پاورپوینت کامل مناجاتهایی برای تنهایی ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مناجاتهایی برای تنهایی ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مناجاتهایی برای تنهایی ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مناجاتهایی برای تنهایی ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

شاکریم بر سفره ی عترت نشاندی مان

الهی! کعبه ی و محراب، بهانه است، معبود تویی. درس و کتاب، بهانه است، مقصود تویی.

الهی! یا منزل البرکات! یا مبدل السکنات بالحرکات! حرکات مان را برکت و سکون مان را حرکت عطا کن. به قرب خود راهمان ده. بی پناهیم، پناهمان ده.

الهی! خالصان خواسته ی خود را به خاطر خدا فدا می کنند و جلد یا از دفتر اعمال جدا می کنند.

الهی! نصیرمان باش بصیر گردیم، بصیرمان کن تا از مسیر برنگردیم، آزادمان کن تا اسیر نگردیم، گاهی تو را گم می کنیم، مددی کن تا خویش را گم نکنیم. تنها رضای تو را جوییم و خط عمل را با آب ریا نشوییم.

الهی! غیب در نظر تو، حضور است و باطن نهان در نظر تو، ظهور. ما را با جهان غیب آشنا کن، ذائقه ی جان ها را طعم حضور بپشان و مسوی های نیاز را به طور نور بکشان.

الهی! بصیرت را به سیرت و صورت ما بازگردان، راه جاهل و باطل را ببند و راه حق را بازگردان.

الهی! امیران کشور دل به درگاهت حقیرند و اسران بت نفس به یاری ات فقیر، ما را امیر کشور دل کن تا اسیر فرعون نفس نشویم.

الهی! شاکریم که ما را بر سفره ی عترت نشاندی و طعم محبت اهل بیت (ع) چشاندی.

یا من حبه حلیه المتقین، یا من عونه کفایه الموحدین! خلصنا من الحواشی الی المتون و نجنا من اساره البطون.

حجت الاسلام جواد محدثی، نویسنده ی مذهبی

تویی که تاکنون نمی شناختمت

خدایا! به من آموخته ای که بالاترین انسان ها کسانی هستند که بیشترین ارتباط را با تو دارند. من نیز یاد گرفته ام که هر زمانی که بیشترین دردها و غصه ها مرا آماج می گیرند، بهترین لحظاتم فرا رسیده است، زیرا تنها در این ثانیه هاست که من چیزهایی را می آموزم که بیش از این نمی دانستم. مثلاً وقتی که همه ی جهان مرا تنها گذاشته اند، یارانم دور از من هستند، نزدیکانم حتی از سئوال راجع به حال من دریغ می کنند و من تنهای تنها شده ام. می بینم که نوری از آن سوی خورشیدهای دور و از ماورای دنیاهای دیگر به سویم می اید و به من می گوید: «نترس، بمان، استقامت کن و بدان که به زودی به ساحل نجات خواهی رسید.»

من آن گاه که می بینم این جمله های سترگ را آموخته ام و با جانم پیوند خورده است، می فهمم کسی، جایی وجود دارد و تا همیشه مواظب من است و آن هنگام است که در اوج نداری، فقر و تنهایی، احساس غرور و قوت می کنم و می فهمم که واقعاً که واقعاً خدا هست.

به راستی، ای خدای من! کسانی را که در اوج فقر و ذلت، احساس امید و پیروزی دارند، چه کسی پرورش داده است جز خود تو؟ تویی که تاکنون نمی شناختمت. زیرا تا زمانی که داشتم، همیشه احساس غرور و شجاعت و پیروزی را خاص کسانی می دانستم که در دست شان چیزی دارند ولی حالا چگونه است که در اوج نداری، خود را قدرتمندترین فرد جهان می دانم؟

ایا این برای شناخت تو کافی نیست که هستی و همیشه نزدیک ترینی به ما و یاورترین یاورهایی؟

من آموخته ام که احساس قدرت در اوج فقر، عرفان است.

