پاورپوینت کامل عاشورا در کتب تاریخی اهل سنت ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عاشورا در کتب تاریخی اهل سنت ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عاشورا در کتب تاریخی اهل سنت ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عاشورا در کتب تاریخی اهل سنت ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

در فرهنگ و ادبیات عرب زبانان و به ویژه برادران اهل سنت، مختار ثقفی چون توفیق براندازی حکومت أمویان را نیافت، خونخواه حضرت سیدالشهدا (ع) محسوب نمی شود و به همین دلیل ابومسلم خراسانی این عنوان را دریافت کرده است.

کتاب ابومسلم نامه که افسانه و تخیل در آن بر واقعیات مسلم تاریخی، تقریباً چربش دارد و کمتر به عنوان مرجع و مستند مورد توجه و اعتنا قرار می گیرد، اما به دلیل نگاه ویژه ی برادران اهل سنت حاوی نکاتی شایسته ی دقت و مطالبی سزاوار فراگیری است. در ادامه ی این سطور از کتاب ارزشمند «ادبیات عامیانه ی ایران» نوشته ی استاد دکتر جعفر محجوب مطالبی را که درباره ی کتب «ابومسلم نامه» و «تجارب السلف» به تحریر درآمده است، عیناً نقل می نماییم.

«…بی مناسبت نیست که درباره ی نحوه ی برگزاری مراسم تعزیه داری شهیدان کربلا و یادآوری و تجلیل از خاطره ی دلیری و فداکاری آنان و ستمی که از سوی یزید بر ایشان رفته است در میان اهل سنت نیز سخنی بگوییم.

کتاب ابومسلم نامه با آن که جنبه ی افسانه دارد در این باب گواهی راستین و سندی معتبر است و نویسنده سنی آن بارها تصریح کرده که ابومسلم و یاران او چگونه مردم را که از ستمکاری و بی پروایی بنی امیه به ستوه آمده بودند با یادآوری و زنده نگاه داشتن صحنه های فاجعه ی خونین کربلا گرد می آورده و عواطف دینی ایشان را تحریک می کرده و آنان را به پیکار با خلفای اموی وامی داشته است؛ پیش از این نمونه ای از این صحنه ها را در این گفتار آورده ایم.

اما در کتاب های تاریخ و متن های ادبی و مذهبی نیز در این باب شواهد بسیار می توان یافت و ظاهراً از همان روزهای نخستین پس از وقوع این حادثه، زشتی آن آشکار شده و مردم را اندوهگین ساخته است. مؤلف تجارب السلف تحت عنوان «شهادت امام حسین» شرح این واقعه را چنین آغاز می کند: «در شرح این قصه بسط سخن نمی توان کرد؛ چه در اسلام واقعه ای صعب تر از این اتفاق نیفتاده است. زیرا قتل عمر و عثمان اگرچه بر مسلمانان در غایت صعوبت بود، اما قصه ی حسین فاحش تر از همه اتفاق افتاد. چه سر مبارک او را به دمشق بردند و طفلش را کنار او به تیر بزدند و برادرزادگان و ابنای عم او را در پیش او بکشتند و عورات و اطفال را بر آن صورت که از ولایت حبشه و زنگ و هند بردگان آورند به بردگی به شهرها بردند و مجمل قصه آن است که چون یزید تخت را ملوث کرد، همه ی همت او بر آن مقصود گشت که از حسین و آن سه کس دیگر که معاویه وصیت کرده بود بیعت بستاند.»۱

سپس داستان نامه نوشتن کوفیان به امام حسین (ع) و دعوت او به حکمرانی این شهر و سپس روی گرداندن ایشان از آن حضرت را یاد می کند:

«عمر بن سعد وقاص بیامد با لشکری عظیم و بیشتر آن لشکر کوفیان بودند که نامه نوشتند به حسین و او را دعوت کردند. حسین گفت: نه شما مرا طلبیدید و نامه نوشتید؟ ایشان گفتند ما نمی دانیم چه می گویی و التفات نکردند و جنگ را شروع کردند و حسین با پسر عم و برادران و یاران خویش جنگی عظیم کردند و همه کشته شدند-رضی الله عنهم-. و بعد از همه حسین را بکشتند و شخص مبارک او را بر زمین انداختند و چندان بر او اسب تاختند تا ناپدید گشت.»۲

و این است عکس العمل مردم دمشق که همگی دوستدار و هواخواه معاویه بودند در برابر این فاجعه:

«گویند چون سر مبارک حسین را به دمشق بردند و زین العابدین علی ابن الحسین … در میان ایشان بود و او را با جماعت عورات۳ خاندان نبوت بر شتران نشانده … در دمشق می گرداندند … پیری از اهل شام بیامد پیش زین العابدین بایستاد و او را دشنام داد و اظهار شماتت می کرد. زین العابدین گفت: ای شیخ قرآن می خوانی؟ گفت: آری. گفت: این ایه را خوانده ای که قل لا اسئلکم علیه اجراً الا الموده فی القربی؟۴ گفت: خوانده ام. گفت: مرا می شناسی؟ گفت: نه. گفت: ذی القربی منم. و نام و نسب خود را بگفت. پیر او را سوگند داد که راست می گویی، زین العابدین تویی؟ سوگند خورد که راست می گویم. پیر گفت: به خدای من هرگز ندانستم که محمد را به غیر از یزید و خویشان او خویشاوندی دیگر هست. آن گاه پیر بگریست و از زین العابدین عذر خواست. گویند هفتاد کس از مشایخ دمشق به طلاق و عتاق و حرج سوگند خوردند۵ که ما پیغمبر را به غیر از یزید خویشی ندانستیم و همه از زین العابدین عذر خواستند و زاری کردند و او همه را عفو فرمود.»

مؤلف تجارب السلف در پایان این داستان حتی اعتراض رسول دولت روم بر یزید را نیز یاد می کند: «رومی گفت: سبحان الله العظیم. چون شما با فرزندزاده ی پیغمبر خویش این فعل کنید، با دیگری چه خواهید کرد؟ نصاری خاکی را که خر عیسی پای بر آن نهاده باشد تعظیم کنند و عزیز دارند، شما دعوی اسلام می کنید و با نواده ی پیغمبر چنین بیدادها می کنید؟ و برخاست و خشمناک بیرون آمد.»۶

این است نمونه ای از داوری مؤلفان سنی مذهب درباره ی این حادثه و عکس العمل