پاورپوینت کامل روزی برمی خیزم ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روزی برمی خیزم ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روزی برمی خیزم ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روزی برمی خیزم ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

احوال پرسی از حاج رضا مهاجرانی پیرغلام اهل بیت

مداح سرشناس سیدالشهدا(ع) حافظه خوبی دارد که می تواند او را در یادآوری کودکی هایش یاری کند:««هشت ساله بودم که در همدان، وقتی پدرم به مجالس اهل بیت(ع) می رفت، جلوی پایش فانوس می گرفتم؛ او با اسب رفت و آمد می کرد و شب ها به دلیل تاریکی هوا، پیاده به روضه هایش می رفت.بنابراین وقتی هر دو پیاده بودیم، من فانوس گیر راه پدر بودم و در مجالس او بعد از این که به کربلا گریز می زد، با اشاره خودش چند خط می خواندم؛ در واقع مداحی را از پدرم آموختم.»

«آقا میرزا حسن مهاجرانی» از شاگران آخوند «ملا علی همدانی» و از مداحان سرشناس ابتدای سده ۱۳ «همدان» است.او در ایام محرم پنج مجلس در روستاها و دهات اطراف همدان قبول می کرد؛ او از همه «حیدره ای»ها برایش به همدان اسب می فرستادند تا به روستایشان برود با اسب سواری «جورقانی»ها به آنجا می رفت و بعد از مجلس آن ها اسبی از «ده پیاز» می آوردند و او را به آن جا می بردند.

بعد یک روستای دیگر بود و از آن جا به «حصار» می رسید؛ حصار هم که نزدیک همدان بود و از آن جا به خانه برمی گشت.مرحوم میرزا حسن با «ایت الله حسین نوری همدانی» از مراجع تقلید عظام هم درس بود و در همدان اسم و رسمی داشت.

برف سختی در همدان باریده بود، میرزا برف را از بام پآیین ریخت و سرمای سختی خورد؛ وقتی به بستر افتاد زبانش بند آمد، سه روز بیشتر دوام نیاورد؛ فرزند کوچکتر به برادرش علی گفت: «انگار آقا جان خوابش برده.دیگر سکسکه نمی کند.» هر دو جلو رفتند، میرزا مرده بود.

شاید آن روزها که با دوچرخه، شرق و غرب تهران را رکاب می زد تا در این محله و آن محله «یا حسین» بگوید خیلی دور باشد؛ اما یکه تاز ی های «رضا مهاجرانی» در «بابا طاهرخوانی» هنوز هم نقل مردم و مداحان است.

و اهل همدان است و می تواند اشعار شاعر بلندآوازه همدان را با همان لهجه شیرین و بومی بابا طاهر بخواند، عاشقانه، غمگین و نمکین؛ هنوز هم نوارهایی از مجالس قدیمی، روی رف، جا خوش کرده اند.با یک ضبط صوت کهنه مأنوس است.

برای آن که گذشته ها را با آن به خاطر آورد و هر کس که به عیادتش می رود روزهای «علی اکبر خوانی» این مداح پیش کسوت را بازخوانی کند؛ این همه آن چیزی نیست که در گوشه و کنار او به چشم می خورد.گوشی تلفنی به او کمک می کند که خانه نشینی را با شنیدن صدای یاران و همکاران قدیمی تحمل کند؛ قبل از آن که زنگ دوم را بشنود گوشی را برمی دارد.

مهاجرانی ۷۵ سال از خدا عمر گرفته، با این حال وقتی کودکی را ببیند به او وعده می دهد که در عروسی اش می خواند! البته از همان کودک می خواهد که دعا کند او روزی بتواند روی پای خودش بایستد و از بند ویلچر نجاب یابد.

امیدوار است روزی بیاید که چشم انتظار بر و بچه های هیأت «تابعین آل محمد(ص)» ننیشند؛ برخیزد، پالتوی بلند مداحی را بپوشد، عبا به دوش بگیرد و با پای خودش برود آن جا.نه این که هفته ای یک بار بیایند دنبالش و با همان ویلچر ببرندش هیأت و دوباره با همان ویلچر، برش گردانند خانه و یک هفته دیگر هم دل خوش کند به همان نوارهای قدیمی حیاط مرده خانه و تلفنی که گه گاه زنگ می خورد.

