پاورپوینت کامل رآن منم چه غم که شود نیزه رحل من ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رآن منم چه غم که شود نیزه رحل من ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رآن منم چه غم که شود نیزه رحل من ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رآن منم چه غم که شود نیزه رحل من ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

بررسی تطبیقی سه شاهکار عاشورایی

واقعه عاشورا حقیقتی تاریخی است که شباهت غریبی با اساطیر دارد. اسطوره نه به معنای خرافه، بلکه داستانی شکوهمند و رمزناک است که پیش و بیش از آن که بیانگر واقعیات و هست ها باشد، تبیین نمادین بایدهاست.

بی هیچ مقدمه ای این پرسش جدی را در عرصه ی عاشوراپژوهی می توان مطرح کرد که ایا حماسه ای هم سنگ و برابر با سوگ سیاوش در شاهنامه ی فردوسی، برای سیدالشهدا (ع) و حماسه ی خونین و عظیم وی در فرهنگ شیعه سروده شده است؟ پاسخ ما هرچه باشد بیانگر کوتاهی ما در باب آفرینش ادبی عاشورایی است.

گفتمان مسلط عاشورا گفتمانی تراژیک است که آن هم با نوع نگاه اسطوره ای و نوعی گرایش متافیزیکی اغراق آمیز و غلوگونه آمیخته شده و بیش از این که نسبتی با واقعه ی حماسی ـ عرفانی عاشورا داشته باشد انعکاس اجتماعی سوگواری های شخصی و دردهای فردی ـ جمعی و بازخوانی آلام تاریخی و خشونت ها و ستم هایی است که بر خود ما رفته است و عاشورا پناهگانی است تا در سایه ی اندوهبار آن بر سرنوشت خویش گریه کنیم یا در بهترین شرایط هدف ما این است که با گریستن سبک باری روحانی پیدا کنیم. بدون این که تأمل و تفکری عمیق در بنیادها، ذات و آثار این واقعه داشته باشیم.

اکتفا و اقتصار ورزیدن به بعد کلامی واقعه و غفلت از ابعاد عرفانی و وجود شناختی عاشورا نیز از دیگر نقایص و کاستی های فرهنگ موجود عاشورایی است. نگاه و رویکرد پسیکولوژیک و نفسانی به واقعه ی عاشورا که نتیجه ی قهری آن ایجاد نوعی امنیت روانی و جنبه ی عاطقی است اگر مسبوق و مصبوغ به مبانی معرفتی و وجودی نباشد، با کوچک ترین شبهه ای دچار تزلزل شده و فرو می ریزد.

با بررسی کلی ادبیات عاشورا (شعر عاشورایی) به ویژه بررسی اشعاری که طی دو دهه اخیر سروده شده است، برخی کاستی ها دیده می شود. بی تردید اشاره به این نکات و نقاط منفی فقط با انگیزه ی گوشزد و هشدار به شاعران متعهد، برای اصلاح بینش و نگرش خود نسبت به عاشوراست، نه تضعیف ادبیات عاشورا. هنر اگر در قالب ادبی متناسب با آن ریخته نشود و ظرف مناسب خود را نیابد بدون تاثیر خواهد بود.

با بررسی و مطالعه ی صدها شعر عاشورا، برخی علت های در حاشیه ماندن ادبیات عاشورا یادآوری می شود:

الف. تکرار مکررات و زیاده گویی بدون نوآوری.

ب. شعاری بودن اشعار، کلی گویی و بی توجهی به صبغه ی ادبی در آفرینش آثار عاشورایی.

ج. رجوع به وقایع غیر مستند و تحریف شده و کمبود مقبولیت تاریخی.

د. بهره گرفتن از بیان غیر عینی و مفهومی و به کار گیری ترکیبات کلیشه ای و نبود آرایه های تصویری و حسی.

هـ . غفلت ورزی از ابعاد عرفانی، حماسی و به طور کلی ارزشی عاشورا و انحصار آن در بعد سوگواری و عاطفی.

و. بی توجهی به تاثیر اعجازگونه القای غیر مستقیم مضامین عاشورا و روی آوردن به القای بی واسطه ی پیام های عاشورا.

ز. عدم شناخت وافی نسبت به شخصیت قهرمانان کربلا و پایگاه حقیقی آن.

ح. از همه مهم تر عدم تامل عمیق فکری و فلسفی درباره ی حادثه.

