به جا است. اصل، مداحی بود ه و خطیب و واعظ، گویی صرفاً برای پاسداشت صوری همان سنت پیش گفته به منبر می رود و دیگر هیچ. در بعضی تکایا و مجالس که اصلاً نشانی از منبر نیست و هر چه هست مدح و مصیبت است و بس.

باید پرسید سخنوران شهیر شهرها و خطیبان پرمخاطب جماعات مذهبی را چه نیازی به گرمی بازار مرثیه گویان و مدیحه سرایان؟ قرار است مداحان شیعه با هنرمندی خود، برداشت بهینه از محصول منبر را که چیزی جز آموزه های وحیانی جاری بر لسان عالمان دین اندیش نیست برای مردمان کوچه و بازار ممکن سازند تا مکتب اهل بیت(ع) در جان هایشان ماندگار شود:

«هر مکتبی اگر چاشنی ای از عاطفه نداشته باشد و صرفاً فلسفه و فکر باشد، آن قدر در روح ها نفوذ نمی کند و شانس ماندگاری ندارد. ولی اگر چاشنی ای از عاطفه داشته باشد، این عاطفه به آن حرارت می دهد. آن مکتب را منطقی می کند. بدون شک مکتب امام حسین(ع) منطق و فلسفه دارد… اما اگر دائماً این مکتب را صرفاً به صورت یک مکتب فکری بازگو کنیم، حرارت و جوشش آن گرفته و کهنه می شود. این بسیار نظر بزرگ و عمیقی بوده است؛ یک دوراندیشی فوق العاده عجیب و معصومانه، که گفته اند برای همیشه این چاشنی را شما از دست ندهید».۱

منبرها برپا شده اند تا وسیله ای باشند برای برپایی دین خدا در دل ها. در همه ادوار و اعصار کسانی از بندگان خدا هستند که در فهم معارف ربانی و تفقه در دین خدا کوشاترند و در جستجوی نازک اندیشی ها و اشارت های بصیرت بخش امامان معصوم(ع)، استوارتر و خستگی ناپذیر. هم آنانند که واسطه انتقال این معارف به خلق خدا هستند تا مردم را به بصیرت و معرفت که مقدمه عبودیت است، هدایت کنند. هدف نهایی مکتب جز عبودیت نیست و معرفت، سوار بر مرکب عواطف ره به سوی عبودیت می سپارد. کار مداحان، جلب این عواطف به سوی حقیقت مکتب و تزریق این چاشنی در جان طالبان معارف شیعه است.

وقتی عبودیت غایت همه آموزه ها و آرزوهای مکتب باشد، بدیهی است که اسوه ها و امامان و پیشاهنگان مکتب، نمونه های بی بدیل و مظاهر تام و تمام عبودیت خواهند بود:

«ارزش فاطمه زهرا(س) به عبودیت و بندگی خداست… نه فقط فاطمه زهرا(س) بلکه پدر فاطمه هم (که مبدأ و سرچشمه فضایل همه معصومین(ع) است. و امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه زهرا(س) قطره هایی هستند از دریای وجود پیغمبر(ص) ارزشش پیش خدا به خاطر عبودیت است…»۲

گاه می شود که مداحان ما در ذکر مناقب حضرت صدیقه اطهر(س) یا دیگر معصومین(ع) از مرز توحید می گذرند و در ورطه شرک در می غلتند. حال آن که در زیارت های معتبره مأثوره، به رغم انتساب عالی ترین و شگفت انگیزترین مقامات معنوی و اوصاف الهی به وجود مقدس حضرات معصومین(ع)، بر عبودیت آن بزرگواران تأکید تمام شده است. از آن جمله است این فراز شریفه از زیارت رجبیه که به خداوند متعال عرضه می داریم: «لافرق بینک و بینهم