پاورپوینت کامل نگاهی به نقش ارتباطات سنتی در دنیای مدرن امروز ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به نقش ارتباطات سنتی در دنیای مدرن امروز ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به نقش ارتباطات سنتی در دنیای مدرن امروز ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به نقش ارتباطات سنتی در دنیای مدرن امروز ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

ارتباطات سنتی به مفهومی که مورد نظر در این مقاله است، به طور عمده به ارتباطات انسانی، شفاهی، چهره به چهره و بی واسطه فردی و گروهی اطلاق می شود که به رغم ظاهر ساده و ابتدایی می تواند کارکردهای پیچیده و متنوعی داشته باشد. این نوع ارتباطات گرچه به دلیل گسترده و پیچیده شدن جوامع انسانی کارکرد گذشته خود را از دست داده اند، اما هنوز هم از نفوذ و اعتبار خاصی برخوردارند، زیرا به طبیعت انسانی و نیازهای عاطفی و معنوی او نزدیک ترند. در عین حال ارتباطات نوین نیز هر جا براساس زیرساخت های ارتباطات سنتی شکل گرفته اند، موفق تر و کارآمدتر بوده اند.

این نوع ارتباطات در گذشته و پیش از پیدایی وسایل ارتباطی جدید تنها وسیله اطلاع رسانی، مبادله پیام ها و برقراری ارتباط بین افراد و گروه های مختلف اجتماعی بوده اند و در جوامعی که به لحاظ پیشینه تاریخی دارای نظام منسجم و کارآمد ارتباطات سنتی بوده اند، تامین نیازهای اطلاعاتی از طریق این شبکه برای عموم مردم به نوعی فرهنگ و عادت تبدیل شده است. به همین دلیل در کشورهایی که ارتباطات نوین بی توجه به چنین پشتوانه و پیشینه ای و بدون استفاده از عناصر موثر ارتباطات سنتی شکل گرفته اند، از نفوذ، اعتبار و کارآیی لازم برخوردار نیستند و شاید نتوانند اعتماد، همراهی و همدلی عمومی را به نحو مطلوب جلب کنند. شاید کار بزرگ امروز آشتی دادن و در خدمت یکدیگر قرار دادن این دو نظام و در عین حال تفکیک ویژگی ها، نقش ها و کارکردهای هر کدام به طور مستقل به ویژه در کشورهایی است که پیشینه تاریخی، فرهنگی و تمدنی گرانقدر، اصیل، خلاق و کارآمد دارند؛ چیزی که به جرأت می توان گفت در بسیاری از کشورها مورد غفلت قرار گرفته و به عمد یا به سهو به حاشیه رانده شده است. شناخت کارکردها و قابلیت های شبکه ارتباطات سنتی، در کنار شبکه ارتباطات همگانی و نیز فناوری های نوین ارتباطی امکان بهره گیری از آن را در جهت اهداف توسعه ملی فراهم می سازد.

تعریف ارتباطات سنتی

ارائه یک تعریف جامع و مانع از ارتباطات سنتی چندان ساده نیست؛ اما می توان حتی به یک تعریف اولیه از آن نیز دل بست؛ به این امید که صاحب نظران با ارایه دیدگاه های خود آن را کامل کنند. براین اساس، تعریف زیر ارائه می شود:

«ارتباطات سنتی به گونه ای از ارتباطات اطلاق می شود که بر پایه باورها، تاریخ، فرهنگ و عقاید عمومی جامعه شکل گرفته و در عین حال آنها را ترویج و تقویت می کند. غالباً میان فردی و چهره به چهره است و ساخت و محتوای نخبه گریز و عوام گرا دارد. در این نوع ارتباطات، دریافت بازخورد و عکس العمل مخاطب سریع و آنی است و ارتباط دوسویه و متقابل نیز به راحتی برقرار می شود. بنابراین، شبکه ارتباطات سنتی، اغلب به معنای واقعی، ارتباطی (دوسویه) عمل می کند و نه رسانه ای (یک سویه).