عاشورا و رویارویی آگاهانه و آزادانه حسین بن علی (ع) و یارانش با مرگ و عدم استخراج اصول و مبانی وجودشناختی (اگزیستانسیالیستی)، معرفت شناختی و انسان شناختی این حادثه ی بزرگ و مقدس

در انتخاب آثار برگزیده و مطرح عاشورایی توجه به موارد مزبور و لزوم حضور آن ها در شعر امری لازم و بایسته بوده، کمبود وجودی یکایک آن ها باعث نقص و کاستی آن اثر خواهد شد، چرات که بر کالبد استوار و لایزال عاشورا خلعت و جامه ای فاخر و چشم نواز زیبنده است و عاشورا از آثاری که سنخیت و تناسبی با آن ندارند مستغنی بوده و خواهد بود.

در این مقال و مجال اندک در پی یافتن پاسخ این پرسش نیستیم که چرا از دوره ی صفوی تا به حال شعر عاشورایی ما بر مدار ترکیب بند محتشم کاشانی چرخیده است و شاعران همه آثاری آفریده اند که هم در صورت و هم در معنی شباهت و همسانی غریبی با آن دارد؟ تنها می توان اشاره گون از کنار بحث عبور کرد که ادبیات در هر جامعه ای جزئی از مجموعه و ارگانیزم پیچیده و در هم تنیده ی اجزای آن دیار است و اگر بر سرزمینی خاک سرد سکون و رکود پاشیده شده باشد از ادب و هنر آن جا نیز نباید تازه رویی و طراوت را توقع داشت.

در این جا فقط به معرفی و بررسی سه اثر برگزیده ی عاشورایی خواهیم پرداخت. درباره ی تعیین و نقد آثار محتشم و عمان سامانی برخی کارها انجام شده است. علاوه بر این، ترجیع بند با کاروان نیزه اثر علیرضا قزوه از فاخرترین و شکوهمندترین شعرهایی است که تا به حال درباره ی واقعه ی عاشورا سروده شده است. بی شک می توان این شعر را سومین ضلع مثلث ماندگار و شکوهمند عاشورایی، یعنی سوگ چامه ی درخشان محتشم کاشانی و گنجینه الاسرار عمان سامانی به شمار آورد.

ترکیب بند محتشم کاشانی

این مرثیه بسیار استادانه و زیبا سروده شده است و برخی از ادبا این ترکیب بند را جاودانه ترین سوگ چامه ی تاریخ نظم هزار ساله ی پارسی به شمار آورده اند. به عقیده ی محققان و منتقدان ادبی، سروده ی والای او (محتشم) هرگز مشمول گذشت روزگاران نشده است و مثل اصل مصیبت عظیم و بی مانند حضرت سیدالشهدا (ع) به مرور سالیان هیچ گاه کهنگی بپذیرفته و هر روز در تجدد و تازگی بوده است.»۱ استقبال ده ها شاعر بعد از محتشم تا زمان حاضر، از ترکیب بند غزا و رسای او نشانه ی مقبولیت، اهمیت و اثرگذاری خاص این شاعر بر متاخران است. کتیبه های منقش به ترکیب بند معروف این شاعر بلندآوزاه در هیبت بیرق های سرخ و سیاه مهم ترین نماد قبول عام این اثر بوده است. در ابتدای این ترکیب بند محتشم با تجاهل العارفی زیبا و سپس به واسطه ی صنعت برائت استهلال با به دست دادن شمه ای از واقعه از داستان غم انگیز بلندی پرده برمی گیرد. استفاده از ایات و روایت و تلمیحات مذهی و دینی در این ترکیب بند به وفور انجام شده است.

استفاده از صناعات ادبی به خصوص واج آرایی (آلیتراسیون)۲، تناسب، جناس (در انواع متنوع آن)، صنعت تشخیص، اغراق۳، استعاره و کنایه۴ نیز از جمله اوصاف و امتیازات ترکیب بند او به شمار می رود.

در شاهکار محتشم نوع نگاه شاعر و زاویه ی دید او متغیر است و به صورت سیری از عالم خاک و نباتات تا عالم اعلی و حتی تا ذات خداوند ادامه دارد که محتشم با رعایت ادب شرعی، به طرزی بدیع و شگفت این مسئله را چنین زیبا مطرح کرده است:

«کرد این خیال وهم غلط کار کان غبار

تا دامن جلال جهان آفرین رسید

هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال

او در دل است و هیچ دلی نیست بی ملال»

با این همه در شعر محتشم نکته ها و نقطه های دل آزاری نیز دیده می شود که از آن جمله می توان به باورداشت محتشم به جبری بودن حادثه ی عاشورا اشاره کرد. علاوه بر این محتشم چرخ را مسبب و باعث حدوث واقعه ی عاشورا می داند۵ و فقط در یک بیت! به مسئله و فلسفه ی عقوبت مخالفان امام علی (ع) پرداخته است.

