پاورپوینت کامل مرا می شناسید و می کشید؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرا می شناسید و می کشید؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرا می شناسید و می کشید؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرا می شناسید و می کشید؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۷۶

آیینه ای از نور و حضور

آن چه در میان زیارت های گوناگون، بسیاری را شیفته ی خود ساخته، زیارتی است که از فرزند او، قائمی به پا ناخاسته و منتظری آشفته که هر صبح وشام، بر او خون می گرید و پایان اندوهش را در ظهور می جوید. زیارتی که علامه مجلسی (ره) آن را به نقل از چندین نفر از بزرگوارترین فقهای شیعه، در کتاب ارزشمندش «بحارالانوار» آورده است.۱

پس از نقل سخن مؤلف المزار الکبیر مبنی بر خروج این زیارت از ناحیه ی مقدسه ی امام عصر (ع) می نویسد: «و ظهر ان هذه الزیاره منقوله مرویه؛ روشن و آشکار است که این زیارت، سند روایتی دارد و نقل از امام معصوم است.»۲

پیش از ورود، باید این نکته یادآوری شود که این گنج معنوی و دریای خروشان معرفت، عرصه ی غواصانی خبره و چیره دست است که با نگاه تیز خویش، عیار سخن را بازشناسند و آن را با صیقل معرفت خویش، شفاف سازند. این عرصه، ساحتی است بس غریب، شگرف، شریف و شایسته ی توجه. از این رو با بلم ادراک مان و یاری جستن از ستارگان درخشان قرآن، سیره و حدیث، در این اقیانوس معنا شناور می شویم تا شاید به قدر وسع خویش از عهده ی تکلیف براییم.

مناظر گوناگون

بی گمان آن زمان که سخن از مردان بزرگ همت و عالی درجه به میان می اید، سکان قلم، مضطرب می شود، چرا که جهات شخصیتی آنان به تعداد شعاع های دایره، گاه بی شمار می شود. حال در کرانه ی شخصیت اکرم المستشهدین، حسین بن علی (ع) چگونه بایستی قلم زد؟ این نکته ای است سخت گران. زوایای پنهان و آشکار زندگانی وی، دوران امامتش، قیامش و … برای او وسعتی کم نظیر می سازد. از این وسعت که بگذریم، عمق این اقیانوس عمود بر زمین، به راستی برای ما بسیار مبهم است.

از این رو گریزی نداریم جز آن که با مصبحا زبانش، گام بر کیهان معرفتش بگذاریم و همت مان تنها یاری دهنده ی ما برای شناسایی و تامل در جنبه هایی محدود از سیمای او باشد. از این منظر به بررسی سیمای سیاسی و اجتماعی حضرت سیدالشهدا (ع) در زیارت ناحیه ی مقدسه می پردازیم.

سیمای سیاسی ـ اجتماعی

پس از روزگاران پرآشوب حکومت عثمان، نوبت به امیر مؤمنان (ع) رسید. از او خواسته شد تا افسار شتر خلافت را به دست گیرد و آن را در مسیر اصلی اش براند. او در همان روزهای آغازین، سفره ی دردها را گشود و با مسلمانان، از گذشته ها سخن گفت: «بندگان خدا! در زمانی هستید که خیر و نیکویی به آن پشت کرده و شر و بدی بدان روی آور شده است و ابلیس هر روز بیش از گذشته در کار گمراهی مردم است. کجایند خوبان تان و وارستگان از شما، آنان که در کسب شان از حرام می گریختند و در کردار و اندیشه، پاکی را برمی گزیدند.»۳

اندکی بعد از پدر، ریشه ی حیات سبط اکبر نیز در آتش جهالت ها سوخت و خون های به دل برگرفته را در تشت فراغ از دردها ریخت و نوبت به حسین (ع) رسید. آن دوران، دوران فتنه ها و بدعت ها بود. زمانه ای ناامن که امام، در نامه ی دردناک و پرشورش به معاویه این طور از آن یاد کرد: «ایا تو قاتل حجر و یاران او نیست که اهل پرهیزگاری و بندگی بودند و برای از میان برداشتن بدعت و امر به معروف و نهی از بدی ها قیام کردند؟ ایا تو کشنده ی عمر بن حمق که از بسیاری عبادت، چهره و تن فرسوده بود نیستی؟ ایا تو ادعای فرزندی زیاد برای ابوسفیان نکردی و سپس او را بر مردمان سلطه بخشیدی تا بر مسلمانان سخت گرفته دست و پای آنان بریده بر شاخه های نخل به دار آویزد؟»۴

او از جدش به یادگار داشت که: «هرآن کس چنین احوالی ببیند و بر آن نخروشد و با کردار و گفتارش برنیاشوبد، همان شایسته که خداوند وی را به جایگاه ظالمان و بدعت گذاران بیندازد.»۵

