پاورپوینت کامل الگوسازی برای همه عوامل هیأت ها ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الگوسازی برای همه عوامل هیأت ها ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الگوسازی برای همه عوامل هیأت ها ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الگوسازی برای همه عوامل هیأت ها ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۹

محسن خانعلی : مشاور جوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را باید آن دسته از جوانانی دانست که به واسطه حضور چندین ساله در هیات های مذهبی، مشکلات و چالش هایشان را با پوست و استخوان درک کرده و امروز که به عنوان مشورت دهنده نخستین مسئول فرهنگی دولت به ساختمان میدان بهارستان رفته، تلاش می کند تا سر و سامانی به این بخش بدهد. «میثم نیلی احمدآبادی»، در طول مصاحبه گاهی نقش منتقد را بازی می کند و از پیرایه های به وجود آمده سخن می گوید و گاهی هم در نقش یک حامی، هیات ها را نیازمند آسیب شناسی می داند و معتقد است که گاهی از این آسیب شناسی ها برداشت سیاسی می شود. نیلی در مصاحبه با ماهنامه «خیمه» برخی از برنامه های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را برای هدایت هیات های مذهبی تشریح کرد که مهمترین آنها تدوین بسته های فرهنگی برای عوامل یک هیات است.

نقطه آغاز تشکیل هیات های مذهبی را کجا و در چه زمانی می دانید؟

عزاداری برای اباعبدلله دقیقا از روز یازدهم محرم ۶۱ هجری قمری آغاز شده است. کاروان اسرای کربلا به محض ورود به کوفه در میان مردم عهدشکن و غفلت زده شهر، خود را بازمعرفی کردند و داستان فاجعه بار قتل عام فرزندان و خاندان رسول خدا (ص) و شهادت جانسوز حسین بن علی (ع) را برای مردم بازگو کردند. شرح مصائب و نقل داستان عاشورا موجب گریه و شیون مردم می شد و احساسات آنان را ـ که خود عامل این حادثه بودند ـ تحریک می کرد؛ اما این تمام قضیه نبوده است.

بدون شک نقل مصائب کربلا هدفی والاتر از تحریک احساسات داشته است. منطق بی نظیر و سخنان پرمغز حضرت زینب (س) و امام علی ابن الحسین (ع) در کوفه و شام و سپس در بازگشت به مدینه، درس اسلام آموزی بود؛ اسلامی که تنها ۵۰ سال پس از وفات پیامبر(ص)، آن چنان وارونه جلوه داده شده بود که جامعه مدینه و کوفه و … بدعت ها و فسق های آشکار معاویه بن ابوسفیان را برمی تافتند و او و فرزندش را امیرالمومنین می خواندند.

اسلام ناب محمدی و علوی و معارف ناب قرآن کریم به مرور دستخوش تحریفات آشکار شده بود و معروف ها جای منکرات و منکرها جای معروف ها نشسته بود. مردی فاسد، شرابخوار، اهل فسقِ علنی و «زن باره» بر جایگاه پیامبر تکیه زده و ظلم و بی عدالتی را در تمام بلاد گسترده مسلمانان نهادینه می کرد. در این شرایط امام حسین (ع) از بیعت با او سرباز زده و به قصد امر به معروف و نهی از منکر و با نیت اصلاح امت پیامبر (ص) و ترسیم مجدد خط اسلام ناب، قیام کرد.

نقل حادثه جانسوز کربلا توسط اهل بیت و برگزاری جلسات عزاداری در منازل خود، لباس عزا به تن کردن، تشویق شعرا و مداحان و … توسط ایشان مبنی بر بازگو کردن مصائب کربلا، علاوه بر تحریک عواطف اهل اسلام، بهانه ای بود برای انتقال پیام های عاشورا. بنابراین جنبه معرفتی و فرهنگی قیام کربلا همواره موردنظر بوده است. از این منظر، بزرگان دین اسلام و مکتب تشیع در طول قرن های متمادی با توجه توامان به ابعاد عاطفی و انسانی و نیز ابعاد عقلانی، معرفتی و حماسی حادثه کربلای سال ۶۱، اسلام حقیقی را در میان مردم ترویج کرده اند. آنها در مقابل جریان ظلم، ستمگری و بی عدالتی، جریان مقاومت را پایه گذاری و ارشاد کرده اند.

این مراسم در ایران همواره با شکوه بیشتری نسبت به سایر کشورها برگزار شده است. می توان تحلیل تاریخی در این مورد ارایه داد؟

ملت ایران از ابتدای قبول دین اسلام، همواره ارادتمند و علاقه مند به اهل بیت پیامبر (ص) بوده اند و شاید یکی از عواملی که موجب رواج مذهب تشیع در ایران شده است، تاکید و تلاش بی شائبه علما، بزرگان و حتی شاعران ایرانی به مطرح شدن و زنده ماندن پرچم عزاداری حسینی بوده است.

