پاورپوینت کامل زیارت عاشورا موضوع درس خارج حوزه علمیه;گفت وگوی خیمه با عضو ارشد جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در خصوص زیارت عاشورا ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زیارت عاشورا موضوع درس خارج حوزه علمیه;گفت وگوی خیمه با عضو ارشد جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در خصوص زیارت عاشورا ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زیارت عاشورا موضوع درس خارج حوزه علمیه;گفت وگوی خیمه با عضو ارشد جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در خصوص زیارت عاشورا ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زیارت عاشورا موضوع درس خارج حوزه علمیه;گفت وگوی خیمه با عضو ارشد جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در خصوص زیارت عاشورا ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

۳۷

استاد محمد عندلیب همدانی در سال ۱۳۳۹ در شهر همدان در یک خانواده علمی و مذهبی متولد شد.

وی در کنار پدری روحانی و اهل علم پرورش یافت و با راهنمایی های وی در سال ۱۳۵۴ وارد حوزه علمیه همدان شد و پس از آن به قم مهاجرت کرد و در محضر اساتادانی همچون استاد ستوده، اشتهاردی، وجدانی، اعتمادی، حرم پناهی به تحصیل علوم حوزوی پرداخت. در دروس سطح نیز از محضر استادانی چون ایات عظام تبریزی و وحید خراسانی کسب علم نمود.

از سال ۱۳۷۰ به تدریس دروس سطح و مکاسب و کفایه و از سال ۱۳۸۲ تاکنون به تدریس دروس خارج در حوزه علمیه قم مشغول است و جلسه درس وی از معتبرترین و پرازدحام ترین جلسات درس در حوزه است. از ایشان علاوه بر مقالات متعدد در نشریات، آثاری چند همچون «اربعین» و تصحیح کتاب «ثارالله» منتشر شده است و کتاب شرحی بر مکاسب و کفایه وی نیز در دست چاپ است.

با خبر شدیم که برای اولین بار در حوزه،«زیارت عاشورا»، موضوع درس خارج ایشان قرار گرفته است و همین امر بهانه ای شد برای گفتگوی خیمه با ایشان. در ادامه گزیده ای از این گفتگو می اید.

زیارت عاشورا در فرهنگ شیعی و در نزد اهل بیت(س) از چه جایگاهی برخوردار است؟

حجت الاسلام عندلیب: اساس زیارت در حقیقت یک عمل و اعلام آمادگی برای اطاعت به سه وظیفه است که عبارت است از: معرفت به معصوم، محبت به معصوم و اطاعت از معصوم. تمام زیارت های ما عناصر اساسی اش این سه مطلب است. یعنی برای حصول معرفت بیشترِ ما و ابراز محبت بیشترِ ما و اعلام آمادگی برای اطاعت و پیروی.

زیارت عاشورا از این جهت بیشتر مورد عنایت بوده که این بُعد ابراز محبت به اهل بیت و دوستداران آنها و اظهار برائت از دشمنان آنها و لعن و نفرین بر آنها خیلی پررنگ تر و محکم تر بیان شده است. زیارتی است که چنان که از اسمش پیداست، زیارت عاشورای معروفه بین علما و متدینین از قدیم الایام مرسوم بوده و آثار و برکاتی داشته که در جای خودش بیان شده است.

وجه تسمیه این زیارت به زیارت عاشورا چیست؟

حجت الاسلام عندلیب: این زیارت ورودش برای روز عاشوراست، اما علما تصریح فرموده اند که اگر در غیر روز عاشورا خوانده شود، اشکالی ندارد، اما تسمیه اش به جهت همان روز دهم محرم است که روز عاشوراست.