او حافظ حقوق ضعیفان، بهار یتیمان و پناهگاه مردمان بود: «و تأخذ للدنی من الشریف. کنت ربیع الایتام و عصمه الانان.»۶

در برابر دیدگانش دارا و ندار یکسان بودند: «تساوی فی الحکم بین القوی الضعیف.»۷

نسبت به مسلمانان مهربان بود: «للاسلام والمسلمین راحما.»۸

مگر می شد چنین شخصی در برابر این طغیان ها در گوشه ای زانوی سکوت در بغل بگیرد؟ باید به پا می خاست. سنت ها را برپا، فتنه ها را خاموش و راه های محکم حقیقت را بازمی گفت و حق جهاد را ادا می کرد: «و سنت السنن اطفأت الفتن و اوضحت سبل السداد و جاهدت فی الله حق الجهاد.»۹

از این رو او باید ریشه ی مستکبران را می سوزاند و گردن گردن کشان را می شکست و بر سرشان می کوبید تا ستون دین، پابرجا و استوار بماند: «و لعماد الدین رافعاً و للطغیان قامعاً و للطفاه مقارعاً.»۱۰

مبارزه، شیوه ها و روش ها

از جمله ویژگی های زیبای زیارت ناحیه ی مقدسه، سیماشناسی تاریخی نهضت حسینی است. بر اساس این زیارت، حماسه ی ثارالله تنها قیام عاشورا نیست، بلکه قامت این حماسه به درازای مدت امامت حضرت است. به همین بهانه به روش های مولا در طول این دوران نگاهی گذرا می اندازیم.

الف) سکوت فعال

پس از برادر، او نیز در کناره ی امن حرم پیامبر، آرام گرفت و جلیس بیت و محراب شد و ترک لذات گفت: «و انت فی حرم جدک قاطن… جلیس البیت والمحراب. معتزل عن الذات والشهوات.»۱۱

بین او و ظالمان، خط پررنگی از تفاوت بود: «و للظالمین مباین.»۱۲ او بنا بر مصالح، دست بر قبضه ی جهاد و شهادت نداشت و بر انکار قلبی و زبانی تا حد ممکن پای فشرد، چرا که او عابدی زندانی در کنج سجاده نبود: «و تنکر المنکرات بقلبک و لسانک علی حسب طاقتک.»۱۳

از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

اول نامه اش به حکومت فتنه. در آن نامه نوشت: «به خدا سوگند من فتنه ای برای مردم، بزرگ تر از حکومت تو نمی بینم. به خدا قسم من جهاد با تو را برترین کارها می دانم و با آن، سبب تقرب خدایم را می جویم.»۱۴

دوم، بیان کننده ی منزلت خاندان وحی. در مجلسی علیه معاویه شورید و خود را فرزند کسی که در پاکی مانند آب آسمان است، معرفی کرد. اهل و تبار خویش را نیک نام و شریف معرفی کرد و همه ی این ها را نه برای کسب افتخار و امتیاز بلکه در پیوندی با خدا دانست: «من فرزند کسی هستم که خشنودی اش رضای خدای رحمان و خشمش غضب خداست.»۱۵

سوم، حج. در آن مرسام در صحرای منا و در جمع تابعین و فرندان صحابه، خروشید و معاویه را ستمکار خواند و همه را از حق فراموش شده اش آگاه کرد.۱۶

چهارم، تعیین مرز میان خداندان ولایت و حکومت ظلم، در میان سنت های رایج قبیله ای که ازدواج راهی برای پیوند بود، اما مبارزه ای ظریف را برگزید و با خواستگاری معاویه از دختر عبدالله بن جعفر برای فرزندش، یزید مخالفت کرد تا دستاویزی در دستان آن پیر زخم خورده نباشد و وسیله ی کسب اعتبار او و فرزندش فراهم نشود.۱۷

پنجم، کنایه از کفر. در مجلسی در پاسخ به آن چه معاویه از کشتار شیعیان گفت و قصدش تضعیف موقعیت امام و تهدید او بود، فرمودند: «اما اگر ما پیروانت را بکشیم، آنان را نه کفن و دفن می کنیم و نه بر آنان نماز می گزاریم.»۱۸ این همان سکوت فعالی بود که او، تا حد طاقت و امکانش آن را تحمل کرد.

ب) انکار کامل

مرگ دژخیم حیله گر اموی و فرارسیدن ایام حکمرانی فرزند سبک سر او، شرایط را به گونه ای دیگر تغییر داد و این احوال راهی دیگر را می طلبید: «ثم اقتضاک العلم للانکار و لزمک ان تجاهد الفجار.»۱۹

<