پاورپوینت کامل درآمدی بر مبانی و منابع عاشورا پژوهی ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درآمدی بر مبانی و منابع عاشورا پژوهی ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درآمدی بر مبانی و منابع عاشورا پژوهی ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درآمدی بر مبانی و منابع عاشورا پژوهی ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

خلاصه ای از آنچه گذشت: بخش اول یادداشت «مبانی و منابع عاشوراپژوهی» اختصاص داشت به ضرورت و جایگاه عاشوراپژوهی که ذیل آن چشم اندازی از عاشورا پژوهی نیز ترسیم شده بود و طی آن تحلیل واقعه عاشورا، چگونگی بهره مندی از عاشورا، گذری بر اینده عاشورا پژوهی و پیشینه عاشورا پژوهی مورد بررسی قرار گرفت. نویسنده در بخش اول، هر کدام از این سرفصل ها را به تفصیل مورد بررسی قرار داد تا مجال مطالعه مبانی عاشورا پژوهی، میسر شود.

گذری بر مبانی عاشورا پژوهی

عاشورا مرحله ای از اقامه کلمه توحید و بنای بیت نبوّت است، پس باید آن را در ارتباط با بقیه ارکان توحید تفسیر نمودو اگر در این مسیر بقیه ارکان توحید دیده نشود، نمی توان آن را همه جانبه تفسیر کرد که چرا این واقعه و با این کیفیت اتفاق افتاده است؛ همانطور که بدون نقشه جامع، نمی توان حتی ضلعی از یک شهر را تحلیل کرد.

و با توجه به آنچه در فصل قبل نیز توضیح داده شد، تحلیل قیام عاشورا را باید از طریق محورهای آن دنبال نمود که فهرست وار تقدیم می گردد:

۱ – پیش نیازهای تحلیل قیام عاشورا؛

۲ – تحلیل واقعه عاشورا و ابعاد وجودی آن؛

۳ – نحوه بهره مندی از این امر عظیم؛

این مقدمات باید مورد دقت قرار گیرند تا بتوان وارد بررسی آن شد و به آن پرداخت.

۱ – مبادی و مبانی تحلیل قیام عاشورا

۱/۱ – پایگاه امامت در فلسفه خلقت

اولین مسئله ای که برای ورود به تفسیر عاشورا به آن نیازمند هستیم، ارائه همان نقشه جامعی است که عاشورا در درون آن و به خاطر تکمیل شدن آن رخ داده است. عاشورا فعل معصومین (ع) است و شناخت شأن، مقام و موقعیت ایشان ضرورتی ترین امریست که برای تحلیل عاشورا به آن نیازمند هستیم؛ زیرا جایگاهی که معصومین (ع) در نظام خلقت دارند باعث آن است که افعالی متناسب با همان شخصیت و با همه آن ابعاد از ایشان صادر شود. نمی توان شخصیت و ابعاد وجودی ایشان را نشناخت و بدون هیچگونه معرفتی نسبت به ابعاد وجودی ایشان، فعل ایشان را تحلیل کرد. ممکن است ادعا شود در امور عادی، همه ابعاد وجودی ایشان بروز نکرده است ( که البته این نیز در جای خود جای تأمل و دقت است و به سادگی قابل قبول نیست) امّا بی تردید در مثل حادثه عاشورا، اهل بیت (ع) با تمام ابعاد وجودیشان حضور دارند.

براساس عقاید مسلّم شیعه، امام شخصیتی است که محیط به همه ابعاد عالم است و ملکوت عالم در اختیار اوست و به دنبال ایشان حرکت می کند. وقتی فعلی را قصد می کنند، ملائکه مقرب در اختیار ایشانند و اعمال خود را با ایشان تنظیم می کنند. اراده امام، «ملکوت عالم را تحت تأثیر قرار می دهد»، و«اسطه فیض حضرت حق است»، «خلقت تحت اشراف اوست»، «ولایت بر خلق دارد» و «امور خلایق به او تفویض شده است». ایا بدون در نظر گرفتن ابعاد وجودی چنین شخصیتی می توان به تحلیل فعل او پرداخت؟ اگر امام را در حد یک عالم عادل، یک انسان مقدس و یا حداکثر یک سیاستمدار پخته تنزّل دهیم، پیداست این تحلیل فعل امام نخواهد بود، بلکه تحلیل یک شخصیت معمولی و ملموس است که ساخته و پرداخته خود ماست.