ظاهرا امسال برای اولین بار در حوزه، زیارت عاشورا توسط شما، موضوع درس خارج حوزه قرار گرفته است؟ در رابطه با تلاش های علمی تان در طول یکسال گذشته با محوریت زیارت عاشورا توضیح دهید؟

حجت الاسلام عندلیب: ما روزهای چهارشنبه در درس خارج، بحث بررسی سند و متن فروع کافی داشتیم. سال گذشته برخی از دوستان پیشنهاد کردند از آنجایی که سئوال و شبهات مخصوصا در ایام محرم زیاد است، بحث سندی در مورد زیارت عاشورا صورت پذیرد. ما نیز پذیرفتیم و روزهای چهارشنبه را به این بحث اختصاص دادیم و از سه جهت به این بحث وارد شدیم. بحث سندی، بحث تطبیق اساس مضمون با ایات و روایات دیگر و بحث نسخه شناسی.

ایا سه جهت بحث که گفتید قابل سرایت به مسائل روایی دیگر نیز هست یا خیر؟

حجت الاسلام عندلیب: این سه رویکرد در همه زیارت ها و ادعیه ما قابل بررسی است. منتهی نکته مهم اینکه فقهاء در مستحبات یک مبنای اصولی دارند به نام «تسامح در ادله سنن» که اساس تسامح در ادله سنن که مستند است و اخباری به نام«اخبار من بلغ» قابل قبول همه است در مستحبات. این را هم نباید فراموش کرد که در عین حال که بحث سندی و دلالی و نسخه ای می شود، این را هم از نظر نباید دور داشت که در بحث های مستحبات گاهی باید اغماض کرد.

مشهورترین مبنا این است که اگر انسان به رجاء درک ثوابی که وعده داده شده، انجام دهد ثواب را می برد، لذا در همین کتاب های ادعیه و رساله های عملیه خیلی از مستحبات را مشاهده می کنید که شاید از نظر سندی قابل بررسی است، اما در عمل علما به آن عمل می کنند. البته در خصوص زیارت عاشورا خواهم گفت که سند صحیح داریم.

ایا این خطر احساس نمی شود که این رویکردها به دایره واجبات هم سرایت داده شوند؟ به طور کلی مباحث نسخه شناسی در حوزه های علمیه از چه جایگاهی برخوردار است؟

حجت الاسلام عندلیب: عمده واجبات ما مستند به کتب اربعه است که در رابطه با کتب اربعه هم صحیح ترین نسخه های آنها در دسترس ما است. بعید می دانم اختلاف نسخه ها به حدی باشد که مُغَیر معنا باشد، ولی در عین حال هرجا احتمالش هم داده شود، بزرگان ما دقت داشته اند و این طور نبوده که از نظرها دور باشد. خیلی از بحث های فقهی را اگر ملاحظه کنید، گاه گفته می شود این روایت اگر این نسخه باشد این فتوا را می شود برطبق آن صادر کرد، اما اگر این نسخه باشد نمی شود چنین فتوایی داد. اینگونه نبوده که اصلا از نظر فقها دور باشد ولی آن قدر زیاد نیست که بتواند مُغَیر معنا باشد. در حدی که یک کلمه زیاد و کم شده و تأکید بیشتری شده است. ولی آن جاهایی که موجب بروز اختلاف معنا شده، معمولا مورد توجه فقها در واجبات بوده و نهایت اثری که دارد، همان فتوای احتیاط است.

چه کارهایی در مورد بررسی سندی زیارت عاشورا انجام داده اید؟

حجت الاسلام عندلیب: اساس و سند این زیارت در دو کتاب از کتب قدمای ما ذکر شده است. اول کتاب صباح المتهجد (مصباح الکبیر و مصباح الصغیر) مرحوم شیخ طوسی (رحمه الله) است. مصباح الصغیر را خود شیخ بعد از آنکه مصباح الکبیر را نوشته، خلاصه کرده است.

زیارت عاشورا در هر دو کتاب ایشان هست و علاوه بر آن پیش از ایشان در کامل الزیارات ابن قولویه هم هست. مجموعا در این دو کتاب پنج سند باید بررسی شود که من به درجه اعتبار شروع می کنم.