نقش ارتباطات سنتی در جنبش های اجتماعی

ارتباطات سنتی، به ویژه بخش مذهبی آن در مقاطع مختلفی از تاریخ دو قرن اخیر ایران، نقش و کارآیی خود را به ظهور رسانده است. البته این بدان معنا نیست که زمینه های عینی جنبش های اجتماعی را نادیده بگیریم و ارتباطات سنتی را عامل پیدایی یا نضج آنها بدانیم. هدف، بازنمایی نقشی است که شبکه ارتباطات سنتی در شکل گیری و تکوین جنبش های معاصر ایران ایفا کرده است. همچنین توجه به این نکته ضروری است که به طور کلی میان ارتباطات سنتی و رسانه های کوچک باید تمایز قائل شد، زیرا در ارتباطات سنتی، اصولاً استفاده از تکنولوژی به مفهوم امروزی آن مورد نظر نیست و این نوع ارتباطات غالباً از نظر طبقه بندی در زمره ارتباطات میان فردی و گروهی قرار می گیرند ولی در رسانه های کوچک، نظیر نوار کاست و سیستم های صوتی، تکنولوژی های جدید نیز به کار گرفته می شوند. بنابراین شاید بتوان آنها را به دو نوع رسانه های کوچکِ سنتی و رسانه های کوچکِ نوین تقسیم کرد.

اما باید اذعان کرد که امروزه دیگر ارتباطات سنتی نیز نمی تواند بدون استفاده و کاربرد تکنولوژی های جدید، نفوذ و تاثیر خود را در رقابت با رسانه های الکترونیک و رسانه های نوین همچون گذشته حفظ کند. بنابراین، استفاده از تکنولوژی های جدید و در عین حال ساده در ارتباطات سنتی امروزی تقریباً اجتناب ناپذیر شده است. در این مطالعه هر جا از ارتباطات سنتی یاد می شود، بیشتر ارتباط گران سنتی (سخنرانان، وعاظ، نقالان و …)، پیام های خاص ارتباطات سنتی (مذهبی، سیاسی، ایدئولوژیک، فولکلوریک و …)، شیوه های القا و تاثیرگذاری (وعظ، خطابه، روضه خوانی، نقالی و …) و حتی مکان های خاص ارتباطات سنتی (مسجد، قهوه خانه، تکیه و …) مورد نظر هستند، نه وسایل و ابزارهای مورد استفاده برای توسعه دادن حوزه انتشار آنها.

زیرساخت های ارتباطات سنتی

بیشتر کشورهای جهان سوم از زیرساخت های موثر و قدرتمندی در زمینه ارتباطات سنتی برخوردارند که در صورت آگاهی هوشیارانه نسبت به آن می توانند شبکه ارتباطات مدرن و مستقل را به منظور پاسخگویی به نیازهای ملی و تاریخی خود پی ریزی کنند. در کشور ما ارتباطات سنتی از دیرباز و حتی قبل از ورود اسلام به ایران، از کارآیی و نفوذ قابل ملاحظه ای برخوردار بوده است. بازارها، میدان های عمومی، کاروانسراها، چاپارخانه ها، حمام های عمومی، شب نشینی ها و مهمانی های دوستانه و خانوادگی و حتی شیوه و سبک معماری شهرها که در آنها از بازارچه های محلی، سکوها و مکان هایی که افراد یک محله در اوقات فراغت گردهم می نشستند و به مبادله اخبار و اطلاعات می پرداختند، استفاده می شد. محل های تجمع نظیر قهوه خانه ها از جمله اجزای این شبکه هستند که از دیرباز در این آب و خاک، نقش اجتماعی و ارتباطی خود را ایفا می کردند.

بعد از ورود اسلام به ایران، ارتباطات سنتی ما دارای نهادها و سازمان های وسیع تر، کارآمدتر، منسجم تر و متناسب تر با نیازهای زمان شد و ارتباط گرانی زبردست و ماهر شبکه ارتباطی گسترده ای را در سطح کشور پدید آوردند که تار و پود آن تا اعماق جامعه ریشه دوانید.

ارتباطات سنتی در روزگاری که هنوز از وسایل ارتباطی مدرن نشانی نبود، موثرترین، دقیق ترین و در عین حال جذاب ترین شیوه های ارتباطی را به کار می گرفت؛ محتوای پیام های خود را از نیازها و مصالح مخاطبان برداشت می کرد؛ آنها را پرورش می داد و پیام های مناسب را برای آنها می ساخت و بدین ترتیب وحدت ملی و ایدئولوژیک را حفظ می کرد؛ آگاهی های وسیع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به مخاطبان می داد و کوتاه ترین راه را از منبع پیام تا ذهن مخاطب انتخاب می کرد و موثرترین شیوه ها و وسیله های ارتباطی را به کار می گرفت.

