پاورپوینت کامل به آیین ترین مرثیه ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل به آیین ترین مرثیه ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل به آیین ترین مرثیه ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل به آیین ترین مرثیه ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

خلاصه ای از آن چه گذشت: در بخش اول این یادداشت، نویسنده نشان داد که مرثیه، تاریخی طولانی، چه در زبان فارسی و چه در فرهنگ تازی دارد. در ادب فارسی دری، قدیمی ترین آثار از استاد شاعران ابوعبدالله رودکی است که در رثای ابوالحسن مرادی و استاد شهید بلخی و دیگران سروده است. سید حسن سادات ناصری این تاریخ را پی گرفت تا به ملا حسین واعظ کاشفی و آثار او رسید. ادامه این جریان در عصر صفوی مورد بررسی قرار گرفت و مجموعه تغییر و تحولاتی که در مرثیه در این دوره صورت گرفت، در قسمت اول تشریح شد، تا مقدمه ای باشد برای تبیین و توضیح آثار محتشم، که در بخش دوم این یادداشت در ذیل می اید.

درباره آثار محتشم

از کلیات آثار محتشم، نسخه های خطی نسبتاً فراوانی وجود دارد و همین، یکی از دلایل عمده ی شهرت و اعتبار اوست؛ ولی با آن که تاکنون بیش از سه، چهار بار در هندوستان و ایران، به انتخاب و یا به تمامی، کتابفروشان و اهل ذوق و ادب به طبع آن مبادرت جسته اند، هنوز طبعی انتقادی نیافته است. طبع مختصری که قدیماً در هندوستان از آن به عمل آمده و دو طبع دیگری که به سال های ۱۳۳۳ ش و ۱۳۴۴ در تهران صورت پذیرفته است، هیچگاه شایسته ی طبع بلند این شاعر به آفرین معنی آفرین نیست. در این جا نکته ی گفتنی تر آن است که کلیات محتشم پس از مرگش چنان که وصیت کرده بود به دست میر تقی الدین محمد حسینی کاشانی صاحب خلاصه الاشعار و شاگرد خلف این استاد تنظیم و تبویب شده است و او مجموعه آثار استاد خویش را در پنج دفتر شعر و دو دفتر نظم به نثر آمیخته بدین گونه فراهم داشته است:

۱.صبائیه، شعرهای دوران نورسی گوینده

۲.شبابیه: آثار عهد جوانی او

۳.شیبیه: اشعار هنگام پیری او

۴.ضروریات: در بر دارنده ی ماده تاریخ ها

۵.معمیات

۶.جلالیه

۷.نقل عشاق

محتشم این دو مجموعه اخیر را به هنگام شیفتگی و دلداگی نسبت به دو تن از دوستان خود نوشته است و در آن ها طریق عشق صوری پیش گرفته و مجاز را قنطره ی حقیقت ساخته است؛ با نثری شاعرانه و غزل هایی متکلف و پرتفنن که گاه در آنها مجال اظهار شور و شوق و حال هم یافته است. ولی از آن همه، هیچکدام بر قدر والای شاعری او نیفزوده و اکثر معاصرانش چون وحشی بافقی و عرفی شیرازی و نظیری نیشابوری در امثال این موارد بر او پیشی و بیشی دارند.

اما جز این که گفته شد در دیگر غزلیاتش نمونه های خوب ودلپسند هم کم نیست؛ از آن جمله:

ز بس که مهر تو با این و آن یقین دارم

به دوستی تو با کائنات کین دارم

زمانه دامن آخر زمان گرفت و هنوز

من از تو دست تظلم در آستین دارم

تو اجتناب ز غیر از نگاه من داری

من اضطراب به بزم از برای این دارم

تو واقف خود و من واقف نگاه رقیب

تو پاس خرمن و من پاس خوشه چین دارم

چنان به عشق تو مستغرقم که همچو تویی

ستاده پیش من و چشم بر زمین دارم

به دوره گردی من از غرور می خندد

حریف سخت کمانی که در کمین دارم

هزار تیر نگاهم زد و گذشت اما

هنوز چاشنی تیر اولین دارم

به پیش صورت او ضبط آه خود کردن

گمان به حوصله ی صورت آفرین دارم

بس است این صله ی نظم محتشم که رسید

به خاطر تو که من بنده ای چنین دارم

محتشم در قصیده سرایی اقتضا به استادان پیشین بالأخص انوری کرده است و به علت همین پیروی ها درباره ی او نوشته اند که صنایع و بدایع شعری که در اشعار او مندرج است، در کلام هیچ یک از اقران وی یافته نمی شود. به اتفاق کلامش پرطمطراق واقع شده است. اگرچه پاره ای غزل هایش به واسطه ی بعضی چیزها عذوبت ندارد، اما قصایدش در کمال متانت و جودت است و صاحب عیاران دارالملک سخنوری او را خاقانی ثانی گفته اند.۱

از قصاید بلند اوست:

دهنده ای که به گل نزهت و به گل جان داد

به هرکس آن چه سزا بود حکمتش آن داد

به عرش رتبه ی عالی به فرش پایه ی پست

ز روی مصلحت و رای مصلحت زان داد

دو کشتی متساوی الاساس را در بحر

یکی رساند به ساحل یکی به طوفان داد

دو سالک متشابه سلوک را در عشق

یکی ز وصل بشارت یکی ز هجران داد

به شکرین دهنان داد از سخن نمکی

که چاشنی به نباتات شکرستان داد

به قد سروقدان کرد جنبشی تعلیم

که خجلت قد رعنای سرو بستان داد

بر ابروان مقوس، زهی ز قدرت بست

که سهم چرخ مقوس ز تیر پران داد

ز باغ حسن سیه نرگسی چو چشم انگیخت

به آن بلای سیه خنجری چو مژگان داد

به چشم های سیه شیوه ای ز ناز آموخت

که هر که خواست به آن شیوه دل دهد جان داد

به ناز داد سکونی که وصف نتوان کرد

به عشوه طی لسانی که شرح نتوان داد

به هر که لایق اسباب کامرانی بود

سرور و مسند و خرگاه چتر و چوگان داد

به هر که در طلب گنج لایزالی بود

گلیم مختصر فقر و گنج ویران داد

به هر یکی ز سلاطین به صورتی دیگر

بسیط عرصه ای اندر بساط دوران داد

چو پادشاهی اقلیم صورت و معنی

زیاده دید از ایشان به میر میران داد…

این قصیده ی بلند در هفتاد و یک بیت سروده شده است و حاج لطفعلی بیگ آذر بیگدلی شاعر، تذکره نویس و میر سید، قصیده ی شیوای ۱۴۹ بیتی خود را در مدح ابوالفتح خان زند فرزند کریمخان در اقتضای او سروده است.

یگانه ای که ز حکمت نظام دوران داد

به سنگ رنگ و به گل بو به جانور جان داد

و چنین از وی یاد کرده:

در این قصیده که رشک لآل عمان است

نخست محتشم از نظم زیب دکان داد

به این بضاعت مزجات خامه ی من نیز

نثار بارگهت کرد و نظم ایوان داد

فقیرم و متزلزل ز محتشم چه کنم

توانم ار چه جواب ظهیر و سلمان داد

ولی خوش است دل من به این که دادستم

نثار خود به تو من، او به میر میران داد…

اما پایه و مایه ی محتشم در