سند اول: اولین سند از جهت اعتبار که قطعا صحیح است، این سند است که مرحوم شیخ طوسی در دو کتابش می فرماید: «رَوی محمدُ بن خالد الطیالسی عن سَیفِ بن عَمیرَه، قال خرجتُ مع صَفوانِ بن مَهران و جمال و جماعه من اصحبنا الی الغَری(نجف اشرف)» بعد صفوان به من گفت که ما با امام صادق در اینجا بودیم(یعنی بالای قبر امام علی(ع) و ایشان هم بالای سر، زیارت حضرت سیدالشهدا را خواند. بعد سیف می گوید: «صفوان زیارتی را که از قول امام صادق(ع) نقل کرد، همان زیارتی بود که من قبلا از امام باقر(ع) شنیده بودم و همان زیارت عاشوراست.»

اولا: بحثی که در این سند هست باید دید که شیخ چگونه از محمد بن خالد طیالسی نقل می کند چون هم عصر نبودند. خود شیخ سندی دارد به کتاب محمد بن خالد الطیالسی که این را اثبات کردیم که سند قابل تصحیح است.

ثانیا: اگر هم بنا بر بعضی از مبانی، سند دچار اشکال باشد، ما راه دیگری داریم. مرحوم شیخ در کتاب فهرست خود، رقم ۶۲۴، سه سند نقل می کند به تمام کتاب ها و تمام روایات محمد بن علی بن محبوب. از بین این سه سند، یکی قطعا صحیح است علی جمیع المبانی. و محمدبن علی بن محبوب کسی است که همه روایات محمدبن خالد طیالسی از او به دست شیخ رسیده و از شیخ به دست ما رسیده است. یعنی وقتی شیخ به محمدبن علی بن محبوب سند صحیح دارد، به محمد بن خالد طیالسی سند دارد. سه سند هست که یکی از آنها قطعا صحیح است. حال آن سندی را که قطعا در فهرست خود محمدبن خالد داریم، اگر قبول نکنید، این سند دیگر قطعا صحیح است.

ثالثا: شیخ در مصباح، تعبیرشان این است که «رَوی محمدُ بنُ خالد»(رَوی) با(رُوِی) از لحظ ادبی رساننده دو مفهوم است. عبارت «رَوی» این را نشان می دهد که نزد خود شیخ صحت سند قطعی بوده است ومعلوم بوده که قطعا محمدبن خالد، این را روایت کرده است، و اگر خود شیخ مقداری تامل داشت، می فرمود: «رُوِی عن محمدبن خالد»، نه «رَوی محمدبن خالد». این سه جهت که دست به دست یکدیگر بدهند، قطعا شما می توانید بگویید سند شیخ به کتاب محمدبن خالد الطیالسی صحیح است.

این سند در کتاب مصباح کبیر هم آمده است؟

حجت الاسلام عندلیب: بله، اما این واسطه را که «محمدبن علی بن محبوب» باشد باید در کتاب فهرست شیخ طوسی پیدا کرد. اما محمدبن خالد الطیالسی کیست؟ در تمام کتاب های رجالی اگر نگاه کنید، هیچ گونه نقدی و تضعیفی درباره اش نمی بینید.

به علاوه بزرگترین، دقیق ترین و موثق ترین راویان ما اعتماد به این آقا کرده اند و از او روایت کرده اند. مثل: علی بن حسن بن فضال،(که در موردش گفته اند، خیلی کم از ضعیف نقل می کند و در نقل روایت خطا نمی کند) او از محمدبن خالد طیالسی روایت می کند. یا محمدبن علی بن محبوب، سعدبن عبدالله اشعری قمی. علی بن سلیمان بن حسن بن جهم الرازی، معاویه بن حُکَیم، محمدبن حسن صفار، ابوالعباس محمد جعفر زراری، علی بن ابراهیم قمی معروف(صاحب تفسیر)، عبدالله بن جعفر الحمیری، عبدالله بن محمد خالد الطیالسی(پسر محمدبن خالد) اینها اجلاء روات ما که از محمد بن خالد روایت می کنند.

