پاورپوینت کامل صدایی که دور شد;یادی از بهترین مناجات خوان معاصر مرحوم سید جواد ذبیحی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صدایی که دور شد;یادی از بهترین مناجات خوان معاصر مرحوم سید جواد ذبیحی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صدایی که دور شد;یادی از بهترین مناجات خوان معاصر مرحوم سید جواد ذبیحی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صدایی که دور شد;یادی از بهترین مناجات خوان معاصر مرحوم سید جواد ذبیحی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

نام بردن از سید جواد ذبیحی برای شنوندگان جدید رادیو که هیچ وقت با صدای او پای سفره ی سحر ننشسته اند، بیهوده به نظر می رسد، اما دوستداران هنر آواز و شیفتگان مناجات های او در شب های ماه مبارک رمضان محال است که صوت دلپذیر ذبیحی و شورخوانی نیمه شب او را از یاد ببرند. آن ها مرد بی رقیب حدود دو دهه مناجات خوانی رادیو ایران را که با مرگش صدایش نیز به خاموشی گرایید فراموش نمی کنند و صدای نمکین او را در گنجینه ی ذهن خود نگه داری خواهند کرد.

شاید اگر ربنای محمدرضا شجریان از سال های دور تا امروز برای نسل های گوناگون پخش نمی شد، اینک این قطعه ی قرآنی حس نوستالژیک رمضان را در تک تک شنوندگان صدای او برنمی انگیخت و اگر پخش قطعات آوازی ذبیح هم چنان تا امروز از رادیو یا تلویزیون تداوم داشت، صدای او بود که مهمانی خدات را در مخاطبان تداعی می کرد.

«ای آن که به هر خطر پناهی تو مرا

در ظلمت شب چراغ راهی تو مرا

یا نور امید صبح اقبال منی

یا روشنی شام سیاهی تو مرا»

«با ذکر تو ای خدای عالم همه شب

در خانه ی خود بهشت دارم همه شب

تا بشکنم اندر ره تو پای گناه

سر بر سر سجده ات گذارم همه شب»

ذبیحی این رباعیات را چنان در دستگاه شور می خواند که به جرأت می توان گفت امروز کم تر کسی می تواند سیطره ی موسیقایی آواز را بر این اشعار پرمغز تحمیل کند، اما تسلط کامل او بر ردیف های آوازی و بهره گیری از عناصر غیر ایرانی در آواز او را به هنرمندی بی رقیب در مناجات خوانی بدل کرده بود که رادیو ایران از اواخر دهه ی ۲۰ تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و با مرگ ذبیحی نمی توانست از پحش صدای او برای مخاطبانش چشم پوشی کند. این در حالی است که در زمان او امکانات صوتی بسیار محدودی در دسترس بود و همانند امروز که سیستم های پرورش صدا برخی ضعف ها و معایب آواز را می پوشانند، خوانندگان عرصه ی موسیقی نمی توانستند عیب و نقص های کار خود را رفع کنند. به همین دلیل بود که سید جواد ذبیحی در سال های اول خوانندگی، بدون بهره گیری از دستگاه های رایج آن زمان آواز می خواند و سپس با امکانات اولیه ی رادیو هنر مناجات خوانی خود را به رخ رقیبانش کشید.

سال ها بعد از او

ذبیحی علاوه بر مناجات، به مداحی اهل بیت (ع) و گفتن اذان نیز شهره است اما در جایی که رحیم مؤذن زاده ی اردبیلی هم عصر و هم دوره ی اوست، ذبیحی جایگاه چشمگیری در میان مؤذنان پیدا نمی کنند. با این حال اذان او با بهره گیری از صدای بی همتای او ماندگار و شنیدنی است و مجموعه ی کارهای مذهبی او موجب می شود که هنر او هم چنان مورد توجه و بررسی محافل فرهنگی قرار گیرد.

شبکه ی خبری بی بی سی سال ها پیش با تهیه ی یک ویژه برنامه، اذان و مناجات سید جواد ذبیحی و ربنای شجریان را به نقد و مقایسه گذاشت و نظرات عده ای از اندیشمندان را درباره ی وی جویا شد. هر چند در میان این افراد شاگردان و دوستان نزدیک ذبیحی جایی نداشتند و تنها ترانه سرایان و پژوهشگران عرصه ی موسیقی به اظهار نظر درباره ی وی پرداختند، اما برنامه سازی در مورد این نابغه ی آواز ایران نشان داد که ذبیحی چه جایگاه منحصر به فردی در میان اهالی موسیقی و عرصه ی هنر آواز دارد.

یکی از پژوهشگران حاضر در این برنامه، ذبیحی را آشتی دهنده ی مردم با موسیقی می داند و می گوید: «آداب و مراسم مذهبی از جمله اذان، وقتی با موسیقی خوب پیوند خورد، جذابیت بیشتری پیدا کرد و از طرف دیگر موسیقی ایرانی که از سوی مذهبی ها طرد می شد، با توسل به اذان یا مراسم دیگر مذهبی مثل تعزیه، مناجات و روضه خوانی توانست خودش را از محدودهی تحریم خارج کند و استواری و استقامتی بیابد که ذبیحی یکی از عوامل استقرار و استواری موسیقی ایران است.»

این برنامه آن گاه به از بین رفتن آرشیو صوتی صدا و سیما در سال های پیروزی انقلاب اسلامی اشاره می کند که مناجات ذبیحی نیز در شمار آثار موسیقایی این آرشیو است. در این برنامه گفته می شود که به دلیل سالم سازی فضای موسیقی رادیو و تلویزیون ایران، بسیاری از کارهای متعلق به عرصه ی موسیقی قبل از انقلاب پاک شده است.

میراثی که باقی نماند

شاید به همین دلیل است که امروز جز آثار بی کیفیت ضبط شده از روی رادیو و چند کاست موجود نزد شاگردان و دوستداران ذبیحی اثری از او در میان نیست و گاهی رادیو در شب های ماه مبارک رمضان بخشی از معدود مناجات خوانی های او را پخش می کند.

حسین باقری مداح اهل بیت و یکی از شاگردان سید جواد ذبیحی در این باره می گوید: «عرصه ی تولیدات موسیقایی در آن زمان بس