حبیب امینی، روحانی

برای تو خالص شدن

یا من ارجوه لکل خیر و آمن سخطه عند کل شر، یا من یعطی الکثیر بالقلیل یا من یعطی من سئله…

سلام بر ماه رجب و سلام بر رجبیون!

آری، خیمه ای دیگر برپا شده است. خیمه گاه محرم و خیمه گاه فاطمیه، هر دو مقدمه ی این خیمه بودند. ضیافت عشق، نزدیک است، ضیافتی که این بار خود خدا میزبان توست و تو باید خود را آماده ی این عظیم ترین میهمانی کنی، گرچه می دانم گوی سبفت را ربوده ای و خود را آماده کرده ای. ندای حسین (ع) را در محرم شنیدی و لبیک گفتی. خدا کند که اربابت لبیک تو را پاسخ گفته باشد. در فاطمیه مظلومیت ولایت را شنیدی و فهمیدی که بالاترین و درست ترین کار برای بقای دین مقدس اسلام و زحمات امام و شهدا، پاسداری از رهبری و مطیع ولایت بودن است اما اگر اسیر زندان سیاه گناه هستی و به خیمه گاه قبل نرسیدی، هنوز وقت باقی است. هنوز مقدمایت دیگر تا شهرالله الحرام باقی مانده. می شنوی؟ ندایی به گوش می رسد: لا تقنطوا من رحمه الله…؛ هان ای بندگان من! چرا ناامیدید؟

دعوت تو را پاسخ می گویم و فریاد برمی آورم تا دیگران نیز صدای مرا بشنوند و با من در این ضیافت سراسر نور و برکت همراه شوند تا سه روز از عمر بی برکت مان را فقط و فقط و فقط برای تو خالص کنیم. لبیک اللهم لبیک لبیک لا شریک لک لبیک…

زهره نصیری، لیسانس فقه و حقوق

بزرگراه خودسازی

اعتکاف مخصوص دین اسلام نیست بلکه در ادیان الهی دیگر نیز وجود داشته و در اسلام استمرار یافته است. اگرچه ممکن است در شرع مقدس اسلام پاره ای از خصوصیات و احکام و شرایط آن تغییر یافته باشد.

آیین مهدپرستی، پرستش و ستایش مهر یا میترا پیش از ظهور زرتشت به عنوان یک نیروی حاکم معنوی مورد توجه آریایی ها بوده است و مهرپرستان مراسم دینی خود را در غارهای تاریکی به نام مهرابه انجام می دادند. فردی که می خواست وارد جمع مهرپرستان شود ابتدا باید موافقت مرشد را جلب کند و سپس تعالیم خاصی را فرا گیرد. پیروان این آیین در محیطی دور از اجتماع با انجام فرایضی نظیر روزه و غسل به تطهیر درونی خویش می پرداختند.

دین زرتشت

در دین زرتشت سکونت در آتشکده و خلوت گزینی در کوه به عنوان محل نیایش و دنیاگریزی مورد توجه بوده است، زیرا یکی از راه های خداجویی و خدایابی اجتماع گریزی بوده است. همان گونه که زرتشت برای نیایش پروردگار و احراز مقام پیامبری مدتی در کوه سولان خلوت گزینی کرد. هم چنین ساسان، فرزند بهمن ترک دنیا و سلطنت کرده و برای انجام دادن عباداتش در کوه سکونت گزید.

خلوت گزینی در آیین بودا

در آیین بودایی خلوت گزینی شرط ضروری و ذاتی زندگی رهبانی است. راهبان بودایی اکثر اوقات خویش را در معابد با ذکر اوراد و ادعیه و انجام مراسم عبادی می گذرانند.

شریعت ابراهیم

خداوند در قرآن به پیامبر خود ابراهیم و پسرش اسماعیل دستور می دهد که خانه ی مرا پاک کنید برای طواف کنندگان، معتکفان و نمازگزاران. با توجه به این ایه نتیجه می گیریم اعتکاف علمی بوده که در شریعت ابراهیم جزو مناسک و عبادات الهی محسوب می شده و مورد رضایت خداوند بوده است اما چگونگی مناسک آن مشخص نیست.