البته در مقام تحلیل فعل معصومین (ع)، از شناخت اعماق آن افعال به دور هستیم، چرا که اصولاً امکان احاطه بر فعل معصوم برای کسانی که مادون ایشان هستند محال است و به طریق اولی احاطه بر حقیقت آن نیز برای آنان مقدور نمی باشد. ولی تناسبی بین شناخت ما و ابعاد وجودی معصومین (ع) برقرار خواهد شد که متناسب با « تولی» و « ظرفیت ایمانی» ما می باشد. متناسب با درجات ایمان و تولّایی که پیدا می کنیم، انوار ایشان در وجودمان نازل می شود و عارف به مقام و فعل ایشان می شویم. پس باید همه ابعاد وجودی ای که برای معصوم برشمرده شده است و معرفت نسبت به آن متوقع است را در نظر گرفت و متناسب با ظرفیت معرفت به تحلیل پرداخت.

به طور خلاصه میتوان گفت که برای تحلیل پایگاه معصومین (ع) در نظام خلقت باید این طبقات را جستجو کرد:

اول: نسبت معصومین ( خلافت و ولایت) با خدای متعال ( توحید و الوهیت).

معصومین (ع) در قوس نزول، واسطه و مجرای جریان الوهیت در کلّ عالم خلقت هستند و خداوند متعال اراده نموده اند که در عالم هیچ مجرای فیض مستقیمی رو به خداوند وجود نداشته باشد الّا ایشان و هیچ نور الهی بدون عبور از حجاب نورانی اهل بیت بر هیچ مخلوقی ساطع نشود. این ۱۴ نور پاک تنها مجرای جریان اسماء و صفات الهی در عالم خلقت هستند و این نه از سر این است که خداوند قادر بر سریان و جریان مسقیم و یا چند مجرایی جریان الوهیت خود نباشد، بلکه اینگونه بودن جریان الوهیت در عالم خود مشیت و اراده الهی است و لذا تنها ایشان ارکان توحید هستند.

دوم: نسبت ولایت و خلافت ایشان با نظام خلقت و مخلوقات ( عبودیت)

در قوس صعود نیز معصومین (ع) تنها مجرای جریان عبودیت و بندگی خدای متعال هستند. تنها راه بندگی و عبودیت خداوند، تولی و تسلیم در مقام ولایت ایشان است. با تولی به این انوار مقدس است که خداوند پرستیده می شود و این نیز به نوبه خود اراده و مشیت الهی است. لذا در روایات داریم که « بِنا عُبداللهُ و بِنا عُرفَ الله»

آنچه آمد سرفصل آن چیزی بود که باید در شناخت و معرفت الامام ابتدا مستدل بیان و سپس پایه های شناخت فعل الامام را بر آن استوار کرد. اینها یکی از مهمترین فعالیت های پیش روی عاشورا پژوهی است که می توانند تأثیرات بسیار عمیق و با برکتی در سایر علوم داشته باشند.

۲ – تحلیل واقعه عاشورا

گفته شد برای شناخت واقعه عاشورا باید مبنایی ترین تعریف را محور دستگاه شناخت خود قرار داد و آن اینکه « فعل عاشورا، تصرف معصوم (ع) در عالم خلقت به نسبت جایگاه و موقعیت ایشان در نظام خلقت است.» پس در این قسمت از تحلیل واقعه عاشورا باید با توجه به فلسفه خلقت و جایگاه ایشان در آن به شناخت گستره این تصرف و بندگی در عالم خلقت پرداخت.

۱/۲ – عاشورا و جلوه های بندگی معصومین

اوّلین نگاه، عبودیت و میثاق آنها با خدا را مدنظر دارد که گاهی نیز مورد غفلت واقع می شود. این میثاق، بندگی و قربی که در نتیجه آن برای معصوم حاصل می شود، باطنی ترین چهره عاشورا و فعل معصوم است. یعنی آن مقام بندگی و وفای به عهد الهی، باطنی ترین چهره « بلا»ی اولیاء خدا و افعال و عبادات آنهاست.

چهره دوّم، تصرفات سیدالشهدا (ع) در تاریخ می باشد که باید دقت داشت که چهره دوم، فرع و تابع جنبه اول است.

باطنی ترین چهره فعل معصوم آن حادثه ای است که بین ایشان و خدا می گذرد؛ یعنی جریان ربوبیت الهی و جریان رحمت، ضیافت و سرپرستی خداوند بر سیدالشهدا (ع) و از سوی دیگر تولای سیدالشهدا(ع) بر آن ولایت، و مراتب تسلیم و رضا به ولایت الهیه. خداوند در حال سرپرستی «ولی» اش است و سیدالشهدا (ع) نیز به این سرپرستی راضی و تسلیم محض است. این همان باطنی ترین چهره عاشوراست که در دعای ندبه به آن توجه داده شده است:

« اللهم لک الحمد علی ما جری به قضائک فی اولیائک». باطنی ترین چهره عاشورا « قضاء» خداوند بر اولیائش از یک سو، و « رضا» ی آنها به این قضاء و بلا از سوی دیگر است، که دعای ندبه دارای مفاهیم بسیار مهمی در شرح این رابطه است؛ یعنی قضای خداوند بر اولیائش و سپس برخورد اولیاء خدا با این قضا. پس نباید از این امر غافل شد که ولایت اولیاء خداوند به تبع همین بندگی است.