سال گذشته، در یکی از شب ها حاج رضا مهاجرانی را با ویلچر پشت میکروفن بردند، به همکارانش در مسجد «حاج ابوالفتح» گفت که ۶۰ سال است نوکری می کند؛ لابد او می خواست شکوه ظریفی را مطرح کند و بگوید که بعد از این همه سال چنین تقدیری برای او روا نیست؛ اما وقتی همین قضیه را با او در میان می گذارم، با خنده ای بر لب سعی می کند چیزی از رنجش خاطرش نگوید.

شاید اگر به مجموعه نوارهای قدیمی مداحان گذشته تهران مراجعه کنید، بتوانید صدای جوانی و میان سالی او را از لابه لای کاست های «عباس گلبانگ محمدی» بیابید و ببینید که رضا مهاجران، کجای تاریخ مداحی معاصر ایستاده و چه رتبه ای در میان ذاکران قدیمی و پیشکسوت اهل بیت(ع) دارد.

میراث دار میرزا حسین

میرزا حسین، پدر او از دست رفته بود و دیگر آن مداح خوش صدا و سوارکار چیره دست و مرد پرهیمنه همدانی در میان مردم شهرش نبود؛ عباس برادر بزرگتر حاج رضا به تهران رفت.۱۵ یا ۱۶ ساله بود که همراه با او وطن را ترک کرد و شهرش را با تمام خاطرات تلخ و شیرین جا گذاشت.

پدر او را در رؤیا به مداحی فراخوانده بود و در تهران، مداحان نامداری مانند «مرحوم حاج اکبر مظلوم»، «مرحوم حاج اکبر محبی»، «مرحوم مرشد قاسم»، «مرحوم حاج آقا کمال حسینی» و …صاحب کسوت بودند.اگرچه مهاجرانی شاگرد مستقیم هیچ یک از این استادان نبود، اما از هر یک گوشه ای آموخت و پس از فوت پدر، لباس مداحی اش را «دوزندگی شمس» در خیابان «ناصر خسرو» دوخت و از آن به بعد، همشهریانش او را به هیأت هایشان دعوت کردند.

«هیأت سقاهای همدان» اولین جایی بود که خواند.«مرشد اسماعیل نوری همدانی» رئیس سقاها، همیشه به مداح نوجوان می گفت که کم بخواند و خوب بخواند تا مردم تشنه خواندنش شوند.

رضا مهاجرانی از آنجا به هیأت های دیگر هم معرفی شد؛ «جوراب فروشان بازار تهران» جای بعدی بود که در میان شان مداحی کرد و باز هم در شهر تهران، به هیأت های دیگری مانند «بنی الزهرا(س)» معرفی شد.

اولین مجلس باشکوهی که اداره کرد، در «سرای گلشن شکن» بر پا شده بود؛ آن جا با «مرحوم کافی» و «حاج اشرف» می خواند و خیلی از مداحان سرشناس امروز تهران، پای منبرش می آمدند.«آهن فروشان»، «تابعین آل محمد(ص)»، «اتاق سازان»، «علی اصغری ها» و «جامعه ی مداحان تهران» جلساتی بود که مهاجرانی یک پای ثابت شان بود.او پس از این ۵۰ سال، هنوز در هیأت تابعین آل محمد(ص) می خواند یا سقاها، هنوز او را برای گرداندن جلسات هفتگی دعوت می کنند.

رؤیایی از پدر

«خوابش را دیدم.گفت: دلم می خواد مثل خودم مداح بشی، من هم گفتم، یا علی».

«میراث پدر خواهی علم پدر آموز»؛ این تک بیت را می خواند و می رود سر اصل مطلب: «پدرم مرا خیلی دوست داشت، یک بار وقتی کودک خردسالی بودم، حصبه گرفتم و نزدیک بود از دست بروم.پزشکان همدان در آن سال ها مرا جواب کردند و کسی امیدی به بهبودی من نداشت، اما پدر خیلی تقلا کرد که زنده بمانم.

«استاد علی ا