اجداد پیامبر اسلام (ص) نیز که از پیروان دین ابراهیم به شمار می رفتند هر ساله مدتی را به اعتکاف در غارها و بیابان ها می پرداختند. پیامبر (ص) نیز قبل از مبعوث شدن بر دین اجدادش بود و روزهایی از سال را در غار حرا به عبادت تامل و تفکر در عالم هستی می پرداخت. حضرت موسی (ع) با آن که مسئولیت سنگین رهبری و هدایت امت یهود را به دوش داشت، برای مدت زمانی آنان را ترک کرد و برای خلوت گزینی با محبوب خویش به خلوتگاه خود در کوه طور شتافت. وی در پاسخ به پریش خداوند که فرمود: چرا قوم خود را رها نمودی و با عجله به سوی ما شتافتی؟ عرض کرد: پروردگارا! به سوی تو آمد تا از من راضی شوی. بیت المقدس از مکان هایی بود که همواره تعداد زیادی برای اعتکاف در آن گرد می آمدند و عده ای هم به سرپرستی و خدمت معتکفین مشغول می شدند که بزرگ این گروه زکریا بود و از جمله کسانی که در امر اعتکاف سرپرستی می کرد، حضرت مریم (س) بود.

شریعت مسیح

رهبانیت به معنای خلوت نشینی، گوشه گزینی، پرهیز از دنیا و پرداختن به عبادت یکی از رایج ترین آداب و مناسک آیین مسیحیت به شمار می رود که در ظاهر شباهت زیاد با اعتکاف دارد. قرآن کریم به وجود این عمل مسیحیان اشاره کرده و به طور ضمنی آن را تایید می کند: در قلب های کسانی که از مسیح پیروی می کنند رحمت و رهبانیت قرار دادیم. عملی که خود بدان دست زدند و ما آن را بر آنان واجب ننمودیم.

با توجه به معنای این ایه معلوم می شود که رهبانیت عبادتی است که پایه گذاری و جعل آن از سوی مسیحیان بوده و برای قرب بیشتر به خداوند بدان عمل می کردند. حال آن که اعتکاف یک عبادت شرعی در ادیان سابق بوده و با رهبانیت تفاوت دارد.

اعتکاف در اسلام

از زمان شکل گیری جامعه ی اسلامی و برپایی احکام الهی سنت اعتکاف همواره مورد توجه مسلمین قرار داشته و مسجدالحرام و مسجدالنبی از مهم ترین مکان های اعتکاف بوده و هست و همه ساله خیل عظیمی از مسلمین سراسر دنیا به این دو شهر مقدس آمده و خود را در دنیای بی کران رحمت الهی غوطه ور می کنند و از قصر آن مرواریدهای زیبای معرفت و رحمت استخراج می کنند.

نقبی در دریای اعتکاف

اعتکاف آب حیات بخش در کویر غفلت هاست. در اهمیت اعتکاف همین بس که پیامبر اکرم (ص) می فرماید: هر کس بر اساس اعتقاد و باور و شرایط لازم اعتکاف کند، تمام گناهان او آمرزیده می شود.

اعتکاف بستر مناسب اندیشه، تفکر و خردورزی و تلاشی است برای این که انسان های فرورفته در غرقاب روزمرگی ها از فضای پرالتهاب روزانه به سوی خویش و خدای خویش بازگردند، در واقع اعتکاف محو خودخواهی در امواج بلند خداگرایی است.

اعتکاف پشت پا زدن به تعلقات نفس است و انسان برای نیل به هدف بزرگ تزکیه و تهذیب نفس و سیر و سلوک معنوی باید اعتکاف را در محیطی خلوت و ملکوتی و به دور از هیاهوی زندگی انجام بدهد.

اشتغال انسان به کار و زندگی و مسئولیت های اجتماعی، گاهی موجب غفلت می شود و توجه به کار، گاه انسان را از توجه به هدف باز می دارد و سبب می شود وظیفه ی بزرگ یاد خدا و توجه به خودسازی و مبدأ و منتهای هستی فراموش شود، در این میان اعتکاف آب حیات بخش در کویر غفلت هاست.