ارتباطات سنتی ما از آنجا که عمدتا، ارتباطات میان فردی، چهره به چهره و گروهی بوده است، همواره با دریافت سریع عکس العمل و بازخورد مخاطب، موثرترین تاکتیک را برای نفوذ و اقناع انتخاب می کرده است و انعطاف لازم را برای تغییر بافت و محتوای پیام و تشدید تاثیر بر مخاطب از خود نشان می داده است. حتی در مواردی لحن سخنرانی ها، وعظ و خطابه ها، نقالی ها و شاهنامه خوانی ها با توجه به شور و حال و هیجان مستمعین تغییر می کرده و با استفاده از علایق و اعتقادات مردم، شکل مناسب خود را می یافته است.

شاید از همین روست که در هر خیزش و جنبش اجتماعی در طول تاریخ و حتی در عصر ارتباطات الکترونیک، حضور مستقیم و موثر شبکه پرتنوع و گسترده ارتباطات سنتی را آشکارا می توان دید و نیز می توان نقش و تاثیر آن را با همه دشواری هایی که به خاطر شفاهی بودن و کلامی بودن این نوع ارتباطات برای بررسی وجود دارد، مورد مطالعه قرار داد.

مسجد و منبر، تکیه و حسینیه، مجالس روضه خوانی، وعظ و خطابه، بازار، قهوه خانه، زورخانه، عتبات و مراکز متبرکه و حریم امن حرم ها عمده ترین مراکز ارتباطات سنتی بوده اند که در گردآوری مردم، ایجاد ارتباط، همدلی و همفکری در میان آنها، شکل دادن و تفهیم منافع مشترک جمعی و درنهایت، آگاه کردن توده مردم از خوب و بد آنچه در پیرامون آنها می گذرد، حتی تا امروز نیز جایگاه مهم خود را حفظ کرده اند.

مراکز و نهادهای ارتباطات سنتی

مراکز و نهادهای ارتباطات سنتی متعدد و متنوع اند و به ویژه تا قبل از پیدایش وسایل ارتباطی نوین و به ویژه پیش از روی کار آمدن رادیو و تلویزیون، پرتعدادتر و در برخی زمینه ها کارآمدتر بودند. عمده ترین مراکز ارتباطات سنتی عبارتند از: مساجد، تکایا و حسینیه ها، مجالس روضه خوانی و وعظ و خطابه، حوزه های علمیه، بازارها، قهوه خانه ها، زورخانه ها، عتبات متبرکه، حمام های عمومی، میدان گاه ها و بازارچه های محلی، کاروانسراها و نیز شب نشینی ها و دیدو بازدیدهای دوره ای میان افراد خانواده، دوستان یا اهالی یک محل و منطقه. هر کدام از این مراکز، در طول تاریخ، کارکردهای خاص خود را داشته اند و در عین حال در بسیاری از مواقع به ویژه در مقاطع حساس تاریخی به صورت یک شبکه ارتباطی مشترک عمل کرده اند. شاید بیشترین پیوند و ارتباط را بتوان بین مراکز ارتباطی مذهبی از قبیل حوزه های علمیه، مساجد و تکایا و مجالس وعظ و خطابه با بازار یافت که در طول ادوار مختلف به دلایل فرهنگی، اقتصادی و سیاسی نه تنها سست نشده، بلکه مستحکم تر نیز شده است. حتی از نظر جغرافیایی نیز معمولاً ترکیب بازار، مسجد و تکیه و حتی مدارس و حوزه های علمیه در یک مجموعه قرار داشته است و هنوز در بسیاری از شهرهای ایران و نیز دیگر کشورهای اسلامی می توان نشانه های روشن این همزیستی را یافت.

هر یک از این مراکز ارتباطات سنتی خود یکی از نهادهای جامعه مدنی به حساب می آید که در زمانی که این نوع جامعه مدنی در غرب شکل نگرفته بود، در ایران با قدرت عمل می کرد و نقش اجتماعی، سیاسی و فرهنگی خود را به خوبی در تنظیم روابط گوناگون میان مردم و نیز بین مردم و حکومت ایفا می کرد.

در عین حال، اگر از جنبه گرایش ها و صبغه های مذهبی به مجموعه شبکه ارتباطات سنتی نگاه کنیم، خواهیم دید که د