گنجینه الاسرار

یکی از شاهکارهای ادبیات عاشورایی مثنوی گران سنگ گنجینه الاسرار اثر تاج الشعرا میرزا نورالله عمان سامانی است. مرثیه ای حماسی و عرفانی در بیان رموز و لطائف عارفانه ی حادثه ی کربلا که به تعبیر مرحوم جلال الدین همایی در مقدمه ی مخزن الدرر عمان، اگر او اشعاری به جز گنجینه الاسرار هم نداشت، در موفقیت او تردیدی نبود. این مثنوی ۸۱۲ بیت دارد و در سال ۱۲۵۵ تدیون شده است.۶ به حق باید گنجینه الاسرار را نقطه ی عطفی در تاریخ ادبیات عاشورایی دانست. شروع مثنوی با مقدمه ای عرفانی و مسجع است در تحمید باری تعالی: «معشوق مطلقی را حمد و ستایش سزاست جل جلاله که تمام موجودات عاشق و مقید اویند، همه راه اوست می پویند و وصل اوست می جویند و حمد اوست می گویند.»۷ مقدمه ی کتاب از لحاظ صناعات و زیبایی های ابدی قابل قیاس با متون مطرح ادبی و عرفانی است.

تاثیر گلستان سعدی در جای جای آن مشهود و محسوس است. این مثنوی به قسمت های مختلف منقسم است و عر فصل ب امقدمه و معرفی کوتاهی با جمله ی «در بیان …» آغاز می شود. فصل اول در بیان تجلی است و شروع آن ابیاتی سخت آشنا و زیبا که ترنم موزونی بر لبان شیفتگان عرفان است:

کیست این پنهان مرا در جان و تن

کز زبان من همی گوید سخن

این که گوید از لب من راز کیست؟

بشنوید این صاحب آواز کیست

در من این سان خودنمایی می کند

ادعای آشنایی می کند

کیست این گویا و شنوا در تنم

باورم یارب نیاید کاین منم۸عمان سامانی با مقدمه ای عرفانی وارر قضیه ی عاشورا می شود. جام شرابی تاب سوز و مردافکن در میانه ی بزم نهاده اند و حریفی خوش و سرمست می طلبند تا جرعه ای از جام بلا را بنوشد. وی باز به قصه ی پیامبران برمی گردد و حکایت بلایای مقربان بزم را می گوید. حکایت آدم و نوح و ایوب و خلیل و یونس و یوسف و یعقوب و موسی و عیسی و احمد (ص) و مرتضی (ع) و امام حسن مجتبی (ع)، مجتبی زان باده تا سرمست گشت / شد دلش خون و فرود آمد به تشت.

عمان به نام حضرت سیدالشهدا (ع) که می رسد، از خود بی خود می شود و از غیرت نمی تواند نام او را بر زبان آرد. وی خود را غرقه در دریای خون می بیند. چرا که آن سخن گوی از لب خوب را یافته است:

شوخ شیرین مشرب من کیستی؟

ای سخن گوی از لب من کیستی؟

عمان این می پرمشعله را سوزاننده ی مشعله ی عارفان میداند. شرابی که رهوران از آن مستی ها خواهند کرد. فصول بعد شرح برخی صحنه های عاشورا و تاویل های عرفانی مستفاد از آن است. این تاویل ها به خصوص در بیان داستان حزین یزید ریاحی و سقای کربلا سخن شنیدنی و دلکش است.

عمان سیدالشهدا (ع) را بحر محیط می داند و با عتابی لطف آمیز خطاب به علمدار عاشورا می سراید:

ای ز شط سوی محیط آورده آب

آب خود را ریختی واپس شتاب

آب اری سوی بحر موج خیر

بیش از این آبت مریز آبت بریز!

نکته ی جالب توجه این که عمان از فروغلتیدن به ورطه ی اتحاد و دام حلول، به شدت می پرهیزد و یادآوری می کند که اتحاد ائمه و ذات الوهیت نسبتی با آرای موهن و مردود پاره ای از غلات ندارد و چیزی شبیه نسبت آهن و آتش است.

حق همی داند که غالی نیستم

اشعری و اعتزالی نیستم

اتحادی و حلولی نیستم

فارغ از اقوار بی معنی ستم

پرسش مهمی که در نقد شعر عمان به ذهن متبادر می شود این است که ایا دیدگاه و رویکرد عر