غفلت از خود و خدای خود، بستر مرگ ارزش های انسانی و نقطه ی سقوط از پایگاه بلند خردورزی و عشق عرفانی و عامل پیوستن به زندگی پست و حیوانی است.

اعتکاف زمینه ی توبه و بازگشت است. بازگشت به قرآن و معنویت، بازگشت به دعا و استمداد از عالم غیب، بازگشت از خودمداری و خخداگرایی، شک نیست آن ها که مسئولیت های حساس تر و بزرگ تری دارند، بیش از دیگران به اعتکاف و خودسازی نیاز دارند.

بی جهت نیست که شخص رسول الله (ص) پس از هجرت، همه ساله دهه ی اول یا دوم و گاه هر دو دهه و در سال های آخر زندگی به طور منظم دهه ی سوم ماه مبارک رمضان را به اعتکاف می پرداخت و به همه ی دست اندرکاران و کارگزاران و رجال سیاسی و اجتماعی درس معنویت گرایی و ذکر و نیایش و روزه و تلاوت قرآن می داد. اعتکاف، توقفی ناآگاهانه در مسجد نیست، صرف درنگ و مکث و حبس خویشتن در مسجد، بدون عشق به عبادت و قصد قربت نیست.

اعتکاف، لمیدن، خوابیدن و چرت زدن و احیاناً وقت گذرانی بیکاران و گردهم ایی تفریحی ـ سیاحتی در مساجد بزرگ شهر نیست. در اعتکاف کسانی که کار دارند و زیاد هم کار دارند و غرق دنیای اقتصاد، سیاست، هنر، مطبوعات و غیره هستند، باید از تولید، توزیع، طرح و برنامه های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، نظامی و کار و زندگی فاصله بگیرند و به هم آهنگی کار و تلاش و فعالیت ها با رضای خدا و وظیفه ی مکتبی بیندیشند و تنظیم فکر و اندیشه و عمل، با معیارهای الهی را تمرین کنند.

کار برای امت و تأمین حوائج نیازمندان، تشییع پیکر شهیدان و مؤمنان، عبادت بیماران و هر کاری که در آن خود مطرح نیست و انگیزه ی الهی دارد، با اعتکاف سازگار است و حتی در برخی احادیث قضای حوائج مؤمنان از اعتکاف برتر شناخته شده است.

اعتکاف، دوره ی کوتاه مدت خودسازی است، که حداقل سه روز طول می کشد و انسان را از حاکمیت غریزه ها، عادت ها و اشتغالات معمول زندگی آزاد می کند.

اعتکاف محو خودخواهی در امواج بلند خداگرایی و خدمت به امت اسلامی است. اعتکاف بیرون رفتن از خانه ی خویش و مصمم شدن بر حضور در خانه ی حضرت حق است. عبادتی مستحبی و تقرب جویانه و داوطلبانه است که روزه ی روز سوم آن رنگ وجوب می گیرد. اعتکاف گریز از لذت گرایی و هر گونه التذاذ جنسی و مهار حس خودمحوری و برتری جویی و بازگشت از قبله ی دنیاگرایان به سمت و سوی قلب و قبله ی هستی است. خودسازی، محاسبه ی نفس، توبه و نیایش، نماز و تلاوت قرآن و استمداد از آستان قدس ربوبی از دیگر برکات اعتکاف است. اسلام، فکر جدایی از زندگی دنیا و گوشه نشینی و کناره گیری از مردم و به تعبیر دیگر رهبانیت را باطل و ناپسند اعلام کرد، اما اعتکاف را به عنوان فرصتی برای بازگشت به خویش و خدای خویش قرار داد تا کسانی که از هیاهو و جنجال های زندگی مادی خسته می شوند، بتوانند چند صباحی با خدای خود خلوتر کنند و جان و روح خود را با خالق هستی ارتباط دهند.