پاورپوینت کامل پر پرواز;گفت وگوی حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدمهدی میرباقری بـا جمـعی ازشعـرای اهل بیت ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پر پرواز;گفت وگوی حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدمهدی میرباقری بـا جمـعی ازشعـرای اهل بیت ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پر پرواز;گفت وگوی حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدمهدی میرباقری بـا جمـعی ازشعـرای اهل بیت ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پر پرواز;گفت وگوی حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدمهدی میرباقری بـا جمـعی ازشعـرای اهل بیت ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۷

جایگاه خیال در امر هنر

حجت الاسلام جواد محمدزمانی: اگر اجازه بفرمایید من دو پرسش طرح کنم. یک پرسش اینکه شما درباره ی حضور، احساسات، عواطف و جایگاه احساس و عاطفه در شعر، صحبت فرمودید، اما درباره خیال صحبت نفرمودید و اینکه این عنصر خیال در شعر چه اندازه باشد؟ بعضی وقت ها همین دست و پنجه نرم کردن با خیال و زندگی شاعر را یک زندگی خیالی می کند. اصلاً از حقایق اجتماعی خارج می شود. بعضی وقت ها آن روح و شور شیعی در شاعر از بین می رود. با این چه کار باید کرد؟ این را چطور باید محدود کرد؟ و اصلاً چطور باید به شکل منطقی و صحیح وارد عالم خیال شد؟

سئوال دیگر این که دغدغه دوستان شاعر معمولاً این بوده که مثلاً الان که می خواهیم خودمان را برای ماه محرم آماده کنیم، یک بخشی از آن ریاضت های فردی و یک بخش آن به قول شما تفکر و تأمل در کامل الزیارات و … می شود. این مطلب شاید برای کسی که مثلاً سال ها کار کرده باشد، خیلی راحت حاصل شود، ولی برای بعضی ها به راحتی حاصل نمی شود. آیا نیاز است این فرد که مثلاً شرح هایی از کامل الزیارات می خواند، کتاب های دیگری را هم بخواند تا در آن فضا قرار گیرد؟ چه کتاب ها و منابعی هست که بیشتر در کنار این کامل الزیارات فهم و تأمل در آن را برای فرد آسان و فضا را آماده می کند؟

حجت الاسلام والمسلمین میرباقری: پرسش اول، پرسشی مرکزی و انسان شناسانه است. به عبارتی هم یک پرسش در فلسفه هنر و هم یک پرسش فقهی است. این پرسش که جایگاه خیال در بسط دادن چیست و چقدر باید این خیال را بسط داد، خیلی اساسی است؛ یعنی اگر واقعاً در معرفت شناسی (هم روانشناسی معرفت و هم فلسفه معرفت که از آن بحث شده است) دقت شود که خیال چکاره است و چطور قبض و بسط پیدا می کند و چقدر می توان آن را قبض و بسط داد و بعد توجه کنیم که برای رسیدن به یک هنر صحیح چقدر باید از قوه خیال مدد گرفت؟ جایگاه خیال کجاست؟ جایگاه عقلانیت کجاست؟ جایگاه حضور ایمان کجاست؟ سوم، پرسش فقهی آن است که چقدر مجاز هستیم از خیال استفاده کنیم؟ خیال در چه افق هایی حق دارد وارد شود؟ مثلاً در ساحت ربوبی اصلاً خیال نباید وارد شود. «کلما من یستمعو اوهامکم فی ادق المعانی و هو مصنوعکم» مردود است. اصلاً جایی برای خیال نیست که انسان راجع به خدا با خیالش شعر بگوید. بنابراین یک ساحت هایی است که عقل ما اجازه ورود به آنجا را ندارد، چه برسد به خیال از نظر ساحت. حتی در توصیف امیرالمؤمنین (ع) هم شما حق ندارید به هیچ وجه خیال را بیاورید. این اصلاً یک ساحتی است که در آنجا هرچه خیال ما ترسیم کند، غیر از امیرالمؤمنین (ع) است. اسم اعظم الهی است. خیال ما به آن دست نمی یابد. مقام و ساحتی است که «کنه معرفتی بالنورانیه معرفت الله و معرفت الله معرفتی».

