پاورپوینت کامل هویت هیئت ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هویت هیئت ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هویت هیئت ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هویت هیئت ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۷

اشاره: وقتی روشنفکران معاصر نطفه اندیشه های مدرن را به جان ایران عزیز انداختند، شاید خودشان هم نمی دانستند که بعد از ویار مدرنیته از رحم مدرنیزاسیون نوزادی ناقص الخلقه متولد می شود که نه این تمام و نه آن تمام … . یقین بدانید که این اواخر هم حتی روحشان خبر نداشت که در برابر ویروس های پست مدرنیسم و این روزترها ترانس مدرنیسم به چه فلاکتی مبتلا می شوند. – اینجانب به ارزش های مدرنیسم، پست مدرنیسم و حتی ترانس مدرنیسم اندکی واقف هستم و منکر آنها نمی شوم. منظورم عدم هماهنگی جامعه با تغییر و تحول های ناگزیر با گذشت زمان است – تا جایی که نوجوان و جوان جامعه امروز که عشق به معنویت و لحظات روحانی از هر بند وجودش شره شره می ریزد در فراخ نای بی کیاستی برخی از مسئولان و در تنگنای حیرانی خویش نمی داند که از رهگذر این همه های و هوی، نسبت خود را با خدا و هستی چگونه تعریف کند و «آنچه اینک جگر طایفه را می سوزد»(۱) اگر از بدکاری ها و کم کاری های گذشته خودمان نیست، پس چیست؟

سرتان را درد نیاورم، ۲ سال است که در ایام برگزاری نمایشگاه مطبوعات، تمام طول هفته را از اول صبح تا پایان روز در غرفه خیمه می نشستم تا مستقیماً با مخاطبان گفت وگو کنم و از نظرات متفاوت و در بسیاری از موارد ارزشمندشان بهره ببرم و الحق و الانصاف بهره هم برده ام. از شرح تعریف و تمجیدها و تکذیب و تلعین ها که بگذریم، یک گروه خاص همیشه به سراغمان می ایند و حسابی از خجالتمان در می ایند – صادقانه بگویم که این گروه خاص را دوست دارم – البته ما هم عهد کرده ایم، سیلی هایی را که قربه الی ا… به صورتمان می نوازند قربه الی ا… تحمل کنیم، «که در طریقت ما کافریست رنجیدن»

به این سؤالات توجه کنید:

– شما که مدعی هستید که یک «هیئت مکتوب حسینی» هستید ایا واقعاً از «پاورپوینت کامل هویت هیئت ۵۶ اسلاید در PowerPoint ها در عصر حاضر» مطلع اید؟

– ایا می دانید کارکرد هیئات در عصر حاضر چیست؟

– شما با عزاداری هایتان در هیئت قرار است که به کجا برسید؟

– ویژگی خاص مخاطبان شما چیست؟ این بندگان خدا چه گلی به سر خودشان و جامعه شان زده اند که دیگران نزده اند؟ خود شما چطور؟ و … .

هر چند که ما در شماره های گذشته هم با رویکردی تحلیلی، سعی در پاسخ گویی به این سؤالات داشته ایم و از باید و نبایدهای هیئات و نقش آنها در پرورش نیروهای متعهد و کارآمد برای داشتن جامعه ای خوب و سالم صحبت کرده ایم، اما موافق هستم که سیل سؤال های اینچنینی و عدم پاسخ صحیح و به موقع به این سؤال ها، همان چیزی است که کلاف سردرگم این رشته را که سر دراز دارد، پیچیده تر و ناکارآمد می کند و از این روست که بر این هستیم که در این بخش در حد وسع به واکاوی و بررسی موضوع هیئت از منظری نو بپردازیم که صد البته بدیهی است این مهم فرصتی طولانی تر می طلبد تا در یک جریان فرایندی و در طیفی از مباحث مطرح شود و بدیهی تر لزوم تحمل و تأمل مخاطب درباره موضوعاتی است که در این مجال مطرح می شود.

بنابراین ما هم که «یا بوسه بر اناالحق حلاج می زنیم / یا ادعای دار به دوشی نمی کنیم.» برای آنکه حکایت ما حکایت آنانی نباشد که جنگ ها را دلیرانه تماشا می کنند، بحث «هویت هیئات در عصر حاضر» را به گفت وگو نشستیم. منتها این بار میزمان گرد نبود. یعنی اصلاً میزی در کار نبود. با «حاج ماشاا… عابدی» و حاج آقای خودمان در حسینیه «خیمه» گعده ای داشتیم و جای سیلی دوستان را به هم نشان می دادیم. – جایتان خالی، یک روز شما هم تشریف بیاورید – قرار بر این شد که خودمان را به سلابه نقد بکشیم. آخر «این سفر آن سفری نیست که از نیمه راه / دو سه گامی که پدر رفت پسر برگردد»(۲)

در نگاهی گذرا که در بررسی های اولیه خود از مقایسه هیئات قدیم و جدید به عمل آورده ایم، تفاوت ویژه ای بین آنها احساس شد. نوعی ناهمگونی که می توان آن را ناشی از تضادهایی که در فضای جامعه وجود داشته، دانست.