اقدامات و مجاهدت های دانشمندان دینی و فرهیختگان در ادوار مختلف برای مردمی شدن فرهنگ عزاداری حسینی در میان جوامع شیعی باعث شد تا نهضت تشیع همواره زنده و پویا بماند و هر سال به اقتضای زمان و زمانه، درس های ناب از مکتب امام حسین (ع) بیاموزند.

پیامد و یکی از مهمترین درس های عاشورا در انقلاب اسلامی ایران متجلی شد و عبرت های عاشورا هنوز مانند دریایی بیکران، برای ملل آزاد دنیا پیام دارد.

شما تاکید داشتید که توجه به مسایل معرفتی قیام عاشورا هدف مهمی است که در عزاداری ها نهفته است، اما به نظر می رسد که مدتی است توجه به این بخش مهم، به حاشیه رانده شده است. به این ترتیب به نظر می رسد که کارکرد هیات ها نیز دستخوش تغییر شود. نگاه دولت و به ویژه بخش فرهنگی آن به هیات های مذهبی چگونه است؟ آیا وظیفه ای در قبال آنها برای خود متصور است؟

توجه داشته باشید که یکی از موثرترین شاخص های فرهنگ عمومی ما و یکی از متداول ترین آیین های سنتی عمومی ما، آیین بزرگداشت واقعه عاشوراست. تمام اقوام و سلایق در این مورد مشترک هستند. اگر فرهنگ عمومی را مجموعه ای از شیوه های زندگی، عقاید، ارزش ها، آیین ها و رفتارهای مردم یک جامعه بدانیم، عزاداری عاشورا مصداق بارز یک موضوع بااهمیت در فرهنگ عمومی ما به حساب می آید. تفاوت سلیقه ها، تفاوت در گویش ها، تفاوت در قومیت ها و تفاوت در میزان پایبندی به احکام اسلامی، هیچ کدام مانع علاقه مندی، اشتیاق و شور عمومی مردم در پرداختن فردی، خانوادگی و اجتماعی به این مقوله نبوده و نیست. این مقوله در عین عمومیت، دارای درجه بالایی از قداست و عظمت معنوی است که این مسئله در فرهنگ عمومی جامعه ایران در کمتر مسئله ای مشابهت دارد.

با پذیرش این مطلب این پرسش مطرح می شود که آیا دولت اسلامی مسئولیتی در قبال فرهنگ عمومی دارد یا نه؟ جواب واضح و روشن است. به اعتقاد من، مهمترین وظیف یک دولت و حکومت اسلامی، ارتقای سطح فرهنگ عمومی جامعه است.

با این حساب، سازمان خاصی مسئول مستقیم نظارت و هدایت این بخش از فرهنگ عمومی نیست؟

کلیت نظام سازمان مشخصی را مسئول نظارت مستمر بر هیات ها به عنوان مجموعه های مردم نهاد کرده است. در نتیجه حمایت، هدایت و نظارت همراه و همقدم هستند. پدر خانواده را تصور کنید که زمانی که می خواهد فرزندان را هدایت کند، ابتدا باید رابطه حمایتی خود را با آنها تعریف کند و در ضمن، نظارت دائمی هم بر رفتار فرزندانش داشته باشد. بنابراین مکانیزم نظارت بر این تشکل ها تعریف شده است و سازمان تبلیغات اسلامی هم موظف است در این زمینه کار کند، اما همان گونه که گفتم فرهنگ عزاداری بخشی از فرهنگ عمومی کشور است و همه دستگاه های فرهنگی در قبال آن مسئول هستند.

این یک اصل پذیرفته شده است؛ آنچه مهم است، راه ها و روش هایی است که باید برای حمایت و ارتقای سطح این فرهنگ برگزیده می شود؟

متاسفانه تا بحث حمایت دولت از هیات مطرح می شود، بیشتر نظرها متوجه حمایت های مالی می شود، در حالی که بیشتر راه های حمایت و ارتقای این فرهنگ، نیازی به پول و حمایت مادی ندارد. نیاز به حمایت معنوی، بسیار بیشتر از حمایت مادی احساس می شود.

بیشتر توضیح می دهید؟

ببینید ما بایستی نقش و تاثیر گذاری همه عوامل هیأت را که به شکل گسترده در ارتباط و تعامل با یکدیگر هستند، به خوبی شناسایی کنیم تا متوجه شویم بیشترین آسیب ها از کدام بخش وارد این تشکل ها می شوند. بعد به فکر این باشیم که برای هر کدام چه محتوایی را ارایه دهیم تا منجر به اصلاح رفتار شود. اصلاح رفتار