اصلی ترین « ربوبیت» خداوند، نسبت به اولیائش است و بقیه خلقت، تحت این ربوبیت سرپرستی می شوند. سرپرستی بقیه خلق از بستر و متناسب با همین ربوبیت است. مهمترین عبادتهای عالم، عبادت اولیاءالله است و مهمترین تعلق حضرت حق نیز همین تعلق است. بنابراین یکی از چهره های عاشورا جریان ربوبیت الهی و قضا و تدبیر حق است، که در عین زیبایی است اما بستر این سرپرستی، جریان « بلا» است.

۲/۲ – عاشورا و « شفاعت» عبادالله

-گستره عاشورا

-گفته شده که چهره دوّم فعل معصومین تصرفات ایشان است و معصومین به خاطر آن تولی و تسلیم محض ولایت الهیه بودن، بر همه عوالم ولایت پیدا کرده اند.

-لذا خدای متعال میثاق ولایت نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) واهل بیت عصمت و طهارت (ع) را همانطور که در روایات عالم ذر آمده است، از همه عالم گرفت و ولایت ایشان را بر همه عوالم جاری کرد. پس عبادات اهل بیت (ع) نباید نادیده انگاشته شود چرا که اعظم همه عبادات و جریانهاست و معلوم می کند که تصرفات ایشان در همه عوالم از کجا ناشی می شود و در عین حال تصرفات معصومین (ع) متناسب با اراده حضرت حق سبحانه و تعالی و ظرفیت بندگی عبادالله است.

اما یکی از مسائلی که در تحلیل هر واقعه ای نیاز است تا به آن پرداخته شود،تعیین« گستره» با زمان و جغرافیای آن است، تا معلوم شود از کجا شروع شده است؟ تا کجا ادامه داشته است؟ دایره حضور آن چیست؟ و…

اگر با این نگاه به روایات رجوع شود و معارفی که در قرآن و کلمات نورانی اهل بیت (ع) موجود است بررسی گردد، دیده می شود که عاشورا طول و عرض جغرافیایی بسیار گسترده ای دارد. از قبیل خلقت همه عوالم حتی قیامت و بهشت و بالاتر از آن. این عبادت و پیامدها و آثارش فقط جغرافیای اصطلاحی یعنی تاریخ دنیا را نپوشانده است؛ بلکه تمام خلقت و هر آنچه در نظام خلقت جاری است، جغرافیای آن محسوب می شود. حتی بر طبق روایات همه خلقت طفیل متناسب با بندگی آنها و متناسب با صلوات حضرت حق سبحانه و تعالی بر آنهاست.

طفیل هستی عشقند آدمی و پری

بنابراین عاشورا حادثه ای است که از لحاظ تاریخ همه تاریخ خلقت را می پوشاند و از نظر جغرافیا نیز بر همه ابعاد خلقت تأثیر می گذارد. می توان با رجوع به روایات و ایات این مطالب را دید که آثار این حادثه بر عوالم، برخورداری و مصیبت زدگی آنها و نیز نسبت و تأثیری که این حادثه بر همه عوالم داشته، چه بوده است؟

پس طول و عرض جغرافیایی این حادثه در کل نظام خلقت باید مورد دقت قرار گیرد که ایا حادثه ای است که صرفا در سال ۶۱ هجری برای سیدالشهدا اتفاق افتاده و آغاز آن از مرگ معاویه یا حداکثر چند سالی عقب تر بوده است؟ ایا این حادثه حداکثر در فاصله پنج، شش ماه رخ داده است؟ یا اینکه حادثه ای است که قبل از خلقت دنیا زمینه چینی شده است؟ میثاقِ « تولی» و « ولایتی» است که از عوالم قبل آغاز شده و از اعظم مواثیقی است که خدای متعال از رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) گرفته و به عاشورا نیز ختم نشده است؛ بلکه آثار این عبودیت و بندگی تا بعد از قیامت نیز پا برجاست؟

-عاشورا و میثاق بقیه اولیاء الهی

یکی دیگر از مسائلی که برای تحلیل چگونگی جریان شفاعت در عاشورا باید مورد بررسی قرار گیرد، ارتباط این میثاق بندگی و تولّی به ولایت الهیه سیدالشهدا (ع) با بندگی سایر اولیاء خداست. اصل این میثاق چه ارتباطی با حلقات دیگر بندگی اولیاء خدا در تاریخ دارد؟ چه نسبتی با بندگی انبیاء (ع) و سپس چهارده معصوم (ع) دارد؟ اینها چه ارتباطی با همدیگر دارند؟ ولایت و تصرفی که سیدالشهدا (ع) در ع