علاوه بر آن، بر اساس تفحص و تتبعی که صورت گرفت روایاتی که از محمدبن خالد الطیالسی نقل شده است همگی نشان از عمق تدین و ولایت دارد. لذا حق با بزرگانی مثل جناب ایت الله زنجانی است که محمدبن خالد طیالسی را موثق می دانند. نفرات بعدی صیف بن عمیره و صفوان بن مهران جمال هستند که صراحتا توسط شیخ و نجاشی توثیق شده اند. پس این سند، سندی است که قطعا و جذما صحیح است و اولین سندی است از جهت اعتبار بین آن ۵ سند که ذکر شده است(به خاطر رعایت اختصار از بیان سند دوم و سوم خودداری می کنیم).

قدمت کامل الزیارات بیشتر است یا مصباح؟

حجت الاسلام عندلیب: کامل الزیارات؛ چون در حقیقت مرحوم ابن قولویه استاد مفید است و شیخ مفید استاد شیخ طوسی است.

در مورد کامل الزیارات سند این است؛حدثنی حُکیم بن داوود بن حُکیم و غیرهُ عن محمد بن موسی الهمدانی عن محمد بن خالد الطیالسی، عن سیف بن امیره و صالح بن عقبه، جمعیا عن علقمه بن محمد الحضرمی و محمد بن اسماعیل(ادامه سند) عن صالح بن عقبه، عن مالک الجهنی، عن ابی جعفر(ع).

اینجا اگر کسی آن مبنای مشهوری که در مورد کامل الزیارات گفته شده است که مرحوم آقای خوئی(ره) هم تا اواخر عمر قبول داشتند و در آن اواخر از آن مبنا عدول کردند. همه اسناد کامل الزیارات صحیح است. اگر دلیل بر خلاف آن نباشد. اگر کسی این مبنا را داشته باشد، خیلی در اینجا راحت است.

ولی چون ما این مبنا را نمی پذیریم. باید یک به یک سندها را بررسی کنیم. اولین نفر خود ابن قولویه است که خود از موثق ترینِ موثقان است و هیچ شبهه ای در توثیق او نیست. او از حکیم بن داوود نقل می کند، حکیم بن داوود هم چون جزو مشایخ ابن قولویه است و خود ابن قولویه هم مشایخ و اساتیدش را توثیق کرده است. او نیز موثق است.

نفر بعدی، محمدبن موسی الهمدانی است. در مورد او بحث هایی است. اتهام غلو و ضعف در موردش گفته شده، اما برای ما ثابت نشده است که غالی باشد، گر چه وثاقتش هم برای ما اثبات نمی شود.

فقط حرفی را می زنیم که ابن غضائری نقاد و نکته سنج علم رجال در مورد او گفته است. او گفته که:«روایاتش را به عنوان شاهد و موید قرار بدهید و کلا رد نکنید.»و نفرهای بعدی هم همان هایی بودن که قبلا اشاره کردم. این سند مؤید قوی است برای آن سندهایی که در مصباح ذکر شده است. این دو سند کامل الزیارات هم حداقل اش این است که مؤید و شاهد قوی است بر آن سند صحیحه خواهد بود.

نتیجه این که زیارت عاشورا با چهار سند قطعی نقل شده است. که از این چهار سند یکی از آنها مسلما صحیح است، یکی از آنها حسنه است و دوتای دیگر را هم به عنوان شاهد قوی، می تواند مؤید سندهای قبلی باشد. و چنین اسنادی اگر در فقه باشد، هرگز یک فقیه از کنار آن به راحتی نمی گذرد.

ایا زیارت عاشورا از جمله احادیث قدسی است؟

حجت الاسلام عندلیب: تعریف حدیث قدسی روشن است. یعنی حدیثی که قرآن نیست، ولی کلام خداست و قرآن هم نیست. احادیث قدسی را عده ای از علماء جمع آوری کرده اند: مثل مرحوم حرعاملی که یک کتابی دارد در مورد احادیث قدسی.

زیارت عاشورا هم به عبارتی حدیث قدسی است، چون سند را که نگاه کنید متوجه می شوید که ائمه(ع) یکی از امام قبل نقل کرده تا رسیده به حضرت رسول(ص)، او هم از جبرئیل، پس به این عنوان حدیث قدسی است. یعنی زیارتی است که خود خداوند متعال طبق این نقل دستور داده است که حسینش را با این زیارت،