تضادی که بین گرایش های سنتی قدیم و نفوذ تفکرات به اصطلاح مدرن که به خصوص در سی سال گذشته بسیار شاهد آن بودیم، آشکار شده، به طوری که حتی در فضای کوچک یک خانواده هم اختلافات بسیاری بین طرز تفکر پدر و فرزندان دیده می شود، گویا این دو قادر به برقراری ارتباطی دقیق و منطقی با یکدیگر نیستند. به اعتقاد جامعه شناسان این اختلافات به دلیل حرکت جامعه به سمت دنیای مدرن بوده که همچنان با مقاومت گرایش های سنتی جامعه که به قوت خود باقی اند، مواجه می شود و در نتیجه این شکاف بین جوانان جامعه و سالمندان غیر منعطف، هیئت که در گذشته تنها مکانی برای جمع شدن چند نفر به منظور سوگواری و شرح مصیبت نبوده و در آن شخصیت جوانان شکل می گرفته و بزرگترهای هیئت، اینده آنان را رقم می زدند. به خصوص در هیئت های محله ای و پهلوانی دغدغه پیرغلامان این بوده که جوانی که وارد هیئت می شود روز خود را چگونه سپری می کند؟ چه خط مشی ای دارد؟ به ازدواج، کار و … جوانان اهمیت می داده، آنان را برای انتخاب های مهم زندگی خود راهنمایی می کرده، تبدیل به نهادی شده است که یکی از بازتاب های آن به عنوان مثال کتاب «رسانه شیعه» و مباحثی است که از جانب بعضی از علما شنیده ایم.

با این تفاسیر، به نظر شما چطور می توان چنین ارزش هایی را که در هیئات اصیل خود داشتیم، احیا کرده و به جان و کالبد هیئات جوان تر خود انتقال دهیم؟

عابدی: به اعتقاد من، هیئات و مداحی ها، در تمام موارد قابل بحث، با در نظر داشتن همه مشکلات، از زمان گذشته بهتر شده اند؛ نه آنکه در بهترین وضعیت خود قرار داشته باشند، اما نسبت به آنچه در گذشته بوده، از هر جهتی که فکر کنید، بهتر شده اند. به عنوان مثال، مداحان در گذشته از سواد چندانی برخوردار نبوده و علم و سواد کم، در اشعار آنان به خوبی مشهود بود.

در آن زمان، اگر کسی می خواست در مراسم دعای «عرفه» شرکت کند، به راحتی نمی توانست، جایی را تحت عنوان «مکان برگزاری دعا»، بیابد. حال آنکه امروز، این مراسم، با شکوه و عظمت برگزار می شود و شرکت کنندگان بسیاری هم دارد. به همین شکل، رعایت اصول مذهبی دیگر هم با دشواری همراه بود. در جایی که حجاب را از سر مادران ما برمی داشتند، چطور می شد «دین داری و دین مداری» را حاکم بر جامعه فرض کرد؟

ایا دسترسی آسان به این محافل دلیلی بر رشد کیفی هم هست؟

عابدی: بحث در این مورد، مستلزم آن است که ابتدا بپذیریم آنچه امروز به دست آورده ایم بهتر از گذشته است و سپس به بررسی مشکلات و بهتر شدن وضعیت فعلی بپردازیم. استدلال من در این مورد، استدلال قرآنی است: «ما ننسخ من آیه او ننسها نات بخیر منها او مثلها» بنابراین در گذر زمان، دستاوردها یا همانند داشته های گذشتگان اند یا در شرف بهتر شدن هستند. به عنوان مثال، زمانی ما تصور می کردیم وقتی «آیت ا… بروجردی» نباشد، دیگر کسی همتراز ایشان نخواهد بود. اما این به ما ثابت شد که چنین نیست.

وافی: نظر من هم این است که بشریت در بستر زمان به رگه های معنویت ناب تری دست پیدا می کند. بدین ترتیب که همزمان که ریزش هایی اتفاق می افتد، عناصر خالص، بیشتر تقویت شده و نمود بهتری پیدا می کنند. بنابراین گاهی در هیئت ها مسائلی را می بینیم که سبب شگفتی است و در گذشته به این شکل وجود نداشت. این مسائل، ممکن است از نظر کمّی چندان قابل توجه نباشد، اما از جهت کیفی واقعاً قوی تر از گذشته است. در اینجا بد نیست شما هم اشاره ای به مصادیق حاکم بر این مدعا داشته باشید.

عابدی: تا اینجا پذیرفتیم که وضعیت فعلی بهتر است. اما این «بهتر» عیب و نقص های فراوانی دارد و جای آن دارد که خیلی بهتر از این باشد. گذشته از آن، نباید تصور شود ،جذابیت مجالسی که بر پایه مخالفت با مجالس مذهبی بر پا می شود و مخاطبان بسیاری پیدا می کند، همگی بر پایه «معنویت گرایی» بوده باشد. چراکه همیشه «تخریب» از «آباد کردن» ساده تر بوده است. به عنوان مثال، اگر شما مجله ای را که مخالف اخلاق گرایی است در مدرسه ای پخش کنید، می بینید که چقدر سریع مخاطبان خود را پیدا کرده و جلب توجه می کند. اما این، از هنر آن مجله نبوده است و باید این تفاوت ها آشکار شود. چنانچه قرآن می فرماید: «ان الانسان لفی خسر» البته نباید کمک های شیطان را در جایی که اخلاق مداری حاکم نیست، نادیده گرفت.

مشکلاتی متوجه «هیئات» است که کم هم نیست؛ هم در زمینه «هیئت و هیئت داری» و هم در زمینه «مداحی» قابل توجه است. من در این جلسه به موشکافی مشکل اول می پردازم.

در «هیئت داری» گرداننده هیئت، به طور معمول به صورت خودجوش تعیین شده و اغلب کسی است که هزینه بیشتری تقبل کرده است. وقتی برای انتخاب «مد