عنقا شکار کس نشود دام بازگیر اصلا خیالات ما به آنجا راه پیدا نمی کند. باید معین شود که در معرفت شناسی، جایگاه خیال کجاست و تحت کدام قوه عمل می کند. نسبت آن با عقلانیت، احساس و حس چیست؟ نسبت آن با شهود چیست؟ نسبت آن با قلب و با ایمان چیست؟ ظرفیت نگارگری آن نسبت به حقایق چقدر است؟ به نظر من این یک بحث تخصصی است که به طور جدی باید وارد شد و بحث های عقلانی و نقلی آن را تمام کرد.

تقوای در عمل و تقوای در خیال

من فکر می کنم گاهی غفلت می شود که تقوای در خیال، غیر از تقوای در عمل است. ممکن است یک آدمی در عمل متقی باشد، نماز شبش هم ترک نشود، اما تقوای در خیال نداشته باشد. مقصودم از تقوای در خیال این نیست که به صحنه های شهوت انگیز می پردازد؛ آن که پیداست هبوط می آورد؛ کسی که در آن وادی کار کند، دیگر نمی تواند شعر ملکوتی بگوید! واقعاً کسی که غرق در آن احساسات شد ولو حلال آن، نمی تواند بالاتر از آن خیال کار کند و جامعه را به جایی برساند؛ مقصودم در همان تخیلات ملکوتی است. تقوای در تخیل ملکوتی غیر از بی تقوایی است. آیا من می خواهم در مورد حضرت زهرا (س) خیال کنم؛ اصلاً حق دارم ساحت خیالم را به آسمان کبریایی عصمت الله الاعظم بکشم. می توانم تخیل کنم که در پشت در چه اتفاقی افتاده است؟ البته از طرف دیگر هم اگر شما خیال تان را به آنجا نکشید که قدم از قدم نمی توانید بردارید و شعر بگویید. علت اینکه گاهی ما روضه می خوانیم و حرف های عجیب و غریب می زنیم، این است که ما تقوای در خیال نداریم. خیال مان را به جایی می کشیم که نباید بکشیم؛ و بعد با خیال تصویر می کشیم، می گوییم این طوری شد، آن طوری شد! حال اگر در قالب شعر باشد معمولاً آشکار است که اینها یک مقداری افق های خیالی است. به هر حال یک وقت برای کار و بحث جدی روی آن بگذاریم که این یک موضوع جدی است. من ندیده ام که مناسک تخیل در جایی بیان شده باشد. شما برای چشم مناسک می گویید؛ می گویید این نگاه حلال است؛ این نگاه مکروه است؛ این نگاه حرام است. بعد برای نگاه حرام مصادیق می آورید؛ می گویید نگاه غضب آلود به پدر و مادر حرام است؛ نگاه تحقیرآمیز به مؤمن حرام است؛ مصداق ها را هم می گویید. ولی آیا برای خیال هم شما دیده اید یک جایی این کار را کرده باشند؟ تخیل هم یک قوه است و معلوم نیست کارش کمتر از کار چشم باشد. اثرگذاری آن هم در وجود خود آدم همان طور که «النظر سهم من سهام ابلیس»، «الخیال سهم من سهام ابلیس». این طوری نیست که وقتی تخیل می کند، آزاد باشد. حتی تخیلات قدسی گاهی همین طور است. تخیل هم گاهی لطافت بر می دارد، آدم گاهی مکاشفه می کند. خیلی از مکاشفات، جز شهود خیالی چیزی نیست. می تواند خیالش را در عالم تجسم ببیند. این مکاشفه می شود. بعد آخر کار یک دفعه می بیند که تقوای در مکاشفه نیست. مثلاً در می آید که بعضی از رجبیون، روافض را در قالب خوک دیدند. امام (ره) یک حاشیه ای به فتوحات دارند. می گویند این آقا از فرط لطافت روح، خودش را در مکاشفه اش دیده است. این بی تقوایی در مکاشفه است؛ بی تقوایی در خیال است.

بنابراین تقوای در خیال تا حد مکاشفات عرفانی و شهودهای عرفانی سرچشمه خیلی چیزها می شود. خیال در آن مقیاس که اوج بردارد، بیش از مسئله شعر می شود. بنابراین مناسک خیال در سطوح مختلفش قابل دقت است. حال، تقوای خیال چطور واقع می شود، آیا آدم باید متقی باشد یا شاعر باید در خیالش متقی باشد؟ مناسک تقوای در تخیل این است که نگذاریم فکر به هر جایی برود. یک بنده ی خدایی می گفت وقتی دارید نماز می خوانید، اگ